دکتر علی قیصری فردا یکی از سخنرانان اختتامیه خواهد بود. همین‌طور علی میرسپاسی و آصف بیات از طریق ویدئو سخنرانی خواهند کرد.

🔴 خانم دکتر شیربن احمدنیا رییس انجمن جامعه‌شناسی ایران شد.

🔹 در اولین جلسه پس از انتخابات هیات مدیره دوازدهم، به اتفاق آرا رییس، نایب رییس و خزانه‌دار دوازدهمین دوره انجمن جامعه شناسی ایران انتخاب شدند.

🔺 شیرین احمدنیا به عنوان رییس انجمن

🔺 محمدرضا کلاهی به عنوان نایب رییس انجمن

🔺 سعید معیدفر به عنوان خزانه‌دار


@hammihanonline
hammihanonline.ir

گزارش روزنامه‌ی شرق از سخنرانی‌های اختتامیه‌ی ششمین
همایش کنکاش‌های مفهومی و نظری درباره‌ی جامعه‌ی ایران


مهر ۱۴۰۴



@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران

متن سخنرانی آصف بیات در ششمین همایش کنکاش‌های مفهومی و نظری درباره‌ی جامعه‌ی ایران

▪️کنشگری اجتماعی و کاوشگری علمی

مهر ۱۴۰۴

انجمن جامعه‌شناسی ایران

#آصف_ببات

متن کامل سخنرانی علی‌میرسپاسی در ششمین همایش کنکاش‌های مفهومی و نظری درباره‌ی جامعه‌ی ایران

▪️جامعه‌ی جامعه‌شناسان و مراقبت از ایران معاصر

مهر ۱۴۰۴

انجمن جامعه‌شناسی ایران

#علی_میر_سپاسی

https://xn--r1a.website/kankashmediaa

فا‌یل‌های صوتی همایش در این کانال به ترتیب روز به تدریج بارگذاری خواهد شد. به دلیل سرعت پایین اینترنت و حجم بالای فایلها، کمی زمان می‌برد.

«قومی بی‌دست و بی‌پا چون طلسم و ژیوه(متحرک اما بی‌اراده و به ظاهر زنده) می‌جنبند...»

مولانا
فیه ما فیه
@varijkazemi

برانچ و دگرگونی عادت‌های روزمره در طبقات متوسط شهری

عباس کاظمی

@varijkazemi

ایده‌ی «برانچ» — صبحانه‌ی دیرهنگام آخر هفته — مجموعه‌ای از متغیرهای روزمره را در هم می‌آمیزد:تغییر ساعت خواب و بیداری، الگوی صبحانه‌خوردن، شیوه‌ی مهمانی، زندگی کافه‌ای و دیگر کنش‌های مرتبط با فراغت شهری. این ایده که نخستین‌بار در اواخر قرن نوزدهم در میان طبقات مرفه و به‌ویژه محیط‌های دانشگاهی بریتانیا شکل گرفت، با ورود به ایالات متحده به‌عنوان بخشی از سبک زندگی جهانی تثبیت شد و در ادامه ریتم زندگی مدرن را تغییرات بنیادین بخشید.

برانچ از منظر بوردیو نمونه‌ای از «پراکسیس تمایز» است: از طریق نوعی شیوه‌ی خوردن متمایز، شیوه‌ی بودنِ متفاوتی نیز به نمایش گذاشته می‌شود. آنچه به‌ظاهر فقط جابه‌جایی زمانیِ یک وعده‌ی غذایی است، در واقع جابه‌جاییِ مؤلفه‌های زمان‌بندیِ زندگی شهری را به‌همراه دارد؛ صبحانه‌ای که به آستانه‌ی ظهر کشیده می‌شود، مرزهای زمانیِ مرسومِ کار، فراغت و آخر هفته را مخدوش می‌سازد.

در ایران، گسترش برانچ در آستانه‌ی دهه‌ی ۱۳۹۰ با پدیدار شدنِ گسترده‌ی «زیست کافه‌ای» و قدرتِ نمایشی شبکه‌های تصویری—به‌ویژه اینستاگرام—همراه شد. تعامل فضای کافه‌ای و بازنمایی تصویریِ لحظاتِ مصرف، برانچ را از یک عادت غذایی به مناسکی شهری و نمادین تبدیل کرد. این مناسکی‌شدن مصرف، نخست مفهومِ ثابتِ زمان صبحگاهی را سیال ساخت و سپس الگوی آخر هفته را در دلِ هفته گسترش داد، نتیجه این شد که ریتمِ زمانِ کارِ طبقات مرفه و سازمان‌های نوپدید نیز تا اندازه‌ای تابعِ منطقِ برانچ و زندگی‌کافه‌ای گردید.

برانچ در کنار زیستِ کافه‌ای، یک الگوی نو از «فضا–بدن» تولید کرد: حضور در فضاهای نورگیر و صمیمی، آراستگی بدن و ژستِ نمایشیِ مصرف همگی جزئی از این سبک زندگی‌اند. برای جامعه‌ای تنش‌زده و پراضطراب ایران، این شکلِ نوپدید از زندگی کافه‌ای گاه همچون اندرونیِ امن و خلوتکده‌ای آرام عمل می‌کند—مکانی برای بازیابیِ آرامش و نمایشِ «زندگیِ نرمالِ شهری».

در مجموع، برانچ و به طور کلی« زندگی کافه‌ای» تنها یک تغییر در الگوی غذایی نیست؛ بلکه نشانه‌ای است از بازآراییِ زمان، فضا و هویتِ شهری در ایرانِ معاصر — پدیده‌ای که هم مصرفِ نمادین را دگرگون کرده و هم نمودی از آرزوی «عادی‌سازیِ زندگی» در میان طبقات متوسط شهری فراهم آورده است.

پ.ن:
عادت‌های ما چگونه به میانجی فضاهای نوپدید تغییر می‌کنند.

در باب تلفن

نوشته‌ی والتربنیامین

ترجمه‌ی عباس کاظمی

۸ آبان ۱۴۰۴

زمان مطالعه : ۵ دقیقه

ماهنامه‌ی پیوست: شماره ۱۳۹

این جستار کوتاه، خوانشی است جامعه‌شناختی از تلفن که والتر‌بنیامین در قالب متنی زندگینامه‌ای از دوران کودکی‌اش در برلین دهه ۱۹۰۰ به‌دست می‌دهد. می‌توان دید چگونه کاربرد فناوری‌های ارتباطی نقش مهمی در شکل‌گیری مدرنیته به‌مثابه‌ تجربه‌ای جمعی بازی می‌کند. از سویی دیگر، بنیامین با ارجاع ما به خاطرات کودکی‌اش در برابر نیروهای تهدیدکننده فراموشی اجتماعی می‌ایستد. هدف اولیه بنیامین «یادآوری» برای نجات لحظه‌ای از گذشته است، چیزی که ریچارد وولین آن را نقد «رستگاری بخش» می‌نامد. با‌این‌حال، بنیامین صرفاً درگیر «یادآوری» نیست. او همچنین در حال مرور روندی است که در رابطه با تلفن از سر گذرانده و در واقع، به چگونگی تجربه‌کردن چیزها علاقه‌مند است. او پی می‌برد که تنها راهِ تجربه این امور، از طریقِ «نقد درون‌ماندگار» است که به‌واسطه خودِ شیء (در اینجا، تلفن) عرضه می‌شود......

@varijkazemi

The Matter of Habit. American Journal of Sociology, Vol. 91, No. 5.


Charles camic

🔹عادت روزگاری جزو مفهوم مرکزی جامعه شناسی بوده است. به ویژه در آثار دورکیم و وبر. اما به تدریج این مفهوم به حاشیه رانده شد و در حوزه روانشناسی صرف تعریف شد. کامیک در این مقاله، دو پرسش محوری را دنبال می‌کند: اول، «عادت» پیش از قرن بیستم چه معناهایی داشته و چگونه در آثار متفکران کلاسیک جای می‌گرفته؛ دوم، چرا این مفهوم از دستگاه‌ مفهومیِ جامعه‌شناسی معاصر تقریباً محو شده است.

🔸کنارنهادنِ مفهوم عادت، موجب کج‌‌اندیشی فهم ما از بسیاری از واقعیت‌های اجتماعی شده است: پدیدارهایی که به‌سادگی با قابِ کنشِ بازتابی توضیح‌پذیر نیستند. بازگرداندنِ بارِ مفهومیِ این واژه می‌تواند افق‌های جدیدی در توضیح پایداریِ نظم اجتماعی، تولیدِ هنجار و مقاومت در برابر تغییر بگشاید.

معرفی:عباس کاظمی

#عادت
@varijkazemi

🧩 عادت‌ها فقط رفتار فردی نیستند؛
آن‌ها الگوهای تکرارشونده‌ی زندگی اجتماعی‌اند.

در رویداد «عادت‌ها، رنگ تا روایت فرهنگ»،
👨🏻‍🏫 دکتر عباس وریج‌کاظمی، جامعه‌شناس و پژوهشگر فرهنگ،
از این می‌گوید که چگونه عادت‌های روزمره،
سبک‌های زندگی را شکل می‌دهند،
مرزهای فرهنگی را جابه‌جا می‌کنند
و حتی هویت نسل‌ها را بازتعریف می‌سازند.
درباره عادت‌ها به مثابه ساخت اجتماعی خواهد گفت.

وقتی جامعه تغییر می‌کند،
اول از همه عادت‌ها دگرگون می‌شوند.

📍دانشکده مدیریت صنعتی و فناوری دانشگاه تهران
🗓️ ۱۳ آبان
🎟️ لینک ثبت‌نام در بایو

کد تخفیف ویژه:DAVAM60

#رویداد_دوام #عباس_وریج_کاظمی #فرهنگ #عادت #جامعه‌شناسی #سبک_زندگی #روانشناسی_اجتماعی