💠 #گزارش_آکسفام_۲۰۱۹


درآمدهای مالیاتی می‌تواند منابع جدید قابل توجهی را ایجاد کند مشروط به اینکه کشورها منابع را بر آموزش متمرکز کنند.
مالیات باید مشمول کسانی شود که توانایی بیشتری برای پرداخت دارند -افراد و شرکت‌های ثروتمند- شامل:
• سطوح منصفانه‌تر مالیات بر ثروت و سرمایه؛
• توقف رقابت کاهش مالیات بر درآمد شخصی و مالیات شرکت‌ها در کشورهای فقیر؛
• از بین بردن طفره و فرار مالیاتی توسط شرکت‌ها و افراد بسیار ثروتمند.


🔹🔹🔹

🖋 کانال کانون صنفی معلمان ایران

🆔 @KSMtehran

💠 #گزارش

آزادی بیان در هفته‌ای که گذشت(۴ تا ۱۱ خرداد ۱۴۰۳)

✍ کانون نویسندگان ایران

جمعه ۴ خرداد

‌‌ـ‌پنج فعال رسانه‌ای در اشنویه به نام‌های هژار محمودی، دلشاد شاداب، سمیع محمودی اقدم، ظاهر حاجی‌پور و باسط قادرزاده از دو‌شنبه‌ی گذشته پس از احضار به اداره اطلاعات این شهر بازداشت شده‌اند و هنوز از سرنوشت و مکان نگه‌داری آنان اطلاعی در دست نیست.

ـ صدف حیدری، دانشجوی دانشگاه تبریز، به‌ صورت شفاهی و بدون تشکیل کمیته انضباطی از دانشگاه اخراج شد.
ـ طاهر اصغرپور (معلم و مترجم) تحت نظارت پابند الکترونیکی از زندان مرکزی کرج و محمد سعیدی ابواسحاقی (معلم اخراجی) با تودیع وثیقه از زندان لردگان آزاد شدند.

ـ کریم بستانچی خضرآباد، فعال صنفی معلمان، به اتهام «نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی در فضای مجازی» در دادگاه تجدیدنظر استان آذربایجان غربی به پرداخت ۱۵ میلیون تومان جزای نقدی و ضبط تلفن همراه به نفع دولت و به اتهام «تبلیغ علیه نظام به نفع گروه‌های معاند» به تحمل ۳ ماه حبس تعزیری با احتساب ایام بازداشت محکوم شد.

شنبه ۵ خرداد

ـ محمد رسول‌اف، فیلم‌ساز و عضو افتخاری کانون نویسندگان ایران، جایزه‌ی ویژه‌ی هیئت داوران هفتاد‌وچهارمین دوره‌ی جشنواره کَن را برای فیلم «دانه‌ی انجیر معابد» دریافت کرد.

ـ جمشید عزیزی ننه‌کران، شاعر اهل آستارا، که به اتهام‌های «تبلیغ علیه نظام» و «اجتماع و تبانی» به ۳ سال و ۶ ماه حبس محکوم شده است از زندان این شهر به زندان لاکان رشت منتقل شد.

ـ علی مصلحی، روزنامه‌نگار ساکن کاشان، برای تحمل دوران محکومیت خود به ۳ سال و ۳ ماه حبس به اتهام «توهین به مقدسات» و «نشر اکاذیب رایانه‌ای» به شعبه اجرای احکام کیفری کاشان احضار شد.
ـ ژینا مدرس‌گرجی، روزنامه‌نگار و فعال حقوق زنان، به اتهام‌هایی چون «تشکیل دسته‌ و گروه غیرقانونی به قصد براندازی نظام» و «همکاری با گروه‌های متخاصم» به ۲۱ سال حبس و تبعید به زندان همدان محکوم شد.

یکشنبه ۶ خرداد

ـ هژار (رسول) رحیمی، روزنامه‌نگار و مدیر پایگاه خبری هه‌وال، از روز شنبه پس از احضار به اطلاعات سپاه مهاباد بازداشت شده و هنوز از سرنوشت او خبری در دست نیست.

ـ سمیه اخترشمار، دبیر اهل مریوان، با اتهام‌هایی چون «انتشار مطالب توهین‌آمیز و اخبار کذب علیه نظام جمهوری اسلامی، عضویت فعال در کانال‌های غیرقانونی صنفی معلمان و درج مطالب تحریک‌آمیز در کانال صنفی معلمان مریوان و سروآباد و فرهنگیان ایران، حمایت از احزاب کُرد مخالف حکومت ایران در فضای مجازی» از آموزش و پرورش اخراج شد.
ـ در ادامه‌ی تهدیدها و پرونده‌سازی برای معلمان از زمان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، سامان کوشش (از فعالان انجمن صنفی معلمان مریوان) با حکم هیئت رسیدگی به تخلفات اداری از آموزش و پرورش اخراج شد.

ـ امیرحسین کوهکن، وکیل دادگستری، به اتهام‌های «اجتماع و تبانی»، «تبلیغ علیه نظام» و «تشکیل گروه در فضای مجازی به قصد برهم‌زدن امنیت کشور» در دادگاه انقلاب کرج به ۶ سال حبس محکوم شد.

ــ در پی انتشار گزارشی آماری از افزایش میزان فروش شیرینی پس از اعلام مرگ ابراهیم رئیسی و همراهان او، علی بهره‌مند (رئیس اتحادیه‌ی قنادان تهران) با شکایت دادستان تهران به دادسرا احضار شد و مدتی در بازداشت بود. او سپس گزارش را جعلی نامید و خبر بازداشت خود را تکذیب کرد.

ـ به گزارش برخی خبرگزاری‌ها، زنان مأمور در زندان قزل‌حصار همسر یکی از زندانیان سیاسی را به بهانه‌ی بازرسی بدنی مورد توهین و تحقیر و تعرض خشونت‌بار جنسی قرار داده‌اند که به آسیب جسمی و روانی او انجامیده است.

ـ روح‌الله مردانی، معلم و فعال صنفی فرهنگیان، به دلایلی چون حمایت از اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ با رأی هیئت بدوی رسیدگی به تخلفات اداری آموزش پرورش البرز محکوم به بازخریدِ خدمت شد.

ـ صادق زیباکلام (نویسنده و استاد پیشین دانشگاه) و محمدرضا سعدی (مدیرمسئول روزنامه جهان صنعت) به اتهام «انتشار مطالب خلاف واقع درباره‌ي‌ قتل کیان پیرفلک» در دادگاه جرائم سیاسی و مطبوعاتی مجرم شناخته شدند.
ـ احکام بیش از ۶۰ سال زندان برای فعالان حقوق زنان ـ فروغ سمیع‌نیا، سارا جهانی، یاسمین حشدری، شیوا شاه‌سیاه، نگین رضایی، متین یزدانی، آزاده چاوشیان، زهره دادرس، زهرا دادرس، جلوه جواهری و هومن طاهری ـ که مردادماه ۱۴۰۲ در گیلان بازداشت شده بودند در دادگاه تجدیدنظر انقلاب رشت بدون تشکیل دادگاه عیناً تایید شد.

ـ محمود بهشتی لنگرودی (فعال صنفی معلمان لنگرود)، به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به دادگاه انقلاب این شهر و محمود صفدری (فعال صنفی معلمان بجنورد) به هیئت بدوی رسیدگی به تخلفات اداری بجنورد احضار شدند.
⤵️

💠 #گزارش_آکسفام_۲۰۱۹

هزینه‌های مربوط به خدمات عمومی و حمایت اجتماعی از مهمترین ابزارهای موجود دولت‌ها برای کاهش نابرابری و فقر معرفی شده است. بر اساس شواهد بیش از ۱۵۰ کشور ثروتمند و فقیر در بازه بیش از ۳۰ سال، سرمایه‌گذاری در آموزش و سایر خدمات عمومی، نابرابری را کاهش می‌دهد. همین اثر در مطالعه روی ۲۹ کشور با درآمد کم و متوسط نشان داده که هزینه‌های عمومی در همه آن‌ها بر کاهش نابرابری اثر داشته است در آن کشورها، آموزش به مبارزه با فقر و برابری بیشتر جوامع کمک کرده است.


🔹🔹🔹

🖋 کانال کانون صنفی معلمان ایران

🆔 @KSMtehran

💠 #گزارش_آکسفام_۲۰۱۹

تامین مالی دولت برای آموزش رایگان همگانی - که پرداخت آن از طریق اخذ مالیات از ثروتمندترین و تواناترین کسانی که می‌توانند پرداخت کنند، صورت می‌گیرد- تاثیر زیادی در ترویج برابری و مبارزه با فقر دارد که به نفع کل ملت است.


🔹🔹🔹

🖋 کانال کانون صنفی معلمان ایران

🆔 @KSMtehran

💠 #گزارش_آکسفام_۲۰۱۹


در بوروندی تعداد کودکان ابتدایی بازمانده از تحصیل از ۷۲۳ هزار در سال ۱۹۹۹ به تنها ۱۰ هزار در سال ۲۰۰۹ کاهش یافت. در همین مدت، بوروندی سرمایه‌گذاری خود در آموزش را از ۳.۲ درصد تولید ناخالص داخلی به ۸.۳ درصد افزایش داد.


🔹🔹🔹

🖋 کانال کانون صنفی معلمان ایران

🆔 @KSMtehran

💠 #گزارش_آکسفام_۲۰۱۹


تاثیر شرکت‌(نهاد)هایی که از پرداخت مالیات طفره می‌روند به تنهایی برای کشورهای درحال توسعه حداقل ۱۰۰ میلیارد دلار در سال هزینه دارد. این رقم نیمی از کل هزینه‌ی برآوردی سالانه برای دستیابی به آموزش همگانی ابتدایی و متوسطه اول در کشورهای کم‌درآمد است.

🔹🔹🔹

🖋 کانال کانون صنفی معلمان ایران

🆔 @KSMtehran

💠 #گزارش_آکسفام_۲۰۱۹


بدون شک، یکی از بزرگترین چالش‌های تامین مالی آموزش که بیشتر کشورهای در حال توسعه با آن روبرو هستند، این است که در جریان گسترش آموزش فقیرترین افراد را رها نکنند. باید تعادل ظریفی پیدا کرد، به خصوص اگر قرار باشد آموزش نقشی در مقابله با نابرابری ایفا کند.


🔹🔹🔹

🖋 کانال کانون صنفی معلمان ایران

🆔 @KSMtehran

💠 #گزارش

🔺گزارش روزنامه شرق از نقش یک مدرسه در فروش سوالات به داوطلبان

«یک دبیرستان پسرانه مشهور در منطقه ۸ تهران که حوزه امتحان نهایی بزرگسالان است، در اقدامی عجیب و کاملا طبقه‌بندی‌شده و سازمان‌یافته اقدام به فروش سؤالات به داوطلبان می‌کند». این گفته‌های یکی از معلمان این مدرسه است که به همراه چند نفر از اولیای دانش‌آموزان بارها به دفتر روزنامه «شرق» آمده و با مدارک این خبر را برای گروه اجتماعی بازگو می‌کنند.

قصه‌ای که می‌گویند دو سال است که در حال اتفاق‌افتادن است و با وجود اعتراض مکرر چند نفر از معلمان مدرسه به اداره و مراجعه به اداره کل آموزش و پرورش شهر تهران، ارسال نامه به مدیرکل آموزش و پرورش (شماره نامه نزد خبرنگار «شرق» محفوظ است)، مراجعه به حراست و تهدید مدیریت دبیرستان راه به جایی نبرده است. خبرنگار «شرق» پس از مراجعه اولیه این افراد به روزنامه، بلافاصله با رئیس مرکز ارزشیابی و تضمین کیفیت وزارت آموزش و پرورش تماس گرفت و در‌این‌باره توضیح خواست.

آموزش و پرورش ضمن تکذیب این ادعا تقلب و ارسال سؤالات به مدارس پیش از شروع امتحان را غیرممکن عنوان کرد. این ماجرا باعث شد که روزنامه «شرق» برای انتشار این گزارش کمی تأمل کرده و مجددا مدعیان را به روزنامه دعوت کند. این ادعاها از طرف چند نفر از خبرنگاران بررسی و ضمن صحبت با پیش‌کسوتان آموزش و پرورش و اعلام آمادگی فرد مدعی مبنی بر اینکه ترسی از افشای نام خود نخواهد داشت، و همچنین صحبت با منابع مطلع در اداره آموزش و پرورش منطقه ۸ تهران و دستیابی به مدارکی جدید،‌ تصمیم به انتشار این گزارش گرفته شد. «شرق» هرچند بنا بر رعایت اخلاق از افشای نام مدعیان این اتفاق جلوگیری می‌کند اما تأکید می‌کند آنها آمادگی حضور در هر محکمه‌ای را داشته و نیاوردن نام آنها در مرحله اول نوشتن این گزارش تنها رعایت اخلاق حرفه‌ای است.

https://www.sharghdaily.com/fa/tiny/news-933438

🔹🔹🔹

🖋 کانال کانون صنفی معلمان ایران

🆔 @KSMtehran

💠 #گزارش_آکسفام_۲۰۱۹

دسترسی به آموزش با کیفیت برای تک تک کودکان راهی برای رهایی از فقر و بیماری و تحقق حقوق اولیه ارائه می‌دهد. آموزش می‌تواند زندگی‌ها را متحول کند و کودکان را از سایه‌های فقر و حاشیه‌نشینی بیرون بیاورد و برای جوامع به عنوان هم‌سطح کننده و عامل برابری بیشتر عمل کند.


🔹🔹🔹

🖋 کانال کانون صنفی معلمان ایران

🆔 @KSMtehran

💠 #گزارش_آکسفام_۲۰۱۹



تنها راه رسیدن به هدف برابری در آموزش، اصلاح نظام‌های آموزش عمومی با تمرکز بر کیفیت و برابری است. رویکردهایی که بر خصوصی‌سازی، رقابت و حس کاذب «انتخاب» تمرکز دارند، منجر به نابرابری بیشتر در آموزش و از طریق آموزش می‌شوند.

🔹🔹🔹

🖋 کانال کانون صنفی معلمان ایران

🆔 @KSMtehran

💠 #گزارش_آکسفام_۲۰۱۹



برای ایجاد آموزش عمومی برابر و با کیفیت که می‌تواند به مبارزه با نابرابری اقتصادی و جنسیتی کمک کند، سیاستگذاران باید بر اقدامات زیر تمرکز کنند:
۱. ارائه آموزش همگانی و رایگان از پیش دبستانی تا متوسطه
۲. تمرکز بر سیاست‌هایی که می‌تواند به ارائه کیفیت برای همه کمک کند
۳. ارائه نظام‌های آموزشی برابرتر
۴. تمرکز بر ساختن نظام‌های عمومی؛ توقف حمایت از خصوصی‌سازی
۵. تضمین کارایی آموزش برای ارتقا برابری دختران و زنان
۶. تامین مالی نظام‌های آموزش عمومی به طور کامل در راستای فراهم کردن کیفیت و برابری برای همه


🔹🔹🔹

🖋 کانال کانون صنفی معلمان ایران

🆔 @KSMtehran

💠 #گزارش

🔺گزارش روزنامه شرق از رونمایی کتاب محمد-سان (۱)

۲۳ خرداد ۱۴۰۳
محمدرضا سرکار آرانى، استاد پداگوژی دانشگاه ناگویاى ژاپن در گفت‌وگو با «شرق،» ریشه‌های جاماندگی ایران از توسعه را واکاوی می‌کند.

توسعه؛ مسئله ایران

روز سه‌شنبه ۲۳ خرداد از کتاب «روایت محمد_ سان؛ روایت محمدرضا سرکار آرانی از مسئله توسعه در ایران» با حضور مقصود فراستخواه، محمود مهرمحمدی، زهرا گویا و محسن رنانی رونمایی شد

چرا دیگران پیش رفتند و ما عقب ماندیم؟ این پرسشی تاریخی است که بارها از ذهن ایرانیان گذشته است. محمدرضا سرکار آرانی، استاد پداگوژی دانشگاه ناگویاى ژاپن، معتقد است ‌توسعه از آموزش آغاز می‌شود و در ایران دو نظام آگاهی وجود دارد؛ یک نظام آگاهی که از سنت می‌آید و سابقه تاریخی طولانی دارد و نظام آگاهی‌ای که از تجدد می‌آید و سابقه چندانی ندارد. این پژوهشگر تأکید می‌کند: در نظام آگاهی متجدد که پایه و بنیان آن مدرسه و آموزش است، همچنان قصه سنتی مادران حاکم است و مدرسه همچنان مغلوب قصه مادران است. این در حالی است که برای توسعه نیاز است که قصه مادران پنبه شود و دوباره در مدارس بازسازی شود. در‌واقع کودکان باید بتوانند در مدارس جهان خود را بسازند.
در این مراسم، مقصود فراستخواه، جامعه‌شناس ایرانی و استاد مؤسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی، محمود مهرمحمدی، استاد دانشگاه تربیت‌مدرس، زهرا گویا، استاد دانشگاه شهید بهشتی و محسن رنانی، اقتصاددان، حضور داشتند و درباره این کتاب تحلیل‌هایی ارائه دادند.

در پیچ مسئله

محمدرضا سرکار آرانى، استاد پداگوژی دانشگاه ناگویاى ژاپن، معتقد است ‌توسعه در ایران هنوز مسئله‌ای عمومی نشده است و به آن به چشم راهکار یا فراورده نگاه می‌شود. او توضیح می‌دهد: «ما ۲۰۰ سال است فکر می‌کنیم که توسعه راه‌حل ایران است. آن را به ابزار تقلیل داده و کارتابل عباس‌میرزا هنوز روی میز دولت‌های ماست. ببینید! تجدد یک مفهوم است و توسعه و مدرنیته مفهومی دیگر‌. ما نیاز داریم واژه‌ها و مفاهیم آن را به صورت دقیق از یکدیگر تفکیک و توصیف کنیم. فهم ما از توسعه، استفاده از محصول، کالا و فراورده‌ای است که باعث رفاه و آسایش بیشتر شود. حدی از رفاه محصول توسعه‌یافتگی است. این در حالی است که توسعه «فرایند»‌ پیچیده و همه‌جانبه‌ای است. فراورده‌ها را می‌شود خرید، ولی فرایندها را باید با جان‌کندن و واسازی پندارها و شستن چشم‌ها ساخت. در‌واقع شما یا باید از کوه مشکلات بالا بروید ‌یا اینکه تونلی حفر کنید تا از میانه تجربه‌های تلخ راه‌ به راهی بیابید. شما نمی‌توانید در دامنه کوه بنشینید و از عظمت قله‌ها و راه رفته دیگران روایت کنید و انتظار داشته باشید که به آسانی به آن سوی کوه دشواری‌ها و ناکارآمدی‌ها برسید. بعضی وقت‌ها این تفکر حتی در نخبگان و تحصیل‌کرده‌های ایرانی نیز دیده می‌شود. ما مدام می‌گوییم که آن دیگری کجای شاخص‌های توسعه است و ما چرا اینجا هستیم؟ اینکه «ما چرا اینجاییم؟» پرسش نابی است، ولی بدون جسارت عملی و بصیرت نظری و واکاوی تاریخ تحولات، مسئله ما رونمایی نمی‌شود. اینکه ما خودمان بنشینیم و انتظار داشته باشیم دیگری بیاید ما را نجات بدهد، ما را به توسعه نمی‌رساند». استاد دانشگاه ناگویاى ژاپن ادامه می‌دهد: «اگر ما اکنون در جایگاه فعلی هستیم، به این دلیل است که جای دیگری نمی‌توانستیم باشیم.
اگر می‌توانستیم، حتما بودیم. در‌واقع ما آمادگی تمهید فرایندهای توسعه را نداریم و فقط دنبال محصول توسعه بوده و هستیم. همه ابزارها و فراورده‌ها را می‌خواهیم، ولی به بنیان‌های نظری و عملی آن‌ وفادار نیستیم. اگر بخواهم دقیق‌تر بگویم، ما نه‌تنها ابزارهای توسعه را ایجاد نکرده‌ایم، بلکه زیرساخت‌های توسعه را هم از دست داده‌‌ایم؛ منبع آب و خاک را گرفتار بحران کرده‌ایم، مهاجرت گسترده نیروی انسانی و سرمایه مادی را تجربه می‌کنیم و...».


🔹🔹🔹

🖋 کانال کانون صنفی معلمان ایران

🆔 @KSMtehran

💠 #گزارش

🔺گزارش روزنامه شرق از رونمایی کتاب محمد-سان (۲)

۲۳ خرداد ۱۴۰۳
محمدرضا سرکار آرانى، استاد پداگوژی دانشگاه ناگویاى ژاپن در گفت‌وگو با «شرق،» ریشه‌های جاماندگی ایران از توسعه را واکاوی می‌کند.

لینک قسمت اول:

https://tttttt.me/KSMtehran/17224

گفت‌وگو، شروع توسعه

سرکار آرانی توضیح می‌دهد: «در جهان امروز، توسعه دیگر به مرز هم محدود نمی‌شود. برای مثال، بخش بزرگی از جنگل‌های ژاپن در ۱۵۰ سال گذشته محفوظ مانده است و این کشور برای آنکه جنگل‌های خود را حفظ کند، چوب مورد نیاز را از سایر کشورها وارد می‌کرد، اما امروز شما در شهر کیوتو ژاپن می‌ایستید و بعضی وقت‌ها توفانی از زباله و هوای آلوده از چین تا قلب کیوتو را شاهد هستید. بنابراین، این نگاه که من در قلمروی خودم محیط زیست را حفظ کنم و به محیط زیست دیگری آسیب بزنم، نگاهی منسوخ است. به نظر می‌رسد امکان تکرارپذیری روند تحول فکری و فرهنگی دوره مدرنیته دشوار است. پس ما باید چه کار کنیم؟ ما باید راه خودمان را پیدا کنیم. ابزار را می‌شود خرید، روش را می‌توان یاد گرفت، ‌تئوری را حتی می‌شود رفت سر یک کلاس‌ و فهمید. ما رویکرد خودمان را می‌خواهیم. ایران گرفتار نداشتن آن است». این پژوهشگر حوزه آموزش و توسعه تأکید می‌کند که راه رسیدن به الگو و رویکرد اختصاصی توسعه در ایران، گفت‌وگو است؛ «گفت‌وگو برای فهم موقعیت خود ضروری است». سرکار آرانی در ادامه می‌گوید: «ببینید! سال‌هاست که در ایران از الگوی توسعه صحبت می‌شود، اما ۱۵۰ سال است ما به جای کروکی‌کشیدن، نقشه و چشم‌انداز و سند تولید می‌کنیم. همه نقشه می‌کشیم و ما ‌نقشه‌کش‌های قهاری هستیم. ما فکر می‌کنیم اگر نقشه کشیدیم یعنی توسعه‌. درحالی‌که تولید سند و برنامه بعضا جزء مناسک حکمرانی‌ است. در گفت‌وگوهای روشنفکری هم گفتن از توسعه یعنی کجا می‌خواهیم برویم، اما کسی جرئت ندارد کروکی بکشد و بگوید ما کجا هستیم. قبل از انقلاب هم مدام از یک تمدن بزرگ و باشکوه حرف می‌زدند، اما کسی نمی‌گفت ما هم‌اکنون کجا هستیم. در ۱۵۰ سال گذشته ما نخواستیم یا نتوانستیم کروکی بکشیم. در‌واقع نقشه‌ یا کروکی، مسئله ما این بوده است، ولی دیگران اگر قدمی از قدم برداشتند، کروکی کشیدند. گفت‌وگو کردند برای تهیه کروکی؛ نه اینکه گفت‌وگو کرده باشند که به کجا برسند. این در حالی است که در کشور ما مسابقه نقشه‌کشیدن وجود دارد».

گرفتار بی‌مسئله‌گی

او باور دارد‌ ایرانیان در ۱۵۰ سال گذشته بیشتر از آنکه به دنبال واقعیات روی زمین و امکانات موجود باشند،‌ دنبال آرمان‌ها و رؤیاها بوده‌اند. آرمان‌ها و رؤیاهایی که از حافظه تاریخی و قصه‌های مادران ما وام گرفته شده است.

این استاد دانشگاه علامه طباطبایی تأکید می‌کند: «کلیدواژه‌های بسیاری برای تکریم خود داریم، ولی کمتر از شاخص‌های سنجش‌پذیر گفته‌ایم. مثلا نرخ خرید کتاب یا خوانش کتاب ما‌ چقدر است؟ شما هدف‌های آموزش و پرورش ایران را نگاه کنید؛ صدها هدف برای هر دوره تحصیلی داریم. انگار از همه چیز حرف می‌زند، ولی درواقع می‌خواهد هیچ چیز نگوید. ژاپنی‌ها می‌گویند‌ وقتی شما از همه چیز حرف می‌زنید یعنی نمی‌خواهید حرف اصلی را بزنید». این استاد دانشگاه، مسئله اصلی ایرانیان را «بی‌مسئله‌بودن» می‌داند و توضیح می‌دهد: «ما در ایران دو نظام آگاهی داریم؛ یک نظام آگاهی که از سنت می‌آید و سابقه تاریخی طولانی دارد و نظام آگاهی از تجدد که سابقه چندانی ندارد. برای مثال، عمر اولین دانشگاه ما زیاد نیست؛ عمر کوتاهی است که برای خلق علم فرصت کافی نداشته است. در مقابل به کمبریج، آکسفورد و به دانشگاه‌های معتبر اروپای غربی نگاه کنید که زمان طولانی است میزبان بزرگ‌ترین دانشمندان جهان هستند. به همین ترتیب باید گفت ‌ما در تجربه زیسته خود از تجدد و مظاهر آن به محصول دانشگاه رسیدیم، اما به فرایند توسعه نرسیده‌ایم. ما گفت‌وگو برای توسعه نداشتیم؛ چرا‌که مسئله ما نبوده است و ما ملت و دولت بی‌مسئله‌ای هستیم. سرکار آرانی درباره اینکه مسئله توسعه چگونه ایجاد می‌شود، توضیح می‌دهد: «ما رؤیای توسعه نداریم. ما رؤیای این را داریم که چه زمانی سفره پهن می‌کنند. ببینید! ما رؤیای فراورده‌های توسعه‌یافتگی را داریم. ما می‌خواهیم خودروی بهتری داشته باشیم، حکمرانی بهتری داشته باشیم، خیابان‌های تمیزتری داشته باشیم؛ ولی در این کشور هرکس در ناخودآگاه خود‌ اعتقاد دارد که «من مبرا هستم و دیگری باید خود را اصلاح کند تا توسعه ایجاد شود». بنابراین ما در ایران رؤیای توسعه نداریم. ما به‌ظاهر فکر می‌کنیم که رؤیای توسعه داریم».

🔹🔹🔹

🖋 کانال کانون صنفی معلمان ایران

🆔 @KSMtehran

💠 #گزارش


🔺هشدار درباره خشونت روزمره در ایران

✍ سارا سبزی/ خبرنگار گروه جامعه

آمار نزاع در سال ۱۴۰۲ نسبت به ۷ سال اخیر به بالاترین حد خود یعنی بالای ۲۵۰ هزار مورد رسیده است

🔹در جامعه امروز ایران، خشونت چه وضعی دارد و خشونتگران و خشونت‌دیدگان چه کسانی‌اند؟ این مهمترین سوالی است که تعداد زیادی از جامعه‌شناسان، حقوقدانان و کارشناسان علوم سیاسی در «سمپوزیوم ملی علیه خشونت» دور هم جمع شدند تا به آن و بسیاری از دیگر سوال‌ها در این باره پاسخ دهند. بررسی ابعاد خشونت در ایران امروز، موضوع اصلی این سمپوزیوم بود و شرکت‌کنندگان در آن سعی کردند آخرین وضعیت خشونت در این روزهای ایران را به‌طور دقیق بررسی کنند.

▪️خشونت خانگی و سیاسی در وضعیت بحرانی

▪️سویه‌های خشونت‌ورزانه

▪️هشدار درباره آمارهای نزاع و درگیری

▪️نمادهای بروز خشونت حاکمیت علیه جامعه

📌متن کامل:
https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-17315

🔹🔹🔹

🖋 کانال کانون صنفی معلمان ایران

🆔 @KSMtehran

💠 #گزارش

🔺گزارش روزنامه شرق از رونمایی کتاب محمد-سان (۳)

۲۳ خرداد ۱۴۰۳
محمدرضا سرکار آرانى، استاد پداگوژی دانشگاه ناگویاى ژاپن در گفت‌وگو با «شرق،» ریشه‌های جاماندگی ایران از توسعه را واکاوی می‌کند.

لینک قسمت دوم:

https://tttttt.me/KSMtehran/17227

سرکار آرانی تأکید دارد که در ایران گفت‌وگو درباره مسئله نیست، بیشتر درباره خبر است و ادامه می‌دهد: «ما در ایران وقتی به هم می‌رسیم درباره مسئله حرف نمی‌زنیم، بلکه از خبر حرف می‌زنیم. شما ده‌ها سال است که در این کشور رادیو دارید، وقتی پیچ آن را باز می‌کنید، می‌گوید ایران در شرایط حساسی به سر می‌برد و مردم مدام به دنبال خبر هستند. می‌دانید معنی خبر یعنی چه؟ یعنی اینکه ما از خودمان می‌پرسیم چه زمانی رفاه بیشتری پیدا می‌کنیم؟ چه زمانی دیگران کاری می‌کنند که من زندگی بهتری داشته باشم؟ وقتی انگشت این پرسش به سمت خود ما گرفته می‌شود، می‌گوییم ما که ایراد و اشکالی نداریم! آن دیگری بهتر است تغییر کند. یا اینکه توجیه می‌کنیم که نقشی در نابسامانی‌ها نداشته‌ایم. این رؤیای توسعه ملی نیست. بنابراین ما در ایران «خود» یا «خود‌بودگی» کمتر داریم. ما وقتی دست‌مان را بلند می‌کنیم که حرفی را بزنیم، می‌گوییم «من». در یک کشور توسعه‌یافته می‌گویند «من،... زیرا...!». در‌واقع من در اینجا به معنی خودبینی است، به‌جای خودبودگی».

خودبینی یا خودبودگی؟

این پژوهشگر توضیح می‌دهد: «خودبودگی حجم وسیعی از مسئولیت را به همراه دارد. مطالبه و مسئولیت‌پذیری دو رکن بازیگری است و بازیگری یعنی توسعه‌یافتگی. این هر دو در بستر آزادی شکل می‌گیرد و اخلاق در این شرایط متحول و زیست اخلاقی بسامان می‌شود. وقتی مطالبه و مسئولیت جان می‌گیرد و رشد می‌کند، میزان آزادی و اخلاق را در درون خودش بارور می‌کند. آموزش مدرسه‌ای نیز در این راستا نیاز همه ماست. ما به مدرسه نیاز داریم؛ زیرا به غیر نیازمندیم. غیری که محترم است. گفت‌وگو وقتی وجود دارد که شما معتقد هستید غیری هست. «غیر» محترم است. معتقد هستید غیری هست و محترم است و باید بروم آن را بشناسم و باید بروم زانو به زانوی آن بنشینم. یاد می‌گیریم که غیری هست، محترم هست، باید بروم آن را بشناسم و این غیر، مکانیسم فهم دیگری دارد؛ یعنی طور دیگری جهان را تفسیر می‌کند. فهم دیگری! وقتی شما این مسئله را باور ندارید، در قصه مادرت نیست، در کتاب درسی‌ات نیست و در نظام آگاهی سنتی‌‌ات نیست، یعنی توسعه مسئله شما نیست». سرکار آرانی معتقد است‌ «‌تاریخ طولانی و نخوانده و بازاندیشی‌نشده ما، کار دست‌ ایرانیان داده است. وقتی ملتی، خانواده‌ای، فردی حس کند که فهمیده است و رسیده است، یعنی با توسعه خداحافظی کرده ‌و ما در ایران توهم رسیدن داریم، توهم فهمیدن همه جا هست. این به معنای امتناع از یادگیری است. وقتی ملت احساس می‌کند رسیده است، دیگر پرسشی ندارد. ما ملت بی‌پرسشی هستیم و دولت بی‌پرسشی هم هستیم و در این صفحه شطرنج با هم خوب بازی می‌کنیم، ولی با هم گفت‌وگو نمی‌کنیم. در یک کشور توسعه‌یافته، مدام دولت و ملت در حال گفت‌وگو هستند». او می‌گوید: «ما از ابزارهای توسعه برای بازسازی قصه‌های مادران و تعاریف و مفاهیم‌مان استفاده نمی‌کنیم؛ مثلا از مدرسه برای شنیدن صدای غیر استفاده نمی‌شود، از دانشگاه برای شنیدن صدای غیر استفاده نمی‌شود و‌... . دیگران اما از ابزارهای توسعه استفاده می‌کنند تا قصه‌ها و باورهایشان را بازسازی کنند. در ژاپن، سنگاپور، کره جنوبی و سایر کشورهای توسعه‌یافته، مدرسه که آمد، قصه‌های مادران را پنبه کرد و به دست بچه‌ها داد و گفت حالا خودتان آن‌طور‌ که می‌توانید و می‌خوانید ببافید. در ایران وقتی مدرسه آمد، رشدیه که مدرسه را آورد، کتک خورد؛ چون پدران و مادران و جامعه و سیاست فهمید مدرسه آمده تا قصه‌های مادران را بازسازی کند و در ادامه فهمیدیم که مدرسه می‌تواند چند گره هم اضافه کند، اما به بازسازی قصه نرسید و همچنان مدرسه و دانشگاه مغلوب قصه‌های مادران است».

🔹🔹🔹

🖋 کانال کانون صنفی معلمان ایران

🆔 @KSMtehran

💠 #گزارش

🔺آزادی بیان در هفته‌ای که گذشت(۱۱ تا ۱۸ خرداد ۱۴۰۳)

✍کانون نویسندگان ایران

جمعه ۱۱ خرداد
ـ وکیل ساسان چمن‌آرا، خواننده‌ی معترض، خبر داد که موکل او پس از آزادی از زندان مدت‌هاست به نوعی بیماری خودایمنی مبتلا شده است.
ـ امان جلالی‌نژاد، معلم اهل زاهدان، که از زمان بازداشت در بیستم فروردین هم‌چنان بلاتکلیف در زندان شیبان اهواز به سر برده است پس از چند روز نگهداری در قرنطینه به بند امنیتی این زندان بازگردانده شد.

ـ محسن عمرانی، عضو کانون صنفی معلمان استان بوشهر، بار دیگر برای ارائه‌ی دفاعیات خود پیش از صدور حکم به دادگاه انقلاب این شهر فراخوانده شد. از اتهام‌های منتسب به او اطلاعی در دست نیست.

ـ آتنا فرقدانی، کارتونیست و فعال مدنی، به‌رغم گذشت بیش از پنجاه روز از زمان بازداشت کماکان بلاتکلیف در زندان اوین به ‌سر می‌برد و ممنوع‌الملاقات است.
ـ حسن باقری‌نیا، استاد اخراجی دانشگاه حکیم سبزواری، در پی مراجعه به بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب مشهد به اتهام «توهین به رهبر» بازداشت شد.

دوشنبه ۱۴ خرداد

ـ فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران اسامی چهار روزنامه‌نگار زندانی در ایران را بدین ترتیب منتشر کرد: کامیار فکور، ویدا ربانی، روح‌اله نخعی و پریسا صالحی.

سه‌شنبه ۱۵ خرداد

ـ حسین شنبه‌زاده، مترجم و ویراستار و فعال شبکه‌های اجتماعی، بازداشت شد.
ـ انجمن آزادی اسلو، در شانزدهمین نشست خود جایزه بین‌المللی سالانه‌ی «هاول» را به خاطر «مخالفت خلاقانه» و «شجاعت در مبارزه برای حقوق بشر» به توماج صالحی اهدا کرد.
- دادستان عمومی و انقلاب اردبیل مدعی شد که حسین شنبه‌زاده، ویراستار و مترجم، به اتهام «جاسوسی برای اسرائیل در پوشش فعالیت ویراستاری» بازداشت شده است.

ـ سالار طاهرافشار، فعال آذربایجانی، که به اتهام «معاونت در فعالیت تبلیغی علیه نظام» (در همراهی با میلاد جلیلی) به ۶ ماه حبس محکوم شده بود پس از احضار به اجرای احکام تبریز بازداشت و به زندان این شهر منتقل شد.
ـ دادستانی تهران برای حسین پاکدل، مجری پیشین تلویزیون، به دلیل انتشار مطلبی در اینستاگرام خود به اتهام «بر هم زدن امنیت روانی جامعه و هتاکی» پرونده تشکیل داد.

پنجشنبه ۱۷ خرداد

ـ هیئت نظارت بر مطبوعات در آستانه برگزاری انتخابات ریاست جمهوری با دستورالعملی تمامی رسانه‌های دیداری و شنیداری و شبکه‌های مجازی را تهدید کرد که انتشار هرگونه محتوا برای «تحریم و کاهش مشارکت در انتخابات، تجمع اعتراض‌آمیز بدون مجوز، اعتصاب و تحصن» مصداق «محتوای مجرمانه» است و مشمول مجازات تعطیلی نشریه یا رسانه (از یک تا سه‌ماه) و شلاق (تا هفتادوچهار ضربه) برای مدیر و نویسنده‌ی آن خواهد شد.
ـ میلاد جلیلی، خواننده‌ی رپ، که به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» از طریق اجرای موسیقی رپ سیاسی در دادگاه انقلاب تبریز به ٨ ماه حبس تعزیری محکوم شده بود پس از احضار به اجرای احکام این شهر بازداشت و به زندان تبریز منتقل شد.
ـ حکم اعدام و ۱۶ سال حبس برای محمد خضرنژاد، روحانی کُرد اهل سنت، به اتهام‌هایی چون «اقدام علیه امنیت ملی»، «افساد فی‌الارض» و «تبلیغ علیه نظام» در دیوان عالی کشور تأیید شد.

🔹🔹🔹

🖋 کانال کانون صنفی معلمان ایران

🆔 @KSMtehran

💠 #گزارش

همگام با شروع فصل نقل و انتقالات و انتخابات هشتم تیر:خانه‌به‌دوشان کابوس اجاره‌بها می‌بینند/ نامزدهای ریاست جمهوری و معمای برنامه برای وضعیت نا به سامان مسکن در ایران

امتداد-گروه جامعه: فصل تابستان در آستانه آغاز است. فصلی که برای خانه‌به‌دوشان با نقل و انتقال و جابه‌جایی، پیوند خورده است و تب اجاره‌بها نیز از ابتدایی‌ترین عوارض آن است. با اینکه سقف اجاره‌بها در تهران، ۲۶ درصد تعیین شده اما بررسی قراردادهای ثبت شده در سامانه املاک نشان می‌دهد اجاره‌بها در سطح کشور در ماه اردیبهشت ۴۳ درصد افزایش پیدا کرده و روند افزایشی آن همچنان ادامه دارد. حال آنکه در این آشفته‌بازار مسکن، بستر وعده‌های انتخابات زودهنگام هشتم تیر نیز در حوزه مسکن داغ است.

 نافرمانی اجاره‌بها از نرخ دستوری!
 همگام و همراه با هم حرکت می‌کنند‌. طبیعتا وقتی تورم ۴۰ درصد است، افزایش نرخ اجاره‌بها آن‌هم زیر ۳۰ درصد، خوش‌خیالانه اما دور از حقیقت است‌. چنین است که حتی با وجود تعیین سقف افزایش اجاره‌ها توسط شورای مسکن استان تهران، برخی از صاحب‌خانه‌ها آن را نادیده گرفته و اجاره‌ها را به شدت افزایش داده‌اند. مصداق این مدعا، آگهی‌های درج شده در وبسایت‌های مربوطه است؛ افزایش نرخی که در تمام مناطق پایتخت و حومه قابل مشاهده است. مالکان، با توجه به افزایش قیمت‌های زمین و مسکن، به‌سرعت نرخ اجاره‌ها را بیشتر از حد معمول تعیین می‌کنند، و این امر هیچ نهادی قادر به جلوگیری از آن نیست. پیش از این جهش قیمتی، رشد سالانه نرخ اجاره‌ها همواره زیر ۱۳ درصد بود، اما اکنون این رقم به بالای ۴۰ درصد رسیده است که نشان‌دهنده یک بحران اقتصادی و اجتماعی در بازار اجاره است. از طرفی، با توجه به افزایش حقوق و دستمزدها در سال جاری که حداکثر ۳۰ درصد بوده است، این اختلاف بین افزایش نرخ اجاره‌ها و درآمد مستاجران فشار زیادی را بر آنان تحمیل کرده و مجبور شده‌اند به مناطق ارزان‌تر نقل مکان کنند یا از هزینه‌های زندگی خود بکاهند تا فاصله خود را با مشکلات اقتصادی بیشتر نگاه دارند‌.
به این ترتیب، رفته رفته افزایش تعداد واحدهای اجاره‌ای در مناطق دورتر از مرکز شهر، تقاضا را در آن مناطق افزایش داده و باعث افزایش قیمت‌ها در این نواحی شده است، که نشان‌دهنده یک بحران عمیق در بازار مسکن تهران است. بدون اقدامات جدی و مؤثر برای کنترل وضعیت فعلی، بحران مسکن می‌تواند به مشکلات گسترده‌تری برای شهروندان منجر شود. لازم است سیاست‌های حمایتی و تنظیم‌گری دقیق‌تری در بازار مسکن اعمال شود تا تعادل بین عرضه و تقاضا برقرار و از فشارهای اقتصادی بر مستاجران کاسته شود.
 «ساماندهی بازار زمین، مسکن و اجاره‌‌‌بها»، احتمالا آخرین میراث ابراهیم رئیسی، به‌عنوان رئیس‌جمهوری بود که آن را در ۲۷ اردیبهشت سال جاری، برای اجرا به دستگاه‌‌‌های مربوطه ابلاغ کرد. با این ابلاغ، دستگاه‌‌‌های مربوطه در دولت باید ظرف مدت تعیین‌شده در قانون نسبت به تدوین و تصویب آیین‌‌‌نامه‌‌‌های اجرایی هر یک از موضوعات و مفاد این قانون برای ساماندهی بازار زمین، مسکن و اجاره، اقدام کنند. در بخشی از این قانون، به دولت تکلیف شده است با شناسایی شهرها و استان‌‌‌هایی که نرخ تورم عمومی سالانه در آنها بیش از ۳۰‌درصد است، سقف مجاز افزایش اجاره‌‌‌بها در قراردادها تعیین شود. این سقف مجاز برای افزایش اجاره‌‌‌بها بر اساس شرایط و مقتضیات جغرافیایی، بین ۵۰ تا ۱۰۰‌درصد نرخ تورم عمومی تعیین می‌شود. ورودی ناکام که به نظر می‌رسد مانند دیگر وعده‌ها و برنامه‌های دولت سیزدهم در خصوص مسکن، ناکام بماند. گویی دولت‌ها اگر با هر رویکردی وارد بازار مسکن شوند، باز هم نمی‌توانند از تاثیر مستقیم نرخ تورم عمومی و تورم مسکن بر رشد اجاره‌بها، جلوگیری کنند‌. چنین است که طی یک دهه، نرخ اجاره‌بها حدود ۳۰۰ درصد صعود را تجربه کرده است. در این میان مالکان مسکن نیز چون تمام اقشار جامعه در تلاش هستند تا از سرمایه‌های خود محافظت و از نمد این توفان ناتمام تورمی، کلاهی برای خود ببافند.
 مساله مسکن و تمام متعلقات و بحران‌های مرتبط با آن آنقدر در کشور جدی‌ است که نامزدهای انتخاباتی نیز حتی در حد وعده‌های بعید، نمی‌توانند نسبت به اهمیت و حساسیت آن، بی‌تفاوت بمانند. مساله‌ای که در کارنامه برخی از کاندیدهای ریاست جمهوری نیز مشهود است. از علیرضا زاکانی که اعلام کرده بود، سالانه ۳۰۰ هزار واحد حمایتی، صرف نظر از ۱ میلیون مسکن سالانه خواهد ساخت، تا محمدباقر قالیباف که در دوره ریاست خود بر مجلس، قانون جهش تولید مسکن و ساخت ۱ میلیون واحد مسکونی را تصویب کرده بود. او اخیرا اعلام کرده که می‌خواهد مدت زمان لازم برای صاحب خانه شدن در ایران را کاهش دهد. او همچنین در نظر دارد با مولدسازی زمین‌های خارج از شهر، شرایط ساخت مسکن انبوه را فراهم کند.
⤵️

💠 #گزارش

آزادی بیان در هفته‌ای که گذشت(۲۵ خرداد تا ۱ تیر ۱۴۰۳)


جمعه ۲۵ خرداد 
ـ حکم جریمه‌ی نقدیِ زینب رحیمی، روزنامه‌نگار محیط زیست، تعلیق شد.

شنبه ۲۶ خرداد
ـ مژگان کاوسی، پژوهش‌گر، با تغییر حکم حبس به «رأی باز» با تودیع وثیقه از زندان تنکابن آزاد شد.

یکشنبه ۲۷ خرداد
ـ احمد نبی‌زاده، مجسمه‌ساز اهل مشهد، که از اردیبهشت‌ماه به دلیل ساخت مجسمه مهسا امینی در مرودشت بازداشت شده بود پس از ۵۰ روز حبس با تودیع وثیقه از بازداشتگاه اداره اطلاعات شیراز آزاد شد.

دوشنبه ۲۸ خرداد
ـ حورا نیک‌بخت، ناشر و فعال حقوق زنان، که پس از حضور در دادسرای اوین برای دفاع در برابر اتهامات انتسابی در ۲۳ خرداد بازداشت شده بود هم‌چنان بلاتکلیف در بند زنان اوین به سر می‌برد. 

ـ احسان فریدی، دانشجوی دانشکده فنی تبریز، در پی احضار به دادسرای عمومی و انقلاب تبریز بازداشت و به زندان این شهر منتقل شد. از اتهامات انتسابی به این دانشجو اطلاعی در دست نیست.

چهارشنبه ۳۰ خرداد
ـ فدراسیون ‌بین‌المللی روزنامه‌نگاران اسامی چهار روزنامه‌نگار زندانی در ایران را بدین ترتیب منتشر کرد: کامیار فکور، ویدا ربانی، روح‌اله نخعی و پریسا صالحی.
ــ کانال تلگرامی منتسب به یاشار سلطانی (مدیرمسئول اسکان‌نیوز)، که در حال حاضر در زندان به سر می‌برد، خبر داد که شهردار تهران شکایت تازه‌ای علیه این فعال رسانه‌ای مطرح کرده است.
ـ حکم شلاق برای حسین رزاق، فعال رسانه‌ای، در دادگاه تجدیدنظر استان تهران تأیید شد.
ـ ارسلان رسولی عمارلویی، روزنامه‌نگار اهل کلاردشت مازندران، که در دادگاه انقلاب ساری به تحمل ۶ ماه حبس محکوم شده بود با پذیرش اعاده دادرسی از همه‌ی اتهامات انتسابی تبرئه شد.
ـ طاهر نقوی، وکیل دادگستری زندانی، در پی وخامت حال جسمانی در هفتمین روز اعتصاب غذا به بیمارستان اعزام و ساعاتی بعد به زندان اوین بازگردانده شد.
ـ فاطمه مختاری، شهروند اهل تهران، که از ۲۱ تیرماه سال گذشته برای تحمل ۲ سال حبس به اتهام‌هایی چون «تبلیغ علیه نظام»، «اجتماع و تبانی» در زندان اوین به سر می‌برد، آزاد شد.

ـ جعفر حیدری، نویسنده‌ی اهوازی، با وجود گذشت یک ماه از زمان دستگیری کماکان در بازداشت به سر می‌برد. از وضعیت او و اتهامات انتسابی هنوز اطلاعاتی در دست نیست.
ـ نسیم غلامی سیمیاری، شهروند تهرانی، با وجود گذشت ۴۰۰ روز از زمان بازداشت هم‌چنان بلاتکلیف در بند زنان زندان اوین به سر می‌برد. به گفته منابع نزدیک به خانواده‌اش، او چندین بار در دادسرای اوین به اتهاماتی چون «اجتماع و تبانی»، «تبلیغ علیه نظام» و «بغی» متهم شده اما تاکنون دادگاهی برای او تشکیل نشده است. 
ـ کوروش جلیل، شهروند اهل یاسوج، که ۴ خرداد به اتهام‌هایی چون «تبلیغ علیه نظام» ‌و «همکاری با دولت‌های متخاصم» بازداشت و پس چند روز به زندان یاسوج منتقل شده بود، بار دیگر به بازداشتگاه اداره اطلاعات این شهر بازگردانده شد.

🔹🔹🔹

🖋 کانال کانون صنفی معلمان ایران

🆔 @KSMtehran