💠 نام کتاب:#بیست_درس_قرن_بیستم
🔹 نویسنده: تیموتی اسنایدر
🔹 ترجمه: بابک واحدی
🔹انتشارات: نشرگمان


#درس_چهاردهم


۱۴. برای خودتان یک زندگی خصوصی بسازید

🔹 منظور هانا‌آرنت، متفکر سیاسی بزرگ، از تمامیت‌خواهی (توتالیتاریسم) یک دولت قدرقدرت نبود بلکه می‌خواست با این مفهوم از بین رفتن تفکیک میان حیات خصوصی و عمومی را بیان کند. ما تا آن جا آزاد هستیم که شناخت و اطلاعات دیگران از خودمان را تحت کنترل‌مان داشته باشیم و ما باشیم که تعیین کنیم در چه شرایطی آن‌ها به اطلاعات شخصی ما دست یابند.

اگر ما نتوانیم تعیین کنیم که چه کسی، چه زمانی، چه چیزی درباره ما می خواند امکان عمل در زمان حال و برنامه ریزی برای آینده را از دست می‌دهیم.

هر آنکس که امکان سرک کشیدن در حریم خصوصی شما را داشته باشد، می تواند شما را تحقیر کند و شرمسار سازد و به عمد روابط تان را برهم بزند.

🔹 آرنت برای این اعتقاد بود که اشتهای ما انسان ها برای دانستن راز ها به طرز خطرناکی سیاسی است.
تمامیت‌خواهی تفکیک میان امر خصوصی و امر عمومی را از بین می‌برد و نه تنها برای این که آزادی را از افراد بگیرد بلکه همچنین می‌خواهد کل جامعه را از سیاست عادی جدا ساخته و به سمت نظریه‌های توطئه سوق دهد. به جای آنکه حقایق برای ما تعریف شوند یا تفاسیر از آن‌ها به ما داده شود، اغوای مان می‌کنند که به وجود واقعیت های مخفی و توطئه های خصمانه ایمان بیاوریم که پرده از همه چیز بر می دارند.

🔹 وقتی در لحظاتی از تاریخ که حاکمان مستبد یا آن دست‌های پنهان پشت پرده انتخاب کرده‌اند، فعالانه به مسائلی که در ربط و اهمیت شان شک هست علاقه نشان می دهیم، در تخریب نظم سیاسی خودمان با آن‌ها همدست می شویم. شکی نیست که شاید احساس کنیم فقط داریم هم‌رنگ و هم مسیر دیگران می‌شویم. درست است - و این همان چیزی است که آرنت تنزل جایگاه جامعه به «اوباش» خوانده است.

می‌توانیم تلاش کنیم و این قضیه را درسطح فردی حل کنیم، آن هم از طریق تامین امنیت کامپیوترهای مان؛ و از طرف دیگر هم می توانیم این مسئله را به صورت جمعی حل کنیم، مثلاً از طریق حمایت از سازمان هایی که دغدغه حفظ حقوق بشر دارند.



📌با ما همراه باشید 🤝



🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان تهران

🆔 @KSMtehran

💠 #معرفی_کتاب

در برابر استبداد(#بیست_درس_قرن_بیستم)


🔹 نویسنده: تیموتی اسنایدر
🔹 ترجمه: بابک واحدی
🔹انتشارات: نشرگمان


#درس_چهاردهم


۱۴. برای خودتان یک زندگی خصوصی بسازید

🔹 منظور هانا‌آرنت، متفکر سیاسی بزرگ، از تمامیت‌خواهی (توتالیتاریسم) یک دولت قدرقدرت نبود بلکه می‌خواست با این مفهوم از بین رفتن تفکیک میان حیات خصوصی و عمومی را بیان کند. ما تا آن جا آزاد هستیم که شناخت و اطلاعات دیگران از خودمان را تحت کنترل‌مان داشته باشیم و ما باشیم که تعیین کنیم در چه شرایطی آن‌ها به اطلاعات شخصی ما دست یابند.

اگر ما نتوانیم تعیین کنیم که چه کسی، چه زمانی، چه چیزی درباره ما می خواند امکان عمل در زمان حال و برنامه ریزی برای آینده را از دست می‌دهیم.

هر آنکس که امکان سرک کشیدن در حریم خصوصی شما را داشته باشد، می تواند شما را تحقیر کند و شرمسار سازد و به عمد روابط‌تان را برهم بزند.

🔹 آرنت براین اعتقاد بود که اشتهای ما انسان ها برای دانستن رازها به طرز خطرناکی سیاسی است.
تمامیت‌خواهی تفکیک میان امر خصوصی و امر عمومی را از بین می‌برد؛ نه تنها برای این که آزادی را از افراد بگیرد بلکه همچنین می‌خواهد کل جامعه را از سیاست عادی جدا ساخته و به سمت نظریه‌های توطئه سوق دهد. به جای آنکه حقایق برای ما تعریف شوند یا تفسیری از آن‌ها به ما داده شود، اغوای‌مان می‌کنند که به وجود واقعیت‌های مخفی و توطئه‌های خصمانه ایمان بیاوریم که پرده از همه چیز بر می‌دارند.

🔹 وقتی در لحظاتی از تاریخ که حاکمان مستبد یا آن دست‌های پنهان پشت پرده، انتخاب کرده‌اند، فعالانه به مسائلی که در ربط و اهمیت‌شان شک هست علاقه نشان می دهیم، در تخریب نظم سیاسی خودمان با آن‌ها همدست می شویم. شکی نیست که شاید احساس کنیم فقط داریم هم‌رنگ و هم مسیر دیگران می‌شویم. درست است - و این همان چیزی است که آرنت تنزل جایگاه جامعه به «اوباش» خوانده است.

می‌توانیم تلاش کنیم و این قضیه را درسطح فردی حل کنیم، آن هم از طریق تامین امنیت کامپیوترهای‌مان؛ و از طرف دیگر هم می توانیم این مسئله را به صورت جمعی حل کنیم، مثلاً از طریق حمایت از سازمان هایی که دغدغه حفظ حقوق بشر دارند.


https://tttttt.me/KSMtehran/13124

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان تهران

🆔 @KSMtehran

💠 #معرفی_کتاب

دربرابراستبداد(#بیست_درس_قرن_بیستم)

🔹 نویسنده: تیموتی اسنایدر
🔹 ترجمه: بابک واحدی
🔹انتشارات: نشرگمان

۱۵. به حرکت‌های خوب کمک کنید

در سازمان‌های سیاسی یا غیرسیاسی، که با دیدگاه‌تان به زندگی همخوانی دارند و معرف آن دیدگاه‌اند فعالیت کنید. یک یا دو بنیاد خیریه را انتخاب کنید و ماهانه مبلغی به آن کمک کنید. بدین ترتیب تصمیمی آزادانه گرفته اید که این کار شما حامیِ جامعه مدنی خواهد بود و به دیگران کمک خواهد کرد، کار خیر کنند.
لذت‌بخش است بدانید هر اتفاقی هم بیفتد، دارید به دیگران کمک می‌کنید که کار خیر کنند. بسیاری از ما استطاعت کمک به بخشی از شبکه‌‌ی گسترده خیریه‌ها را داریم.
ممکن است هنگامی که به آزادی می‌اندیشیم رقابتی میان یک فرد و یک حکومت قدرتمند به ذهنمان بیاید. معمولاً هم نتیجه می‌گیریم که باید به افراد قدرت بخشید و حکومت را مهار کرد. این تصویر سراسر خیر است و به‌جا. ولی یکی از عناصر آزادی انتخاب معاشران است و یکی از راه‌های حفظ آزادی این که گروه‌های مختلف در جهت محافظت از اعضای خودشان تلاش کنند. به همین خاطر است که ما دست به فعالیت هایی می‌زنیم که به نفع ما، دوستان‌‌مان و خانواده‌مان هستند. این فعالیت‌ها لزوماً و آشکارا سیاسی نیستند.
مادامی که به این فعالیت‌های‌مان افتخار می‌کنیم و با دیگرانی آشنا می‌شویم که آنها هم به فعالیت‌های مشابه افتخار می‌کنند، در حال خلق جامعه مدنی هستیم. پذیرش سهمی از یک تعهد و در دست گرفتن بخشی از یک کار به ما می آموزد که می‌توانیم به مردمی بیرون از حلقه محدود دوستان و خانواده‌هایمان اعتماد کنیم؛ و به ما کمک می کند کسانی را که می توانیم از آنها درسی بگیریم، بشناسیم. قابلیت اعتماد و یادگیری می تواند از آشفتگی زندگی و رمزآلودگی‌اش بکاهد و سیاست دموکراتیک را شدنی‌تر و جذاب‌تر سازد.
مخالفان کمونیسم ستیز اروپای شرقی، که با شرایطی بسیار حادتر از شرایط امروز ما مواجه بودند، فعالیت‌های به‌ظاهر غیر سیاسیِ جامعه مدنی را نوعی نمایش آزادی و حراست از آزادی می‌دانستند. حق با آن‌ها بود. در قرن بیستم همه دشمنان بزرگ آزادی با سازمان‌های غیردولتی و خیریه‌ها و نهادهای مشابه سرِ جنگ داشتند. حکومت‌های کمونیست، همه چنین گروه‌هایی را ملزم به ثبت رسمی کرده بودند و از آن‌ها نهادهای کنترل چی ساختند. فاشیست‌ها نظامی خلق کردند که خودشان آن را نظام «صنفی» می خواندند و در آن تک‌تک فعالیت های انسانی جای خاص خودش را داشت و همه تحت سلطه و تابع حکومت و حزب بودند. حاکمان مستبد امروز در کشورهای مختلف هم اصلاً تاب تحمل تجمعات آزاد و سازمان‌های غیردولتی را ندارند.

#جامعه_مدنی


https://tttttt.me/KSMtehran/13148
🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران(تهران)

🆔 @KSMtehran