💠 #گزارش

🔹 #بچه‌های_کوچه_آزار #قسمت_چهارم ( پایانی) ص۱
✍ لیلا مهداد

🔹کودک‌آزاری جنسی؛ معضل حاشیه‌ای کودکان کار

کودک کار و معضل حاشیه‌ای آن که همیشه کمتر به آن پرداخته شده یعنی کودک‌آزاری جنسی. گفتن از کودک‌آزاری جنسی همیشه سخت بوده. مشکلی که نه خانواده این کودکان، نه افراد جامعه و نه رسانه‌ها صحبتی از آن به میان نمی‌آورند. مسأله‌ای که صحبت‌ نکردن از آن باعث نشده آزارگران دست از عمل‌شان بردارند.

واقعیت تلخ این است که نگفتن از کودک‌آزاری جنسی آزارگران را جری‌تر کرده تا با قدرت بیشتری به اعمال خود ادامه دهند. رویه‌ای که به عمق این فاجعه می‌افزاید تا هر روز تعداد بیشتری کودک آسیب‌دیده با هزینه‌های سنگین‌تر روی دوش جامعه بمانند. قرار گرفتن در معرض چنین خطراتی گریزناپذیر است و به بخش عادی زندگی این کودکان تبدیل شده است.
بسیاری از این کودکان خشونت و سوءاستفاده را تجربه کرده‌اند. این در حالی است که بخش بزرگی از این کودکان مصرف مخدر و داشتن اعمال جنسی در سنین بالاتر را گزارش داده‌اند. به گزارش شبکه یاری کودکان کار در میان کودکانی که تجربه رابطه جنسی داشته‌اند، اغلب از محافظ استفاده نکرده‌اند. متاسفانه بعضی از نوجوانان چندین شریک جنسی داشته‌اند و بیشتر از نیمی از دختران آزارجنسی را گزارش کرده‌اند.
واقعیت تلخ این است که این کودکان در معرض این آسیب‌ها هستند، به‌خصوص کودکانی که در کارگاه‌ها کار می‌کنند. کارگاه‌های خانگی زیر پوست بازارهایی مانند مولوی که ۱۲-۱۰ نفر را در خود جای داده‌اند. کارگاه‌هایی که از کودکان ۷-۶ ساله تا بزرگسالان ۴۰-۳۰ ساله در آنجا هم کار و هم زندگی می‌کنند.

🔹کودکان کار؛ رازدار آزارهایی که هیچ‌گاه به زبان نمی‌آیند

هرچند کودک‌آزاری‌های جنسی به شکل عام از طریق کسانی بوده که رابطه خویشاوندی یا دوستی با کودک داشتند. چون کودک به یک اعتماد اولیه نیاز دارد. کودکان کار شرایط خاصی برای زندگی دارند، اغلب تا نیمه‌های شب کار می‌کنند و با بزرگسالان زیادی در ارتباط‌اند. ارتباطاتی که هیچ نظارتی هم بر آنها نیست.
این در حالی است که این بچه‌ها آموزش‌های خودمراقبتی هم ندیده‌اند و نکته مهم‌تر این است مسأله آزارجنسی در جامعه تابوست. به باور یزدانی در میان کودکان کار اغلب پسرها این آزارها را پنهان می‌کنند. پسرها گمان دارند بازگو کردن این آزارها هویت، شخصیت‌ و تیپ مردانگی‌شان را زیرسوال می‌برد.
یزدانی به مطالعه‌ای که دانشگاه علوم پزشکی در چند سال گذشته داشته، اشاره می‌کند. مطالعه‌ای روی هزار کودک کار که آزمایش شدند. «از این کودکان آزمایش ایدز گرفتند.» نتایج این آزمایش‌ها نشان داد آسیب این بچه‌‌ها حدود ۹ برابر متوسط جمعیت است. هرچند متاسفانه انتشار نتایج این مطالعات شائبه‌هایی برای کودکان کار ایجاد کرد. واقعیت این است این کودکان گناهکار نیستند و تنها رنجی را که جامعه بزرگسال به آنها تحمیل کرده، تاب می‌آورند.
قانون‌گذار نسبت به مسأله تجاوز حساسیت دارد، بنابراین تا زمان تکمیل تحقیقات اغلب حکمی صادر نمی‌شود.

🔹کودک‌آزاری جنسی؛ جرمی که ۷۰ درصدش در محیط خانوادگی رخ می‌دهد
قانون حمایت از اطفال و نوجوانان، قانونی که با پشت‌سر گذاشتن فرازوفرودهای بسیار بالاخره ۲۳ اردیبهشت شاهد تصویب‌‌شدنش بود؛ قانونی حمایتی. به گفته یکی از وکلای پایه یک دادگستری در گذشته جرایم مربوط به کودکان باید از طرف والدین مطرح می‌شد. جرایمی که اغلب وجهه خصوصی داشتند، در حالی که اغلب آزاردهنده‌ها از والدین بودند.
آزارهایی که طبق آمارها ۷۰ درصدشان در محیط‌های خانوادگی رخ می‌دادند. به گفته سلمان رئوفی‌پور قانون حمایت از اطفال و نوجوانان حالا جرمی عمومی است. طبق قانون حمایت از اطفال و نوجوانان هر کودک بزه‌دیده‌ای می‌تواند شخصا بزه را گزارش کند. درواقع مراجع قضائی مکلف به رسیدگی‌اند و دیگر الزامی به حضور والدین نیست.
پلیس اطفال و نوجوانان هم در این حوزه فعال است هرچند تاکنون موردی که خود کودک طرح شکایت کند، وجود نداشته. «اغلب آزارها از طرف اطرافیان به دلیل تغییر حالات روحی و روانی کودکان مشخص می‌شود.» به گفته این وکیل دادگستری متاسفانه رده سنی دقیقی در زمینه آزارهای جنسی وجود ندارد. «متاسفانه آماری هم در این زمینه وجود ندارد و اغلب آمارها تجربی‌اند.»
قانون حمایت از اطفال و نوجوانان؛ قانون‌گذار نسبت به مسأله تجاوز حساسیت دارد.

👇 ادامه در پست بعد

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran

💠#یادادشت

📌 آنچه که باید کنشگران مدنی – صنفی بدانند: #ویژگی_کنشگری_آگاهانه، #بازی_در_نقش_های_مختلف_است

#قسمت_چهارم (پایانی) #ص۱


📌 بنابراین در مسیر کنشگری لازم است که ما، #کنشگران_مدنی_صنفی:
همه نقش‌های کنشگری را به شکل مؤثر ایفاءکنیم
دلیل‌های زیادی وجود دارد که چرا ایفای هر چهار نقش به شکل غیرمؤثر عادی ‌است و دلیل‌های بیشتری هست که چرا ایفای مؤثر نقش‌ها، کار دشواری است.

🔺نخست اینکه ضداستبدادبودن، ظالمانه‌شمردن نظام سلسله‌مراتبی، یا فردیت‌گرایی و خودعادل‌انگاری مدت‌هاست به‌مثابه رفتار استاندارد یک کنشگر اجتماعی پذیرفته شده‌است. تغییر از مرحلة کنشگریِ بی‌اثر به رفتار مؤثر، به داشتن سطح بالایی از آگاهی سیاسی و خودآگاهی نیاز دارد. یک کنشگر آگاه، باید ضمن شناسایی نقاط ضعف در ساختار سیاسی و اجتماعی؛ از ضعف‌های فردی و نقصان‌های مسلط بر فعالیت جمعی نیز مطلع باشد و درصدد کاهش و رفع آنها بکوشد.

🔺دوم اینکه به دلیل موفقیت چشمگیر«تجزیه و تحلیل ساختارشکنانه»، کنشگران اغلب می‌دانند چه‌چیزی اشتباه است و به همین دلیل بسیاری از کنشگران صنفی و مدنی را می‌بینیم که از احساساتی چون اندوه، عصبانیت و ناامیدی رنج می‌برند. در کشورهایی چون ایران، ریشه عمیق شدن این احساسات را می‌توان در بسیاری از عناصر فرهنگی و گفتمانی جستجو کرد. از ادبیاتی که مروج غم وناامیدی است تا گروههای سیاسی و رسانه‌ای داخلی و خارجی فارسی‌زبان که با ترویج و تهییج فضای غمگینانه، به زعم خود تلاش می‌کنند افکار عمومی را وادار به برخاستن و مقابله با وضع موجود کنند. با این احساس عصبانیت، ناامیدی و سرخوردگی، فرد به‌راحتی می‌تواند خود را نسبت به حکومت، عادل و به‌حق بداند و به فردی تند و شورشی تبدیل شود که به رفتار خشونت‌آمیز حاکمیتی، پاسخی مشابه دهد.

درحالیکه کنشگران نیاز دارند به سطح ویژه‌ای از رشد شخصی برسند تا صرف‌نظر از شدت حمله‌ها، بتوانند پاسخی عقلانی، غیرخشونت‌آمیز و مدنی به رفتارهای سرکوبگرایانه حاکمیت دهند.

تنها در این صورت مقاومت و نیفتادن در دام تاکتیک‌های خشونت‌گرایانه است که یک جریان صنفی و مدنی می‌تواند جای پای خود را در سازماندهی حرکت‌های اعتراضی محکم کند.

📌 با کنشگران ایفاگر نقش‌‌های دیگر متحد باشیم:
گرایشی قوی به این باور وجود دارد که روش مواجهه و اقدامِ «من» در برابر مسائل، تنها شیوه راهبردی و صحیح است. به همین ترتیب، سابقة طولانی از کنشگران صنفی و مدنی وجود دارد که معتقدند تنها روش کنشگری آنها درست است و با همین نگاه، دیگرِ کنشگران را به‌خاطر رویکردهای متفاوت‌شان نکوهش می‌کنند. نمونه این گرایش را این روزها در میان طیف‌های مختلف معلمان یا کارگران می‌بینیم. گروهی از ضرورت تداوم تجمعات خیابانی به عنوان تاکتیکی برای اجبار حاکمیت به پذیرش مطالبات دفاع می‌کنند و گروه دیگر عمده تمرکز خود را بر چگونگی اتخاذ روشی برای لابی‌گری و مذاکره با سیاست‌گذاران گذاشته‌اند و روش‌های قهری را کارساز نمی‌دانند. واقعیت این است که برای درک نیاز به ایفای نقش‌های متفاوت دیگر کنشگران، سطح جدیدی از رشد شخصی و تحول فردی نیاز است. لازم است که آگاهانه رویکردهای آنان را بپذیریم و با تمجید، حمایت و همکاری بر سر اهداف یا به عبارتی رویای مشترک، با آنها متحد شویم.

📌بر اساس احساسات مثبت و سازنده عمل کنیم:
به دلیل آنکه کنشگران اغلب در مرکز جامعه قرار دارند، بسیار مهم است آنها بر اساس احساسات مثبت، محبت، عشق و اشتیاق، نسبت به جامعه‌ ذینفعان عمل کنند. در این صورت جامعه از تلاش ما برای تحقق اهداف اولیه تحت هر شرایطی استقبال خواهد کرد و در طول مسیر بر حمایت‌های خود خواهد افزود. کنشگران مؤثر به جای نفرت‌پراکنی؛ از انرژی اضطراب احساسی خود -به‌ویژه خشم، ترس و ناامیدی از صاحبان قدرت- استفاده می‌کنند و این احساسات را به شکل استراتژیک در مسیر اقدام‌های خلاقانه و مسئولیت‌پذیری غیرخشونت‌آمیز به کار می‌گیرند.



⤵️ ادامه در پست بعد 👇
🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran

⤴️ادامه از پست قبل 👆

#قسمت_چهارم (پایانی) #ص۲


📌چشم‌انداز یک شرایط مطلوب را ترسیم کنیم:
یکی از مهمترین مشکلات جریان‌های صنفی و مدنی به خصوص در ایران، نداشتن چشم‌انداز مشخص و رویای مشترک نسبت به آینده است . بخشی از این مسئله گرچه ریشه در اثرات روانی ناشی از شرایط بی‌ثبات اقتصادی و سیاسی دارد، اما بخش بزرگی از آن به فقدان «رویابینی» در میان فعالان و کنشگران صنفی و مدنی برمی‌گردد. که قادر نیستند که رویاهای شخصی، رویای مشترک بسازنند. باید به خاطر داشته باشیم که بدون داشتن یک رویای مشترک ، امکان خلق موفقیت نیست.

📌 بنابراین یکی از کارویژه‌های کنشگران صنفی و مدنی این است که رویاهای خود را برای فردای بهتر با یکدیگر به اشتراک بگذارند و بر مبنای آنها یک رویای مشترک بسازند و برای رسیدن به آن رویای مشترک تلاش نمایند و نقشه راهی برای رسیدن به آن تدوین کنند. ترسیم این چشم‌انداز و نقشه راه و حرکت در مسیر آن، از نظر روانی سایر کنشگران را نسبت به تداوم روند مطالبه‌گری امیدوار و سختی مسیر را برای آنان آسان‌تر خواهد کرد

https://davtalab.org/2022/1516/

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran

💠 #گفتگو

📌📌📌#بازنشر #گفتگوی_کانال_کانون _صنفی با #رسول_بداقی، بازرس و از اعضای ارشد کانون صنفی معلمان تهران که در #سال_۹۵ انجام شده است.
📌 #باز_نشر به بهانه تایید حکم ظالمانه #رسول_بداقی و #تداوم_بازداشت

🔹#قسمت_چهارم_پایانی

#رسول_بداقی: از دید من همه باید انتظاراتشان را متعادل کنند، نه قهرمان سازی کنیم، نه قهرمان کشی.
ما ایرانی‌ها قهرمان‌های واقعی را می‌کشیم ،چون می‌ترسیم، از کنترل ما خارج شوند، و از کوتوله‌ها قهرمان می‌سازیم، زیرا فکر می‌کنیم ،بر آن‌ها تسلط داریم.

قطعاً اندیشه از ذهن یک فرد به بیرون تراوش می‌کند، پس این اندیشه ممکن است موردی یا دزدیده‌شده باشد، ما باید یاد بگیریم که همه‌ی تفکرات یک فرد را دربست طواف نکنیم، بلکه بدانیم، که ازفکرخوب یک فرد دفاع کنیم و فکر نادرست او را، هرکه باشد، به‌نقد بکشیم.

بله کلاً ما باید اندیشه را بزرگ کنیم نه فرد را ! و این شناسایی اندیشه‌ی ناب خود اندیشه می‌خواهد.
هدف من از طرح #تربیت_سفید، راهکاری برای فلسفه تربیت در نسل‌های آینده است. آنچه امروزه جامعه‌ی ما از آن رنج می‌برد،تعصب کور، منیت فردی، اجتماعی، ملی، قومی، خانوادگی و....است، وجدان‌های خاموش و خفته، بی‌تفاوتی نسبت به درک دیگر انسان‌ها، ناآگاهی انسان‌های امروز که تربیت‌شده برای بهشت هستند، نسبت به زیان‌های اجتماعی منافع فردی، و سودجویی فردی، ازجمله مشکلات نظام تربیتی امروزاست.

تربیت سفید نقطه‌ی مقابل تربیت امروزی است. تربیت امروزی جامعه و مردم را به نابودی کشانده است، طرح تربیت سفید درواقع راه نجاتی است، برای فرار از بن‌بستی که در طول نزدیک به چهار دهه در ذهن چهار نسل امروزی ساخته‌شده است.

❓یعنی شما معتقد هستید که معلمان از رهگذر آموزش و تربیت انسان‌های متعهد می‌توانند بر فضای جامعه تأثیر بگذارند؟ چگونه در ساختار آموزشی که صفرتا صد آموزش از بالا به پایین تعیین می‌گردد و معلم می‌تواند منشأ تغییر باشد معلمی که حتی برگه حضور و غیابش را از اداره کل ارسال می‌کنند و در تصمیم سازی نقشی ندارد چگونه می‌تواند منشأ تغییر باشد ضمن اینکه خود معلم‌ها هم بخشی از جامعه هستند و همین اخلاقی که بر جامعه حاکم است در بین معلمان هم دیده می‌شود.

#رسول_بداقی: دقیقاً معلمان باید از راه دانش آموزان جامعه را تغییر دهند، این تغییر اساسی کار یک قشر یا یک نسل نیست معلم اگر آگاه باشد، توانا باشد، می‌تواند جنبشی از درون حاکمیت ایجاد کند، معلم می‌تواند، با بازی، ورزش،هنر، دانش و سایر ابزارهایی که در اختیار دارد، دانش‌آموز را دگرگون کند. کلاس درس در چنگ معلم است.
فقط کافی است اراده کند، آگاهی داشته، مطالعه کند، ودلسوزباشد، و این را بداند، که در این جامعه فرزندان او هم‌ زندگی خواهند کرد. پس باید جامعه‌ی سالمی را برای آنان فراهم کرد.

معلمی که معلوماتش از حد کتاب‌های درسی فراتر نرود، معلم نیست، یک سی دی آموزشی است.
معلم باید علاوه بر تدریس کتاب‌های درسی، از مشکلات دانش آموزان، خانواده‌ها، حقوق اجتماعی، دموکراسی و راه‌های بهبود شرایط جامعه هم‌سخن بگوید، معلم اگر مطالعه‌ی کشوری و جهانی داشته باشد، می‌تواند به منبع اطلاعات و دانش جامعه بشود زیرا معلم بزرگ‌ترین تریبون جامعه است، که پل ارتباطی اش با جامعه دانش آموزان هستند.
درپایان از شما و گردانندگان کانال کانون تهران که کانال را تبدیل به منبع بزرگ اطلاع رسانی همکاران در سراسر کشور شده، سپاسگزارم.


📌 #معلم_زندانی آزاد باید گردد


#حق_تشکل
#حق_تجمع
#حق_اعتراض
#معلمان_زندانی
#آزادی_معلمان_زندانی
#توقف_پرونده_سازی
#اعتراضات_سراسری_معلمان

https://tttttt.me/ksmtehran1/261

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran