💫 خداوندا من می‌دانم
که تو ،میدانی از عشق و همیشه حاضر هستی

💫 خداوندا من می‌دانم
من عاشق همیشگی تو و تو عاشق همیشگی من هستی

💫 خداوندا من می‌دانم
که با تو میتوانم ،
✨ هر روز بهترین خودم در تمام جنبه های زندگی باشم
✨ و جهان را به جای بهتری تبدیل کنم
و اینگونه من و خانواده ام ،مردمان سیاره و سیاره ام
بی نیاز ، آرام ،شاد و سالم زندگی می‌کنیم
و نور الهی را منتشر می‌کنیم
💫 بار الها من می‌دانم
وقتی از طریق پندار ،گفتار ،کردار، احساسات و باورهایم
خود را با عشق و نیکی
هماهنگ کنم
از محافظت ، حمایت و هدایت مستقیم تو
تا ابد برخوردار می‌شوم.

💫 بارالها :من می‌دانم
زمانیکه نیروهای زنانه و مردانه من به تعادل برسند
شکوفایی و تعادل در مسیر خواست خالق یکتا
صورت می‌گیرد.

💫 بارالها : من به ارتباط الهی بین خود و خالق جهان هستی
ایمان دارم و یقین دارم که تو مرا تا ابد
در تمام جنبه های زندگی ،راهنمایی میکنی و من هر روز با آرامش و شادی و لذت فقط شاهد بهترین ها هستم

👇👇👇

وظایف من این است که :

☀️حواسم را برای دیدن عشق و مهر و عظمت جهان پیرامونم جمع کنم

☀️مسائل خود را به خالق یکتا بسپارم

☀️به تسبیح و ستایش ، ذرات آسمان و زمین گوش کنم .
☀️ شاکر حضور پرودگار و همچنین نعمتهای او باشم .
☀️ و به بی عیب و نقص بودن جهان هستی و قوانین آن ، معترف باشم

خداوندا شکر
من عاشقانه ،مسئولیت به عهده میگیرم
و چنین عهدی با خالق خود می بندم

مرا عهدیست با شادی که شادی آن من باشد
مرا قولیست با جانان که جانان ،جان من باشد
به خط خویشتن فرمان بدستم داد آن سلطان
که تا تختست و تا بختست او سلطان من باشد

و بلند می‌گویم
که یکی هست و هیچ نیست جز او

📅 #سه‌شنبه #روز۱۷ #اسفند #سال۱۴۰۰

زن ها فریب کارترینند ...
همه چیزشان را پنهان می کنند
تنهایی را
دلتنگی را
گریه ها را
عشقشان را .....
زن ها قویترینند ...
هنگام شکستن صدایشان در نمی آید
درد که دارند به خود نمیپیچند
غم كه دارند داد نميزنند
نهایت تسکین درد یک زن
گریه های یواشکی ست ...
زن بودن درد سختيست !
۸ مارس( 17 اسفند) روز جهانی زن مبارك❤️🌹❤️🌹

📅 #جمعه #روز۲۰ #اسفند #سال۱۴۰۰

سیکل آساناهای صبحگاهی یوگا, در هر حرکت به اندازه سه دم و بازدم بمانیدو بر بدن پرانیک خود تمرکز نمایید.
@anandayoga✨

هر روز خود را با سيكل سلام بر خورشيد آغاز كنيد تا مثل خورشيد بدرخشید.
@anandayoga✨

چگونگی انجام صحیح سلام بر خورشید یا
surya namaskar
لطفا به چگونگی انجام این آسانا دقت شود.
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADvXdDpk-btT2KaPsg

مانترای سلام بر خورشید
Om Mitraaya Namah

Om Ravaye Namah

Om Suryaaya Namah

Om Bhaanave Namah

Om Khagaaya Namah

Om Puushne Namah

Om Hiranyagarbhaaya Namah

Om Mareechaye Namah

Om Aadityaaya Namah

Om Savitre Namah

Om Arkaaya Namah

Om Bhaaskaraaya Namah

Om Shree Savitru Suurya Naaraayanaaya Namah (last)


https://tttttt.me/joinchat/AAAAADvXdDpk-btT2KaPsg

سلام بر خورشید
نقاط نارنجی رنگ نشان دهنده فعالیت چاکرای مورد نظر در هر حرکت می باشد
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADvXdDpk-btT2KaPsg

Bella Ciao African Version
@anandayoga

زندگی زبانِ خاصی ندارد. کائنات فارسی، عربی یا انگلیسی حرف نمی زند. دین می گوید کائنات با احساسِ تو کار می کند. زندگی زبانِ احساس را درک می کند. مثلا وقتی شکرگزار می شوی، این احساس از همان چیزی که بابتش شکرگزار هستی را بیشتر به سمت تو جذب می کند. زیرا در موردِ آن احساس نیک داری. آن احساس، به زندگی می گوید که از این چیز بیشتر نیاز داری. علم می گوید زندگی با ارتعاشات کار می کند. اگر ذهنیتِ علمی داشته باشی میتوانی از ارتعاش استفاده کنی. اگر ذهنیت دینی و مذهبی داری میتوانی از واژه ی احساس کار بگیری. ولی هر دو یک چیز است. این احساس یا ارتعاش، نه عربی است و نه فارسی و نه انگلیسی و نه زبانی دیگر. آن فقط یک نوع کیفیت درونی است. آن یک حالتِ درونی است. این بزرگترین راز در زندگی است. اگر دوست داری از چیزی بیشتر به تو داده شود، در موردش احساسِ عمیق پیدا کن. اگر دوست داری آن را از دست بدهی، احساسِ نامطلوب داشته باش. احساس بد داشته باش. زندگی زبانِ احساس را می شناسد. و احساس به هیچ زبانِ خاص مربوط نیست. زیرا احساس اصلا زبان نیست.

📅 #شنبه #روز۲۱ #اسفند #سال۱۴۰۰

خودشناسی یعنی چه؟
خودشناسی یعنی نگاه مراقبه گون و فطری به آنچه که هستیم. تحقیق در بارهء خود، شیرین ترین تحقیق هاست، زیرا به اندازهء تلاش و سعی ای که برای خودشناسی می کنی، نتیجه می گیری. هیچ تلاشی در راه خودشناسی بی نتیجه و بی ثمر نمی ماند. زیرا خودشناسی حق است و حقیقت چیزی جز حقیقت، برای ارائه ندارد.
اما بسیاری از نسل بشر، برای کشف حقیقت، به جای مراجعه به خود (آن منبع و مرجع اصلی) به دین، مذهب، همسایه، علوم غیر باطنی، تشکل های سیاسی و اجتماعی مراجعه می کنند، که البته همهء این ها در جای خود و در ذات خود بد نیستند، اما اگر قرار باشد، دین و مذهب و علم را بشناسیم، و از خودمان غافل باشیم، آن علم و مذهب، علم و مذهبی خواهد بود که پنداری تیغ را دست راهزن دهند!

من در مقالات قبلی نیز، اشاره ای به ضایعات نسل بشر داشته ام، که انسان نیز مانند طبیعت و هر چیز دیگر، ضایعاتی دارد و آن ضایعات را باید به رسمیت شناخت و آن را پذیرفت و با آن مدارا کرد. با دوستان مروت با دشمنان مدارا ! ذهن و نفس انسان بزرگترین ضایعه و دشمن اصلی آدمی بوده است و با دشمن، تنها باید مدارا کرد. دشمن را باید شناخت و شناخت دشمن آن را از ما دفع می کند و این تنها راه رفع و شفای آن ضایعهء بزرگ همو ساپین می باشد که در زمان آفرینش آن، با او همراه شده و هیچ ربطی به سیب و گناه اولیه ندارد.

تفاوت اصلی علم خودشناسی با علوم دیگر، در این است که در خودشناسی مراجعهء به "خود" اصل است و در علوم دیگر، مراجعهء به اطلاعات، حافظه، ذهن و مراجع دیگر. اگر از شما بپرسند که اکنون دلتان چه می خواهد، به چه چیز مراجعه کرده و نیاز طبیعی خود را پاسخ می دهید؟

اگر به حافظه، گذشته، دین، فرهنگ، سنت، تشکل ها، جامعه و مراجع دیگر مراجعه کنیم تا پاسخ نیازمان را داده باشیم، این علم هیچ ربطی به خودشناسی نخواهد داشت، زیرا در علم خودشناسی فقط و فقط باید به خود مراجعه شود، حتی به پیغمبر خدا نیز نباید مراجعه کرد، زیرا آداب خودشناسی مراجعهء به خود است و هیچ مرجع دیگری نمی تواند از درون من به نیاز من پاسخ دهد. مراجع می توانند از واقعیت های من خبر دهند، اما از حال و اکنون و حقیقت و ذات من، تنها و تنها خودم باخبر هستم، پس مراجعهء به خود و آن نی لبک خالی درون، اساس، مبنا و محور اصلی خودشناسی است.
اگر مشکلاتی با دوست، همسر، پدر، مادر، فرزندان و هرکس دیگری داشته باشیم، دلیل آن، پوشیدگی و درهم بودن علت و معلول هایی هست که خود ما، ذهن ما و طبیعت ما به آن سرمشق داده است. پوشیدگی و عدم آگاهی و شناخت از یک چیز، موجب تولید شبح و توهم در ذهن می گردد و این امر نسل بشر را تاکنون سرگشته و متحیر کرده است. چه سوءتفاهم و سوءتعبیرهایی که از سخنان دوست و فلان نویسنده از نوشته و کتابش نشده است و اسم آن را زبان شناسی، روانشناسی و ... گذاشته اند، بعضی ها با پنبه سر می برند، و در اینجا حق است که اگر بگوییم:

اغلب نسل بشر، می پندارد که خود را می شناسد و اغلب آدم ها فکر می کنند که دیگران را هم می شناسند و از نیت اعمال آنان باخبر هستند، خطرناک تر این است که روانشناسان و عارف نماها و زبان شناسان دنیا ظن و گمان و خیال بکنند که دیگران را می شناسند، برای این خطرناک تر است که اینان به گونه ای مشروعیت دارند که انسان و اعمال انسان را مورد کاوش و کنکاش قرار دهند، اما اغلب اوقات، عقده و ناتوانایی های خودشان و نفس و خرافه، بر شناخت و کنکاش بی طرفانهء آن نی لبک درون غالب می شود و به همین خاطر است که انسان ها باهم نمی توانند با زبان عشق و محبت سخن گفته و در صلح زندگی کنند.

عدم شناخت از خود و نفس، باعث شده، که انسان ها باهم در جدل، تشنج، انزوا و بیگانگی در ارتباط باشند، در حالی که همه می دانیم و یا حداقل الیت و نخبگان می دانند که یگانگی و یکپارچگی اصل است، اما با بیگانگی، به یگانگی دهن کجی می شود. احساس برتری طلبی و منیت و غرور و اینکه من بیشتر می دانم و می فهمم، بدون آن که توانایی های دیگری را مورد مطالعه قرار دهیم، یک دهن کجی بزرگ برای توحید، یگانگی و خداوند است.

تمامی مشکلات و رذایل اخلاقی نسل بشر از عدم شناخت او نسبت به خودش حاصل می شود. خودشناسی حائز تمامی خصلت های عالم است. یعنی اگر انسان خودش را بشناسد، عاقبتش را نیز خواهد شناخت و شناخت موجب دفع نگرانی و تمامی رذایل اخلاقی و رفتاری می گردد. و این پایان کار نیست، تازه زندگی و شیرینی و بهشت آغاز می شود. ما متولد می شویم و تا زمانی که این تولد، اختیاری و انتخابی صورت نگیرد، غم، اندوه، آشفتگی، سرگشتگی و هرچه تلخی در عالم است، به سوی ما روانه خواهد شد. به تعبیری دیگر، تا زمانی که اختیار"خود" ما دست توهمات و نفس و خرمان باشد، این وجود، درد خواهد داشت و اگر گمان کند که خوشبخت است، تلقین و فریبی بیشتر برای باور خود و دیگران نخواهد بود.

📅 #دوشنبه #روز۲۳ #اسفند #سال۱۴۰۰

با تئوری توهم نمی توان وارد کابین هواپیما شد و آن هواپیما را به سوی قندهار به پرواز در آورد، علم خلبانی الزامی است و برای شناخت زندگی، ارتباطات، نگاه کردن، دیدن، شنیدن، حس کردن وجود و داشتن سلامتی روان و جسم، علم خودشناسی اجتناب ناپذیر است. کسی که خود را بشناسد، می تواند موتور هواپیمای خودش را روشن کرده و آن را به آسمان ببرد، هیچ هواپیمایی، با دعا و نیایش و خرافات از جایش حرکت نمی کند. هیچ کسی نتوانسته است بدون اینکه خودش را بشناسد خوشبخت شود.

نفس می تواند تظاهر به شادی و خوشبختی کند، اما شادی و خوشبختی را نمی تواند تجربه کند. موانع زیادی در راه و مسیر خودشناسی دیده می شوند که یکی از آنها عجله کردن و نتیجه گرایی در کوتاه مدت است. با ذهن شلوغ و بی قرار نمی توان ساختار "خود" را شناسایی کرد. یکی از راه های آسان و ساده برای خودشناسی، مطالعه می باشد، که در عصر حاضر با وجود اینترنت و کامپیوتر، این نعمت راه را برای رسیدن به سعادت و خوشبختی مهیا ساخته است و بهانه هایی مانند اینکه فرصت مطالعه نیست و ... فریب و دروغی بیش برای خود و دیگران نیست و بهانهء نفس است.

انسانی که شناخت خود از خود و دیگران را، تنها از طریق اطلاعات و تجربه های ذهنی به وجود آورده است، به کسی می ماند که مواد مخدر بسیار قوی مصرف کرده باشد و حال، این آدم چگونه می تواند تصویری واقعی از خود و دیگران و دنیا و خداوند داشته باشد!؟ خودشناسی از طریق تزکیه و حمام روانی، انسان را از خاک تا افلاک می برد. خودشناسی یعنی پاک کردن شیشه و آیینه ای که بسیار کثیف شده است، و به آن جهت نمی توانیم خود و دیگران را در آیینه ببینیم. لذا، خودشناسی این موانع و آلودگی ها را پاک سازی کرده و آنگاه همه چیز بر ما روشن می شود. همه چیز نورانی و شفاف می شود. دوباره چشم های مان می توانند ببینند. رنگ ها و اشیاء و طبیعت را آنگونه که هست، می توانیم ببینیم. چون پرده بیفتد نه تو مانی و نه من!
قوا و حواس دیگرمان دوباره شروع به کار می کنند. رادار و چشم حقیقت بین ما باز می شود. همه چیز تغییر می کند. رنگ ها، بوها، صداها، مزه ها، فرم ها و هرچیزی که در هستی بود و ما به آن واقف نبودیم، دوباره زنده به آن می شویم. وقتی همه چیز را و زیبایی همه چیز را ملاقات کردیم، تازه می فهمیم که آن زیبایی ها، خودمان بودیم!

بزرگ ترین مانع خودشناسی، همان خود کاذب و جانشین(نفس) و دروغ های نفس است که انسان با آن به سختی می تواند روبرو شود. یعنی این که با شناخت و آگاهی، انسان پی می برد که ضعف ها و خطاهای بزرگی را دارا بوده است و پذیرش این واقعیت و حقیقت بسیار برایش دشوار است و به همین خاطر حجاب را ترجیح می دهد. سانسور و تحریف را ترجیح می دهد. سماجت و لجبازی را ترجیح می دهد. اما غافل از این که این ضعف ها و خطاها، مربوط به خود او نیست و متوجه "نفس" است و نفس نیز یک توهم و باور و خرافه ای بیش نیست و هر چیز غیر خدایی، تعلق به ما ندارد و درون ما باید از هرچیز غیر خدایی تصفیه و پاک شود.

آنگاه که پاک شد، تمامی آن ضعف ها و خطاهای نفس و گناه ها، تبدیل به قوت و قدرت می شوند. شیطان و نفس و خرافه می خواسته که ما گناه کنیم، اما عدو سبب خیر می شود. یعنی خیلی ساده، هر زمان که شیطان خواست، ما گناهی انجام بدهیم و ما به آن گناه هشیار بوده و آن را انجام ندهیم، در ما تمرین خودشناسی کرده است. شیطان باعث شده است که ما رشد کنیم. شیطان می خواهد که راه کمال را بندد، اما ناخواسته آن را باز می کند. اصلا شیطان وجود ندارد، خداوند چیزی به نام شیطان نیافریده است. هرچه هست خداست!

به صحرا بنگرم صحرا ت بینم/// به دریا بنگرم دریا ت بینم

اگر سراغ قرآن، انجیل، گیتا، همسر، دوست و فرزند رفتیم و آن را نفهمیدیم و یا بد فهمیدیم، دلیل آن این است که به خودمان مراجعه نکرده ایم، یعنی به عقلمان مراجعه نکرده ایم. یعنی این که اختیار فهم ما نیز، در دست خودمان نبوده است. اگر اختیارمان را دست نفس و شیطان و ذهن بگذاریم، نفهمی و درد و رنج و اندوه و جهنم همسفر ما خواهد بود.
اختیار ما نباید در دست فرهنگ و باورها و سنت ها و عقده ها و گذشتهء مرده مان قرار بگیرد. اختیار، زنده به اکنون و آزادی است. فهمی که محصول گذشته و گذشتگان است، فهم نیست، نفهمی است. زیرا فهم با تعبد منافات دارد. با تعبد نمی توان چیزی را فهمید. آیا اگر مولانا و پیامبران فهمیده اند، پس من مقلد هم می فهمم؟ فهم را نمی شود تقلید کرد. با اعتماد به کسی دیگر نیز، نمی توان چیزی را فهمید. نمی توان گفت که، من به فلانی اعتماد دارم، پس می فهمم. فهم دیگران چه ربطی به فهم من دارد؟ نمی شود که یک نفر بفهمد و دیگران آن فهم را کپی کنند. به فهمی که محصول اطلاعات و ذهن، و یا تعبدی باشد، توهم گفته می شود. هرکس خودش باید ببیند و تجربه کند.

اگر توانستیم خودمان با چشم های "خودمان" ببینیم، حقیقت را ملاقات کرده ایم، در غیر این صورت سراب دیده ایم.

همین نفهمی، موجب وقوع جنگ ها، بحث ها، جدل ها، قتل ها، به هدر رفتن جوانی ها، نگرانی ها، افسردگی و دلشوره گی ها و سوءتفاهم های زیادی شده است.

بیایید "بفهمیم" تا همدیگر را "ملاقات کنیم"!

قاسم سلطانی

بودا میگوید
زندگى سراسر رنج است.
و ريشه ى تمام اين رنج هاى انسان در آرزوهاى او پنهان است.

به سالهاى رفته فكر كن و بياد بياور چه آرزوهايى را پشت سر گذاشته اى و در حال حاضر چه آرزوهايى دارى .

اين آرزوها مى تواند تا زمانى كه زنگ مرگ به صدا در مى آيد تداوم داشته باشد.

براى دقايقى چشمانت را ببند و خودت را تصور كن كه پير شده اى... و تنها يك آرزو برايت باقى مانده،" بازگردى و فارغ از آلام و آرزوها زندگى كنى ."
تا چند لحظه ديگر چشم مى گشايى و شاهد معجزه خواهى بود.

زندگی سفری است از خود به خود....
بادا بی آرزویی....

📅 #چهارشنبه #روز۲۵ #اسفند #سال۱۴۰۰

.
.
#عشق مقصد، ملاک، معیار و نقشه‌ی از پیش تعیین‌شده ندارد، اما یک هدف دارد. هدف، تغییردادن کسانی نیست که به آن‌ها عشق می‌ورزیم، بلکه بخشیدن آن‌چیزی‌ است که برای شکوفایی بدان نیاز دارند. هدفِ عشق شکل دادن به سرنوشت معشوق نیست، بلکه کمک کردن به اوست در این جهت که خودش به سرنوشت‌اش شکل دهد. هدف نشان دادن راه به او نیست، بلکه کمک کردن به اوست تا راه خودش را بیابد، حتی اگرمسیری که در پیش می‌گیرد آن راهی نباشد که خود ما برمی‌گزیدیم، یا حتی راهی نباشد که ما برایش انتخاب می‌کردیم.
.
هدف از عشق ورزیدن به کودکان، به طور خاص، فراهم کردنِ محیطی پربار، باثبات و امن برای این انسان‌های کوچک و آسیب‌پذیر است، محیطی که در آن تغییر، خلاقیت و نوآوری می‌توانند شکوفا شوند. عشق ورزیدن به کودکان برای آن‌ها مقصد تعیین نمی‌کند، بلکه قدرت و مایه‌ی آغاز سفر را به آن‌ها می‌بخشد.
.
#آلیسون_گوپنیک، برگرفته از کتاب #علیه_تربیت_فرزند
.
.
به تعبیر #یونگ «بزرگ‌ترین تراژدی خانواده‌ها زندگیِ نازیسته‌ی والدین است.» تحمیلِ رویاهای‌شان به فرزندان‌شان. وای بر کودکی که برایش نقشه کشیده باشند. چه خواهد شد نقشه‌ای که در بذرِ وجودی‌اش دارد؟ وی حتی اگر خوابی که برایش دیده‌اند را تعبیر کند، اگر قله‌ای را که به‌سویش رانده‌اند فتح کند، باز هم رنگِ شادی را نخواهید دید و طعمِ رضایت را نخواهد چشید. چرا که #خویشتن وی ناشکفته مانده و او زندگی جعلیِ دیگری را زیسته است.
.
چه‌بسا بهتر است تا در مسیرِ #فردیت سعی و خطا کنیم، تا اینکه یک کپیِ برابر اصل، یک رونوشتِ بی‌خطا از دیگران باشیم.
.
.
دکتر #وحیدشاهرضا
#گروه_روانشناسی_ژرف
هیچ‌نیستی‌وهیچ‌نیست‌که‌نباشی
.
#

بهار مبارک

📅 #سه‌شنبه #روز۲ #فروردین #سال۱۴۰۱