مثبت‌نگری کور، یک فریب مدرن است!

نویسنده: ذکی مکسویل

حتماً بارها شنیده‌اید که می‌گویند:
"نیمه پر لیوان را ببین!"
یا
"مثبت فکر کن تا مثبت جذب کنی!"

اما آیا واقعاً می‌شود در اوج فقر، تنهایی، بی‌پولی و شکست، ایستاد جلوی آینه و گفت:
"من ثروتمندم، من خوشبختم، من شاد هستم!"؟

بیایید صادق باشیم:
این نه مثبت‌نگری‌ست، نه انگیزه‌بخش، بلکه یک نوع دروغ‌گویی به خود است.
تو داری درد را می‌بینی، فشار را حس می‌کنی، حساب بانکی‌ات خالی‌ست، رابطه‌ات در حال فروپاشی‌ست، و بعد به خودت لبخند مصنوعی می‌زنی؟
این اسمش رشد نیست، سرکوب است.

مثبت بودن، یعنی پذیرش واقعیت + انتخاب اراده

مثبت‌اندیشی واقعی به این معنا نیست که چشم‌هایت را ببندی و لبخند بزنی.
مثبت‌اندیشی یعنی:
"من می‌دانم شرایط بد است، اما دنبال راه‌حل هستم. فرار نمی‌کنم، انکار نمی‌کنم، بلکه با آگاهی جلو می‌روم."

مثبت بودن = دروغ نگفتن + امید ساختن
نه اینکه جلوی آینه دروغ بگویی، بلکه روبروی حقیقت بایستی و بپرسی:
"الان چه‌کار می‌توانم بکنم؟ چه تغییری از دستم برمی‌آید؟"

چرا مثبت‌نگریِ افراطی، آسیب‌زا است؟

بر اساس تحقیقات American Psychological Association، چیزی به نام "Toxic Positivity" وجود دارد، یعنی مثبت‌اندیشی سمی.
این حالت زمانی اتفاق می‌افتد که فرد اجازه نمی‌دهد احساسات واقعی خود را تجربه کند و با تظاهر، آن‌ها را سرکوب می‌کند.
نتیجه؟
اضطراب پنهان، خشم‌های سرکوب‌شده، بی‌انگیزگی، و در نهایت فروپاشی روانی.

مثبت بودنِ واقعی، یعنی عمل‌گرایی با صداقت

ذکی مکسویل می‌گوید:*
"مثبت‌ترین آدم کسی است که در بدترین شرایط، دنبال راه‌حل بگردد، نه کسی که وانمود کند مشکلی نیست."

بنابراین:
اگر فقیر هستی، این را بپذیر. اما بپرس: چه کار کنم که از این فقر بیرون شوم؟

اگر تنها هستی، این را حس کن. اما بپرس: چطور روابط سالم بسازم؟

اگر شکست خوردی، شکست را قبول کن. اما بپرس: درس این چه است؟

تو مجبور نیستی همیشه بخندی.
تو مجبور نیستی همیشه بگویی: "همه‌چیز عالی‌ست".
تو فقط باید حقیقت را بپذیری و تصمیم بگیری که آن را تغییر دهی.

مثبت بودن، یعنی قدرت در دیدن واقعیت و شجاعت در ساختن آینده.
نه فرار، نه دروغ، نه لبخندهای مصنوعی...

📅 #شنبه #روز۳ #خرداد #سال۱۴۰۴

📅 #سه‌شنبه #روز۶ #خرداد #سال۱۴۰۴

『 سوگواریهای ناتمام و زخم های خاموش 』
چقدر از دردهای ما، حاصل سوگواری‌های نکرده است؟وقتی ناکامی‌های کوچک، بی‌آن‌که پردازش شوند، درون ما انباشته می‌شوند، ذهن دیگر تاب تحمل نمی‌آورد.فروید معتقد بود که این زخم‌های خاموش، اگر شنیده و دیده نشوند، به افسردگی‌ای عمیق و پنهان تبدیل می‌شوند..افسردگی‌ای که در واقع، نوعی سوگواری ناتمام است.
در روان‌کاوی لکانی، این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که سوژه نتواند فقدان را در زبان بازنمایی کند؛یعنی آن‌چه از دست رفته، هرگز به ساحت نمادین وارد نمی‌شود. در نتیجه، در سطح امر واقع باقی می‌ماند: زخمی بی‌نام، خام و خاموش. این‌جاست که ملانکولی یا افسردگی شکل می‌گیرد نه فقط به‌خاطر آن‌چه از دست رفته، بلکه چون سوژه حتی نمی‌داند برای چه چیزی باید سوگواری کند.
اما راه نجات چیست؟درمان، از همین‌جا آغاز می‌شود:نه با فراموشی، بلکه با بازشناسی درد؛نه با نادیده‌گرفتن، بلکه با شنیدن صدای درون؛نه با مقاومت در برابر اندوه، بلکه با جسارت سوگواری برای آن‌چه از دست رفته است هرچند کوچک، هرچند بی‌صدا.

➊شناسایی فقدان واقعی:بپرسید؛ چه چیزی واقعاً از دست رفته؟ نه صرفاً افراد یا موقعیت‌ها، بلکه شاید تصویری از خود، امنیتی روانی، یا آینده‌ای که برایش رویا ساخته بودید.

مثال؛پس از رد شدن در یک آزمون، شاید احساس ناکامی از دست دادن احساس لیاقت باشد، نه فقط آن مدرک.

➋ بازنمایی فقدان در زبان: بنویسید، حرف بزنید، نقاشی بکشید؛ به هر طریقی که می‌توانید، فقدان را وارد زبان کنید. چون سوگواری، بدون زبان ممکن نیست.

مثال؛ نوشتن یک نامهٔ نانوشته به کسی که رابطه‌تان با او گسسته، می‌تواند اولین گام درمان باشد.

➌ مواجهه با واقعیت بدون امید به جبران کامل:همهٔ دردها درمان‌پذیر نیستند، اما قابل ‌تحمل می‌شوند وقتی به رسمیت شناخته شوند.

مثال؛ کسی که در کودکی رها شده، ممکن است هرگز نتواند آن خلأ را پر کند، اما می‌تواند با پذیرش آن، دست از سرزنشِ همیشگیِ خود بردارد.

➍ درک ریشه‌های اجتماعی رنج:ناکامی‌ها همیشه فردی نیستند. بسیاری از آن‌ها حاصل فشارهای اجتماعی، طبقاتی، جنسیتی یا تاریخی‌اند. این درک، احساس نابسندگی شخصی را کاهش می‌دهد.

مثال؛ مادری که خود را در نقش مادری ناتوان می‌بیند، با فهم ریشه‌های ایدئولوژیک این تصویر، می‌تواند رنجش را بازخوانی کند.

➎ به‌رسمیت شناختن فقدان‌های کوچک:برای همهٔ آن‌چه از دست داده‌اید کوچک سوگواری کنید. هر رابطه، هر خیال، هر فرصت از دست‌رفته، حق اندوه دارد.

مثال؛ پایان یک دوستی بی‌درام یا حذف شدن از یک گروه کاری، می‌تواند فقدانی قابل احترام باشد.

سوگواری نکرده، به شکل افسردگی بازمی‌گردد.اما اگر با خود صادق شویم، دردها را نام‌گذاری کنیم، و برایشان سوگواری کنیم، درمان آغاز می‌شود.

تا حالا شده با خودتان روبه‌رو شوید و ببینید هنوز بارِ چه ناکامی‌هایی را به دوش می‌کشید؟شاید وقتش باشد به آن سوگواری ناتمام، صدایی بدهید.

از تمام این دنیا چه چیزی را می‌توانی با خودت ببری؟
نامت؟
اعتبارت؟
ثروت و قدرتت؟
چه چیزی را؟

هیچ چیزی را نمی‌توانی با خود ببری.

همه چیز باید همین‌جا باقی بماند.

بخاطر بسپار تو مالک هیچ چیزی
در دنیا نیستی.

پس در دنیا باش، از آن لذت ببر،
اما اجازه نده دنیا در تو باشد.

این شیوه زیستن آگاهانه است.

اشو

📅 #چهارشنبه #روز۷ #خرداد #سال۱۴۰۴

هيچگاه انسان سالم، دیگری را شکنجه نمی‌کند.
این انسان آزار دیده است که آزار می‌رساند.

زخم خورده ها علاقه عجیبی
به زخم زدن به دیگران دارند،
آنها که از عزت نفس پایینی برخوردارند
میل عجیبی به تحقیر کردن و گرفتن اعتماد به نفس و عزت نفس دیگران دارند.

تو هیچگاه کنار آنها بزرگ نمی شوی،
فقط تحقیر می شوي.
چون، یک فرد ناسالم،
هرچیز در اطرافش را بیمار میکند.

کارل گوستاو يونگ

📅 #دوشنبه #روز۱۲ #خرداد #سال۱۴۰۴

نگهبان نورت باش!
انسانیت چراغ کم‌سویی است، که این روزها همه تلاش می‌کنند تا خاموشش کنند.

دارد از هر سویی بادی می‌وزد، خشم می‌ورزد، خشونت می‌وزد، نفرت و انتقام می‌وزد، شیطان ‌می‌وزد.

تو اما، چراغت را روشن نگه دار.
نگهبان نور خودت باش.

این چراغ، تنها دارایی توست.
انسان باش، و انسان بمان…

📅 #پنج‌شنبه #روز۱۵ #خرداد #سال۱۴۰۴

پادکست این نقطه
از ذهنت به نفع خودت استفاده کن

تو این نقطه همدیگرو بیدار میکنیم، تا خونه قدم میزنیم و تمرین میکنیم هنر خوب زیستن رو

شنیدن همه اپیزودهای پادکست این نقطه از طریق لینک زیر در تی‌پاد👇

https://tpod.app/app/i/1607369690



 @tehranpodcast | تهران پادکست

این آگاهی کیست؟
من هم شمارا می بینم وهم آنچه را که در ورای شما قراردارد.دیدی که به بدن تمام شودنمی بیند.بدن چقدر نمایان است، هرچقدر هم که جامد باشد از پوشاندن آنچه که ورایش قراردارد کاملا ناتوان است ،ولی اگر چشمی برای دیدن نباشد آنگاه همه چیز تغییر می کند ،حتی خورشید نیز از بودن باز
میماند.تمام بازی مربوط به چشمهاست.
ماازطریق تفکر کردن ومنطق نوررا در نخواهیم یافت.جایگزینی برای چشمان اصیل وجود ندارد.این یک ضرورت است.برای دیدن معنویت به چشمان درون نیاز داریم ،به بینش نیاز داریم،
باچشم درون همه چیز برای ما مربی خواهد بود.بدون آن ماهم نسبت به نور وهم نسبت به الوهیت نابینا خواهیم بود.
کسی که بخواهدوجوددیگران را ورای بدن هایشان دریابد باید نخست به ورای وجود فانی خویش نگاه کند.
شخص فقط به میزان درون نگری خودش است که بیرون براو هویدا می گردد.
تمام دنیای فانیِ بیرون فقط به مقدار توسعه آگاهی درون من است که سرشار ازآگاهی می شود.
دنیا فقط آن چیزی است که من هستم.
روزی که تمامیت آگاهی خود را دریابم
دنیادیگرفقط یک دنیا نخواهد بود.
جهد از خویش دنیاست وخودشناسی رهایی است.همه روزه به همه میگویم آیا نمی توانید به بینید که چه کسی در شما منزل دارد؟ چه کسی در این بدن گوشت و استخوان ساکن است؟ چه کسی در این ظاهر بیرونی شما زندانی است؟ چه عظمتی در درون این بدن حقیر حضور دارد؟ این آگاهی کیست چیست این معرفت؟ بدون چنین پرسشی،بدون ادراک این پرسش زندگی معنایی ندارد،حتی اگر همه چیز را بشناسم ولی خودم رانشناسم این دانش بی ارزش است.
آن انرژی که بتواند دیگری را درک کند می تواند خود را نیز درک کند چگونه می تواند غیر ازاین باشد.مسئله فقط تغییر جهت است.ماباید از آنچه که دیده می شود به سمت آنچه که می بیند حرکت کنیم.کلید خودشناسی تغییر توجه از دیده شده به بیننده است،از جریان افکار به آنچه که شاهد افکار است بیدار شو و انقلابی صورت خواهد گرفت جریان آگاهی هم چون چشمه ای جوشان از آب ذلال تمامی ناهوشیاری های زندگی را با خودش خواهد برد...

اشو

🕉 واژه و نماد “اُم” چیست؟🕉

✨ام فركانس هماهنگى با حركت عظيم و جهانى همه چيز است. ام ما را به درك خلوص و يكى بودن با همه چيز نزديك مى كند.

✨ام در حقیقت یک کلمه نیست، بلکه یک صوت است که مانند یک موسیقی از ورای قرون و اعصار، فرهنگ و تمدن‌ها و هم‌چنین موجودات عبور کرده است.

✨این باور وجود دارد که تمامی صداهای موجود در هستی از این صدا نشأت می‌گیرند. این کلمه به طور طبیعی یک مانترا یا به عبارتی ذکر است که اگر با صوت مناسب تلفظ و تکرار شود، در تمام بدن طنین انداز شده؛ روح و جسم را به آرامش و سکون دعوت می‌کند.
هماهنگی وجودی، صلح و بخشش، فلسفه اصلی و پنهان این ذکر هستند.

✨ارتعاشاتی که از زمزمه اُم بلند می‌شود، ذهن را به آرامش می‌رساند. هرگاه که به کمی آرامش احتیاج داشتید آن را با خود زمزمه کنید.

✨طریقهِ گفتن این صوت متفاوت است.
یکی از طرقِ آن بدینگونه است که ابتدا ، دم گرفته و با بازدم،طی ۴ ثانیه اُ را گفته با لبهایی کمی باز و با ۸ ثانیه م را میگوئیم.دهان بسته، دندانها کمی فاصله دارند از هم و صوت م در جمجمه می پیچد.

⚜️راستمرد مکانی برای شکوفایی روح

Rastmard.com

📅 #یک‌شنبه #روز۱۸ #خرداد #سال۱۴۰۴

باید به انسان ریشه هایش را بازگردانیم...
این گیاه تا دیروز زنده بود،ریشه هایش درزمینه بود وبرگهایش زنده بودند،سبزوباطراوت بودبارقصیدن درنسیم سروری به اطرافش می بخشید.
من بارها از کنارش گذشته بودم ونوای زندگیش را احساس کرده بودم.
دیروز کسی آنرا جابجاکرد،ریشه هایش راکند و امروز که از کنارش گذشتم دریافتم که آخرین نفسش را کشیده است.وقتی که ریشه ها از زمین برکنده شوند چنین روی میدهد.هرچیز به ریشه اش تکیه دارد.ریشه دیده نمی شود ولی تمام رازحیات را در خودش دارد.
گیاهان ریشه دارند،انسان نیز ریشه دارد،گیاهان زمین دارند،انسان نیز دارد،وقتی که ریشه هااززمین برکنده شوند گیاهان پژمرده وخشک می شوند،انسان نیز چنین است.
کتابی از آلبر کامو می خواندم.شروع کتاب بااین جمله بود..تنهاپرسش مهم برای فلسفه خودکشی است!
چرا؟ زیرا امروزه انسان هدفی درزندگی پیدا نمی کند،همه چیز بی معنی وبیهوده گشته است،آنچه روی داده است این است که ریشه های ما متزلزل شدند.
مااتصال خود را با منبع حیات از دست داده ایم،اتصالی که بدون آن زندگی چیزی بیش از یک داستان بی معنی نیست.ماباید به انسان ریشه هایش را باز گردانیم،باید زمینش را به او بازگردانیم ،آن ریشه هاروح هستند آن زمین دیانت است،اگر بتوانیم چنین کنیم،بشریت بار دیگر می تواند شکوفا گردد.

اوشو

📅 #پنج‌شنبه #روز۲۲ #خرداد #سال۱۴۰۴

کتاب "انسان در جستجوی معنا" – یک سفر عمیق به دنیای درونی انسان.

خواندن کتاب "انسان در جستجوی معنا" نوشته ویکتور فرانکل تجربه‌ای بی‌نظیر و تحول‌آفرین است. این کتاب که ریشه در تجربیات واقعی فرانکل در اردوگاه‌های کار اجباری نازی‌ها دارد، ما را به چالش می‌کشد تا معنای زندگی و قدرت اراده انسان را از زاویه‌ای جدید ببینیم.

فرانکل با ارائه مفهومی به نام "معنای زندگی" نشان می‌دهد که حتی در سخت‌ترین و تاریک‌ترین شرایط هم می‌توان به زندگی معنا بخشید. او معتقد است که داشتن هدف و معنای زندگی، حتی در لحظات پر از رنج، می‌تواند نجات‌دهنده باشد.

اگر در جستجوی معنای زندگی و دستیابی به آرامش درونی هستید، این کتاب نه تنها یک منبع علمی بلکه یک چراغ راه برای همه‌ی کسانی است که می‌خواهند با دیدی عمیق‌تر و قوی‌تر به زندگی نگاه کنند.

از لابلای این کتاب؛

اکثر مردم وسایل لازم برای زندگی کردن را به اندازه کافی دارند، اما چیزی را که برای آنها زندگی کنند ندارند.

طوری زندگی کن که گویا دفعه دوم است که زندگی میکنی و در آستانه انجام دادن همان اشتباهاتی هستی که دفعه پیش مرتکب شده ای.

انسان بدبین و بی هدف شبیه به کسی است که هر روز یک ورق کتاب عمرش را می کند و روز به روز از قطر آن کاسته میشود، با ترس و غم و یاس نا امیدی به گذشته و آینده نگاه میکند. از سوی دیگر، کسی هدفمند است و فعالانه به مشکلات زندگی حمله میکند مانند انسانی است هر روز یک ورق از کتاب زندگی اش را می کند و بعداز یادداشت کردن کوتاه، آن را با دقت و نظم در کنار قبلی ها می گزارد. او میتواند با غرور و شادی به غنای این یاداشت ها به کل زندگی خود که آن را تا آنجا که می‌توانسته است خوب زندگی کرده است، بنگرد. آیا برای او اهمیت دارد که در حال پیر شدن است؟
22 جوزا 1404
11 جون 2025

ببخش كسانى را كه نمیدانستند چگونه تو را دوست بدارند،
آنها به تو دوست داشتن خودت را آموختند
ببخش كسانى را كه رفتار شايسته‌ای با تو نداشتند..
آنها احترام و مراقبت از خودت رابه تو آموختند
ببخش كسانى را كه نخواستند از توحمايت كنند...

آنها به تو كمك كردند تا خودت را قوى تركنی.

و سپس ببخش خودت ر ا اگر از افراد اشتباه انتظار عشق و آرامش داشتى...

آرامش من مسئولیت من است.

@zamin_new🌎

📅 #دوشنبه #روز۱۶ #تیر #سال۱۴۰۴

دوستی میگفت:
میدونی؛ به نظرم کارما بیشتر یک نوع خودفریبیه.
انگار ما دوست داریم باور کنیم که جهان عادلانه است و هرکس نتیجه کارهاش رو می‌بینه.
اما حقیقت این نیست.
در زندگی بارها دیده‌ م که آدم‌های ظالم، بدون اینکه تقاصی پس بدند، به زندگی‌ شون ادامه دادند.

اما پاسخ:

کارما یعنی نتیجه رابطه‌ات با خودت، نه با دنیا...!

تا حالا فکر کردی چرا بعضی آدما بدی می‌ کنن ولی انگار هیچ اتفاقی براشون نمی‌ افته؟
یا چرا وقتی تو نیتت خوب بوده، ولی باز هم آسیب دیدی، این حس رو داشتی که: «دنیا با من ناحقه؟»
بذار یه چیزی رو روشن بگم:
کارما مجازات الهی نیست! کارما خودِ تویی…

کارما یعنی نتیجه‌ی رابطه‌ای که با خودت داری، نه با دیگران!
دنیا به کسی بدهکار نیست؛
اونی که دروغ میگه، تقلب می‌کنه، فریب میده، شاید هیچ وقت توی ظاهر تقاصی پس نده…
اما توی روانش، توی خوابش، توی روابطش، بالاخره کارما میاد.
نه چون «دنیا می‌خواد حالشو بگیره»، بلکه چون ناخودآگاهش برای بقا داره می‌جنگه!

وقتی به کسی اعتماد میکنی بدون شناخت، و بعد آسیب می‌بینی، قربانی نشدی؛ انتخاب کردی.
نقش «قربانی» بازی کردن، یعنی فریب دادن خودت.
تو اشتباهی کردی و داری تاوانش رو میدی، نه تقاص عالم هستی رو!

مثال بزنیـم:

کمال‌گرایی؟
شاید فکر میکنی چون آدم دقیقی هستی، همه چی باید کامل باشه...
اما پشتش یه شرم ناخودآگاهه که میگه: «اگر نقصی باشه، من دوست‌ داشتنی نیستم.»
کارمای این شرم میشه خشم، رنج، کنترل‌گری…
و اگه این کمال‌ گرایی رو سرکوب کنی؟ کارماش میشه تنبلی، ترس از شروع، فرار از زندگی.

آدمی که همیشه دیگرانو قضاوت می‌کنه؟
کارمای قضاوت، تنهاییه که از ناتوانی در پذیرش خودت میاد…

کسی که همیشه با همه خوبه؟
شاید پشت این مهربونی، ترس از طرد شدن باشه.
کارماش؟ دلخوری همیشگی از بی‌توجهی دیگران!

کارما یه قانون بیرونی نیست؛ یه آینه‌ ست که تو رو به خودت بر میگردونه.
تا وقتی ایگو، نقش، خواسته‌ی اثبات خود، و زخم‌های قدیمی درونت فعاله،
کارما هم فعاله.
اما اگه با خودت روراست شی، مسئولیت بگیری، نقش قربانی رو بذاری کنار،
اون وقته که کارما قدرتشو از دست می‌ده…

بخاطر بسپار:
"خدا جای حق نشسته؛ اما فقط در رابطه با خودت، نه دیگر

تطبیق متون: #هاشم_نورالهی

📅 #پنج‌شنبه #روز۲۶ #تیر #سال۱۴۰۴

کتاب لحظه حال

احساس ،واکنش بدن به کنش ذهن تو

ترجمه مسیحا برزگر
@zamin_new🌎

📅 #یک‌شنبه #روز۲۹ #تیر #سال۱۴۰۴

پاوان موکت آسانا شماره یک
پایین تنه
خشایار عاملی

📅 #دوشنبه #روز۶ #مرداد #سال۱۴۰۴

پاوان موکت آسانا شماره دو
قسمت بالاتنه
مربی خشایار عاملی

📅 #سه‌شنبه #روز۷ #مرداد #سال۱۴۰۴

پاوان موکت آسانا بخش سوم
خشایار عاملی

📅 #چهارشنبه #روز۸ #مرداد #سال۱۴۰۴

جلسه چهارم پایه
افزایش توانایی کل بدن
خشایار عاملی

📅 #پنج‌شنبه #روز۹ #مرداد #سال۱۴۰۴

جلسه پنج افزایش قدرت کل بدن
خشایار عاملی

مادربزرگم می‌گفت: در و که کامل نبندی، نمی‌دونی باد بعدی که بیاد، می‌بندتش یا بازش می‌کنه. این می‌شه بلاتکلیفی...

تو زندگیت همیشه یا برو بیرون، یا بیا تو و بعدش در رو محکم ببند.

اجازه نده هیچ‌کس بلاتکلیف نگهت داره!


📅 #جمعه #روز۱۰ #مرداد #سال۱۴۰۴