عباس وریج کاظمی
4.21K subscribers
406 photos
74 videos
209 files
428 links
عباس کاظمی هستم پژوهشگر حوزهٔ مطالعات فرهنگی. می‌توانید با لینک زیر با من در تماس باشید
@Abbasvarijkazemi
Download Telegram
🔷 سخنرانی عباس کاظمی در پژوهشکده روایت: شهر، فرهنگ امر مادی و زندگی روزمره 📎👆
@varijkazemi
من قصد دارم حیطه‌ی کاری‌ام ( #فرهنگ_امر_مادی یا material culture و #زندگی_روزمره) را به عرصه‌های دیگر شامل مطالعه‌ی زندگی روزمره‌ی غیرانسان‌ها (nonhumans) یا اشیا ببرم و آن‌ها را به زندگی روزمره‌ی شهری ارتباط دهم. با سه روایت کوتاه بحث را آغاز می‌کنم. روایت اول مربوط به برنامه‌ی تخریب پل گیشا به‌اتهام فرسودگی و عدم زیبایی توسط شهرداری است. از دید من، پل گیشا در این سال‌ها تبدیل به نمادی برای منطقه‌ی گیشا شده و هویت محیط به این پل گره خورده است. موضوع فقط نوستالژی نیست. پل در واقع بخشی از بدن و مادیت #شهر است و باید بدانیم که برداشتن این بخش چه عواقبی خواهد داشت. به تعبیر مارکسی، وقتی واقعیت اجتماعی شکل می‌گیرد، خودش حیات خود را مستقل از ما ادامه می‌دهد. این دید مهندسی که این تنها یک سازه‌ی بشری است و به‌راحتی با یک دستور قابل تخریب است، نگاهی غیرانسانی به شهر را دامن می‌زند. روایت دوم من برمی‌گردد به سی‌وسه‌‌پل و پیوند تنگاتنگی که بین مردم و این پل جاری است. گویی این پل بخشی از هویت، تاریخ، زندگی و بخشی از بدن آن‌هاست. اشیا هرکدامشان هویت، زندگی، معنا و زیست متفاوتی دارند.
@varijkazemi
مثال سوم من پل طبیعت است. کارکرد پل طبیعت و زندگی و فضایی (فضای طبقه‌ی متوسطی) که ایجاد می‌کند، از فضایی که توسط مادیت دو پل قبلی ایجاد می‌شود، کاملاً متفاوت است. این پل پیاده‌راهی است که در آن زندگی بر پل را می توان تجربه کرد. پل های‌لاین در نیویورک نیز مانند پل طبیعت و پل بروکلین که منهتن را به بروکلین وصل می‌کند، فضایی است که انسان‌ها بر روی آن قدم می‌زنند. خود پل زیارتگاه است و مانند پل طبیعت، سی‌وسه‌پل و پل ‌های‌لاین، شهر را موضوع تماشا و زیارت می‌کند. پل می‌تواند زندگی خاص خود و فضای زیست خود را تولید کند. پشت هر پل رابطه‌ای با #سیاست_های_شهری و سیاست‌هایی که خود پل در واقع در خلق فضا ایجاد می‌کند، وجود دارد. این ایدئولوژی مهندسی شهر که از بالا در باب یک پل تصمیم می‌گیریم، ما را به نقد زندگی روزمره از زاویه‌ی منفعت‌طلبانه نزدیک می‌کند، منتها نه برای روابط زندگی انسان‌ها، بلکه برای حضور اشیا در میان #زندگی_شهری. پرسش ما این خواهد بود که چگونه از طریق مفهوم زندگی روزمره و ابژه‌ها و اشیای شهری می‌توانیم شهر را به شکل دیگری بفهمیم و سیاست‌گذاری‌هایمان را تغییر دهیم. بیشتر مطالعات در زمینه‌ی شهر، نوعی مطالعات ایستایی‌شناسانه بوده، درحالی‌که در دهه‌های اخیر، تأکید زیادی بر حرکت (Movement)، اتومبیلی شدن و سرعت در شهر شده است. غیر از این دو دیدگاه در حوزه‌ی #مطالعات_شهری لازم است که مطالعه‌ی #فرهنگ_اشیاء (object culture) و #زندگی_اشیا (thing’s life) در مطالعات زندگی روزمره‌ی شهرنشینی نیز لحاظ شوند.
🖊روزنامه #اعتماد

⬅️ کانال عباس وریج کاظمی:
https://telegram.me/Varijkazemi
@varijkazemi
کتاب امر #روزمره در جامعه پساانقلابی،در انتشارات فرهنگ جاوید از روز یکشنبه در #نمایشگاه کتاب رونمایی می شود.
کتاب شامل سه بخش فرهنگ امر مادی، زندگی سیاسی اشیا در جامعه انقلابی دهه 60 و بخش جامعه پساانقلابی است.کتاب با رویکرد جزیی نگرانه در باب جامعه متاخر #ایرانی تامل می کند. هدف در این کتاب دور شدن از فضای کتابهای دانشگاهی و نزدیک شدن به مخاطب عمومی است که امیدوارم مورد توجه علاقمندان قرار بگیرد.
@varijkazemi
پیش از این، #فرهنگ جاوید، کتاب پرسه زنی و #زندگی روزمره ایرانی را از من چاپ کرده است.
روز دوشنبه از ساعت 3 تا 5 برای دیدار با خوانندگان در انتشارات فرهنگ جاوید در سالن 2، راهرو 5،غرفه 34حضور خواهم داشت.
@varijkazemi
Forwarded from انتشارات فرهنگ جاويد
📚☕️
منتشر شد، از ١ خرداد ١٣٩٥
بر روی پیش‌خانِ كتابفروشى‌های تهران و شهرهای دیگر:
«امر روزمره در جامعۀ پساانقلابى»
عباس كاظمى
© انتشارات فرهنگ جاويد
چاپ اول: ١٣٩٥
٢٤٧ ص.، مصور
٢٠٠٠٠ تومان

عباس کاظمی با نگارش این کتاب و تأکیدش بر «جامعه‌شناسی زندگی روزمره در ایران» از یکسو با ادبیات علوم اجتماعی کلیشه‌ای در ایران فاصله گرفته و به مطالعۀ واقعیت‌های عینی جامعه پرداخته است و از دیگرسو با ظرافت و هوشمندی، ابعادی بسیار مهم و پیچیده از زندگی روزمرۀ ایرانیان را در چند دهۀ اخیر بررسی کرده است. امیدوارم که محققان و روشنفکران ایرانی با مطالعۀ این کتاب به مطالعۀ زندگی روزمره و جهان‌زیستۀ ایرانیان بیش‌تر علاقه‌مند شوند و از پرداختن به مباحث انتزاعی و بریده از متن جامعه فاصله بگیرند. مطالعۀ کتاب امر روزمره در جامعۀ پساانقلابی حداقل مرا به چنین کاری مشتاق کرد.
ـــ علی میرسپاسی
استاد مطالعات اسلامی و خاورمیانه دانشگاه نیویورک
این کتاب نوآورانه، از طریق مشاهدات دقیق مردم‌نگارانه، اولین سری از مطالعات جامعه‌شناختی در باب زندگی روزمره در ایران است. عباس کاظمی با تحلیل زندگی اجتماعی اشیا مانند کراوات، جین و پیکان تا ایدئولوژی خشونت، شادی و کنکور کمک شایانی به فهم ما از پیچیدگی‌ها و تناقضات زندگی اجتماعی در ایران پساانقلابی می‌کند.
ـــ آصف بیات
استاد جامعه‌شناسی و مطالعات خاورمیانه دانشگاه الینوی

#فرهنگ_جاويد #كتاب #كتابخوان #پيشنهاد #معرفى_كتاب #پيشخوان #كتابفروشى #شهر_كتاب #عباس_كاظمى #مطالعات_فرهنگى #جامعه_شناسى #جامعه_شناس #جامعه #ايران
#books #abbaskazemi #culturstudy #iran #sociology #Iranian #sociologist
Forwarded from انتشارات فرهنگ جاويد
☕️📚💫👁🔝
پس از چهار ماه به چاپ دوم رسيد.
📖
از ٦ مهر ١٣٩٥
بر روی پیش‌خانِ كتابفروشى‌های تهران و شهرهای دیگر:
«امر روزمره در جامعۀ پساانقلابى»
عباس كاظمى
© انتشارات فرهنگ جاويد
چاپ اول: ارديبهشت ١٣٩٥
چاپ دوم: مهر ١٣٩٥
٢٤٧ ص.، مصور
٢٠٠٠٠ تومان

عباس کاظمی با نگارش این کتاب و تأکیدش بر «جامعه‌شناسی زندگی روزمره در ایران» از یکسو با ادبیات علوم اجتماعی کلیشه‌ای در ایران فاصله گرفته و به مطالعۀ واقعیت‌های عینی جامعه پرداخته است و از دیگرسو با ظرافت و هوشمندی، ابعادی بسیار مهم و پیچیده از زندگی روزمرۀ ایرانیان را در چند دهۀ اخیر بررسی کرده است. امیدوارم که محققان و روشنفکران ایرانی با مطالعۀ این کتاب به مطالعۀ زندگی روزمره و جهان‌زیستۀ ایرانیان بیش‌تر علاقه‌مند شوند و از پرداختن به مباحث انتزاعی و بریده از متن جامعه فاصله بگیرند. مطالعۀ کتاب امر روزمره در جامعۀ پساانقلابی حداقل مرا به چنین کاری مشتاق کرد.
ـــ علی میرسپاسی
استاد مطالعات اسلامی و خاورمیانه دانشگاه نیویورک
این کتاب نوآورانه، از طریق مشاهدات دقیق مردم‌نگارانه، اولین سری از مطالعات جامعه‌شناختی در باب زندگی روزمره در ایران است. عباس کاظمی با تحلیل زندگی اجتماعی اشیا مانند کراوات، جین و پیکان تا ایدئولوژی خشونت، شادی و کنکور کمک شایانی به فهم ما از پیچیدگی‌ها و تناقضات زندگی اجتماعی در ایران پساانقلابی می‌کند.
ـــ آصف بیات
استاد جامعه‌شناسی و مطالعات خاورمیانه دانشگاه اِلینوی

#فرهنگ_جاويد #كتاب #علوم_اجتماعی #جامعه_شناسى #مطالعات_فرهنگی #عباس_كاظمى #جامعه #كتابخانه #پيشنهاد #معرفى_كتاب #پيشخوان #پرفروش #كتابفروشى #شهركتاب #كتابخوار #كتابباز #كتاب_دوست #تهران #ايران
Forwarded from انتشارات فرهنگ جاويد
☕️📚💫🔛☑️
گوشه اى از
بهار و تابستان و پاييز
فرهنگ جاويد.
👁
٢٠ درصد تخفيف خريد از دفترـفروشگاه انقلاب
www.farhang-ejavid.com
#فرهنگ_جاويد #كتاب #مجموعه #فرهنگ_و_علوم_انسانى #كتابخانه #مطالعه_کنیم #كتاب_مفيد #كتابخوار #كتابخوار #كتابخوان #تهران #ايران
Forwarded from انتشارات فرهنگ جاويد
☕️📚🔝🔛☑️📍
‎با مراجعه، تماس يا ايميل، براحتى
مى توانيد كتب فرهنگ جاويد را ‎با ٢٠ درصد تخفيف تهيه كنيد.
‎خريد اينترنتى از طريق سايت انتشارات هم بزودى فعال مى شود. ارسال از طريق پيك و پست به تمام نقاط شهر و كشور و خارج از كشور انجام مى شود.
🔛🔝☑️📚☕️
#فرهنگ_جاويد #كتاب #خريد #تخفيف #كتابخوار #كتاب_دوست #مطالعه #مطالعه_کنیم #كتابفروشي #پيشخوان #كتابخوان #كتابخانه #كتاب_مفيد #كتاب_خوب #علوم_انسانی #فلسفه #فلسفه_سیاسی #سياست #علوم_اجتماعى #مطالعات_فرهنگی #تاريخ #فرهنگ #رمان #داستان_کوتاه #تهران #ايران
فهرست ۱۳۹۷.pdf
113.8 KB
فهرست کتب منتشر شده توسط انتشارات #فرهنگ_جاوید را اینجا دنبال کنید
@farhangejavidpub
Voice 068-2-2.m4a
48.4 MB
عباس کاظمی
@varijkazemi
سخنرانی: زندگی اشیا، زباله و پاکتهای سیگار
مکان : گالری فرمانفرما
یکشنبه ۱۶ دی ۱۳۹۷
در حاشیه نمایشگاه پاکتهای سیگار، با عنوان از سلطان تا کابوی، اثر یواخیم هاینستل، پژوهشگر اتریشی
زمان شنیدن: ۵۲ دقیقه
کانال عباس کاظمی @varijkazemi

#اشیا #فرهنگ_مادی #سیگار #سخنرانی #نظریه_انتقادی #بنیامین
Audio
عباس کاظمی

📘مقدمه‌ای بر کتاب راهنمای فرهنگ مادی
🔸چهارشنبه ۲ تیر ۱۴۰۰
💧در این سخنرانی خلاصه‌ای از کوششهای انجام گرفته در زمینه مطالعه فرهنگ مادی را می‌شنوید. همچنین صورتبندی سه‌گانه‌ای از اینکه چرا متریالیتی در دهه نود در ایران مهم شده است ارائه می‌کنم.
💦زمان شنیدن :۲۴ دقیقه
لینک کانال تلگرام :
https://tttttt.me/Varijkazemi
#فرهنگ_مادی #اشیا #ایران_پسا_انقلابی #تازه_های_کتاب #نقد_کتاب
علوم اجتماعی و« نقشه‌های از پیش تعیین شده»!

عباس کاظمی، جامعه‌شناس
@varijkazemi
🧊بعد از بازگشایی دانشگاهها، تنش میان دانشجویان با دانشگاه به موضوع مهمی در این روزها تبدیل شده است. مهم نیست داستان از کجا شروع شد مهم این است که معاون فرهنگی یک دانشگاه، داستان را از کجا شروع می‌کند:‌«دانشجوی خانمی که رنگ موهای خود را فیروزه‌ای یا آبی می‌کند و موهای خود را از مقتعه بیرون می‌گذارد و از نشان دادن کارت دانشجویی خود امتناع می‌کند و قصد دارد به زور وارد دانشگاه شود، مشخص است در حال اجرا کردن نقشه‌هایی از پیش تعیین شده است» ! در جایی دیگر، یکی از معلم‌های مدرسه گزارش کرده است که« دانش آموزان دختر در یک مدرسه، به دلیل رنگ مو، برداشتن ابرو، استفاده از زیرورآلات و.. قوانین مدرسه را زیرپا می‌گذارند و مهمتر اینکه والدین با مدرسه همکاری نمی‌کنند». اینها تنها نمونه‌هایی کوچک از تغییراتی است که دوران قرنطینه کرونا آنها را تشدید کرده است. دانشجویانی که دو سال از تحصیل‌شان گذشته اما هنوز دانشگاه را ندیده‌اند و تازه به فضای دانشگاه و یا مدرسه پا می‌گذارند با ارزشهایی بزرگ شدند که حتی صرفا، تحت کنترل والدین هم نیستند. این دانش آموزان، ذیل نظام‌ «جامعه پلتفرمی» رشد کرده‌اند. ارزشها، سبک زندگی، مد، امیال، شبکه‌های دوستی، حساسیت‌های فرهنگی و اجتماعی، نظامهای تشویقی و...همه و همه درون شبکه‌های اجتماعی تعریف و تعیین شده‌اند. این در حالی‌ست که در دوران همه‌گیری کرونا، نظامهای آموزشی رسمی، نقش پرورشی‌خود را به کل از دست دادند و صرفا دلمشغول مسایل آموزشی شدند اما دانش آموزان بیکار ننشستند و هرچه بیشتر به گوشی‌های هوشمند و تبلت‌های خود وابسته شدند از سویی دیگر، وابستگی ارزشی بیشتری میان والدین و فرزندان( به دلیل مجاورت بیشتر) در طول دوره همه‌گیری ایجاد شده است.
آیا با پدیده تازه‌ای روبرو هستیم؟ آیا منازعه جدید دانشجویان و دانش آموزان بر سر سبک زندگی قرار است مسئله‌ای مهم در دهه‌ی پیش رو باشد؟ زیرپاگذاشتن ارزش‌های مدرسه و دانشگاه امری جدید نیست، هر نسلی قواعد خود را برای دستکاری و مناقشه با ارزش‌های رسمی داشته است و این برای افرادی که به‌طور مستمر، به تماشاگری جامعه می‌نشینند، داستانی تکراری است. واقعیت مهم، عدم همراهی دانش آموزان و دانشجویان با ارزش‌های رسمی مدارس و دانشگاه‌ها نیست مسئله این خواهد بود که والدین تا چه اندازه قرار است مدرسه را همراهی کنند؟ و آیا عدم همراهی والدین با سیاست‌های تربیتی رسمی به خصومت میان دو نهاد خانواده و مدرسه دامن خواهد زد؟ و آیا جنگ فرهنگی به مرحله جدیدی وارد خواهد شد؟ پاسخ به این پرسش‌های مهم آسان نیست اما در حد فرضیه می‌توان گفت پس از همه‌گیری کرونا، افکار عمومی هرچه بیشتر در قابلیت نظام آموزشی تردید کرده است. از سویی دیگر، در طول چهل سال گذشته، در حالی‌که والدین به لحاظ نسلی، تغییر کرده‌اند اما نهاد آموزش، تغییر محسوسی نداشته است! والدین دهه 60، علاقه به تکرار تجربیات زمان خود ندارند. این امر تنش‌ها را بین والدین و مدرسه- و نه صرفا دانش آموزان- بیشتر خواهد کرد. @varijkazemi
🧊با این حال، در جامعه‌شناسی چیزی به اسم «نقشه‌های از پیش تعیین شده» وجود ندارد بلکه« نقشه‌ها»، محصول عمل اجتماعی مدرسه یا دانشگاه، کردارهای معلمان و مدیران انضباطی، نظام ارزشی در خانه، گروه‌های متعدد دوستی دانش آموزان و دانشجویان، رسانه‌های قدیم و جدید، فشارهای ایدولوژیک دستگاه‌های‌فرهنگی، سیاست‌های رسمی و غیررسمی بکارگرفته شده در جامعه و در مجموع، مواجهه فردی و ابتکاری کنشگر با همه این مولفه‌هاست. نقشه‌ها از پیش،تعیین نمی‌شوند بلکه در جریان اجتماعی ساخته و مصرف می‌شوند. مشقِ جامعه را مجموعه‌ی متعددی از نیروهای انسانی و غیرانسانی تدوین می‌کنند. مدیران فرهنگی ابتدا باید بتوانند درک درستی از مسئله فرهنگی در یک نهاد آموزشی داشته باشند. جمله مشهوری است که می‌گوید: فهم مسئله نیمی از مسیر برای حل مسئله است. در این میان، یادمان باشد برخی اوقات، راه حلی جز انحلال خود مسئله، وجود ندارد. همان‌اندازه که دانش‌آموزان و دانشجویان باید متناسب با فضای آموزشی رفتار کنند، نهادهای آموزشی باید تکانی به خود بدهند و اندکی بیشتر خود را با شرایط در حال تغییر همراه کنند و مدیران فرهنگی نیز برحسب ضرورت، خود را با سازوکارهایی که جامعه با آن کار می‌کند آشنا سازند.

#اموزش #مدرسه #دانشگاه #فرهنگ #کرونا #یاد_داشت

https://tttttt.me/Varijkazemi
✴️ «تجربهٔ مادری و امر اجتماعی»
معرفی کتاب
عباس کاظمی
https://tttttt.me/Varijkazemi

چگونه ازطریق تجربهٔ مادری، درباب موقعیت‌هایی که ازلحاظ قومیتی، جنسیتی و طبقاتی ساخته می‌شوند بیندیشیم؟
آیا مادری موضوعی صرفاً ساده است یا می‌توان به‌کمک آن، درباب جامعه و تضادها و نابرابری‌ها، ترس‌ها و شادی‌های آن نیز سخن گفت؟

⬅️ کتاب علینقیان، روایتی شیوا از تجربهٔ مادری در بستری انسان‌شناسانه ارائه می‌دهد. کتاب، پژوهشی خودمردم‌نگارانه است که در آن، نویسنده ازخلال تجربهٔ مادری، ابتدا درخصوص کلیت مادری و سپس دربارهٔ مناسبات جنسیتی و... در جامعه ‌سخن می‌گوید.

🔸با مسیری که نعمت‌الله فاضلی به‌میانجی روش خودمردم‌نگارانه در ایران باز کرده است، نسل‌های جدید کوشیدند طریق خود را برای بیان موقعیت‌های اجتماعی پیدا کنند.
اینک اگر در رشته‌ای غیر از علوم انسانی تحصیل کرده‌‌اید و می‌خواهید بدانید که علوم اجتماعی چگونه می‌تواند ازطریق تجربه‌های زیستهٔ فردی، درباب واقعیت‌های اجتماعی و ازجمله مادری سخن بگوید، کتاب خط آبی کمرنگ، همان اثری است که می‌توانید آن را چونان کتاب رمان بگشایید و خستگی‌ناپذیر مطالعه‌اش کنید.
شیوا علینقیان موفق شده است مفاهیم نظری را به‌شکلی ملایم در متنی روایت‌گونه بگنجاند، تجربه‌های زیسته را با شواهد کلان‌تر ترکیب کند و درنهایت تحلیلی از وضعیت جامعهٔ متأخر ایران ارائه دهد.

🔸هنگام خواندن کتاب، مفاهیم و مقولات متعددی از پیش چشم عبور می‌کنند؛ پزشکی‌شدن مادری، شکل مناسبات ‌جدید در میان مادران باردار، تغییر تعاملات خانوادگی، تجربهٔ زیستهٔ بارداری، اقتصاد سیاسی زایمان، کالایی‌شدن بارداری و کودک، مداخلهٔ امر سیاسی با تجربهٔ مادری، تجربهٔ مادران فرودست. همهٔ این مقولات، ازجمله موفقیت‌های کتاب برای درهم‌آمیزی امر جزئی با امر کلی است.

🔸کتاب از وجهی روش‌شناسانه نیز واجد اهمیت است، چراکه به ما نشان می‌دهد که علوم اجتماعی چگونه می‌تواند ازطریق قصه‌گویی، مسائل بنیادین را برای عموم بشر توضیح دهد. انسان‌شناسی و جامعه‌شناسی چگونه می‌توانند بدون آنکه درگیر مفاهیم غامض شوند، شیوا و روان برای عموم مردم سخن بگویند.

☑️ جای خوشحالی است که پژوهشگران جوان در سال‌های اخیر برای ارتقا یا برای صرف تدریس درون کلاس‌های درس، کتاب نمی‌نویسند. آنها کتاب می‌نویسند تا عموم بخوانند، می‌نویسند تا خود را بیان کنند، و می‌نویسند تا ازطریق خوانده‌شدن، دانش‌اجتماعی را درون متن زندگی جای دهند.

@Varijkazemi

📙مشخصات کتاب:
علینقیان، شیوا(۱۴۰۱)، خط آبی کمرنگ، روایتی بازاندیشانه از تجربهٔ مادری در ایران مدرن، تهران: فرهنگ جاوید.

#معرفی_کتاب #نقد_کتاب #کتاب #فرهنگ_جاوید #فاضلی #مادری #شیوا_علینقیان #یاد_داشت
لحظۀ خداحافظی!

بازتاب مطلبی که خطاب به حامد اسماعیلیون نوشتم، مرا نسبت به آیندۀ این کشور از هر جهت روشن کرد؛ گرچه پیش از آن هم، برایم کم و بیش روشن بود.
از فحاشی چارپاداری تا تهدید به قتل و تجاوزِ جنسی، بخشی از واکنش افرادی بود که در فضای مجازی و غیرمجازی به حمایت از آقای اسماعیلیون نثارم کردند.
من این سرزمین را سرزمین عطار و سنایی و مولوی و خیام و حافظ و سعدی می‌دانستم. هرگز فکر نمی‌کردم بخشی از مردم این سرزمین روزی به این نقطه برسند. حالا که رسیده‌اند، دیگر جای حضور من نیست. به هر حال، من هم از پوست و گوشت و خون و عصب ساخته شده‌ام. فشارها از همه سوست و من چنان تنها و غریب مانده‌ام که مرگ را بر هموطنی با چنین افرادی ترجیح می‌دهم.
این لحظه، لحظۀ خداحافظی من با سیاستی است که می‌خواهد با این شیوه و روش پیش برود. من این صحنه را ترک می‌کنم، چون هیچ رگی در وجودم با آن سنخیت ندارد و با سرتاسرش بیگانه‌ام.
از این به بعد، بر نوشتن کتاب‌هایم متمرکر می‌شوم و در این کانال نیز فقط در بارۀ تاریخ و امور انتزاعی می‌نویسم و کلامی از آنچه در این کشور می‌گذرد و خواهد گذشت، نخواهم نوشت. این تصمیم برگشت‌ناپذیر است.
اگر ممنوع‌الخروج نبودم و پاسپورت داشتم، برای مدتی به یاد دوران شکوفایی فرهنگ ایران، به سمرقند یا بخارا می‌رفتم و یا راهی عراق می‌شدم و به یادِ لحظه‌های غربت و مظلومیت علی در جوار مسجد کوفه ساکن می‌شدم.
با این همه، من عاشق وطنم هستم. برایش دعای خیر می‌کنم و این تنها کاری است که فعلاً از دستم برمی‌آید.
#احمد_زیدآبادی
#حامد_اسماعیلیون
#خدا_حافظی
#فرهنگ_ایران
#آینده_کشور
@ahmadzeidabad
https://instagram.com/ahmadzeidabadiii
👎9👍6
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
درباره مجموعه سرگذشت اجتماعی اشیا
عباس کاظمی
@varijkazemi

#اشیا #مطالعات_اشیا #فرهنگ_مادی #کاظمی
👏6🔥5👍4