Forwarded from محمدرضا جلائیپور🍀Jalaeipour
🔴️️️️️️️️️️️️️️️️️️️️️️️️️️️️️️ در ضرورت منع بازگشایی مدارس و سفر
محمدرضا جلائیپور
متاسفانه علیرغم اینکه هیج نشانهای از کنترل رشد سریع کرونا دیده نمیشود، رئيس جمهور امروز گفت از شنبه روالها عادی میشود و قاعدتا مدارس و ادارات باز میشوند. این سیاست فوقالعاده غیرمسئولانه اگر اجرا شود یکی از بزرگترین خطاهای کمیتهی مدیریت بحران کرونا و ریاست جمهوری روحانی خواهد بود و میتواند به افزایش سرعت شیوع کرونا و قربانیان آن بیانجامد. بر اساس تجارب موفق سایر کشورها در کنترل سرعت شیوع ویروس نوظهور کرونا، تعطیلی مدارس و ادارات و همهی کانونهای جمع شدن شهروندان و کاهش هر نوع تماس حضوری با دیگر شهروندان و همزمان «منع سفر» از ضروریات اولیهی کنترل رشد کرونا است. به نظر میرسد متاسفانه در کمیتهی مدیریت بحران کرونا در وزارت بهداشت، متخصصان حکمرانیِ کنترل کرونا در کنار پزشکان قرار نگرفتهاند و در همین چند روز چند نمونه بیتوجهی پرآسیب به تجارب موفق سایر جوامع دیده میشود.
⭕️ هنگ کنگ در هفتههای اول رشد کرونا یک ماه تمام همهی مدارس را تعطیل کرد و اکنون یک ماه دیگر هم آن را تمدید کرده است:
https://www.hongkongfp.com/2020/02/14/coronavirus-hong-kong-schools-remain-closed-another-month/
⭕️ در ووهان و ۱۵ شهر دیگر چین (با بیش از ۵۰ میلیون شهروند، یعنی دو سوم جمعیت ایران) هم برای کنترل رشد کرونا همهی مدارس تعطیل (و حتی همهی شهروندان در شهر و استان و خانه قرنطینه شدند):
https://www.businessinsider.de/international/wuhan-coronavirus-officials-quarantine-entire-city-2020-1/
⭕️ حتی در بریتانیا که هنوز کرونا در آن رشد نکرده است، تعدادی از مدارس بعد از بازگشت دانشآموزان و معلمانشان از ایتالیا (که میزان آلودگیاش به کرونا دیگر بیشتر از ایران نیست) تعطیل و همهی معلمان و دانشآموزانش موظف به قرنطینه خانگی شدند:
https://www.theguardian.com/uk-news/2020/feb/25/northern-ireland-pupils-told-to-self-quarantine-after-italy-ski-trip
اگر فرزندی داشتم تا زمان کنترل کرونا او را به مدرسه نمیفرستادم و امیدوارم حکمرانان ما هم اینقدر مسئولیت و درایت داشته و برای جان شهروندان ارزش قائل باشند که در این وضعیت و قبل از کاهش ابتلا به کرونا مدارس و ادارات را بازگشایی نکنند، واگرنه به درستی توسط کارشناسان و شهروندان مسئول دانسته خواهند شد. منع سفر هم البته مکمل ضروری این سیاست است. بر اساس اجماع کارشناسان جهانی، «خانهنشینی» (نه مدرسه و کار بیرون از خانه و نه سفر) و کاهش ارتباط حضوری با دیگران موثرترین راه کنترل گسترش کرونا است.
آقای رئيس جمهور، وزیر محترم بهداشت، وزیر محترم آموزش و پرورش! با بازگشایی مدارس و «بازگشت به روال عادی» ابعاد روزافزون این بحران را بزرگتر و با جان شهروندان بازی نکنید.
#کرونا_را_شکست_میدهیم
#در_خانه_بنشینیم
@jalaeipour
محمدرضا جلائیپور
متاسفانه علیرغم اینکه هیج نشانهای از کنترل رشد سریع کرونا دیده نمیشود، رئيس جمهور امروز گفت از شنبه روالها عادی میشود و قاعدتا مدارس و ادارات باز میشوند. این سیاست فوقالعاده غیرمسئولانه اگر اجرا شود یکی از بزرگترین خطاهای کمیتهی مدیریت بحران کرونا و ریاست جمهوری روحانی خواهد بود و میتواند به افزایش سرعت شیوع کرونا و قربانیان آن بیانجامد. بر اساس تجارب موفق سایر کشورها در کنترل سرعت شیوع ویروس نوظهور کرونا، تعطیلی مدارس و ادارات و همهی کانونهای جمع شدن شهروندان و کاهش هر نوع تماس حضوری با دیگر شهروندان و همزمان «منع سفر» از ضروریات اولیهی کنترل رشد کرونا است. به نظر میرسد متاسفانه در کمیتهی مدیریت بحران کرونا در وزارت بهداشت، متخصصان حکمرانیِ کنترل کرونا در کنار پزشکان قرار نگرفتهاند و در همین چند روز چند نمونه بیتوجهی پرآسیب به تجارب موفق سایر جوامع دیده میشود.
⭕️ هنگ کنگ در هفتههای اول رشد کرونا یک ماه تمام همهی مدارس را تعطیل کرد و اکنون یک ماه دیگر هم آن را تمدید کرده است:
https://www.hongkongfp.com/2020/02/14/coronavirus-hong-kong-schools-remain-closed-another-month/
⭕️ در ووهان و ۱۵ شهر دیگر چین (با بیش از ۵۰ میلیون شهروند، یعنی دو سوم جمعیت ایران) هم برای کنترل رشد کرونا همهی مدارس تعطیل (و حتی همهی شهروندان در شهر و استان و خانه قرنطینه شدند):
https://www.businessinsider.de/international/wuhan-coronavirus-officials-quarantine-entire-city-2020-1/
⭕️ حتی در بریتانیا که هنوز کرونا در آن رشد نکرده است، تعدادی از مدارس بعد از بازگشت دانشآموزان و معلمانشان از ایتالیا (که میزان آلودگیاش به کرونا دیگر بیشتر از ایران نیست) تعطیل و همهی معلمان و دانشآموزانش موظف به قرنطینه خانگی شدند:
https://www.theguardian.com/uk-news/2020/feb/25/northern-ireland-pupils-told-to-self-quarantine-after-italy-ski-trip
اگر فرزندی داشتم تا زمان کنترل کرونا او را به مدرسه نمیفرستادم و امیدوارم حکمرانان ما هم اینقدر مسئولیت و درایت داشته و برای جان شهروندان ارزش قائل باشند که در این وضعیت و قبل از کاهش ابتلا به کرونا مدارس و ادارات را بازگشایی نکنند، واگرنه به درستی توسط کارشناسان و شهروندان مسئول دانسته خواهند شد. منع سفر هم البته مکمل ضروری این سیاست است. بر اساس اجماع کارشناسان جهانی، «خانهنشینی» (نه مدرسه و کار بیرون از خانه و نه سفر) و کاهش ارتباط حضوری با دیگران موثرترین راه کنترل گسترش کرونا است.
آقای رئيس جمهور، وزیر محترم بهداشت، وزیر محترم آموزش و پرورش! با بازگشایی مدارس و «بازگشت به روال عادی» ابعاد روزافزون این بحران را بزرگتر و با جان شهروندان بازی نکنید.
#کرونا_را_شکست_میدهیم
#در_خانه_بنشینیم
@jalaeipour
تاملی بر مسئله آموزش آنلاین و مسئولیت اجتماعی در ایام قرنطینه
عباس کاظمی
@varijkazemi
🔷گسترش ویروس کرونا همانطور که بسیاری از واحدها را به تعطیلی کشانده است مراکز آموزشی را نیز مجبور به تغییر و دگردیسی شیوههای تعلیم و اداره بحران کرده است. اگرچه چارچوبهایی برای آموزش در دوران قرنطینه توسط دو وزارتخانه آموزش و پرورش و آموزش عالی تدوین شده است و اکنون مراکز ذیربط، مدارس و دانشگاهها، کارهای آموزشی خود را آغاز کردهاند اما آموزش آنلاین تاکنون مسائل متعددی را موجب شدهاست: مانند عدم همگرایی در استفاده از نرم افزارها و رویه های مناسب آموزشی، فقدان زیرساختهای اینترنتی برای استفاده بلندمدت و با کیفیت بالا، عدم آموزش کافی استادان برای ارائه درس به شیوه آنلاین که کلاسها را بیش از پیش کسالت بار کرده است، همه اینها اعتراضات زیادی را درون متن جامعه دانشجویی موجب شده است که تاکنون جدی گرفته نشده است و صدای آنان شنیده نشده است.
🔸جدای از مسائلی که بیان شد، موضوعات مغفول مانده و مشکلات نادیده زیادی باقی مانده است که من صرفاً در اینجا به یکی از آنها اشاره میکنم. در حالی که مساله اولیه مراکز آموزشی برگزاری دورههای آنلاین است، موضوع مهم برای ما هزینههایی است که دانشجویان و دانش آموزان باید بابت کلاسهای آنلاین پرداخت کنند. این موضوع در برخی کشورها چون امریکا و کانادا مورد بحث قرار گرفته است اما زیر سایه پزشکیزده جامعه ما تاکنون دیده نشده است و در برخی خبرگزاریهای داخلی در حد خبر و تکذیب خبر به فراموشی سپرده شده است.
🔸پرسش من این است چرا باید دانش آموزان و دانشجویان از جیب خود هزینه خرید بستههای اینترنتی کلاسهای آنلاین را بدهند؟ بگذارید اینگونه بگویم که بعد از تعطیلی دانشگاهها، دانشجویان با خانه های خود بازگشتند و بخش قابل توجهی از آنها که در خوابگاهها سکونت داشتند به شهرها و روستاهای خود رفتند و همین طور برخی از آنان که به نقاط دورافتاده رفتند با عدم دسترسی به دکل های مخابراتی برای اتصال به اینترنت روبرو شدند.
🔸نتایج نظرسنجی ملی ایسپا در سال ۱۳۹۸ نشان داد که تنها، ۶۹ درصد کسانی که موبایل دارند، از گوشی هوشمند استفاده میکنند. وزیر آموزش و پرورش نیز چندی پیش اعلام کرده بود که حدود ۷ درصد دانش آموزان کشور به اینترنت دسترسی ندارند و تقریبا همین تعداد را برای دانشجویان میتوان انتظار داشت.
🔸پس مساله اول، عدم دسترسی به گوشیهای هوشمند یا کامپیوترهای شخصی مناسب برای دسترسی به کلاسهای آنلاین است. مسئله دوم، فقدان منابع مالی برای خرید بسته های اینترنتی یا اینترنت وای فای خانگی برای بخشی از جامعه آموزشی کشور است.
🔷پیشنهاد می کنم مخابرات و ایرانسل و ... در جهت مسئولیت اخلاقی لازم است تا رفع کامل بحران اپیدمی کرونا اینترنت رایگان برای دانشآموزان و دانشجویان فراهم کنند، دانشگاهها و مجموعههای خوابگاهی که به اینترنت وای فای دسترسی دارند با خالی شدن از دانشجویان و کارکنان امکانات اینترنتی را برای ساکنان اطراف و محلی به شکل رایگان ارائه دهند. شرکتهایی که اینترنت وای فای عرضه میکنند در طول این مدت به دلیل استقبال مردم سود بالایی کسب کردهاند و به منظور مسئولیت اخلاقی برای طبقات محروم اجتماعی تسهیلات ویژهای قائل شوند. این پیشنهاد، تنها بخش کوچکی از مشکلات آنها را حل خواهد کرد اما مسائل بزرگتری که ناشی از عدم دسترسی سخت افزاری مناسب(عدم دسترسی به گوشی هوشمند و کامپیوتر مناسب) برای استفاده از کلاسهای آن لاین است برای اقشار ضعیفتر کماکان پابرجا می ماند.
انتشار مطلب با ذکر منبع آزاد است
عباس کاظمی
#اموزش #عدالت_اجتماعی #کرونا. #یاد_داشت
@varijkazemi
عباس کاظمی
@varijkazemi
🔷گسترش ویروس کرونا همانطور که بسیاری از واحدها را به تعطیلی کشانده است مراکز آموزشی را نیز مجبور به تغییر و دگردیسی شیوههای تعلیم و اداره بحران کرده است. اگرچه چارچوبهایی برای آموزش در دوران قرنطینه توسط دو وزارتخانه آموزش و پرورش و آموزش عالی تدوین شده است و اکنون مراکز ذیربط، مدارس و دانشگاهها، کارهای آموزشی خود را آغاز کردهاند اما آموزش آنلاین تاکنون مسائل متعددی را موجب شدهاست: مانند عدم همگرایی در استفاده از نرم افزارها و رویه های مناسب آموزشی، فقدان زیرساختهای اینترنتی برای استفاده بلندمدت و با کیفیت بالا، عدم آموزش کافی استادان برای ارائه درس به شیوه آنلاین که کلاسها را بیش از پیش کسالت بار کرده است، همه اینها اعتراضات زیادی را درون متن جامعه دانشجویی موجب شده است که تاکنون جدی گرفته نشده است و صدای آنان شنیده نشده است.
🔸جدای از مسائلی که بیان شد، موضوعات مغفول مانده و مشکلات نادیده زیادی باقی مانده است که من صرفاً در اینجا به یکی از آنها اشاره میکنم. در حالی که مساله اولیه مراکز آموزشی برگزاری دورههای آنلاین است، موضوع مهم برای ما هزینههایی است که دانشجویان و دانش آموزان باید بابت کلاسهای آنلاین پرداخت کنند. این موضوع در برخی کشورها چون امریکا و کانادا مورد بحث قرار گرفته است اما زیر سایه پزشکیزده جامعه ما تاکنون دیده نشده است و در برخی خبرگزاریهای داخلی در حد خبر و تکذیب خبر به فراموشی سپرده شده است.
🔸پرسش من این است چرا باید دانش آموزان و دانشجویان از جیب خود هزینه خرید بستههای اینترنتی کلاسهای آنلاین را بدهند؟ بگذارید اینگونه بگویم که بعد از تعطیلی دانشگاهها، دانشجویان با خانه های خود بازگشتند و بخش قابل توجهی از آنها که در خوابگاهها سکونت داشتند به شهرها و روستاهای خود رفتند و همین طور برخی از آنان که به نقاط دورافتاده رفتند با عدم دسترسی به دکل های مخابراتی برای اتصال به اینترنت روبرو شدند.
🔸نتایج نظرسنجی ملی ایسپا در سال ۱۳۹۸ نشان داد که تنها، ۶۹ درصد کسانی که موبایل دارند، از گوشی هوشمند استفاده میکنند. وزیر آموزش و پرورش نیز چندی پیش اعلام کرده بود که حدود ۷ درصد دانش آموزان کشور به اینترنت دسترسی ندارند و تقریبا همین تعداد را برای دانشجویان میتوان انتظار داشت.
🔸پس مساله اول، عدم دسترسی به گوشیهای هوشمند یا کامپیوترهای شخصی مناسب برای دسترسی به کلاسهای آنلاین است. مسئله دوم، فقدان منابع مالی برای خرید بسته های اینترنتی یا اینترنت وای فای خانگی برای بخشی از جامعه آموزشی کشور است.
🔷پیشنهاد می کنم مخابرات و ایرانسل و ... در جهت مسئولیت اخلاقی لازم است تا رفع کامل بحران اپیدمی کرونا اینترنت رایگان برای دانشآموزان و دانشجویان فراهم کنند، دانشگاهها و مجموعههای خوابگاهی که به اینترنت وای فای دسترسی دارند با خالی شدن از دانشجویان و کارکنان امکانات اینترنتی را برای ساکنان اطراف و محلی به شکل رایگان ارائه دهند. شرکتهایی که اینترنت وای فای عرضه میکنند در طول این مدت به دلیل استقبال مردم سود بالایی کسب کردهاند و به منظور مسئولیت اخلاقی برای طبقات محروم اجتماعی تسهیلات ویژهای قائل شوند. این پیشنهاد، تنها بخش کوچکی از مشکلات آنها را حل خواهد کرد اما مسائل بزرگتری که ناشی از عدم دسترسی سخت افزاری مناسب(عدم دسترسی به گوشی هوشمند و کامپیوتر مناسب) برای استفاده از کلاسهای آن لاین است برای اقشار ضعیفتر کماکان پابرجا می ماند.
انتشار مطلب با ذکر منبع آزاد است
عباس کاظمی
#اموزش #عدالت_اجتماعی #کرونا. #یاد_داشت
@varijkazemi
Forwarded from اسکان نیوز
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🔻سوگواری در تنهایی
🔹صحبتهای تکاندهنده خانواده قربانیان #کرونا و شیوه مواجهه با داغ عزیزانشان
🔹صحبتهای دکتر امیرحسین جلالی؛ روانپزشک در این رابطه
#کرونا
@eskannews_com
instagram.com/eskannews
🔹صحبتهای تکاندهنده خانواده قربانیان #کرونا و شیوه مواجهه با داغ عزیزانشان
🔹صحبتهای دکتر امیرحسین جلالی؛ روانپزشک در این رابطه
#کرونا
@eskannews_com
instagram.com/eskannews
Forwarded from یزدانش
پیوندهای اجتماعی در عصر فاصله فیزیکی
#تعاملات_اجتماعی در دوران #کرونا
گفتگو با دکتر عباس وریج کاظمی
@Varijkazemi
امشب، ۱۲ خرداد ساعت ۲۱
پخش زنده در لینک زیر
https://instagram.com/pryazd?igshid=12fcy72cnsq9j
❇️ @yazdanesh
#یزدانش
#رسانه_آموزش_عالی_استان_یزد
#تعاملات_اجتماعی در دوران #کرونا
گفتگو با دکتر عباس وریج کاظمی
@Varijkazemi
امشب، ۱۲ خرداد ساعت ۲۱
پخش زنده در لینک زیر
https://instagram.com/pryazd?igshid=12fcy72cnsq9j
❇️ @yazdanesh
#یزدانش
#رسانه_آموزش_عالی_استان_یزد
Audio
عباس کاظمی
🛑پیام رسانها دربرابر سامانههای آموزشی دانشگاه
💧سخنرانی در همایش مطالعات فرهنگی و اجتماعی آموزش عالی در ایران
سهشنبه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۰
زمان شنیدن: ۱۴ دقیقه
#کرونا #سامانههای_دانشگاهی #پیام_رسان_ها #دانشگاه
@varijkazemi
🛑پیام رسانها دربرابر سامانههای آموزشی دانشگاه
💧سخنرانی در همایش مطالعات فرهنگی و اجتماعی آموزش عالی در ایران
سهشنبه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۰
زمان شنیدن: ۱۴ دقیقه
#کرونا #سامانههای_دانشگاهی #پیام_رسان_ها #دانشگاه
@varijkazemi
علوم اجتماعی و« نقشههای از پیش تعیین شده»!
عباس کاظمی، جامعهشناس
@varijkazemi
🧊بعد از بازگشایی دانشگاهها، تنش میان دانشجویان با دانشگاه به موضوع مهمی در این روزها تبدیل شده است. مهم نیست داستان از کجا شروع شد مهم این است که معاون فرهنگی یک دانشگاه، داستان را از کجا شروع میکند:«دانشجوی خانمی که رنگ موهای خود را فیروزهای یا آبی میکند و موهای خود را از مقتعه بیرون میگذارد و از نشان دادن کارت دانشجویی خود امتناع میکند و قصد دارد به زور وارد دانشگاه شود، مشخص است در حال اجرا کردن نقشههایی از پیش تعیین شده است» ! در جایی دیگر، یکی از معلمهای مدرسه گزارش کرده است که« دانش آموزان دختر در یک مدرسه، به دلیل رنگ مو، برداشتن ابرو، استفاده از زیرورآلات و.. قوانین مدرسه را زیرپا میگذارند و مهمتر اینکه والدین با مدرسه همکاری نمیکنند». اینها تنها نمونههایی کوچک از تغییراتی است که دوران قرنطینه کرونا آنها را تشدید کرده است. دانشجویانی که دو سال از تحصیلشان گذشته اما هنوز دانشگاه را ندیدهاند و تازه به فضای دانشگاه و یا مدرسه پا میگذارند با ارزشهایی بزرگ شدند که حتی صرفا، تحت کنترل والدین هم نیستند. این دانش آموزان، ذیل نظام «جامعه پلتفرمی» رشد کردهاند. ارزشها، سبک زندگی، مد، امیال، شبکههای دوستی، حساسیتهای فرهنگی و اجتماعی، نظامهای تشویقی و...همه و همه درون شبکههای اجتماعی تعریف و تعیین شدهاند. این در حالیست که در دوران همهگیری کرونا، نظامهای آموزشی رسمی، نقش پرورشیخود را به کل از دست دادند و صرفا دلمشغول مسایل آموزشی شدند اما دانش آموزان بیکار ننشستند و هرچه بیشتر به گوشیهای هوشمند و تبلتهای خود وابسته شدند از سویی دیگر، وابستگی ارزشی بیشتری میان والدین و فرزندان( به دلیل مجاورت بیشتر) در طول دوره همهگیری ایجاد شده است.
✍آیا با پدیده تازهای روبرو هستیم؟ آیا منازعه جدید دانشجویان و دانش آموزان بر سر سبک زندگی قرار است مسئلهای مهم در دههی پیش رو باشد؟ زیرپاگذاشتن ارزشهای مدرسه و دانشگاه امری جدید نیست، هر نسلی قواعد خود را برای دستکاری و مناقشه با ارزشهای رسمی داشته است و این برای افرادی که بهطور مستمر، به تماشاگری جامعه مینشینند، داستانی تکراری است. واقعیت مهم، عدم همراهی دانش آموزان و دانشجویان با ارزشهای رسمی مدارس و دانشگاهها نیست مسئله این خواهد بود که والدین تا چه اندازه قرار است مدرسه را همراهی کنند؟ و آیا عدم همراهی والدین با سیاستهای تربیتی رسمی به خصومت میان دو نهاد خانواده و مدرسه دامن خواهد زد؟ و آیا جنگ فرهنگی به مرحله جدیدی وارد خواهد شد؟ پاسخ به این پرسشهای مهم آسان نیست اما در حد فرضیه میتوان گفت پس از همهگیری کرونا، افکار عمومی هرچه بیشتر در قابلیت نظام آموزشی تردید کرده است. از سویی دیگر، در طول چهل سال گذشته، در حالیکه والدین به لحاظ نسلی، تغییر کردهاند اما نهاد آموزش، تغییر محسوسی نداشته است! والدین دهه 60، علاقه به تکرار تجربیات زمان خود ندارند. این امر تنشها را بین والدین و مدرسه- و نه صرفا دانش آموزان- بیشتر خواهد کرد. @varijkazemi
🧊با این حال، در جامعهشناسی چیزی به اسم «نقشههای از پیش تعیین شده» وجود ندارد بلکه« نقشهها»، محصول عمل اجتماعی مدرسه یا دانشگاه، کردارهای معلمان و مدیران انضباطی، نظام ارزشی در خانه، گروههای متعدد دوستی دانش آموزان و دانشجویان، رسانههای قدیم و جدید، فشارهای ایدولوژیک دستگاههایفرهنگی، سیاستهای رسمی و غیررسمی بکارگرفته شده در جامعه و در مجموع، مواجهه فردی و ابتکاری کنشگر با همه این مولفههاست. نقشهها از پیش،تعیین نمیشوند بلکه در جریان اجتماعی ساخته و مصرف میشوند. مشقِ جامعه را مجموعهی متعددی از نیروهای انسانی و غیرانسانی تدوین میکنند. مدیران فرهنگی ابتدا باید بتوانند درک درستی از مسئله فرهنگی در یک نهاد آموزشی داشته باشند. جمله مشهوری است که میگوید: فهم مسئله نیمی از مسیر برای حل مسئله است. در این میان، یادمان باشد برخی اوقات، راه حلی جز انحلال خود مسئله، وجود ندارد. هماناندازه که دانشآموزان و دانشجویان باید متناسب با فضای آموزشی رفتار کنند، نهادهای آموزشی باید تکانی به خود بدهند و اندکی بیشتر خود را با شرایط در حال تغییر همراه کنند و مدیران فرهنگی نیز برحسب ضرورت، خود را با سازوکارهایی که جامعه با آن کار میکند آشنا سازند.
#اموزش #مدرسه #دانشگاه #فرهنگ #کرونا #یاد_داشت
https://tttttt.me/Varijkazemi
عباس کاظمی، جامعهشناس
@varijkazemi
🧊بعد از بازگشایی دانشگاهها، تنش میان دانشجویان با دانشگاه به موضوع مهمی در این روزها تبدیل شده است. مهم نیست داستان از کجا شروع شد مهم این است که معاون فرهنگی یک دانشگاه، داستان را از کجا شروع میکند:«دانشجوی خانمی که رنگ موهای خود را فیروزهای یا آبی میکند و موهای خود را از مقتعه بیرون میگذارد و از نشان دادن کارت دانشجویی خود امتناع میکند و قصد دارد به زور وارد دانشگاه شود، مشخص است در حال اجرا کردن نقشههایی از پیش تعیین شده است» ! در جایی دیگر، یکی از معلمهای مدرسه گزارش کرده است که« دانش آموزان دختر در یک مدرسه، به دلیل رنگ مو، برداشتن ابرو، استفاده از زیرورآلات و.. قوانین مدرسه را زیرپا میگذارند و مهمتر اینکه والدین با مدرسه همکاری نمیکنند». اینها تنها نمونههایی کوچک از تغییراتی است که دوران قرنطینه کرونا آنها را تشدید کرده است. دانشجویانی که دو سال از تحصیلشان گذشته اما هنوز دانشگاه را ندیدهاند و تازه به فضای دانشگاه و یا مدرسه پا میگذارند با ارزشهایی بزرگ شدند که حتی صرفا، تحت کنترل والدین هم نیستند. این دانش آموزان، ذیل نظام «جامعه پلتفرمی» رشد کردهاند. ارزشها، سبک زندگی، مد، امیال، شبکههای دوستی، حساسیتهای فرهنگی و اجتماعی، نظامهای تشویقی و...همه و همه درون شبکههای اجتماعی تعریف و تعیین شدهاند. این در حالیست که در دوران همهگیری کرونا، نظامهای آموزشی رسمی، نقش پرورشیخود را به کل از دست دادند و صرفا دلمشغول مسایل آموزشی شدند اما دانش آموزان بیکار ننشستند و هرچه بیشتر به گوشیهای هوشمند و تبلتهای خود وابسته شدند از سویی دیگر، وابستگی ارزشی بیشتری میان والدین و فرزندان( به دلیل مجاورت بیشتر) در طول دوره همهگیری ایجاد شده است.
✍آیا با پدیده تازهای روبرو هستیم؟ آیا منازعه جدید دانشجویان و دانش آموزان بر سر سبک زندگی قرار است مسئلهای مهم در دههی پیش رو باشد؟ زیرپاگذاشتن ارزشهای مدرسه و دانشگاه امری جدید نیست، هر نسلی قواعد خود را برای دستکاری و مناقشه با ارزشهای رسمی داشته است و این برای افرادی که بهطور مستمر، به تماشاگری جامعه مینشینند، داستانی تکراری است. واقعیت مهم، عدم همراهی دانش آموزان و دانشجویان با ارزشهای رسمی مدارس و دانشگاهها نیست مسئله این خواهد بود که والدین تا چه اندازه قرار است مدرسه را همراهی کنند؟ و آیا عدم همراهی والدین با سیاستهای تربیتی رسمی به خصومت میان دو نهاد خانواده و مدرسه دامن خواهد زد؟ و آیا جنگ فرهنگی به مرحله جدیدی وارد خواهد شد؟ پاسخ به این پرسشهای مهم آسان نیست اما در حد فرضیه میتوان گفت پس از همهگیری کرونا، افکار عمومی هرچه بیشتر در قابلیت نظام آموزشی تردید کرده است. از سویی دیگر، در طول چهل سال گذشته، در حالیکه والدین به لحاظ نسلی، تغییر کردهاند اما نهاد آموزش، تغییر محسوسی نداشته است! والدین دهه 60، علاقه به تکرار تجربیات زمان خود ندارند. این امر تنشها را بین والدین و مدرسه- و نه صرفا دانش آموزان- بیشتر خواهد کرد. @varijkazemi
🧊با این حال، در جامعهشناسی چیزی به اسم «نقشههای از پیش تعیین شده» وجود ندارد بلکه« نقشهها»، محصول عمل اجتماعی مدرسه یا دانشگاه، کردارهای معلمان و مدیران انضباطی، نظام ارزشی در خانه، گروههای متعدد دوستی دانش آموزان و دانشجویان، رسانههای قدیم و جدید، فشارهای ایدولوژیک دستگاههایفرهنگی، سیاستهای رسمی و غیررسمی بکارگرفته شده در جامعه و در مجموع، مواجهه فردی و ابتکاری کنشگر با همه این مولفههاست. نقشهها از پیش،تعیین نمیشوند بلکه در جریان اجتماعی ساخته و مصرف میشوند. مشقِ جامعه را مجموعهی متعددی از نیروهای انسانی و غیرانسانی تدوین میکنند. مدیران فرهنگی ابتدا باید بتوانند درک درستی از مسئله فرهنگی در یک نهاد آموزشی داشته باشند. جمله مشهوری است که میگوید: فهم مسئله نیمی از مسیر برای حل مسئله است. در این میان، یادمان باشد برخی اوقات، راه حلی جز انحلال خود مسئله، وجود ندارد. هماناندازه که دانشآموزان و دانشجویان باید متناسب با فضای آموزشی رفتار کنند، نهادهای آموزشی باید تکانی به خود بدهند و اندکی بیشتر خود را با شرایط در حال تغییر همراه کنند و مدیران فرهنگی نیز برحسب ضرورت، خود را با سازوکارهایی که جامعه با آن کار میکند آشنا سازند.
#اموزش #مدرسه #دانشگاه #فرهنگ #کرونا #یاد_داشت
https://tttttt.me/Varijkazemi
Telegram
عباس وریج کاظمی
عباس کاظمی هستم پژوهشگر حوزهٔ مطالعات فرهنگی. میتوانید با لینک زیر با من در تماس باشید
@Abbasvarijkazemi
@Abbasvarijkazemi