💠 #تاریخچه_کانون_صنفی_معلمان_ایران

🔹 گاهنامه #فرهیزش_آذرماه ۱۴۰۰_شماره ۷_ویژه نامه #بیست_و_یکمین_سالگرد #تاسیس_کانون_صنفی_معلمان_ایران


🔺 در نیمه ی دوم دهه ی هفتاد خورشیدی با گسترش جنبش مدنی، تعدادی از معلمان شهر تهران که از طیف های مختلف فکری بودند، برای گفتگو پیرامون تشکیل انجمن صنفی معلمان، توسط مدیرکل وقت، برای تشکیل جلساتی دعوت شدند. اولین خروجی این جلسات نامه ای سرگشاده به وزیر با ادبیاتی ساده و صنفی برخلاف رسم رایج در وزارت آموزش و پرورش بود. انتشار این نامه در بولتن اداره ی کل آموزش و پرورش شهر تهران باعث شد این بولتن به دستور مقامات بالا تعطیل شود اما جلسات آزاد معلمان ادامه یافت. استقبال معلمان از این جلسات، خوب بود و بتدریج گسترش هم یافت. دو گرایش در این جمع شکل گرفت. یک گرایش معتقد به ایجاد تشکلی با حضور حداکثری معلمان، مستقل از مدیران و مسئولان بود؛ گرایش دوم به حضور فرهنگیان اعم از اداری و آموزشی با مدیریت مدیران آموزش و پرورش بود.
دیدگاه مدیران وقت این بود با این قید با تشکیل انجمن یا کانون موافقت می کنند که افراد خودی، شناخته شده و مورد اعتماد درنقاط کلیدی این تشکل مستقر شوند. آن ها با تشکل کنترل و هدایت شده از بالا موافق بودند. معلمان گرایش اول این شیوه را نمی پسندیدند. در یکی از جلسات، بحث پیرامون معرفی هیأت موسس به وزارت کشور جهت صدور پروانه تشکل معلمان بود. افراد مطرح شده از سوی نماینده مدیرکل، همه از مدیران و مسئولانی بودند که از بالا و گزینشی انتخاب شده بودند. این نوع انتخاب باعث شد عده ای به شدت با این اسامی مخالفت کنند. نهایتا این عده حذف شدند اما از دل این جلسات یک گروه کاملاً صنفی به نام «کانون صنفی معلمان» شکل گرفت. 
 
🔺 درتاریخ ۱۳۷۸/۷/۱۰ مجوز تاسیس کانون از طرف وزارت کشور صادر و در تاریخ ۱۳۷۸/۱۲/۱۷ اولین مجمع عمومی کانون با حضور صدها تن از معلمان به منظور انتخاب اعضای هیات مدیره و تصویب اساسنامه کانون در دبیرستان البرز برگزار شد. این مجمع در تاریخ ۷۹/۹/۱۴ در وزارت کشور مورد تایید قرار گرفت و پروانه تاسیس کانون صنفی معلمان صادر شد.

✅ اهداف کانون

کانون صنفی معلمان تهران، تشکلی صنفی، غیرسیاسی و غیرانتفاعی است که با هدف ایجاد وحدت صنفی بین معلمان و ارتقاء شان و جایگاه آن ها در جامعه و دفاع از حقوق مادی و معنوی معلمان شاغل و بازنشسته تاسیس شده است.
برخی دیگر از اهداف کانون عبارتند از:

۱. ایجاد عدالت در برخورداری از حقوق مادی و معنوی بین معلمان و سایر کارکنان دولت
۲. تلاش برای رفع تبعیض های درون سازمانی
۳. ارتقا مستمر دانش و بینش عناصر سه گانه موثر در آموزش و پرورش
۴. ایجاد رابطه ی عمیق و پایدار بین معلمان و سایر اقشار اجتماع
۵. فراهم نمودن زمینه مشارکت معلمان در تصمیم گیری های آموزش و پرورش
۶. تلاش برای بهبود کیفیت آموزش با تاکید بر آموزش های مدرن و حق برخورداری تمام دانش آموزان از آموزش کیفی و رایگان

✅بخش هایی از اساسنامه کانون

کانون دارای هیات مدیره ای مرکب از ۱۵ نفر عضو اصلی  و ۷ نفر عضو علی البدل می باشد که موظف است با برنامه ریزی و روش های خلاق و مبتکرانه در جهت پیشبرد اهداف کانون اقدام کند و خود را در برابر اعضا پاسخگو دانسته و از روش های انحصارطلبانه پرهیز نماید و هویت مستقل کانون را در تمام موضع گیری ها حفظ کند.

مجمع عمومی که عالی ترین مرجع تصمیم گیری کانون است، سالی یک بار در مهرماه تشکیل خواهد شد. برای رسمیت یافتن جلسه حضور نصف به علاوه یک نفر اعضای اصلی و جهت تصویب هر موضوعی رای اکثریت اعضای حاضر ضرورت دارد.

بودجه کانون از طریق جمع آوری حق عضویت اعضا، هدایا و ... تامین می شود.

#نهاد_مدنی
#تشکل_صنفی
#جشن_کانون
#تقویم_کانون
#سالگرد_تاسیس
#تاریخ_آموزش_و_پرورش
#تاریخچه_کانون_صنفی_معلمان_ایران


https://tttttt.me/ksmtehran1/148

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran

💠 #گفتگو 

🔺کانون صنفی از گذشته تا کنون/ گفت و گو با #محمد_تقی_فلاحی و #محمد_حبیبی 

🔹 گاهنامه #فرهیزش_آذرماه ۱۴۰۰_شماره ۷_ویژه نامه #بیست_و_یکمین_سالگرد #تاسیس_کانون_صنفی_معلمان_ایران



🔺 محمد تقی فلاحی و محمد حبیبی از اعضای ارشد کانون صنفی معلمان هستند. فلاحی پس از سال ها تلاش در گستره صنفی فرهنگیان در سال ۹۴ با رای اعضای هیات مدیره، دبیر کل این تشکل شد. فلاحی با مَنشی میانه روانه و البته شخصیت آرام و بدور از جنجالش همواره مورد احترام و اعتماد همه گرایش های موجود در کانون بوده و همچنان نیز هست. پس از دبیر کلی فلاحی، ثبات نسبی در مدیریت این تشکل برقرار شده و با توجه به نگاه صنفی-آموزشی و مطالعات نسبتا فراوان او، یکی از اعضایی ست که تلاش هایش همزمان در گستره اندیشه و عمل چشم گیر بوده است. از سوی دیگر محمد حبیبی از نیروهای جوان، پر تلاش و اثرگذار در شش سال گذشته بوده و اکنون سخنگوی کانون صنفی معلمان تهران می باشد. با توجه به ویژگی های شخصی و اندیشگی پیش گفته، فلاحی و حبیبی نخستین گزینه های ما برای گفت و گو درباره کانون صنفی معلمان، از گذشته تاکنون بودند. جناب حبیبی ترجیح دادند که از میان پرسش ها تنها به سه تای آن ها پاسخ دهند. این گفت و گو به شکل نوشتاری بوده و زحمت نوشتن پاسخ ها به عهده این دو بزرگوار بوده است. به هر روی گفت و گوی فلاحی و حبیبی با فرهیزش را باهم می خوانیم.


https://tttttt.me/ksmtehran1/151

📌متن کامل این گفتگو را در لینک زیر بخوانید👇

https://telegra.ph/%DA%AF%D9%81%D8%AA-%D9%88-%DA%AF%D9%88-12-08

💠 #نقدی_کوتاه_بر_عملکرد_کانون_صنفی_معلمان

✍ #ابوالفضل_رحیمی_شاد، دبیر جامعه شناسی و کنشگر مدنی

🔺 گاهنامه #فرهیزش_آذرماه ۱۴۰۰_شماره ۷_ویژه نامه #بیست_و_یکمین_سالگرد_تاسیس_کانون_صنفی_معلمان_ایران



🔹 گزافه نیست اگر در بین تشکل های فرهنگیان، کانونهای صنفی معلمان را با وجود همه ضعف ها و کاستی ها خالص ترین، اصیل ترین و ریشه دارترین تشکل صنفی در میان دیگر تشکل های معلمان بدانیم. به همین دلیل این تشکل بیش از سایر تشکل های فرهنگیان شایسته و سزاوار یاری و همراهی است. نقد یک نهاد، فارغ از ماهیت آن، یکی از روش های یاری رسانی و همراهی با آن است. زیرا با نشان دادن ضعفها و کاستی ها و تلاش برای برطرف کردن آن توانمندی، اثرگذاری و استواری یک نهاد افزایش یافته و موجب اعتماد بیشتر و همراهی بیشتر با آن و در نهایت بالارفتن اعتبارش می گردد.

با گذشت نزدیک به ۲۲ سال از شروع فعالیت کانون صنفی معلمان ایران(تهران) و بدنبال آن تاسیس و راه اندازی کانون های صنفی معلمان در شهرهای سایر استان ها، اعضای مرکزی تشکل ها همواره تلاش داشته اند تا از کلیه حقوق مادی و غیرمادی تمامی معلمان دفاع نمایند و در این راه بسیاری از این افراد هزینه های زیادی از جریمه نقدی و تبعید گرفته تا زندان و اخراج را به جان خریده اند تا شاید گشایش و بهبودی در وضعیت شغلی و زندگی معلمان ایجاد شود. دولت ها و نهادهای امنیتی نیز در طول همه این سال ها تا جایی که توانسته اند در جهت تضعیف و ناتوان سازی کانون های صنفی تلاش کرده اند و هر نوع مانعی که می توانستند، بر سر راه تشکل ها و فعالان صنفی معلمان قرار داده اند. بنابراین آنچه در قالب پنج نقد کوتاه به عملکرد اعضای کانون های صنفی در ادامه آمده است به معنای نادیده گرفتن تلاش های صورت گرفته و موانع گوناگونی که تا امروز جلوی راه کانون های صنفی معلمان و اعضای فعال آن قرار داده شده است، نیست. این نقد ها صرفا با هدف نشان دادن راهکار برای ارتقای کیفی عملکرد کانون های صنفی بیان شده است.

https://s4.uupload.ir/files/img_20211216_093909_770_0p0q.jpg

📌متن کامل این نقد را در لینک زیر بخوانید .
https://yun.ir/ikyjvf


#نهاد_مدنی
#تشکل_صنفی
#جشن_کانون
#تقویم_کانون
#سالگرد_تاسیس
#تاریخ_آموزش_و_پرورش
#تاریخچه_کانون_صنفی_معلمان_ایران

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran

💠 #نقدی_کوتاه_بر_عملکرد_کانون_صنفی_معلمان #ص۱

✍ #ابوالفضل_رحیمی_شاد، دبیر جامعه شناسی و کنشگر مدنی

🔺 گاهنامه #فرهیزش_آذرماه ۱۴۰۰_شماره ۷_ویژه نامه #بیست_و_یکمین_سالگرد_تاسیس_کانون_صنفی_معلمان_ایران



🔻نقد اول: کم توجهی به ضرورت عضو گیری 
اگر اصلی ترین هدف از راه اندازی تشکل های صنفی را دستیابی به منافع صنفی کارکنان یک واحد اقتصادی بدانیم، نیل به این هدف بدون برخورداری از قدرت ممکن نیست و مهترین عامل قدرت در تشکل های صنفی، تعداد اعضایی است که در این تشکل ها عضویت دارند و با این تشکل ها همراهی داشته و از برنامه های آنها حمایت می کنند. قاعدتا موسسین و اعضای مرکزی یک تشکل بعد از تاسیس و راه اندازی، بایستی به فکر عضوگیری حداکثری باشند. اگر چه قطعا فعالان صنفی به این مهم آگاهی دارند اما بنظر می رسد بیش و پیش از توجه به ضرورت عضوگیری طرح مطالبات انباشته شده معلمان برای آنها ضرورت داشته است و اگر جای این دو ضرورت در نگاه آنها تغییر می کرد و یا به یک نسبت مورد توجه قرار می گرفت شاید دستاورد کانون های صنفی بیش از آن چیزی بود که تا امروز بوده است.  
تلاش برای عضوگیری از بین معلمان جوان و قرار گرفتن آنها در کنار فعالان صنفی با تجربه و پیشگام و انتقال تجربیات به نیروهای جوان و باانگیزه و کوشش برای انسجام بخشی بیشتر به تشکیلات و کادرسازی می تواند به میزان زیادی منجر به جذب و همراهی معلمان شاغل و بازنشسته شود.

🔻نقد دوم: کم توجهی به ضرورت آموزش کادر اصلی تشکل ها و معلمان

کنشگری صنفی و سندیکایی مانند هر نوع کنشگری دیگر اجتماعی نیازمند دانش و مهارت های لازم در این حوزه است. پس از انقلاب ۵۷ تا روی کار آمدن دولت اصلاحات یک شکاف بیست ساله بین فعالیت های صنفی و سندیکایی ایجاد شد و تجربیات, دانش و مهارتهایی که تا پیش از آن جمع شده بود از بین رفت و اکثر معلمانی که در اواخر دهه هفتاد اقدام به راه اندازی این تشکل ها کردند اکثرا دانش و تجربه چندانی در این زمینه نداشتند. البته بسیاری از این افراد امروز با مطالعه و تجربه زیسته گران قیمت خود حامل دانش و تجربه زیادی در این حوزه هستند. اما با این وجود کمتر شاهد برپایی کارگاه های آموزشی و توجه فعالان صنفی و اقدام به این کار از سوی آنها هستیم. همچنین اقناع معلمان و افزایش دانش و آگاهی آنها برای همراه سازی و افزایش تمایل و انگیزه به عضویت در تشکل ها ضروری است. اگر این فعالان نگاه بلند مدت به تداوم عملکرد تشکل ها داشته باشند بایستی جهت افزایش سطح دانش و مهارت های لازم برای کادر اصلی و مرکزی تشکل های صنفی و همچنین سایر معلمان طبق برنامه های تعریف شده از سوی کمیته های آموزش کانون های صنفی اقدام نمایند.



🔻نقدسوم: ناهمگونی توان با سطح مطالبات

طبق منطق علمی انجام هر کار مستلزم وجود نیروی کافی و تولید نیرو مستلزم وجود وسیله و ابزاری مناسب است. اگر ابزار و وسیله مناسب نباشد نیرویی تولید نمی شود و اگر نیرویی نباشد کاری صورت نمی گیرد. همین منطق بر کنش های جمعی و گروهی ما بعنوان کار اجتماعی نیز حاکم است.
یعنی انجام هر کار در حوزه های مختلف اجتماعی مستلزم وجود نیرو و توان کافی برای انجام آن کار است و این نیرو بایستی براساس روشها و ابزارهای متناسب با آن کار ایجاد گردد.
اگر به مطالبات اصلی معلمان در طول بیش از ۲۲ سال فعالیت کانون های صنفی دقت کنیم این مطالبات غالبا در سطح کلان و ملی بوده است و به دلیل اینکه طرف مقابل آنها دولت و حاکمیت بوده است پس بالطبع بایستی برای طرح این مطالبات نیرویی که دولت را وادار به تسلیم دربرابر اراده کانون های صنفی نماید وجود داشته باشد.
اما با در نظر گرفتن نقد اول، دولت و حاکمیت تا امروز کمتر تسلیم خواست و اراده کانون های صنفی معلمان شده است. وضعیت دستمزد معلمان نسبت به سایر کارکنان دولت و بویژه همکاران دانشگاهی شان، ناتوانی در آزاد کردن دبیر و سایر اعضای کانون ها از زندان و نگاه کردن به مطالبات اصلی و بی پاسخ مانده معلمان در طول همه این سال ها، گواه بر وجود این ضعف و عدم تناسب لازم بین توان کانون های صنفی و سطح مطالبات مطرح شده از سوی آنها است.

https://tttttt.me/KSMtehran/5687

📌ادامه در پست بعد 👇
🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran

💠 #گفتگو 

🔺کانون صنفی از گذشته تا کنون/ گفت و گو با #محمد_تقی_فلاحی و #محمد_حبیبی #قسمت_یکم_ص۱

🔹 گاهنامه #فرهیزش_آذرماه ۱۴۰۰_شماره ۷_ویژه نامه



❓فرهیزش: جناب فلاحی و آقای حبیبی، ضمن سپاس از حضور شما در این گفت و گو لطفا بفرمایید که  پس از گذشت بیش از دو دهه از تاسیس کانون صنفی معلمان، ارزیابی کلی شما از عملکرد این تشکیلات چیست؟

#فلاحی: چون ارزیابی کلی را خواسته اید، کوتاه می گویم و امیدوارم در پرسش های بعدی دقیق تر و مفصل تر بتوانم پاسخ دهم. به گمان من در طی این دو دهه کانون فراز و فرودهای متعددی را پشت سر گذاشته است. زمانی در شرایط خوب از نظر جلب اعتماد و اعتبار در نزد معلمان بوده و در شرایطی هم به دلیل شرایط عمومی سیاسی و اجتماعی و فشارهای سیاسی و امنیتی، در موقعیت بسیار ضعیف و آسیب پذیر قرار گرفته که با کمی احتیاط می توان گفت خوشبختانه با موفقیت توانسته از این شرایط خارج شود. در مجموع معتقدم به رغم این فراز و فرودها کانون روند رو به رشدی را داشته و اکنون موقعیت نسبتا محکمی را در میان نهادهای مدنی برای خود ایجاد کرده است.
#حبیبی: من فکر می کنم در شرایط کنونی معلمان قوی ترین گروه اجتماعی در کشور هستند .این حرف بر مبنای علائق و وابستگی های صنفی نیست .کافی است بازخوردهایی که از طرف فعالین سیاسی و جامعه شناسان و پژوهشگران اجتماعی، نسبت به فعالیت های مدنی معلمان داده می شود را ارزیابی کنید .و به نظرم یک رویکرد واقع بینانه از کلیت فعالیت های اجتماعی و مدنی در جامعه کنونی ایرانی، مطالبه گر ترین گروه اجتماعی حال حاضر را معلمان می داند. کدام یک از وزرا در طول این سالها، چه در هنگام  رای آوری از مجلس و چه پس از کسب جایگاه وزارت، به اندازه وزیر آموزش و پرورش این چنین از سوی افراد زیر مجموعه خود مورد نقد و پرسش گری قرار گرفته است؟ کدام گروه اجتماعی به اندازه معلمان در راستای مطالبات صنفی خود این اندازه در فضای مجازی و رسانه ای تولید محتوا کرده است؟ کدام گروه اجتماعی توانسته است در این سالها به اندازه فرهنگیان، حرکت میدانی و تجمع داشته باشد؟ کدام یک از اصناف به اندازه فرهنگیان، فعالان صنفی اش محکوم به زندان شده یا پرونده های امنیتی و سیاسی داشته اند؟ در واقع با شرایط کنونی جامعه ایران و صرفنظر از گروهای سکتاریستی و محفلی، در میان نهادهای مدنی ضعیف و نحیف کنونی، جریان معلمی گروه پیشتاز است. 
اما این نباید ما را دچار نوعی توهم و خودبزرگ بینی کند. تاثیر ما در شرایط کنونی و در آینده ایران در حد یک سندیکا و تشکل صنفی است. ما هرگز نمی توانیم، کلیت مطالبات اجتماعی را نمایندگی کنیم. اگر چه سعی می کنیم با طرح مطالباتی چون دفاع از اموزش رایگان و با کیفیت، مخالفت با آموزش ایدئولوژیک، دفاع از اموزش به زبان مادری و طرح مطالباتی همچون دفاع از حقوق دانش اموزان؛ مطالباتمان را با خواست عمومی هماهنگ کنیم، اما نباید فراموش کنیم که یک حزب سیاسی نیستیم و اثر گذاری مان در همین چارچوب صنفی و فرهنگی است. حتی با تغییر نظام سیاسی و یا حتی در دوران گذار هم، بر میزان این اثر گذاری افزوده نخواهد شد. توهم عده ای از فعالان صنفی معلم که داعیه دار رهبری جامعه از طریق صنف معلمان هستند، به همان اندازه ای که مضحک است، ویرانگر هم می تواند باشد.

📌ادامه در پست بعد👇
🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran

💠 #گفتگو

🔺کانون صنفی از گذشته تا کنون/ گفت و گو با #محمد_تقی_فلاحی و #محمد_حبیبی #قسمت_دوم_ص۱

🔹 گاهنامه #فرهیزش_آذرماه ۱۴۰۰_شماره ۷_ویژه نامه


❓فرهیزش: فکر می کنید نظر کلی معلمان نسبت به این تشکل چیست؟ جایگاه آن را در میان معلمان چگونه ارزیابی می کنید؟ 

#فلاحی: پاسخ دقیق به این سئوال البته نیاز به نظرسنجی های دقیق دارد. من فقط با توجه به نوع برخورد معلمان در ارتباطات شخصی یا برخی موضع گیری ها در فضای مجازی، می توانم ارزیابی غیرقابل تعمیمی را داشته باشم. برداشت من این است که در مجموع نگاه معلمان به کانون مثبت است؛ حتی آن هایی که انتقاد می کنند، در واقع به دلیل توقعات حداکثری است که از تشکل ها به ویژه کانون دارند و یا چارچوب های موجود برای فعالیت یک تشکل را نادیده می گیرند. البته این حرف به این معنا نیست که هیچ نقدی به کانون وارد نیست، منظور من این است که همین که هستند و انتقاد می کنند، به گمان من به این دلیل است که تشکل را باور دارند. گاهی نیز به نظر می رسد افراد را مقصر می دانند و مانع عملکرد به نظر آن ها مناسب تشکل. در مقابل افرادی هم در بین همکاران مشاهده می کنیم که در عین حال که نسبت به تشکل نگاه مثبت دارند، اما دست کم به صورت علنی، به آن نزدیک هم نمی شوند و در خفا تایید هم می کنند. به دلیل هراس از برخی برخوردهای احتمالی.
نکته مهم اما به گمانم این است که هنوز بسیاری از همکاران ما شناخت و باوری نسبت به فعالیت جمعی و متشکل برای رفع مشکلات مشترک ندارند و با توجه به مشکلاتی هم که برای برخی فعالان ایجادمی شود، ترجیح می دهند مشکلات اقتصادی ناشی از کمبود درآمد خود را به صورت انفرادی پیگیری و حل کنند.

#حبیبی: وقتی اینجا از کانون صنفی معلمان صحبت می کنیم، قاعدتا منظور مجموعه تشکلهای صنفی فرهنگیان در سراسر کشور است. به نظرم بعد از دو دهه از تاسیس کانون های صنفی معلمان، امروز این تشکل جایگاه نسبتا خوبی در داخل و خارج از کشور دارد . شخصا فردی نیستم که مثل برخی از اعضای مجموعه، اجازه بدهم، سمپاتی های شخصی بر روی ارزیابی ام تاثیر بگذارد .اجازه بدهید به چند تجربه شخصی در این باره اشاره کنم. 
اول اینکه تقریبا در زندان همه زندانیان سیاسی، کانون صنفی معلمان و افراد شاخص این مجموعه را می شناختند. حتی بعضا جوانانی که اطلاعات سیاسی کمی داشتند و به عنوان سمپات گروهای سیاسی خاص بازداشت و روانه زندان شده بودند، حداقل با نام معلمان زندانی، قبل از بازداشت شان آشنایی داشتند .بعد از آزادی در دیدارهایی که با فعالان سیاسی و اساتید جامعه شناسی داشتم، متوجه علاقه خاص این افراد به فعالیت های کانون صنفی معلمان و فعالیت های صنفی معلمان شدم‌. اخیرا یکی از اساتید جامعه شناسی که مدتی است در خارج از کشور به تدریس مشغول است، از طریق یکی از دوستان، پیامی فرستاده بود که علاقمند است دیداری داشته باشیم. حتی یک استادی که در خارج از کشور مشغول تدریس است، علاقمند بود در مدت زمان کوتاهی که برای تعطیلات به ایران آمده است در مورد وضعیت کلی فعالیت صنفی معلمان اطلاعاتی کسب کند ‌.افزون بر این در گفتگوهایی که با حضور فعالین سندیکایی و کارگری کشورهای اروپایی و حتی آمریکای جنوبی در شبکه های اجتماعی برگزار می شود، کاملا مشهود است که این فعالین نسبت به مجموعه کانون صنفی معلمان و برخی افراد آن شناخت کامل دارند  .
البته از زاویه درون مجموعه معلمان، قبول دارم که همچنان کاستی های عمده ای وجود دارد. چه بسا همکارانی که با اسم کانون صنفی معلمان آشنایی نداشته باشند. اما به مدد شبکه های اجتماعی و فضای مجازی به نظرم شناخت همکاران در حال افزایش است. اگر چه در همین مدت یکساله اخیر متوجه شده ام که گروهای بسیاری در شبکه های اجتماعی بویژه وات ساپ و تلگرام تشکیل شده اند که تلاش دارند در قامت یک تشکل صنفی ایفای نقش کنند. با این همه مروری بر تجمعات شش ماه اخیر فرهنگیان نشان می دهد که تنها تشکلی که در شرایط کنونی، پتانسیل برگزاری تجمعات سراسری در کشور را دارد، تا اطلاع ثانوی، شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان است .
این قابلیت حتی فراتر از جریانات مربوط به معلمان و یک نمونه استثنا است. اگر چه فعالیت صنفی منحصر در فرد یا تشکل خاصی نیست، اما افراد و گروهای مختلف بدون هماهنگی با مجموعه کانون های صنفی معلمان، امکان تاثیر گذاری کشوری نخواهند داشت.

📌ادامه در پست بعد👇

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran

💠 #گفتگو

🔺کانون صنفی از گذشته تا کنون/ گفت و گو با #محمد_تقی_فلاحی و #محمد_حبیبی #قسمت_سوم_ص۱

🔹 گاهنامه #فرهیزش_آذرماه ۱۴۰۰_شماره ۷_ویژه نامه


❓فرهیزش: فکر می کنید در این سال ها کدام دسته از فعالیت های فعالان صنفی، صرف نظر از مسئله سرکوب در مجموعه اخلال ایجاد کرده است؟ آیا نقد عمومی این عملکردها را برای آینده مفید می دانید؟ اگر با نقد عمومی مخالفید، پیشنهادتان چیست؟ 

#فلاحی: همواره اعتقاد داشته ام که تشکل ها علاوه بر برخوردها و موانع بیرونی مشکلات دیگری هم در درون و در میان اعضای خود داشته اند که چنانچه نسبت به آن ها آگاه نباشند و به طور جدی در صدد برطرف کردنشان بر نیایند، آسیب های درونی می تواند به همان اندازه موانع بیرونی، زمینه عدم موفقیت برای تشکل را ایجاد کند. 
به نظر می رسد فعالان صنفی به رغم داشتن حسن نیت، شجاعت، از خود گذشتگی و بسیاری ویژگی های انسانی نیکوی دیگر، هنگامی که در مجموعه ای به نام تشکل قرار می گیرند به دلیل نبود یک ساختار سازمانی محکم، کمبود دانش در زمینه کار تشکیلاتی و آگاه نبودن از سابقه فعالیت هایی از این دست در کشور یا جوامع مشابه، ضعف تحلیل گری در مسائل سیاسی و اجتماعی، روابط عمومی ضعیف و نداشتن دانش کافی در مذاکره و گفتگو که البته فشارها و مزاحمت های بیرونی نقش مهمی در به جا ماندن این مشکلات داشته اند، دچار اختلاف نظرها و اعمال سلیقه های شخصی و سوگیری های گاه متعصبانه و در نتیجه اختلاف و حذف و از هم پاشیدگی می شوند. 
از نظر من نقد منطقی و متکی به دانش به صورت درون تشکیلاتی و عمومی از ضروری ترین کارها برای رفع این مشکلات و در واقع قدم اول برای رهایی از آن هاست که همراه شدنش با آموزش های لازم، گام بزرگی است در بالا بردن کارایی فعالیت های تشکیلاتی و جذب نفرات جدید و کارآمد.

❓فرهیزش: در طول بیش از دو دهه فعالیتِ این تشکل تعدادی از فعالان صنفی نقش پدرخواندگی در این مجموعه را پیدا کرده اند. چه عواملی به شکل گیری چنین پدیده ای کمک کرده است؟ چرا برخی از فعالین صنفی با وجود سن زیاد و عدم کارکرد مناسب همچنان در هیئت مدیره ها حضور دارند؟ آیا تداوم چنین مشکلی را فقط به عدم برگزاری مجامع عمومی پیوند می زنید؟ راهکار شما برای رفع این مشکل چیست؟

#فلاحی: در وهله اول باید بگویم که این مشکل البته متاسفانه خاص تشکل های صنفی به تنهایی نیست. در ایران ما سابقه تشکیل احزاب یا سندیکاها با ساختار قوی تشکیلاتی را به دلایل مختلف نداریم. احزاب و تشکل هایی هم اگر بوده اند عمر کوتاهی داشته اند که یک دلیل آن به نظر می رسد این بوده که یا وابسته به شخص خاص بوده و متکی به آن شخصیت کاریزما که با رفتنش آن نهاد هم دچار فروپاشی می شود و یا تمهیداتی برای آموزش اعضا و ساختن کادرهای مناسب برای ادامه فعالیت آن تشکل نداشته اند. لذا نسل اول احساس می کند که چنانچه کنار برود، آن نهاد دچار فروپاشی و اضمحلال می شود. این احساس گاه درست و ناشی از نقص عملکرد خود آن کادرهای اولیه است یا شرایط سیاسی اجتماعی نامناسب چنین فرصتی را نمی دهد. در احزاب سیاسی هم گاهی ناشی از قدرت طلبی است. در کانون ها هم اما موضوع کسب قدرت مطرح نیست. در وهله اول این موضوع را می توان ناشی از حس تعلق و مالکیت نسل اول نسبت به تشکل دانست که جز خودشان کسی را مناسب برای حفظ تشکل نمی دانند. نداشتن آموزش های مناسب و کادرسازی هم دلیل دیگری است که می تواند باقی ماندن نسل اول را به رغم نداشتن کارایی لازم، توجیه پذیر کند. البته فشارهای بیرونی و مشکل تراشی های شبه قانونی توسط نهادهای حکومتی نیز به این موضوع دامن می زند. مصداق بارز همین مورد آخر کانون صنفی معلمان و البته نهادهای صنفی و غیرصنفی فراوانی هستند که با این رفتارهای غیرقانونی از طرف نهادهای ظاهرا مسئول درگیرند.

❓فرهیزش: آقای فلاحی در طول پنج سال گذشته شما دبیرکل کانون صنفی معلمان بوده اید، ارزیابی خودتان از عملکرد پنج سال گذشته تان چیست؟ مشکلات و موانع اصلی بالندگی مجموعه در این پنج سال اخیر را چه می دانید؟ نکات مثبت و منفی فعالیت پنج ساله اخیر کدامند؟

#فلاحی: اگر حرف آخر را بخواهم همین اول گفته باشم، باید اعتراف کنم که نه از عملکرد شخص خودم و نه از مجموعه هیئت مدیره در این مدت راضی نیستم و آن چه هست با آن چه تصور می کنم می توانست باشد، فاصله قابل توجهی دارد. اما این را هم باید اضافه کنم که این فاصله به دلیل نخواستن من یا اعضای هیئت مدیره نبوده است. 

📌ادامه در پست بعد 👇
🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran

🔺کانون صنفی از گذشته تا کنون/ گفت و گو با #محمد_تقی_فلاحی و #محمد_حبیبی #قسمت_سوم_ص۳



❓فرهیزش: پرسش واپسین از جناب حبیبی است. در طول شش سال گذشته، کنشگران صنفی جدیدی به مجموعه کانون های صنفی معلمان اضافه شده اند، شما به عنوان یکی از این افراد، میزان تاثیرگذاری این افراد را در مجموعه چگونه ارزیابی می کنید؟ 

#حبیبی: من فکر می کنم‌، تاثیر افراد بر یکدیگر و به دنبال ان تاثیر افراد بر یک مجموعه، تاثیری دیالکتیکی و متقابل است .اگر بخواهم مشخصا به حضور افراد جدیدی مثل خودم در مجموعه اشاره کنم، تغییراتی بعد از حضور ما در مجموعه رخ داد که مشهود است. تغییراتی در گفتمان و مواضع مجموعه کانون های صنفی اتفاق افتاد که از آن جمله می توان به پر رنگ شدن مطالبه دفاع از آموزش رایگان اشاره کرد. تا قبل از آن این مطالبه در اندک تشکلهای صنفی معلمان، همچون انجمن صنفی مریوان مورد توجه بود. در کانون صنفی معلمان تهران هم تعداد محدودی از همکاران در غالب فعالیت رسانه ای به این موضوع می پرداختند، اما در بیانیه ها و شعارهای تجمعات، این مطالبه، پررنگ نبود. اگر هم بود، تاکید می کنم، پررنگ نبود. البته نظر دقیق تر در این باره نیازمند بررسی گفتمانی بیانیه ها در طول بیست سال گذشته است. با این حال  خاطرم هست که در تجمعات اسفند سال ۹۳ و اوایل سال ۹۴، شعارهای مربوط به مخالفت با خصوصی سازی در آموزش و پرورش بعضا با مخالفت برگزار کنندگان مراسم مواجه می شد. به هر حال به تدریج این مطالبه نه تنها در کانون صنفی معلمان تهران که در حال حاضر در شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان، به یک اصلی اساسی تبدیل شده است .

مساله دیگر بحث همکاری با تشکلهای صنفی دانشجویی و کارگری است. زمانی طرح چنین مسائلی گناهی نابخشودنی محسوب می شد، و به ایجاد تنشهایی مخرب در مجموعه منجر می گردید. اما امروز آن حساسیت های گذشته دیگر وجود ندارد و تا اندازه ای گفتمان همکاری میان مجموعه صنفی معلمان با دیگر تشکلهای صنفی، مورد پذیرش قرار گرفته است. 

در نقطه مقابل هم مجموعه روی آدمهایی مثل ما تاثیر گذاشته و به تعدیل رادیکالیسم فردی منجر شده است. این خاصیت مجموعه های نهادمند یا به قول میخلز قانون آهنین الیگارشی است که نوعی محافظه کاری را در افراد تثبیت می کند. امیدوارم نسلهای بعد از ما، تاثیرات مهمتر و ارزشمندتری بر مجموعه داشته باشند، و ما شاهد برگزاری جشن پنجاه سالگی کانون های صنفی معلمان باشیم .اگر چنین شود، از معدود نهادهای مدنی در این سرزمین خواهیم بود که چنین دوامی را تجربه می کنند .در پایان از مجموعه دوستانی که در نشریه فرهیزش زحمت تدوین و انتشار این مصاحبه و سایر مطالب این مجموعه را می کشند، صمیمانه سپاسگزارم.


#گفتگو
#بیست_و_یکمین_سالگرد #تاسیس_کانون_صنفی_معلمان_ایران

https://tttttt.me/KSMtehran/4691

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran

🔷 کتابخانه فرهیزش، کتابخانه‌ای برای کودکان محروم

✍ #محمدرضا_نیک‌نژاد
🔹روزنامه آرمان ملی،۱۲ خرداد ۱۴۰۱


🔻روزگار غریبی‌ست! دست کم چنین شرایطی برای نگارنده با نزدیکِ پنجاه سال سن تجربه‌ای تازه‌ و تلخ ا‌ست.
مردم بسیار گرفتارند و بخش بزرگی از جامعه در تکاپوی جدی برای گذران روزانه‌ی زندگی فردی و خانوادگی‌اند‌. نا‌امیدی و سرخوردگی میان لایه‌های گوناگون اجتماعی موج می‌زند و خبرهای بدِ اقتصادی، سیاسی، اجتماعی نفسِ همه را به شماره انداخته. طبقه‌ی متوسط که موتور محرکه دگرگونی‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی‌اند هر روز کوچک‌تر شده و در گذاری دردآور به تنگدستانی می‌پیوندند که بزرگ‌ترین دلنگرانی‌شان سیر کردن خود و خانواده است.

کارمندان که مهم‌ترین گروه سازنده این طبقه‌اند در حالی با افزایش ده درصدیِ دستمزد روبرو شده‌اند که برخی از کالاهایِ مهم برای یک زندگیِ بخور و نمیر تا ۳۰۰ درصد افزایش داشته‌! این یعنی فشاری جدی بر اکثریت جامعه؛ فشاری کمر‌شکنی که صداهای برآمد از آن بوسیله تصمیم گیران یا شنیده نمی‌شود و یا به دلایل اثبات شده سیاسی تا لحظه‌های آشنا و خطرناک تاریخی، جدی گرفته نمی‌شود!

🔻در شرایط اقتصادی-اجتماعی امروز ایران پرداختن به کنش‌های فرهنگی، اخلاقی و انسانی با دست‌اندازهای جدی روبرو بوده و شگفت‌آور آن که هستند کسانی که همچنان دل در گروه گسترش فرهنگ و اخلاق دارند و گذشت، از پایه‌های زیستِ فردی و خانوادگی آنان است. نمونه آن همکار ما خانم #زهرا_خماریان، همسرشان آقای علی غلامعلی و فرزندان آنان است. اما ماجرا چیست؟

🔻پنجم خرداد سالگرد درگذشت "#مهدی_بهلولی" آموزگار، کنشگر صنفی-رسانه‌ای معلمان، نویسنده و مترجمی تلاشگر بود که سال گذشته در اثر کرونا چهره در نقاب خاک کشید. بهلولی پرچمدار گروهی از فرهنگیانِ نویسنده بود که در یک دهه‌ی گذشته کنش‌های معلمان در گستره‌ی آموزشی-صنفی را در رسانه‌های واقعی و مجازی گسترش دادند و همچنان در این حوزه کنشگرانه می‌گویند و می‌نویسند. خانم خماریان یکی از اعضای این گروه است که آموزگار کلاس اول دبستان و یکی از ترویج‌گران کتاب‌خوانی در میان کودکان و نوجوانان، به ویژه در مناطق نابرخوردار، است. سال گذشته و هم‌زمان با درگذشت زنده یاد بهلولی ایشان قول دادند که یک کتابخانه برای کودکان محروم راه‌اندازی کنند و نامش را "فرهیزش" بگذارند؛ #فرهیزش نام گاهنامه‌ای فرهنگی-آموزشی و اینترنتی است که بهلولی آن را پایه گذاری و تا پنج شماره منتشر کرد؛ و البته با تلاش‌های تنی چند از همکرانش همچنان به کار خود ادامه می‌دهد.

🔻به هر روی این خانم معلم، در شرایط اقتصادی کنونی با هزینه‌های خانوادگی، خانه‌ای ۶۰ متری با شرایط ساختمانی بشدت بد را خریداری و با تلاش‌های شبانه-روزی خود و خانواده‌اش هم‌زمان با نخستین سالگرد درگذشت زنده یاد بهلولی به بهره‌برداری رساند. این کتابخانه کودک و نوجوان قرار است جایی باشد برای کتابخوانی‌ِ گروهیِ بچه‌ها و تشویق آنان برای خواندن و نوشتن و بالیدن در یک محیط فرهنگی-آموزشی ناب.

🔻در روزِ آغاز‌بکار این کتابخانه نگارنده، خانواده بهلولی، تنی چند از فرهنگیان نویسنده، برخی علاقمندان به کتاب و کتابخوانی و البته گروهی از کودکان و نوجوانان گردهم آمدیم.

لحظه- لحظه حضور در کتابخانه "فرهیزش" یاد بانو "توران میرهای" در ذهنم می‌چرخید. او نیز شاهکارِ مدرسه فرهاد و فرهنگنامه کودکان و نوجوانان را با هزینه‌ی شخصی و خانوادگی راه انداخت و کاری کرد، کارستان؛ کارهایی بزرگ و اثرگذار که همچنان جامعه در گام‌های نخستین شناخت و واکاوی آن است. بی‌گمان کار خانم خماریان، همسر و فرزندان‌شان، گام برداشتن در مسیر میرهای‌هاست و امیدواریم این گام‌ها ادامه یابند. در شرایط کنونی جامعه ایران دشوار است که امیدوارم باشیم و آرزو کنیم کسانی مانند این خانم و آقای فرهنگی بیشتر شوند! با این حال از ژرفای وجودمان برای این خانواده‌ی خوب و تلاشگر و دیگر کسانی که در مسیر نجات کودکان و نوجوانان از "ندانستن" و "نتوانستن" قرار دارند آرزوی تندرستی و کامیابی می‌کنیم.

https://tttttt.me/ksmtehran1/263

🔹منبع: کانال تلگرامی نویسنده👇

https://tttttt.me/amoozeshvaandishe

#نشرآگاهی
#کودکان
#ترویج_کتابخوانی
🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran

💠 #یادداشت

🔷 دلایل اهمیت داشتن اقدامات رشدیه

✍ #محمدتقی_فلاحی/شماره هشتم گاهنامه #فرهیزش/ بهار ۱۴۰۱

👈 محمدتقی فلاحی از فرهنگیان اندیشمند، آزاده و از اعضای ارشد کانون صنفی معلمان تهران است که به خاطر کنشگری صرفا صنفی، امروز در حال گذراندن حکم خود در اوین است. جدای از شخصیت ارزشمند فلاحی، ایشان از کنشگران رسانه‌ای فرهنگیان هستند و سال‌ها یادداشت‌ها، ترجمه‌ها و گفت و گوهای کارشناسانه‌شان در گستره آموزش در رسانه‌های گوناگون کشور منتشر شده‌است. با آرزوی آزادی هر چه زودتر او و دیگر همکاران در بند این نوشتار را با هم می‌خوانیم.

🔹 ناصرالدین شاه آن گاه که هنوز با فکر ترقی و تجدد به طور کجدار و مریز همدلی داشت، در فهرست کارهایی که انجام آن ها را به مشیرالدوله، صدراعظم عزل شده اش، وعده می داد از «ساختن مدارس جدید» هم سخن می گفت.

انتقاد به شیوه مدارس قدیم یا «ملتی»، از دوره امیرکبیر به طور جدی آغاز شده بود. احساس نیاز به مدارس جدید یا «دولتی»، امیرکبیر قانون خواه ایران را به تاسیس دارالفنون برانگیخت. چند سال بعد مستشارالدوله در یک کلمه، انتقاد ارزنده ای از شیوه مدارس ایران به دست داد. انتقاد او در عین اختصار، از یک ضرورت مهم اجتماعی هم پرده برمی داشت، ضرورت تاسیس مدارس جدید.

در یک کلمه آمده بود: «تعلیم علوم و معارف در فرنگستان... از الزام امور و اقدم وظایف است» و یکی از «حقوق عامه، بنای مکتب خانه ها و معلم خانه ها برای تربیت اطفال فقیر است.» و در انتقاد از مدارس ایران نوشته بود: «اگرچه در ایران مدارس بسیار است و تحصیل علوم می کنند اما علومی که می خوانند، علوم دین است یعنی علومی است برای آخرت و از برای معاد، نه از برای معاش.»

در همان سال ها، روزنامه اختر در انتقاد از مدارس ایران و نحوه آموزش علوم چنین می نوشت: «به جز مدرسه های ملتی که برای تحصیل مقدمات است و قدری هم علم فقه و اصول، هیچ علمی در ایران به طور مرتب و مقنن رواج ندارد. آری چند مکتب دولتی در تهران یا تبریز برای تحصیل زبان های خارجه هست، ولی آن ها نیز به درجه مطلوبه نیستند.»

در ۱۰ سال آخر حکومت ناصرالدین شاه، فکر ایجاد مدارس جدید و اندیشه تحول در شیوه آموزش الفبا که از پیش آغاز شده بود، مجال تازه تری یافت. بحث و گفت وگو درباره ضرورت این تحول، روز به روز گسترده تر می شد. روزنامه های حبل المتین، ثریا و اختر که در خارج از ایران منتشر می شدند، هر کدام به سهم خود در لزوم ایجاد مدارس به شیوه جدید و آموزش و پرورش مدرن و در انتقاد از وضع مدارس ایران، مطالبی می نوشتند. ایران به ایجاد مدارس جدید نیاز داشت.

https://s6.uupload.ir/files/محمدتقی_فلاحی_ofls.jpg

📌ادامه این نوشتار را در لینک زیر بخوانید👇

https://telegra.ph/%D8%AF%D9%84%D8%A7%DB%8C%D9%84-%D8%A7%D9%87%D9%85%DB%8C%D8%AA-%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA%D9%86-%D8%A7%D9%82%D8%AF%D8%A7%D9%85%D8%A7%D8%AA-%D8%B1%D8%B4%D8%AF%DB%8C%D9%87-06-28

#گاهنامه_ی_فرهنگی_آموزشی_فرهیزش

💠 #گفتگو 

🔹 #بازنشر

🔺کانون صنفی از گذشته تا کنون/ گفت و گو با #محمد_حبیبی

  قسمت یکم  

🔹 گاهنامه #فرهیزش_آذرماه ۱۴۰۰_شماره ۷_ویژه نامه  



❓فرهیزش: جناب آقای حبیبی، ضمن سپاس از حضور شما در این گفت و گو لطفا بفرمایید که  پس از گذشت بیش از دو دهه از تاسیس کانون صنفی معلمان، ارزیابی کلی شما از عملکرد این تشکیلات چیست؟


#حبیبی: من فکر می کنم در شرایط کنونی معلمان قوی ترین گروه اجتماعی در کشور هستند. این حرف بر مبنای علائق و وابستگی های صنفی نیست. کافی است بازخوردهایی که از طرف فعالین سیاسی و جامعه شناسان و پژوهشگران اجتماعی، نسبت به فعالیت های مدنی معلمان داده می شود را ارزیابی کنید. به نظرم یک رویکرد واقع بینانه از کلیت فعالیت های اجتماعی و مدنی در جامعه کنونی ایرانی، مطالبه گرترین گروه اجتماعی حال حاضر را معلمان می داند. کدام یک از وزرا در طول این سالها، چه در هنگام  رای آوری از مجلس و چه پس از کسب جایگاه وزارت، به اندازه وزیر آموزش و پرورش این چنین از سوی افراد زیر مجموعه خود مورد نقد و پرسش گری قرار گرفته اند؟ کدام گروه اجتماعی به اندازه معلمان در راستای مطالبات صنفی خود این اندازه در فضای مجازی و رسانه ای تولید محتوا کرده است؟ کدام گروه اجتماعی توانسته است در این سالها به اندازه فرهنگیان، حرکت میدانی و تجمع داشته باشد؟ کدام یک از اصناف به اندازه فرهنگیان، فعالان صنفی اش محکوم به زندان شده یا پرونده های امنیتی و سیاسی داشته اند؟ در واقع با شرایط کنونی جامعه ایران و صرفنظر از گروهای سکتاریستی و محفلی، در میان نهادهای مدنی ضعیف و نحیف کنونی، جریان معلمی گروه پیشتاز است. 

اما این‌ها نباید ما را دچار نوعی توهم و خودبزرگ بینی کند. تاثیر ما در شرایط کنونی و در آینده ایران در حد یک سندیکا و تشکل صنفی است. ما هرگز نمی توانیم، کلیت مطالبات اجتماعی را نمایندگی کنیم. اگر چه سعی می کنیم با طرح مطالباتی چون دفاع از اموزش رایگان و با کیفیت، مخالفت با آموزش ایدئولوژیک، دفاع از اموزش به زبان مادری و طرح مطالباتی همچون دفاع از حقوق دانش اموزان؛ مطالباتمان را با خواست عمومی هماهنگ کنیم، اما نباید فراموش کنیم که یک حزب سیاسی نیستیم و اثر گذاری مان در همین چارچوب صنفی و فرهنگی است. حتی با تغییر نظام سیاسی و یا حتی در دوران گذار هم، بر میزان این اثر گذاری افزوده نخواهد شد. توهم عده ای از فعالان صنفی معلم که داعیه دار رهبری جامعه از طریق صنف معلمان هستند، به همان اندازه ای که مضحک است، ویرانگر هم می تواند باشد.

📝ادامه دارد...


#آزادی_معلمان_زندانی

https://tttttt.me/httpsksmtehran2/92

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran

‌💠 #گفتگو

🔹 #بازنشر

🔺کانون صنفی از گذشته تا کنون/ گفت و گو با #محمد_حبیبی 

#قسمت_دوم

🔹 گاهنامه #فرهیزش_آذرماه ۱۴۰۰_شماره ۷_ویژه نامه
  
❓فرهیزش: فکر می کنید نظر کلی معلمان نسبت به این تشکل چیست؟ جایگاه آن را در میان معلمان چگونه ارزیابی می کنید؟ 

#حبیبی: وقتی اینجا از کانون صنفی معلمان صحبت می کنیم، قاعدتا منظور مجموعه تشکلهای صنفی فرهنگیان در سراسر کشور است. به نظرم بعد از دو دهه از تاسیس کانون های صنفی معلمان، امروز این تشکل جایگاه نسبتا خوبی در داخل و خارج از کشور دارد. شخصا فردی نیستم که مثل برخی از اعضای مجموعه، اجازه بدهم، سمپاتی های شخصی بر روی ارزیابی‌ام تاثیر بگذارد. اجازه بدهید به چند تجربه شخصی در این باره اشاره کنم. 

اول اینکه تقریبا در زندان همه زندانیان سیاسی، کانون صنفی معلمان و افراد شاخص این مجموعه را می شناختند. حتی بعضا جوانانی که اطلاعات سیاسی کمی داشتند و به عنوان سمپات گروه‌های سیاسی خاص بازداشت و روانه زندان شده بودند، حداقل با نام معلمان زندانی، قبل از بازداشت‌شان آشنایی داشتند. بعد از آزادی در دیدارهایی که با فعالان سیاسی و اساتید جامعه شناسی داشتم، متوجه علاقه خاص این افراد به فعالیت‌های کانون صنفی معلمان و فعالیت‌های صنفی معلمان شدم‌. اخیرا یکی از اساتید جامعه شناسی که مدتی است در خارج از کشور به تدریس مشغول است، از طریق یکی از دوستان، پیامی فرستاده بود که علاقمند است دیداری داشته باشیم. حتی یک استادی که در خارج از کشور مشغول تدریس است، علاقمند بود در مدت زمان کوتاهی که برای تعطیلات به ایران آمده است در مورد وضعیت کلی فعالیت صنفی معلمان اطلاعاتی کسب کند. افزون بر این در گفتگوهایی که با حضور فعالین سندیکایی و کارگری کشورهای اروپایی و حتی آمریکای جنوبی در شبکه‌های اجتماعی برگزار می شود، کاملا مشهود است که این فعالین نسبت به مجموعه کانون صنفی معلمان و برخی افراد آن شناخت کامل دارند.

البته از زاویه درون مجموعه معلمان، قبول دارم که همچنان کاستی‌های عمده‌ای وجود دارد. چه بسا همکارانی که با اسم کانون صنفی معلمان آشنایی نداشته باشند. اما به مدد شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی به نظرم شناخت همکاران در حال افزایش است. اگر چه در همین مدت یکساله اخیر متوجه شده ام که گروه‌های بسیاری در شبکه های اجتماعی بویژه واتساپ و تلگرام تشکیل شده‌اند که تلاش دارند در قامت یک تشکل صنفی ایفای نقش کنند. با این همه مروری بر تجمعات شش ماه اخیر فرهنگیان نشان می دهد که تنها تشکلی که در شرایط کنونی، پتانسیل برگزاری تجمعات سراسری در کشور را دارد، تا اطلاع ثانوی، شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان است.
این قابلیت حتی فراتر از جریانات مربوط به معلمان و یک نمونه استثنا است. اگر چه فعالیت صنفی منحصر در فرد یا تشکل خاصی نیست، اما افراد و گروه‌های مختلف بدون هماهنگی با مجموعه کانون‌های صنفی معلمان، امکان تاثیر گذاری کشوری نخواهند داشت.


📝 ادامه دارد...

#آزادی_معلمان_زندانی

https://tttttt.me/httpsksmtehran2/92

🔺 توضیح
https://tttttt.me/KSMtehran/12271

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran

💠 #نقد/ #یادداشت

🔺چرا آموزش و پرورش(تعلیم و تربیت) مسئله و اولویت اول معلمان نبوده است؟

✍ ابوالفضل رحیمی شاد

منبع: #گاهنامه_فرهنگی_آموزشی_فرهیزش

🔹معمولا رسم است در روزهای نامگذاری شده بصورت نمادین از قشر یا گروهی که روز به نام آنان ثبت شده تعریف و تمجید شود. یا خواسته ها و مطالبات آنها مطرح و گاهی هم به پاس قدردانی از آنها تجلیل شود.اما راستش را بخواهید هر چه با خودم کلنجار رفتم دیدم نمیتوانم این کار را انجام دهم. از طرف دیگر" نه "گفتن هم ... به دوستان فرهیزش ممکن نبود. با خودم گفتم حالا که #فرهیزش با نام زنده یاد مهدی بهلولی پیوند ناگسستنی دارد و همه با نگاه و زبان نقادانه تند و تیز مهدی آشنا هستیم چه بهتر در شماره‌ای از فرهیزش که ویژه روز معلم است به سبک و سیاق مهدی خوانندگان و بویژه همکاران را با پرسشی برآمده از دل یک نقد مواجه کنم تا شاید برای شروع یک تغییر و تحول بنیادین که ضروری تر، عمیق تر و ریشه ای تر از تغییر نظام سیاسی است و حتی در صورت تغییر در نظام سیاسی باید آنرا دنبال کرد بقدر یک صفحه از کتاب تغییر موثر باشد.

در طول ۲۲ سال اخیر که با شکل گیری تشکل های صنفی شاهد اعتراضات جمعی معلمان نسبت به وضعیت معیشت و منافع صنفی معلم بودم هیچوقت یاد ندارم که حرکتی اعتراضی نسبت به ضعفهای محتوایی و اصولی نظام آموزش و پرورش(تعلیم و تربیت) از سوی معلمان شکل گرفته باشد.آنچه بود یا غرولندهای معلمان در زنگهای تفریح بود یا حداکثر نقد تعدادی اندک بصورت شفاهی یا مکتوب در مطبوعات یا رسانه های مجازی. البته برای خالی نبودن عریضه گاهی در بیانیه ها یا قطعنامه های پایانی تجمعات اعتراضی تشکل های صنفی معلمان بند کوتاهی هم به نارضایتی از ایدئولوژیک بودن نظام آموزش و تعلیم و تربیت اشاره شده است. اما هیچ وقت شاهد اعتراض جمعی نسبت به تفکیک جنسیتی مدارس نبوده ایم. هیچ وقت معلمان نسبت به حجاب اجباری دانش آموزان دست کم دانش آموزان ابتدایی اعتراض نکردند.هیچوقت معلمان شیمی و فیزیک و زیست شناسی به جمع شدن آزمایشگاه ها در مدارس و از برنامه درسی اعتراض نکردند.هیچوقت نبود کتابخانه،روانشناس،کارشناس بهداشت وتغذیه موضوع اعتراضات معلمان نبود. هیچوقت تغییرات غیراصولی،ایدئولوژیک و سیاسی برنامه ها و کتابهای درسی باعث نرفتن معلمان به کلاس یا اعتراض در خیابان نشد. دخالت حوزه های علمیه در آموزش و پرورش و ورود آخوندهای جوان و آموزش ندیده به مدارس حتی موجب امضاء یک نامه اعتراضی چند صد نفری نشد. انتخاب مدیران مدارس با معیار سیاسی و ایدئولوژیک و بدون توجه به تخصص و معیارهای مدیریت علمی در آموزش و پرورش باعث اعتراض جمعی ما نشد.ارتباط اندک و گاهی بی ارتباطی مواد درسی یا محتوای دروس با نیازهای زندگی واقعی دانش آموزان و تلف شدن عمر میلیونها دانش آموز هیچوقت موجب تجمع حتی چند صد نفر از ما معلمان جلوی ساختمان ادارات یا وزارت آموزش و پرورش با پلاکارد حاوی شعارهای اعلام نگرانی ما نسبت به این مسئله نشد.هرگز نسبت به اجبار آموزش برنامه های درسی دینی آنهم از اول ابتدایی و برنامه های درسی و غیردرسی سیاسی از مراسم صبحگاه گرفته تا برگزاری کلاسهای تربیتی و پرورشی و اردوهای اغلب مذهبی به دست ناکارآمدترین و کارنابلدترین و بیسوادترین معلم ها که موجب نهادینه کردن بدترین رذیلت اخلاقی یعنی ریا و نفاق در وجود و شخصیت میلیونها کودک و نوجوان و ترویج و گسترش این فرهنگ در جامعه در طول این سالها شده است اعتراضی نکرده ایم. در یک جمله اگر بخواهم همه آنچه گفته ام و نگفته ام را خلاصه کنم میتوانم بگویم که نهاد آموزش و پرورش و برنامه های نظام تعلیم و تربیت در طول این سالها یکی از موثرترین عوامل عادی سازی شرایط حاکم و در واقع همان ابتذال شر در ایران بوده است و ما معلمان با صفت صنفی و به شکل گروهی نه تنها هیچوقت دربرابر این فاجعه نایستادیم و با صدای بلند به آن اعتراض نکردیم بلکه خودمان نادانسته و یا دانسته و با هزار بهانه و توجیه مجری و عامل انسانی تحقق آن بودیم و بسیاری از ما همچنان هستیم.
پرسشی که بدنبال پاسخ آن هستم این است که چرا دو- سه درصدی از معلمان که بر خلاف اکثریت عافیت طلب در طول این سالها به عنوان کنشگر صنفی شهامت اعتراض و اعتصاب و به خیابان آمدن و به جان خریدن هزینه اعتراضات را داشته اند و به درستی مشکلات معیشتی معلمان مسئله شان بود اما به اندازه نیم یا حتی یک دهم آن آموزش و پرورش و تعلیم و تربیت مسئله و اولویت آنها نبود؟ آیا اگر قدر و منزلت و ارزش مادی کار معلم در چشم فرادستان سیاسی همین اندازه است که می بینیم، دلیلش عدم تشخیص ما در شناخت مسئله اصلی یا سکوت چند دهه ای ما در برابر کج گذاشتن خشت اول این بنا و عملگی خودمان برای حاکمیت در بالابردن این دیوار کج تا ثریای امروز نبوده است؟بنظرم لازمست که ...........

#هفته_گرامیداشت_معلم
🔹🔹🔹
🖋 کانال کانون صنفی معلمان ایران
🆔 @KSMtehran

🔹گاهنامه فرهیزش_شماره سیزدهم
#سخن نخست
نوروز ۱۴۰۳

با دورد به همراهان #فرهیزش

🔹خرسندیم که شماره سیزدهم فرهیزش را در روزهای نخست سال نو تقدیم خوانندگان ارزشمند گاهنامه می‌کنیم. امیدواریم 1403 سالی پر از شادی، کامیابی و آرامش برای خوانندگان عزیز، ایرانیان و همه مردم جهان باشد.

🔹پیش از هر چیز خدمت همراهان بزرگوارمان عرض می‌کنیم که بخش مهمی از این شماره دربردارنده‌ی مطالبی است که قرار بود در شماره 12 منتشر شود اما به خاطر نگرانی از حجم زیاد آن شماره، که ویژه "روز جهانی آموزش" بود، به اجبار و با اولویت بندی برای انتشار در این شماره گذاشته شدند. امیدواریم نویسندگان محترمی که مطالبشان به این شماره منتقل شد ما را ببخشند و همچون گذشته در انتشار شماره‌های پسین دست گیر ما در ادامه کار فرهیزش باشند.

🔹این شماره دربرگیرنده گفت‌وگویی با دکتر زهرا نیکنام/ عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی در رشته‌ی برنامه ریزی درسی، برگردان‌هایی در گستره آموزش و پرورش جهان، یادداشت‌هایی در پیوند با آموزش و صلح، نویسندگی، داستان کوتاه و شعر است.

📌متن کامل سخن نخست این شماره فرهیزش را اینجا بخوانید‌.
🆔 @farhizesh_mag

🔹گاهنامه #فرهیزش شماره چهاردهم

بهار ۱۴۰۳

ویژه نامه ی سومین سالگرد #مهدی_بهلولی

سخن نخست

با درود به همراهان گرامی فرهیزش

▪️پیش از هر چیز وظیفه خود می‌دانیم که سپاس ویژه خود را به نویسندگان، همراهان و مخاطبانِ گاهنامه پیش‌کش کنیم؛ چراکه بدون حضور ارزشمند این عزیزان نمی‌توانستیم راهی را که زنده یاد "مهدی بهلولی" آغاز کرده بود تا این جا بپیمائیم. از این رو همچون گذشته دست یاری دهنده‌ی این عزیزان را می‌فشاریم و همچنان فروتنانه خواستار پشتیبانی مهربانانه آنان هستیم.

▪️مهدی بهلولی، آموزگار، نویسنده، مترجم، پژوهشگر و بنیانگذارِ گاهنامه‌ی فرهیزش پس از چندین روز درگیری و دست‌و‌پنجه نرم کردن با بیماری کرونا، بامداد روز پنجم خرداد 1400 توان از دست داد و چهره در نقاب خاک کشید و خانواده، دوستان، آموزش‌و‌پرورش و مخاطبان خود را تنها گذاشت.

متن کامل سخن نخست را اینجا بخوانید.

🆔@farhizesh_mag