عباس کاظمی، روزنامه همشهری، نقد الگوی مدرسه در ایران
#مقاله #مدرسه #آموزش

📚کلاس های مدرسه تابستانه مطالعات فرهنگی

🔷تکوین تاریخی مفهوم فرودستی: مارکس، گرامشی، اسپیواک
🔸حسام سلامت
🗓تاریخ برگزاری: یکشنبه 30 تیر ساعت 9-13

🔷سنت آمریکایی لاتین در مطالعات فرودستی: از ادبیات استشهادی تا رمان اتنوگرافیک
🔸عباس کاظمی
🗓تاریخ برگزاری: یکشنبه 30 تیر ساعت 14-18

🔷فرودستی در سینمای بعد از انقلاب
🔸نویدپورمحمدرضا
🗓تاریخ برگزاری: دوشنبه 31 تیرماه ساعت 9-13

🔷بازنمایی کارگران جنبش های کارگری ایران در تصویر
🔸افسانه کامران
🗓تاریخ برگزاری: دوشنبه 31 تیرماه ساعت 14-18

🔷مالی سازی و حاشیه نشینی؛ فرایندهای تاریخی طرد فرودستان از مرکز
🔸ایمان واقفی
🗓تاریخ برگزاری: سه شنبه 1 مرداد ساعت 9-13

🔷رنجبران و مساله سیاسی محرومیت از جغرافیا
🔸حامد کیا
🗓تاریخ برگزاری: سه شنبه 1 مرداد ساعت 14-18

🔷فیلم های مستند: چرخه بازتولید کننده غیرمداخله گر؛ مطالعه سازمان های حامی آسیب دیدگان اجتماعی
🔸آیدین باقری
🗓تاریخ برگزاری: چهارشنبه 2 مرداد ساعت 9-13

🔷خانه خورشید؛ خوانشی اجتماعی تجربه زیسته زنان آسیب پذیر
🔸لیلا ارشد
🗓تاریخ برگزاری: چهارشنبه 2 مرداد ساعت 14-18

🔷فرودستی و ایدئولوژی های جامعه شناسانه در ایران
🔸آرش حیدری
🗓تاریخ برگزاری: پنج شنبه 3 مرداد ساعت 9-13

🔷انقلاب سفید؛ پیدایش یک نظام جدید تولید فرودست در ایران دهه 1340 شمسی
🔸رضا صمیم
🗓تاریخ برگزاری: پنج شنبه 3 مرداد ساعت 14-18

🔷مردم نگاری فرودستان؛ گزارشی از پژوهش های میدانی در حال انجام
🔸اصغری ایزدی جیران
🗓تاریخ برگزاری: شنبه 5 مرداد ساعت 9-13

🔷فرودستی جنسیتی در آموزش عالی ایران: تحلیل تجربه های ستم
🔸ناصر تقویان
🗓تاریخ برگزاری: شنبه 5 مرداد ساعت 14-18

🔷آیا فرودست می تواند دیده شود؟
🔸محمد غفوری
🗓تاریخ برگزاری: یکشنبه 6 مرداد ساعت 9-13

🔷بازنمایی فرودستان در تصاویر دهه 50: عکس، طرح و نقاشی
🔸علی قلی پور
🗓تاریخ برگزاری: یکشنبه 6 مرداد ساعت 14-18

🔷تهی دستان شهری در دوره پهلوی دوم به روایت داستان نویسان
🔸آتوسا افشین نوید
🗓تاریخ برگزاری: دوشنبه 7 مرداد ساعت 9-13

🔷مشتی اوباش عیار ناداشت؛ قهرمانان مردمی در منازعه قدرت
🔸ساقی گازرانی
🗓تاریخ برگزاری: دوشنبه 7 مرداد ساعت 14-18

#مدرسه_تابستانه_مطالعات_فرهنگی
@culturalstudies_usc

علوم اجتماعی و« نقشه‌های از پیش تعیین شده»!

عباس کاظمی، جامعه‌شناس
@varijkazemi
🧊بعد از بازگشایی دانشگاهها، تنش میان دانشجویان با دانشگاه به موضوع مهمی در این روزها تبدیل شده است. مهم نیست داستان از کجا شروع شد مهم این است که معاون فرهنگی یک دانشگاه، داستان را از کجا شروع می‌کند:‌«دانشجوی خانمی که رنگ موهای خود را فیروزه‌ای یا آبی می‌کند و موهای خود را از مقتعه بیرون می‌گذارد و از نشان دادن کارت دانشجویی خود امتناع می‌کند و قصد دارد به زور وارد دانشگاه شود، مشخص است در حال اجرا کردن نقشه‌هایی از پیش تعیین شده است» ! در جایی دیگر، یکی از معلم‌های مدرسه گزارش کرده است که« دانش آموزان دختر در یک مدرسه، به دلیل رنگ مو، برداشتن ابرو، استفاده از زیرورآلات و.. قوانین مدرسه را زیرپا می‌گذارند و مهمتر اینکه والدین با مدرسه همکاری نمی‌کنند». اینها تنها نمونه‌هایی کوچک از تغییراتی است که دوران قرنطینه کرونا آنها را تشدید کرده است. دانشجویانی که دو سال از تحصیل‌شان گذشته اما هنوز دانشگاه را ندیده‌اند و تازه به فضای دانشگاه و یا مدرسه پا می‌گذارند با ارزشهایی بزرگ شدند که حتی صرفا، تحت کنترل والدین هم نیستند. این دانش آموزان، ذیل نظام‌ «جامعه پلتفرمی» رشد کرده‌اند. ارزشها، سبک زندگی، مد، امیال، شبکه‌های دوستی، حساسیت‌های فرهنگی و اجتماعی، نظامهای تشویقی و...همه و همه درون شبکه‌های اجتماعی تعریف و تعیین شده‌اند. این در حالی‌ست که در دوران همه‌گیری کرونا، نظامهای آموزشی رسمی، نقش پرورشی‌خود را به کل از دست دادند و صرفا دلمشغول مسایل آموزشی شدند اما دانش آموزان بیکار ننشستند و هرچه بیشتر به گوشی‌های هوشمند و تبلت‌های خود وابسته شدند از سویی دیگر، وابستگی ارزشی بیشتری میان والدین و فرزندان( به دلیل مجاورت بیشتر) در طول دوره همه‌گیری ایجاد شده است.
✍آیا با پدیده تازه‌ای روبرو هستیم؟ آیا منازعه جدید دانشجویان و دانش آموزان بر سر سبک زندگی قرار است مسئله‌ای مهم در دهه‌ی پیش رو باشد؟ زیرپاگذاشتن ارزش‌های مدرسه و دانشگاه امری جدید نیست، هر نسلی قواعد خود را برای دستکاری و مناقشه با ارزش‌های رسمی داشته است و این برای افرادی که به‌طور مستمر، به تماشاگری جامعه می‌نشینند، داستانی تکراری است. واقعیت مهم، عدم همراهی دانش آموزان و دانشجویان با ارزش‌های رسمی مدارس و دانشگاه‌ها نیست مسئله این خواهد بود که والدین تا چه اندازه قرار است مدرسه را همراهی کنند؟ و آیا عدم همراهی والدین با سیاست‌های تربیتی رسمی به خصومت میان دو نهاد خانواده و مدرسه دامن خواهد زد؟ و آیا جنگ فرهنگی به مرحله جدیدی وارد خواهد شد؟ پاسخ به این پرسش‌های مهم آسان نیست اما در حد فرضیه می‌توان گفت پس از همه‌گیری کرونا، افکار عمومی هرچه بیشتر در قابلیت نظام آموزشی تردید کرده است. از سویی دیگر، در طول چهل سال گذشته، در حالی‌که والدین به لحاظ نسلی، تغییر کرده‌اند اما نهاد آموزش، تغییر محسوسی نداشته است! والدین دهه 60، علاقه به تکرار تجربیات زمان خود ندارند. این امر تنش‌ها را بین والدین و مدرسه- و نه صرفا دانش آموزان- بیشتر خواهد کرد. @varijkazemi
🧊با این حال، در جامعه‌شناسی چیزی به اسم «نقشه‌های از پیش تعیین شده» وجود ندارد بلکه« نقشه‌ها»، محصول عمل اجتماعی مدرسه یا دانشگاه، کردارهای معلمان و مدیران انضباطی، نظام ارزشی در خانه، گروه‌های متعدد دوستی دانش آموزان و دانشجویان، رسانه‌های قدیم و جدید، فشارهای ایدولوژیک دستگاه‌های‌فرهنگی، سیاست‌های رسمی و غیررسمی بکارگرفته شده در جامعه و در مجموع، مواجهه فردی و ابتکاری کنشگر با همه این مولفه‌هاست. نقشه‌ها از پیش،تعیین نمی‌شوند بلکه در جریان اجتماعی ساخته و مصرف می‌شوند. مشقِ جامعه را مجموعه‌ی متعددی از نیروهای انسانی و غیرانسانی تدوین می‌کنند. مدیران فرهنگی ابتدا باید بتوانند درک درستی از مسئله فرهنگی در یک نهاد آموزشی داشته باشند. جمله مشهوری است که می‌گوید: فهم مسئله نیمی از مسیر برای حل مسئله است. در این میان، یادمان باشد برخی اوقات، راه حلی جز انحلال خود مسئله، وجود ندارد. همان‌اندازه که دانش‌آموزان و دانشجویان باید متناسب با فضای آموزشی رفتار کنند، نهادهای آموزشی باید تکانی به خود بدهند و اندکی بیشتر خود را با شرایط در حال تغییر همراه کنند و مدیران فرهنگی نیز برحسب ضرورت، خود را با سازوکارهایی که جامعه با آن کار می‌کند آشنا سازند.

#اموزش #مدرسه #دانشگاه #فرهنگ #کرونا #یاد_داشت

https://tttttt.me/Varijkazemi