💠 نام کتاب:#بیست_درس_قرن_بیستم
🔹 نویسنده: تیموتی اسنایدر
🔹 ترجمه: بابک واحدی
🔹انتشارات: نشرگمان


#درس_شانزدهم


۱۶. از همتایان خود در دیگر کشورها بیاموزید

دفاع از آزادی مبارزه‌ای طولانی خواهد بود و در گام نخست نیازمند توجه مدام به دنیای پیرامون است؛ تا بدانیم در مخالفت با چه چیزی به مقاومت برخاسته‌ایم و بهترین شیوه این مقاومت کدام است؟

نکته دیگر این که، امکان تجربه‌های نو که در پیش پای ما قرار می‌گیرد را از خود نگیریم. بدین ترتیب می‌توانیم ببینیم که مردمان دیگر که گاه از ما عاقل‌تر و خردمندتر هستند، چه واکنشی به مشکلات مشابه نشان داده‌اند. لازم است چشم و گوش‌مان را باز کنیم تا ببینیم و بشنویم و بیاموزیم.


📌با ما همراه باشید 🤝



🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان تهران
🆔 @KSMtehran

💠 نام کتاب:#بیست_درس_قرن_بیستم
🔹 نویسنده: تیموتی اسنایدر
🔹 ترجمه: بابک واحدی
🔹انتشارات: نشرگمان


#درس_هفدهم


۱۷. گوش به زنگ واژه های خطرناک باشید

🔹 هوشمندترین نازی‌ها، یعنی کارل اشمیت، نظریه‌پرداز حقوق، با زبانی ساده جوهر حکمرانیِ فاشیستی را توضیح داده بود. او گفته بود که راه از میان برداشتن همه قواعد تمرکز بر استثناء‌هاست. رهبران نازی با جعل اعتقادی عمومی مبنی بر این‌که زمانه فعلی زمانه‌ای استثنایی است، از مخالفان خویش جلو می‌افتند و بعد آن وضعیت استثنایی را به یک وضعیت اضطرار دائم تبدیل می‌کنند. این‌جاست که شهروندان آزادی واقعی را در ازای امنیت ساختگی فرو می‌گذارند.

🔹 شکی نیست که سیاستمداران امروز وقتی از تروریسم حرف می زنند از خطری واقعی خبر می‌دهند. ولی وقتی سعی می‌کنند ما را جوری تعلیم دهند که آزادی را به نام امنیت فرو بگذاریم باید حواسمان را جمع کنیم و تسلیم ایشان نشویم. برای داشتن یکی از این دو لزوماً نباید دیگری را فدا کرد. کسانی که با اطمینان به شما می‌گویند فقط به بهای از دست دادن آزادی می توانید به امنیت دست یابید، معمولاً می‌خواهند هم آزادی و هم امنیت را از شما سلب کنند.

هیچ بعید نیست که آزادی را فروگذاریم و امنیت بیشتر هم به دست نیاوریم. احساسِ تبعیت و تمکین در برابر مقام حاکم شاید آرامش بخش باشد ولی این با امنیت واقعی فرق دارد. از طرف دیگر به دست آوردن کمی آزادی شاید ترسناک و اضطراب آور باشد، ولی این ناخوشی و اضطراب موقت خطرناک نیست.

هیچ دکترینی به‌نام افراطی‌گری نداریم. آن‌جا که حاکمان مثبت از افراطیون سخن به میان می‌آورند، منظورشان کسانی است که در جریان اصلی و خط فکری قالب جایی ندارند، همین و بس و البته که خود این حاکمان مستبد جریان اصلی و خط فکری غالب در هر زمان معین را تعیین می کنند.

🔹 مخالفان سیاسی قرن بیستم چه مخالفان فاشیسم و چه مخالفان کمونیسم، همه افراطی خوانده می‌شدند. رژیم های اقتدارگرای جدید نیز از قوانین ضد افراطی‌گری برای مجازات منتقدان سیاست های‌شان استفاده می کنند.در این معنا و مفهوم افراطی‌گری می‌تواند هر معنایی داشته باشد جز آنچه حقیقتاً افراطی است: استبداد.




✅ با ما همراه باشید 🤝



🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان تهران

🆔 @KSMtehran

💠 نام کتاب:#بیست_درس_قرن_بیستم
🔹 نویسنده: تیموتی اسنایدر
🔹 ترجمه: بابک واحدی
🔹انتشارات: نشرگمان


#درس_ هجدهم

۱۸.در اتفاقات غیرمنتظره خونسرد باشید

🔹 استبداد مدرن مدیریت وحشت است. به وقت حملات تروریستی یادتان باشد که حاکمان اقتدارگرا از چنین رخدادهایی برای تحکیم قدرت‌شان سوءاستفاده می‌کنند. این که فاجعه‌ای ناگهانی رخ‌داده و حالا مثلاً قیود و موازنه‌ها را برداشت، احزاب مخالف را منحل کرد، آزادی بیان را به حالت تعلیق در آورد و حقّ محاکمه عادلانه و حقوق دیگر را برچید، قدیمی‌ترین حُقّظه کتاب راهنمای سیاست هیتلری‌ است. «فریبش را نخورید.»
در آن لحظه تاریخی آتش‌سوزی رایشتاک بود که دولت هیتلر، که اساساً از طریق دموکراتیک به قدرت رسیده بود، تهدید کنندگان به رژیم دائم نازی تبدیل شد. این کهن الگوی مدیریت وحشت است.
در بیست و هفتم فوریه ۱۹۳۳ در حدود ساعت ۹ شب ساختمان پارلمان آلمان، رایشتاک، آتش گرفت. چه کسی آن شب آن آتش را به جان برلین انداخت؟ نمی‌دانیم ولی اهمیتی هم ندارد. مهم خود این اقدام تروریستی وحشتناک است که بهانه‌ای برای آغاز سیاست زمان اضطرار شد.
صرف نظر از این که نازی ها این آتش را به راه انداخته باشند یا نه، هیتلر فرصتی سیاسی در آن یافته بود: «زین پس دیگر بخششی در کار نخواهد بود. هر آن کس که بر سر راه ما ایستاده باشد حذف خواهد شد.» روز بعد، حکم حکومتی، حقوق اساسی همه شهروندان آلمان را به حالت تعلیق در آورد و پلیس اجازه «بازداشت پیشگیرانه» آن‌ها را یافت. حزب نازی سوار بر این ادعای هیتلر که آتش را دشمنان آلمان برپا کرده بودند در انتخابات پارلمانی پنجم مارس به پیروزی قاطع دست یافت. پلیس و شبه نظامیان نازی شروع کردند به شکار و بازداشت اعضای احزاب سیاسی چپ و آن‌ها را راهی اردوگاه های کار اجباری تازه‌تاسیس‌شان کردند. کمتر از یک ماه پس از حادثه آتش‌سوزی، پارلمان جدید «قانون اختیار» را تصویب کرد که به هیتلر اجازه می‌داد با حکم حکومتی خویش حکمرانی کند. از آن پس آلمان تا دوازده سال در وضعیت اضطرار ماند؛ یعنی تا پایان جنگ جهانی دوم. هیتلر از یک اقدام تروریستی رویدادی که ذاتاً اهمیت محدودی داشت بهره گرفت تا رژیم وحشت‌آفرینی بنیان گذارد که میلیونها نفر را قربانی کرد و جهان را برای همیشه تغییر داد.

🔹 اقتدارگرایان امروز هم مدیران وحشت هستند و از حق نگذریم که بسیار خلاق‌تر از هیتلرند. مثلاً ولادیمیر پوتین، نه فقط با حادثه‌ای روی کار آمده که شباهت عجیبی به حادثه آتش‌سوزی رایشتاک دارد، بلکه بعدها با استفاده از حملات وحشت‌آفرین بسیار- جمله‌های واقعی، محل تردید و جعلی- موانع قدرت مطلقه‌اش در روسیه را از میان برداشته و به همسایگان دموکراتیک‌ روسیه تاخته است.

درسی که حاکمان مستبد از آتش رایشتاک می‌گیرند این است که یک لحظه میخکوب کننده به یک عمر انقیاد و تسلیم راه می‌دهد. برای ما درس این واقعه تاریخی این است که نباید بگذاریم هراس و اندوه طبیعی‌مان در چنین مواقعی راه به تخریب نهادهای مان بگشاید. شهامت به معنای فقدان ترس یا اندوه نیست بلکه به معنای شناخت سریع مدیریت وحشت و مقاومت در برابر آن است؛ از همان لحظه وقوع حمله که این کار سخت‌تر از هر زمان دیگری به نظر می‌رسد.


✅ با ما همراه باشید 🤝

🔹🔹🔹
🖋کانال کانون صنفی معلمان تهران

🆔 @KSMtehran

💠 نام کتاب:#بیست_درس_قرن_بیستم
🔹 نویسنده: تیموتی اسنایدر
🔹 ترجمه: بابک واحدی
🔹انتشارات: نشرگمان


#درس_نوزدهم


۱۹. میهن دوست باشید

🔹 در درک معنای میهن و ملت الگوی خوبی برای نسل‌های آینده باشید. آن‌ها به همچون الگویی نیاز خواهند داشت.
میهن دوستی چیست؟ اول باید این را روشن کنیم که میهن‌دوست بودن با ناسیونالیست بودن کاملا متفاوت است.

یک میهن دوست خواهان آن است که ملت به آرمان‌هایش برسد، که یعنی از ما می‌خواهد بهترین حالت خودمان باشیم. میهن‌دوست باید دغدغه دنیای واقعی را داشته باشد، چرا که این دنیا تنها جایی است که می‌توان در آن به کشور او عشق ورزید و بقای آن را تضمین کرد. میهن‌دوست ارزشهای هم گیر دارد، معیارهایی که او با استفاده از آن‌ها ملت و کشور را داوری می‌کند؛ همواره با نیتی خیر و آرزوی بهروزی بیشتر آن.

در دهه‌های ۱۹۲۰، ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ دموکراسی در اروپا در سراشیب سقوط افتاده بود. امروز هم نه‌تنها در بسیاری از جاهای اروپایی که در بسیاری از جاهای دنیا در سراشیب سقوط است. این تاریخ و تجربه است که انواع گوناگون آینده‌های تیره و تار ممکن را پیش چشم‌مان تصویر می‌کند. ناسیونالیست در مواجهه با این مساله خواهد گفت «محال است اینجا چنین اتفاقی بیفتد»، که نخستین گام به سوی فاجعه است. اما میهن‌دوست خواهد گفت که احتمال به وجود آمدن وضعیت مشابه در اینجا هم وجود دارد، ولی «ما اجازه آن را نخواهیم داد.»



✅ با ما همراه باشید 🤝



🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران )

🆔 @KSMtehran

💠 نام کتاب:#بیست_درس_قرن_بیستم
🔹 نویسنده: تیموتی اسنایدر
🔹 ترجمه: بابک واحدی
🔹انتشارات: نشرگمان


#درس_بیستم


۲۰. تا می‌توانید شجاع و دلیر باشید

🔹 اگر هیچ‌یک از ما حاضر نباشیم در راه آزادی بمیریم، همه زیر پای استبداد خواهیم مرد.




✅ با ما همراه باشید 🤝


🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran

💠 #معرفی_کتاب

🔺نام کتاب:
در برابر استبداد(#بیست_درس_قرن_بیستم)

نویسنده: تیموتی اسنایدر
ترجمه: بابک واحدی
انتشارات: نشرگمان


#درس_ششم

۶.مراقب شبه نظامی ها باشید


🔹 اغلب حکومت‌ها می خواهند انحصار خشونت را در دست خود داشته باشند. انواع گونه‌های آشنای حکمرانی فقط در صورتی امکان‌پذیرند که حکومت‌ها بتوانند از خشونت به شکلی مشروع بهره بگیرند؛ و این استفاده از خشونت مقید به حدود قوانین باشد.

🔹 محال است بتوان انتخاباتی دموکراتیک برگزار کرد، پرونده‌ای را به دادگاه برد، قوانینی طرح و اجرا کرد، یا اصلاً هر کار در خفای حکومت را پیش برد، اگر سازمان‌هایی خارج از حکومت هم به خشونت دسترسی داشته باشند.

🔹 به همین دلیل، افراد و احزابی که به دنبال تخریب دموکراسی و حاکمیت قانون هستند سازمان‌های خشونت‌پیشه‌ای تاسیس و تامین مالی می کنند که پای در میدان سیاست می‌گذارند. این گروه‌ها ممکن است در هیئت شاخه شبه‌نظامی حزب سیاسی ظاهر شوند یا در قالبِ محافظان شخصی سیاستمداری معین یا اقدامات ظاهراً خودجوش مردمی، که معمولاً بعدها معلوم می‌شود زیر سر یک حزب یا رهبر آن بوده است.

🔹 گروه‌های مسلح ابتدا نظم سیاسی را از حرمت و حیثیت می‌اندازند و بعد آن را تغییر شکل می‌دهند.

نیروهای ضربت نازی در ابتدا نیرویی امنیتی بود که در گردهمایی‌های هیتلر مخالفان را مهار و سرکوب می‌کرد. این نیروها در قالب شبه نظامی‌های معروف به اس.آ و اس.اس فضایی از رعب و وحشت پدید آوردند که به حزب نازی کمک کرد در انتخابات پارلمانیِ سالهای ۱۹۳۲ و ۱۹۳۳ پیروز شود. (در اتریش سال ۱۹۳۸ نیروی محلی اس.آ بود که بلافاصله از فقدان مقامات محلیِ معمول آن‌جا بهره گرفت و تا می‌توانست اموال یهودیان را غارت کرد، آزار و اذیت و تحقیرشان کرد و از این طریق قواعد بازی سیاست را تغییر داد و راه را برای اشغال کشور به دست نازی‌ها هموار نمود.)

اس.اس در ابتدا سازمانی خارج از محدوده قانون بود، بعد سازمانی شد که خود را بالاتر از قانون می‌دید و سر آخر سازمانی که قانون را به کلی برچید.

https://tttttt.me/KSMtehran/12928

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان تهران

🆔 @KSMtehran

💠 #معرفی_کتاب

🔺نام کتاب:
در برابر استبداد (#بیست_درس_قرن_بیستم)

🔹 نویسنده: تیموتی اسنایدر
🔹 ترجمه: بابک واحدی
🔹انتشارات: نشرگمان


#درس_هفتم


۷. اگر باید مسلح باشید، خوب فکر کنید


🔹 رژیم‌های اقتدارگرا معمولاً نیروی پلیس ضدشورش دارند که وظیفه‌اش پراکندنِ مردمی است که می‌خواهند اعتراض و تظاهرات کنند و یک نیروی پلیس مخفی که در شرح وظایفش قتل مخالفان یا هر کسی که دشمن فرض می‌شود هم گنجانده شده است.

🔹 در بسیاری از جنایت‌های بزرگ قرن بیستم ردپای این نیروی پلیس مخفی را دیده‌ایم: در جاهایی مثل وحشت بزرگ اتحاد شوروی در سال‌های ۱۹۳۷-۱۹۳۸ و هولوکاست یهودیان اروپایی به دست آلمان نازی در سال‌های ۱۹۴۱-۱۹۴۵.

با این حال اشتباه بزرگی است اگر تصور کنیم این نیروها بدون حمایت و پشتیبانی کار می‌کرده‌اند. بدون کمک نیروهای معمولیِ پلیس، پلیس محلی، حقوق‌دانان، کارمندان و گاه سربازان معمولی، آن‌ها نمی‌توانستند در چنان مقیاس عظیمی دست به کشتار بزنند.

🔹 بعضی از سرِ اعتقادشان به قتل آدم کشتند. ولی بسیاری دیگر فقط از این که مقابل مافوق بایستند، یا ضعیف به نظر برسند، می‌ترسیدند.
جدای هم‌رنگی با جماعت و پیروی از دستورات، عوامل دیگری هم در کار بودند. ولی بدونِ این فرمان‌برداران، آن جنایات غیر ممکن می‌شدند.

لینک قسمت ششم:

https://tttttt.me/KSMtehran/12952

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان تهران

🆔 @KSMtehran

💠 #معرفی_کتاب

نام کتاب:

دربرابر استبداد(#بیست_درس_قرن_بیستم)

🔹 نویسنده: تیموتی اسنایدر
🔹 ترجمه: بابک واحدی
🔹انتشارات: نشرگمان

#درس_هشتم

۸. ایستادگی کنید

🔹 پیروی کردن آسان است. این‌که حرف متفاوتی بزنید یا کار متفاوتی کنید شاید عجیب به نظر برسد ولی برای رسیدن به آزادی باید این معذب بودن را به جان بخرید.

بعد از جنگ جهانیِ دوم اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها و دیگران اسطوره‌های بسیاری حولِ مقاومت برحق دربرابر هیتلر پرداختند، با این حال، در دهه ۱۹۳۰ رویکرد غالب هم‌آوایی با شرایط جدید و تحسین هیتلر بود. تا سال ۱۹۴۰ بیشتر اروپایی‌ها دیگر با قدرت ظاهراً بی‌هماوردِ آلمانِ نازی کنار آمده بودند. آمریکایی‌های صاحب نفوذی مثل چارلز لیندبرگ با شعار «اول آمریکا» با جنگ علیه نازی‌ها مخالفت می‌کردند.

🔹 قهرمانانی که امروز از آن روزگار به یادگار داریم و تحسین‌شان می‌کنیم، در آن دوران استثنا، غریب و حتی دیوانه محسوب می‌شدند. آنان که همپای تغییر جهان پیرامون‌شان تغییر نکردند.

🔹 در سال اشغال لهستان توسط آلمان، ترزا پرکروا، قرار بود از دبیرستان فارغ‌التحصیل شود. آلمانی‌ها املاک خانواده او را غصب کرده بودند و آن‌ها مجبور شده بودند به ورشو کوچ کنند و در خانه‌ای اجاره‌ای ساکن شوند. پدر او را دستگیر کرده بودند. یکی از عموهایش در جنگ کشته شده بود. دو برادرش در اردوگاه اسرای جنگی آلمان بودند. ورشو هم به‌شدت زیر حمله‌های هواییِ آلمان ویران شده بود.

ترزا، در واکنش به این وحشت فراگیر کاری کرد که هیچ‌یک از دوستان و خانواده‌اش نکرده بودند. در زمانه‌ای که خودخواهی کاملاً طبیعی بود، او به فکر دیگران بود. در اواخر سال ۱۹۴۰ آلمانی‌ها شروع کردند به ایجاد محله‌های محصور یهودی‌نشین در آن بخش از ورشو که در اشغال داشتند و یهودیان را مجبور کردند به بخش معینی از شهر نقل مکان کنند. ترزا می‌دید که چطور مردم بی‌سروصدا کنار ایستاده‌اند و اجازه می‌دهند دوستان یهودی‌شان را از آن‌ها بگیرند.

🔹 ترزا با قبول خطری بزرگ، در اواخر سال ۱۹۴۰ چندین بار مخفیانه به محله‌ی یهودیان ورشو رفت و با خودش برای یهودیانی که می‌شناخت و آن‌هایی که نمی‌شناخت غذا و دارو برد. تا اواخر جنگ او دوست برادرش را قانع کرده بود که از گتو بگریزد در سال ۱۹۴۲ نیز به والدین آن دختر و برادر او کمک کرد که فرار کنند.
در تابستان ۱۹۴۲ در چارچوب برنامه آلمانی‌ها موسوم به «اقدام بزرگ»، نزدیک به ۳۷۰۰۰ یهودی را به کارخانه مرگ فرستادند تا کشته شوند. ترزا خانواده‌ای را از مرگ حتمی نجات داده بود.

🔹 سال‌ها بعد که از او درباره زندگی خودش پرسیده شد، در جواب گفته بود کارهایی که کرده عادی بوده‌اند. اما از نگاه ما کارهای او استثنایی‌اند. او برخاسته بود و ایستادگی کرده بود.
لینک قسمت هفتم:
https://tttttt.me/KSMtehran/12970

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان تهران

🆔 @KSMtehran

💠 #معرفی_کتاب

دربرابر استبداد (#بیست_درس_قرن_بیستم)

🔹 نویسنده: تیموتی اسنایدر
🔹 ترجمه: بابک واحدی
🔹انتشارات: نشرگمان

#درس_نهم

۹. با زبان‌تان مهربان باشید

🔹 از تکرار جملاتی که همه می گویند خودداری کنید. به شیوه بیانی خاص خودتان فکر کنید، حتی اگر برای بیان آن چیزی باشد که فکر می کنید همه می‌گویند. سعی کنید خودتان را از اینترنت دور کنید. کتاب بخوانید.

🔹 ویکتور کلمپرر محقق ادبی، با دانش زبان شناختی‌اش برابر پروپاگاندای نازی ایستاد. او پی‌برده بود که چطور هیتلر در ادبیات و واژگانش اپوزیسیون مشروع را کنار می‌زند؛ مردم همواره به معنای بعضی مردم بود و نه باقی، رویارویی همیشه به معنای نزاع است، و هر تلاش مردمان آزاد برای درک متفاوت جهان به معنای توهین به رهبر.

🔹 سیاستمداران زمانه ما کلیشه‌های‌شان را به خورد تلویزیون می‌دهند؛ آن‌جایی که همه این کلیشه‌ها را تکرار می‌کنند، حتی کسانی که می‌خواهند از در مخالفت درآیند.
بیش از نیم قرن پیش رمان‌های کلاسیکی که تمامیت‌خواهی را توصیف می‌کردند، هشدار می دادند و ما را برحذر می‌داشتند از سلطه تصاویر و صفحه های متحرک، سرکوب کتاب‌ها، تهدید و فقر دایره واژگان و دشواری اندیشیدنی که در پی این‌ها می‌آمد.

🔹در رمان فارنهایت ۴۵۱ شهروندان نشسته‌اند به تلویزیون‌های هوشمندشان خیره شده‌اند و آتش‌نشانان به دنبال کتاب‌ها می‌گردند و به آتش می‌کشند. در رمان ۱۹۸۴، کتاب قدغن است و تلویزیون دو طرفه است، تا حکومت بتواند همیشه شهروندان را زیر نظر داشته باشد. در این کتاب زبان رسانه تصویری به شدت محدود و مقید است، تا مفاهیمی که مردم برای تفکر درباره وضع موجود، یادآوری گذشته و تصور آینده نیاز دارند از آن‌ها گرفته شود. یکی از پروژه‌های رژیم تحدیدِ هر چه بیشتر زبان است و این کار را از طریق حذف کلمات از واژه‌نامه‌های رسمی انجام می‌دهد.

🔹 وقتی همان واژه‌ها و جمله‌های هر روزِ رسانه‌ها را تکرار می‌کنیم، فقدانِ یک چارچوب بزرگ‌تر را پذیرفته‌ایم. داشتن چارچوبِ فکری بزرگ‌تر مستلزم مفاهیم بیشتر است و داشتن مفاهیم بیشتر هم مستلزم خواندن. پس نمایشگرها را کنار بگذارید و اطراف تان را پر کنید از کتاب.


🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران (تهران)

🆔 @KSMtehran

💠 #معرفی_کتاب:

در برابر استبداد(#بیست_درس_قرن_بیستم)

🔹 نویسنده: تیموتی اسنایدر
🔹 ترجمه: بابک واحدی
🔹انتشارات: نشرگمان

#درس_دهم

۱۰. حقیقت را باور داشته باشید

🔹ترک حقایق ترک آزادی است. اگر هیچ چیز حقیقت نداشته باشد آن وقت همه چیز یک نمایش بزرگ خواهد بود. و هر آن‌که جیب پرتری دارد، کور کننده‌ترین چراغ ها را خواهد خرید. وقتی تفاوت میان آن‌چه می‌خواهید بشنوید و حقیقت را انکار کنید، تسلیم استبداد شده‌اید. این انکار واقعیت می‌تواند طبیعی و خوشایند به نظر برسد، ولی نتیجه آن سقوط و تنزل فردیِ شماست.

🔹حقیقت در چهار حالت می‌میرد:

🔺حالت اول، خصومت علنی با واقعیتِ قابلِ اثبات است که در شکل جا زدن جعلیات و اکاذیب در قالب واقعیت ها بروز می کند.
در جریان کارزار انتخاباتی سال ۲۰۱۶ در آمریکا یک تحقیق درباره گفته‌های ترامپ مشخص کرد که ۷۸ درصد ادعاهایش کذب‌اند. این درصد آن‌قدر بالاست که اظهارات درست او به اشتباهات ناخواسته در مسیر دروغگوییِ محض می‌مانند. این‌طور خوار شمردنِ جهان واقعی سرآغاز خلق یک دنیای موازی خیالی و موهوم است.

🔺حالت دوم، افسونگری شَمَن‌وار است. به قول کلمپرر، سبک و سیاق فاشیست‌ها در دروغگویی بر «تکرار بی‌وقفه» استوار است تا از طریق آن امر خیالی و موهوم، ممکن به نظر برسد و عمل مجرمانه خوشایند و مطلوب به چشم بیاید.

🔺حالت سوم، تفکر شعبده‌بازانه است؛ یا استقبال علنی از تناقض‌ها.
وقتی رئیس‌‌جمهوری در کارزار انتخاباتی‌اش وعده کاهش مالیات همه، از بین بردن بدهیِ ملی، افزایش بودجه دولت در سیاست‌های اجتماعی و دفاع ملی می‌دهد، این وعده‌ها متقابلاً متناقض هستند. تو گویی یک کشاورز بگوید که تخم‌مرغی از مرغدانی برداشته، آن را جوشانده و در بشقابی برابر همسرش گذاشته و از طرفی هم آن را آب پز کرده و بین بچه‌هایش تقسیم کرده و بعد دست نخورده به مرغ توی مرغ‌دانی برگردانده و نشسته و تماشا کرده که چطور جوجه پوسته تخم‌مرغ را می‌شکند و بیرون می‌آید. پذیرفتن چنین اکاذیبی مستلزم ترک آشکار عقل است.

🔺حالت چهارم ایمانِ نابجاست.

به محض اینکه حقیقت به جای اینکه واقعیت بنیاد باشد، غیب‌گویانه شود، مدارک و شواهد دیگر کارکردی نخواهند داشت. در پایان جنگ(دوم جهانی)، کارگری به کلمپرر گفته بود که «درک و دریافت بی فایده است، باید ایمان داشته باشی. من به پیشوا ایمان دارم». نمایشنامه نویس بزرگ رومانیایی «اوژن یونسکو» شاهد این بود که چطور دوستانش در دهه ۱۹۳۰ یکی پس از دیگری در دام زبان فاشیسم می‌افتند. این اساس نوشتن نمایشنامه کرگدن در سال ۱۹۵۹ شد. نمایشنامه‌ای که در آن کسانی که در دام پروپاگاندا می‌افتند به جانوران شاخدار عظیم تبدیل می شوند.

🔹هدف یونسکو این بود که نشان دهدپروپاگاندا در واقع چقدر غریب و دور از ذهن است ولی در نظر کسانی که تسلیم آن می‌شوند چقدر عادی و طبیعی جلوه می کند. او با استفاده از تمثال ابزوردِ کرگدن سعی داشت مردم را به حیرت اندازد تا مگر متوجهِ غرابت اتفاقی بشوند که به‌راستی داشت رخ می‌داد. فاشیست‌ها از حقایق خرد زندگی روزمره بیزار و شیفته شعارهایی بودند که طنینی داشتند. همچون دینی جدید و اسطوره‌های خیالی را به تاریخ یا ژورنالیسم ترجیح می دادند. آن‌ها از رسانه جدید که در آن زمان رادیو بود برای نواختن برکوس بلند پروپاگاندا بهره گرفتند که احساسات مردم را برمی انگیخت، پیش از آن که فرصت بررسی صحت ادعاها را داشته باشند و امروز درست مثل آن زمان مردم ایمان به رهبری پرنقص و ایراد را با حقیقت دنیای مشترک ما اشتباه گرفته‌اند.

🔹پساحقیقت همان پیشافاشیسم است.


https://tttttt.me/KSMtehran/13003

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان تهران

🆔 @KSMtehran

💠 #معرفی_کتاب :

دربرابر استبداد (#بیست_درس_قرن_بیستم)

🔹 نویسنده: تیموتی اسنایدر
🔹 ترجمه: بابک واحدی
🔹انتشارات: نشرگمان

#درس_یازدهم

۱۱. پرس و جو کنید

🔹 خودتان سر از ماجراها درآورید. وقت بیشتری را به خواندن مقالات بلند اختصاص دهید. مشترک رسانه‌های چاپی شوید تا از روزنامه‌ نگاران تحقیقی حمایت کنید. ... مسئولیت آن چه را با دیگران به اشتراک می‌گذارید برعهده بگیرید.

«حقیقت چیست؟» بعضی وقت‌ها این سئوال را به این خاطر می‌پرسیم که می‌خواهیم دست روی دست بگذاریم و هیچ کاری نکنیم. بدبینی عمومی، احساس دانا و متفاوت بودن به ما می‌دهد، حتا با وجود این که همراه با
هم‌میهنان‌مان در باتلاق بی‌تفاوتی افتاده‌ایم.

توانایی ما در تفکیک واقعیت‌هاست که از ما یک فرد می‌سازد و اعتماد جمعی ما به دانش رایج است که از ما یک جامعه می‌سازد.فردی که تحقیق و پرس‌وجو می‌کند، از طرف دیگر شهروندی است که خلق می‌کند و می‌سازد. رهبری که از پرس‌و‌جوگران خوشش نمی‌آید، بالقوه مستبد است.

🔹 هانا آرنت، نظریه‌پرداز سیاسی، زمانی در اندیشه‌ی دروغ‌هایی که در آمریکا درباره جنگ ویتنام بر سر زبان‌ها افتاده بود، گفت: «تحت شرایط عادی دروغ مغلوب واقعیت می‌شود... دروغِ یک دروغگوی با تجربه، هرگز حتا به مدد کامپیوترها ، آن‌قدر استحکام بزرگی نخواهد داشت که واقعیت را بپوشاند.» اما آن گزاره «حتا به مدد کامپیوترها» دیگر درست نیست.... (دست‌کم در یک دهه اخیر) اهمیت جهان دوبعدی اینترنت بسیار بیشتر از جهان سه‌بُعدیِ ارتباطات انسانی (شده است). در دنیای دوبُعدیِ اینترنت، جمع‌های جدیدی شکل گرفته‌اند که در نور روز نمی‌توان آن‌ها را دید. قبایلی با جهان بینی‌های متفاوت، مدیون فریب‌ها و دغل‌کاری‌ها.

♦️... از آن جا که در عصر اینترنت تک‌تک ما ناشر هستیم، تک‌تک ما مسئولیت شخصی درک عمومی از حقیقت را بر گردن داریم. اگر واقعاً به دنبال واقعیت‌ها هستیم، هرکدام‌مان می‌توانیم انقلابی کوچک در شیوه کار اینترنت پدید آوریم. اگر خودتان اخبار را راستی‌آزمایی کنید، دیگر اخبار کذب را برای دیگران ارسال نخواهید کرد. اگر پیرو خبرنگارانی باشید که دلیلی برای اعتماد به آن‌ها دارید، می‌توانید یافته‌های آن‌ها را به دیگران هم انتقال دهید...

وقت انتشار اکاذیب اذهان و روان کسی را که می‌آزاریم نمی‌بینیم، ولی معنایش این نیست که ذهن و روان کسی را نمی‌آزاریم. هنگام رانندگی شاید راننده خودرو مقابل را نبینیم، ولی می‌دانیم که نباید خودروی خودمان را به طرف خودروی او هدایت کنیم. (چون) می‌دانیم که آسیب دوسویه خواهد بود. به همین ترتیب، در مقابل آن‌چه دیگران روی صفحه کامپیوتر (یا گوشی) خود، از قول ما می‌خوانند نیز مسئولیت داریم.

♦️ اگر بتوانیم از اعمال خشونت علیه اذهان آن دیگرانِ نادیدنی در اینترنت اجتناب کنیم، دیگران هم همین کار را خواهند کرد. و شاید آن وقت جریان اطلاعات اینترنت، دیگر مثل حالا شبیه یک تصادف بزرگ خونین نباشد.

https://tttttt.me/KSMtehran/13020

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران(تهران)

🆔 @KSMtehran

💠 #معرفی_کتاب

دربرابراستبداد(#بیست_درس_قرن_بیستم)

🔹 نویسنده: تیموتی اسنایدر
🔹 ترجمه: بابک واحدی
🔹انتشارات: نشرگمان


#درس_دوازدهم

۱۲. به چشم دیگران نگاه کنید و احوال‌پرسی کنید

🔹 رژیم های استبدادی در اروپای قرن بیستم در مکان‌ها و زمان‌های مختلفی سر بر آوردند، ولی در خاطره همه قربانیان شان یک لحظه حساس جاخوش کرده. چه خاطره ایتالیای فاشیست، آلمان نازی، اتحاد جماهیر شوروی در دوران وحشت بزرگ یا تصفیه های اروپای شرقی کمونیست، مردمی که با ترس از سرکوب زندگی می‌کردند به یاد دارند که همسایگان شان چه برخوردی با آنها داشتند.

یک لبخند، دستی که به گرمی فشرده می شود، یا یک احوالپرسی ساده -که در شرایط عادی بی اهمیت به نظر می‌رسند- اهمیت فوق العاده ای می یافت. وقتی دوستان، همکاران یا آشنایان روی از شما برمی گرداندند یا راه‌شان را کج می کردند که مبادا چشمشان به چشم شما بیفتد، وحشت وجودتان را فرا می گرفت. ولی اگر با همه به گرمی احوال‌پرسی کنید، می توانید مطمئن باشید که کسانی حال و احساس بهتری خواهند داشت.

🔹 در پرمخاطره‌ترین دوران‌ها کسانی که توانستند بگریزند و جان سالم به در ببرند آشنایانی داشتند که می توانستند به آنها اعتماد کنند. داشتن دوستان قدیمی، استراتژی آخرین راه چاره است و یافتن دوستان جدید نخستین گام در مسیر تغییر.



https://tttttt.me/KSMtehran/13040

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران(تهران)

🆔 @KSMtehran

💠 #معرفی_کتاب

در برابر استبداد(#بیست_درس_قرن_بیستم)

🔹 نویسنده: تیموتی اسنایدر
🔹 ترجمه: بابک واحدی
🔹انتشارات: نشرگمان


#درس_سیزدهم


۱۳.سیاست بدن را تمرین کنید

🔹 صاحبان قدرت دوست دارند شما روی صندلی به رخوت لم بدهید و احساسات‌تان را روی صفحه‌های نمایشگر بریزید. بروید بیرون. دوستان تازه بیابید و با آن‌ها همراه شوید.

♦️ موفقیت مقاومت مستلزم این است که از دو مرز بگذریم.
نخست، ایده های تغییر باید مورد قبول افراد مختلف با پیشینه های مختلف قرار بگیرد؛

دوم این‌که مردم باید در جایی غیر از خانه‌های خویش و در میان کسانی قرار بگیرند که پیش از این هیچ دوستی و آشنایی با آن‌ها نداشته‌اند.

اگر حاکمان مستبد در دنیای سه بُعدی با عواقب اقدامات خویش روبه‌رو نشوند، هیچ چیز تغییر نخواهد کرد.

یک نمونه مقاومت موفق، «جنبش همبستگی» در سال های ۱۹۸۰و ۱۹۸۱ میلادی در لهستان بود: ائتلافی از کارگران و پیشه‌وران، کسانی از کلیسای کاتولیک رمی و گروه های سکولار.
در سال ۱۹۶۸ رژیم، کارگران را برای مقابله با دانشجویان معترض در خیابان‌ها، بسیج کرد. در سال ۱۹۷۰ که اعتصابی در بندر گدانسک با خشونت سرکوب شد، نوبت کارگران بود که احساس کنند تنها مانده‌اند. اما در سال ۱۹۷۶ روشنفکران و پیشه وران دست‌به‌دست هم دادند و به یاری کارگرانی شتافتند که هدف سوءاستفاده‌های حکومت بودند.
در سال ۱۹۸۰ که کارگران لهستانی کرانه بالتیک دوباره دست به اعتصاب زدند، وکلا، اندیشمندان و خیلی‌های دیگر به یاری آن‌ها آمدند. نتیجه تاسیس یک اتحادیه کارگری آزاد بود و تضمین حکومتی برای نظارت بر رعایت حقوق بشر. رژیم کمونیست لهستان در سال ۱۹۸۱ با اعلام حکومت نظامی جنبش را سرکوب کرد. ولی هشت سال بعد از آن در سال ۱۹۸۹ که کمونیست‌ها مجبور بودند با گروهی ائتلاف کنند، رو به جنبش همبستگی آوردند. این اتحادیه کارگری بر برگزاری انتخابات تاکید کرد و پیروز این انتخابات شد.

♦️ تصمیم به حضور در عرصه عمومی به توانایی حفظ عرصه خصوصی بستگی دارد. ما زمانی آزاد هستیم که خودمان و فقط خودمان اختیار تعیین وقت جَلوَت و خلوتِ خویش را داشته باشیم.

https://tttttt.me/KSMtehran/13102

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان تهران

🆔 @KSMtehran

💠 #معرفی_کتاب

در برابر استبداد(#بیست_درس_قرن_بیستم)


🔹 نویسنده: تیموتی اسنایدر
🔹 ترجمه: بابک واحدی
🔹انتشارات: نشرگمان


#درس_چهاردهم


۱۴. برای خودتان یک زندگی خصوصی بسازید

🔹 منظور هانا‌آرنت، متفکر سیاسی بزرگ، از تمامیت‌خواهی (توتالیتاریسم) یک دولت قدرقدرت نبود بلکه می‌خواست با این مفهوم از بین رفتن تفکیک میان حیات خصوصی و عمومی را بیان کند. ما تا آن جا آزاد هستیم که شناخت و اطلاعات دیگران از خودمان را تحت کنترل‌مان داشته باشیم و ما باشیم که تعیین کنیم در چه شرایطی آن‌ها به اطلاعات شخصی ما دست یابند.

اگر ما نتوانیم تعیین کنیم که چه کسی، چه زمانی، چه چیزی درباره ما می خواند امکان عمل در زمان حال و برنامه ریزی برای آینده را از دست می‌دهیم.

هر آنکس که امکان سرک کشیدن در حریم خصوصی شما را داشته باشد، می تواند شما را تحقیر کند و شرمسار سازد و به عمد روابط‌تان را برهم بزند.

🔹 آرنت براین اعتقاد بود که اشتهای ما انسان ها برای دانستن رازها به طرز خطرناکی سیاسی است.
تمامیت‌خواهی تفکیک میان امر خصوصی و امر عمومی را از بین می‌برد؛ نه تنها برای این که آزادی را از افراد بگیرد بلکه همچنین می‌خواهد کل جامعه را از سیاست عادی جدا ساخته و به سمت نظریه‌های توطئه سوق دهد. به جای آنکه حقایق برای ما تعریف شوند یا تفسیری از آن‌ها به ما داده شود، اغوای‌مان می‌کنند که به وجود واقعیت‌های مخفی و توطئه‌های خصمانه ایمان بیاوریم که پرده از همه چیز بر می‌دارند.

🔹 وقتی در لحظاتی از تاریخ که حاکمان مستبد یا آن دست‌های پنهان پشت پرده، انتخاب کرده‌اند، فعالانه به مسائلی که در ربط و اهمیت‌شان شک هست علاقه نشان می دهیم، در تخریب نظم سیاسی خودمان با آن‌ها همدست می شویم. شکی نیست که شاید احساس کنیم فقط داریم هم‌رنگ و هم مسیر دیگران می‌شویم. درست است - و این همان چیزی است که آرنت تنزل جایگاه جامعه به «اوباش» خوانده است.

می‌توانیم تلاش کنیم و این قضیه را درسطح فردی حل کنیم، آن هم از طریق تامین امنیت کامپیوترهای‌مان؛ و از طرف دیگر هم می توانیم این مسئله را به صورت جمعی حل کنیم، مثلاً از طریق حمایت از سازمان هایی که دغدغه حفظ حقوق بشر دارند.


https://tttttt.me/KSMtehran/13124

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان تهران

🆔 @KSMtehran

💠 #معرفی_کتاب

دربرابراستبداد(#بیست_درس_قرن_بیستم)

🔹 نویسنده: تیموتی اسنایدر
🔹 ترجمه: بابک واحدی
🔹انتشارات: نشرگمان

۱۵. به حرکت‌های خوب کمک کنید

در سازمان‌های سیاسی یا غیرسیاسی، که با دیدگاه‌تان به زندگی همخوانی دارند و معرف آن دیدگاه‌اند فعالیت کنید. یک یا دو بنیاد خیریه را انتخاب کنید و ماهانه مبلغی به آن کمک کنید. بدین ترتیب تصمیمی آزادانه گرفته اید که این کار شما حامیِ جامعه مدنی خواهد بود و به دیگران کمک خواهد کرد، کار خیر کنند.
لذت‌بخش است بدانید هر اتفاقی هم بیفتد، دارید به دیگران کمک می‌کنید که کار خیر کنند. بسیاری از ما استطاعت کمک به بخشی از شبکه‌‌ی گسترده خیریه‌ها را داریم.
ممکن است هنگامی که به آزادی می‌اندیشیم رقابتی میان یک فرد و یک حکومت قدرتمند به ذهنمان بیاید. معمولاً هم نتیجه می‌گیریم که باید به افراد قدرت بخشید و حکومت را مهار کرد. این تصویر سراسر خیر است و به‌جا. ولی یکی از عناصر آزادی انتخاب معاشران است و یکی از راه‌های حفظ آزادی این که گروه‌های مختلف در جهت محافظت از اعضای خودشان تلاش کنند. به همین خاطر است که ما دست به فعالیت هایی می‌زنیم که به نفع ما، دوستان‌‌مان و خانواده‌مان هستند. این فعالیت‌ها لزوماً و آشکارا سیاسی نیستند.
مادامی که به این فعالیت‌های‌مان افتخار می‌کنیم و با دیگرانی آشنا می‌شویم که آنها هم به فعالیت‌های مشابه افتخار می‌کنند، در حال خلق جامعه مدنی هستیم. پذیرش سهمی از یک تعهد و در دست گرفتن بخشی از یک کار به ما می آموزد که می‌توانیم به مردمی بیرون از حلقه محدود دوستان و خانواده‌هایمان اعتماد کنیم؛ و به ما کمک می کند کسانی را که می توانیم از آنها درسی بگیریم، بشناسیم. قابلیت اعتماد و یادگیری می تواند از آشفتگی زندگی و رمزآلودگی‌اش بکاهد و سیاست دموکراتیک را شدنی‌تر و جذاب‌تر سازد.
مخالفان کمونیسم ستیز اروپای شرقی، که با شرایطی بسیار حادتر از شرایط امروز ما مواجه بودند، فعالیت‌های به‌ظاهر غیر سیاسیِ جامعه مدنی را نوعی نمایش آزادی و حراست از آزادی می‌دانستند. حق با آن‌ها بود. در قرن بیستم همه دشمنان بزرگ آزادی با سازمان‌های غیردولتی و خیریه‌ها و نهادهای مشابه سرِ جنگ داشتند. حکومت‌های کمونیست، همه چنین گروه‌هایی را ملزم به ثبت رسمی کرده بودند و از آن‌ها نهادهای کنترل چی ساختند. فاشیست‌ها نظامی خلق کردند که خودشان آن را نظام «صنفی» می خواندند و در آن تک‌تک فعالیت های انسانی جای خاص خودش را داشت و همه تحت سلطه و تابع حکومت و حزب بودند. حاکمان مستبد امروز در کشورهای مختلف هم اصلاً تاب تحمل تجمعات آزاد و سازمان‌های غیردولتی را ندارند.

#جامعه_مدنی


https://tttttt.me/KSMtehran/13148
🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران(تهران)

🆔 @KSMtehran

💠 #معرفی_کتاب

دربرابر استبداد(#بیست_درس_قرن_بیستم)


🔹 نویسنده: تیموتی اسنایدر
🔹 ترجمه: بابک واحدی
🔹انتشارات: نشرگمان


#درس_شانزدهم


۱۶. از همتایان خود در دیگر کشورها بیاموزید

دفاع از آزادی مبارزه‌ای طولانی خواهد بود و در گام نخست نیازمند توجه مدام به دنیای پیرامون است؛ تا بدانیم در مخالفت با چه چیزی به مقاومت برخاسته‌ایم و بهترین شیوه این مقاومت کدام است؟

نکته دیگر این که، امکان تجربه‌های نو که در پیش پای ما قرار می‌گیرد را از خود نگیریم. بدین ترتیب می‌توانیم ببینیم که مردمان دیگر که گاه از ما عاقل‌تر و خردمندتر هستند، چه واکنشی به مشکلات مشابه نشان داده‌اند. لازم است چشم و گوش‌مان را باز کنیم تا ببینیم و بشنویم و بیاموزیم.


https://tttttt.me/KSMtehran/13160

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان تهران

🆔 @KSMtehran

💠 #معرفی_کتاب

در برابر استبداد (#بیست_درس_قرن_بیستم)


🔹 نویسنده: تیموتی اسنایدر
🔹 ترجمه: بابک واحدی
🔹انتشارات: نشرگمان


#درس_هفدهم


۱۷. گوش به زنگ واژه های خطرناک باشید

🔹 هوشمندترین نازی‌ها، یعنی کارل اشمیت، نظریه‌پرداز حقوق، با زبانی ساده جوهر حکمرانیِ فاشیستی را توضیح داده بود. او گفته بود که راه از میان برداشتن همه قواعد تمرکز بر استثناء‌هاست. رهبران نازی با جعل اعتقادی عمومی مبنی بر این‌که زمانه فعلی زمانه‌ای استثنایی است، از مخالفان خویش جلو می‌افتند و بعد آن وضعیت استثنایی را به یک وضعیت اضطرار دائم تبدیل می‌کنند. این‌جاست که شهروندان آزادی واقعی را در ازای امنیت ساختگی فرو می‌گذارند.

🔹 شکی نیست که سیاستمداران امروز وقتی از تروریسم حرف می زنند از خطری واقعی خبر می‌دهند. ولی وقتی سعی می‌کنند ما را جوری تعلیم دهند که آزادی را به نام امنیت فرو بگذاریم باید حواسمان را جمع کنیم و تسلیم ایشان نشویم. برای داشتن یکی از این دو لزوماً نباید دیگری را فدا کرد. کسانی که با اطمینان به شما می‌گویند فقط به بهای از دست دادن آزادی می توانید به امنیت دست یابید، معمولاً می‌خواهند هم آزادی و هم امنیت را از شما سلب کنند.

هیچ بعید نیست که آزادی را فروگذاریم و امنیت بیشتر هم به دست نیاوریم. احساسِ تبعیت و تمکین در برابر مقام حاکم شاید آرامش بخش باشد ولی این با امنیت واقعی فرق دارد. از طرف دیگر به دست آوردن کمی آزادی شاید ترسناک و اضطراب آور باشد، ولی این ناخوشی و اضطراب موقت خطرناک نیست.

هیچ دکترینی به‌نام افراطی‌گری نداریم. آن‌جا که حاکمان مستبد از افراطیون سخن به میان می‌آورند، منظورشان کسانی است که در جریان اصلی و خط فکری قالب جایی ندارند، همین و بس و البته که خود این حاکمان مستبد جریان اصلی و خط فکری غالب در هر زمان معین را تعیین می کنند.

🔹 مخالفان سیاسی قرن بیستم چه مخالفان فاشیسم و چه مخالفان کمونیسم، همه افراطی خوانده می‌شدند. رژیم های اقتدارگرای جدید نیز از قوانین ضد افراطی‌گری برای مجازات منتقدان سیاست های‌شان استفاده می کنند.در این معنا و مفهوم افراطی‌گری می‌تواند هر معنایی داشته باشد جز آنچه حقیقتاً افراطی است: استبداد.

https://tttttt.me/KSMtehran/13200

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان تهران

🆔 @KSMtehran

💠 #معرفی_کتاب

در برابر استبداد (#بیست_درس_قرن_بیستم)


🔹 نویسنده: تیموتی اسنایدر
🔹 ترجمه: بابک واحدی
🔹انتشارات: نشرگمان


#درس_هجدهم

۱۸.در اتفاقات غیرمنتظره خونسرد باشید

🔹 استبداد مدرن مدیریت وحشت است. به وقت حملات تروریستی یادتان باشد که حاکمان اقتدارگرا از چنین رخدادهایی برای تحکیم قدرت‌شان سوءاستفاده می‌کنند. این که فاجعه‌ای ناگهانی رخ‌داده و حالا مثلاً قیود و موازنه‌ها را برداشت، احزاب مخالف را منحل کرد، آزادی بیان را به حالت تعلیق در آورد و حقّ محاکمه عادلانه و حقوق دیگر را برچید، قدیمی‌ترین حُقّه کتاب راهنمای سیاست هیتلری‌ است. «فریبش را نخورید.»
در آن لحظه تاریخی آتش‌سوزی رایشتاک بود که دولت هیتلر، که اساساً از طریق دموکراتیک به قدرت رسیده بود، تهدید کنندگان به رژیم دائم نازی تبدیل شد. این کهن الگوی مدیریت وحشت است.
در بیست و هفتم فوریه ۱۹۳۳ در حدود ساعت ۹ شب ساختمان پارلمان آلمان، رایشتاک، آتش گرفت. چه کسی آن شب آن آتش را به جان برلین انداخت؟ نمی‌دانیم ولی اهمیتی هم ندارد. مهم خود این اقدام تروریستی وحشتناک است که بهانه‌ای برای آغاز سیاست زمان اضطرار شد.
صرف نظر از این که نازی‌ها این آتش را به راه انداخته باشند یا نه، هیتلر فرصتی سیاسی در آن یافته بود: «زین پس دیگر بخششی در کار نخواهد بود. هر آن کس که بر سر راه ما ایستاده باشد حذف خواهد شد.» روز بعد، حکم حکومتی، حقوق اساسی همه شهروندان آلمان را به حالت تعلیق در آورد و پلیس اجازه «بازداشت پیشگیرانه» آن‌ها را یافت. حزب نازی سوار بر این ادعای هیتلر که آتش را دشمنان آلمان برپا کرده بودند در انتخابات پارلمانی پنجم مارس به پیروزی قاطع دست یافت. پلیس و شبه نظامیان نازی شروع کردند به شکار و بازداشت اعضای احزاب سیاسی چپ و آن‌ها را راهی اردوگاه‌های کار اجباری تازه‌ تاسیس‌شان کردند. کمتر از یک ماه پس از حادثه آتش‌سوزی، پارلمان جدید «قانون اختیار» را تصویب کرد که به هیتلر اجازه می‌داد با حکم حکومتی خویش حکمرانی کند. از آن پس آلمان تا دوازده سال در وضعیت اضطرار ماند؛ یعنی تا پایان جنگ جهانی دوم. هیتلر از یک اقدام تروریستی رویدادی که ذاتاً اهمیت محدودی داشت بهره گرفت تا رژیم وحشت‌آفرینی بنیان گذارد که میلیون‌ها نفر را قربانی کرد و جهان را برای همیشه تغییر داد.

🔹 اقتدارگرایان امروز هم مدیران وحشت هستند و از حق نگذریم که بسیار خلاق‌تر از هیتلرند. مثلاً ولادیمیر پوتین، نه فقط با حادثه‌ای روی کار آمده که شباهت عجیبی به حادثه آتش‌سوزی رایشتاک دارد، بلکه بعدها با استفاده از حملات وحشت‌آفرین بسیار- جمله‌های واقعی، محل تردید و جعلی- موانع قدرت مطلقه‌اش در روسیه را از میان برداشته و به همسایگان دموکراتیک‌ روسیه تاخته است.

درسی که حاکمان مستبد از آتش رایشتاک می‌گیرند این است که یک لحظه میخکوب کننده به یک عمر انقیاد و تسلیم راه می‌دهد. برای ما درس این واقعه تاریخی این است که نباید بگذاریم هراس و اندوه طبیعی‌مان در چنین مواقعی راه به تخریب نهادهای‌مان بگشاید. شهامت به معنای فقدان ترس یا اندوه نیست بلکه به معنای شناخت سریع مدیریت وحشت و مقاومت در برابر آن است؛ از همان لحظه وقوع حمله که این کار سخت‌تر از هر زمان دیگری به نظر می‌رسد.

https://tttttt.me/KSMtehran/13209

🔹🔹🔹
🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران

🆔 @KSMtehran

💠 #معرفی_کتاب

در برابر استبداد (#بیست_درس_قرن_بیستم)


🔹 نویسنده: تیموتی اسنایدر
🔹 ترجمه: بابک واحدی
🔹انتشارات: نشرگمان


#درس_نوزدهم


۱۹. میهن دوست باشید

🔹 در درک معنای میهن و ملت الگوی خوبی برای نسل‌های آینده باشید. آن‌ها به همچون الگویی نیاز خواهند داشت.
میهن دوستی چیست؟ اول باید این را روشن کنیم که میهن‌دوست بودن با ناسیونالیست بودن کاملا متفاوت است.

یک میهن دوست خواهان آن است که ملت به آرمان‌هایش برسد، که یعنی از ما می‌خواهد بهترین حالت خودمان باشیم. میهن‌دوست باید دغدغه دنیای واقعی را داشته باشد، چرا که این دنیا تنها جایی است که می‌توان در آن به کشور او عشق ورزید و بقای آن را تضمین کرد. میهن‌دوست ارزش‌های همه‌گیر دارد، معیارهایی که او با استفاده از آن‌ها ملت و کشور را داوری می‌کند؛ همواره با نیتی خیر و آرزوی بهروزی بیشتر آن.

در دهه‌های ۱۹۲۰، ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ دموکراسی در اروپا در سراشیب سقوط افتاده بود. امروز هم نه‌تنها در بسیاری از جاهای اروپایی که در بسیاری از جاهای دنیا در سراشیب سقوط است. این تاریخ و تجربه است که انواع گوناگون آینده‌های تیره و تار ممکن را پیش چشم‌مان تصویر می‌کند. ناسیونالیست در مواجهه با این مساله خواهد گفت «محال است اینجا چنین اتفاقی بیفتد»، که نخستین گام به سوی فاجعه است. اما میهن‌دوست خواهد گفت که احتمال به وجود آمدن وضعیت مشابه در اینجا هم وجود دارد، ولی «ما اجازه آن را نخواهیم داد.»


https://tttttt.me/KSMtehran/13227

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران )

🆔 @KSMtehran

💠 #معرفی_کتاب

در برابر استبداد (#بیست_درس_قرن_بیستم)


🔹 نویسنده: تیموتی اسنایدر
🔹 ترجمه: بابک واحدی
🔹انتشارات: نشرگمان


#درس_بیستم


۲۰. تا می‌توانید شجاع و دلیر باشید

🔹 اگر هیچ‌یک از ما حاضر نباشیم در راه آزادی بمیریم، همه زیر پای استبداد خواهیم مرد.



https://tttttt.me/KSMtehran/13248

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran