💠 نام کتاب:#بیست_درس_قرن_بیستم
🔹 نویسنده: تیموتی اسنایدر
🔹 ترجمه: بابک واحدی
🔹انتشارات: نشرگمان


#درس_هفدهم


۱۷. گوش به زنگ واژه های خطرناک باشید

🔹 هوشمندترین نازی‌ها، یعنی کارل اشمیت، نظریه‌پرداز حقوق، با زبانی ساده جوهر حکمرانیِ فاشیستی را توضیح داده بود. او گفته بود که راه از میان برداشتن همه قواعد تمرکز بر استثناء‌هاست. رهبران نازی با جعل اعتقادی عمومی مبنی بر این‌که زمانه فعلی زمانه‌ای استثنایی است، از مخالفان خویش جلو می‌افتند و بعد آن وضعیت استثنایی را به یک وضعیت اضطرار دائم تبدیل می‌کنند. این‌جاست که شهروندان آزادی واقعی را در ازای امنیت ساختگی فرو می‌گذارند.

🔹 شکی نیست که سیاستمداران امروز وقتی از تروریسم حرف می زنند از خطری واقعی خبر می‌دهند. ولی وقتی سعی می‌کنند ما را جوری تعلیم دهند که آزادی را به نام امنیت فرو بگذاریم باید حواسمان را جمع کنیم و تسلیم ایشان نشویم. برای داشتن یکی از این دو لزوماً نباید دیگری را فدا کرد. کسانی که با اطمینان به شما می‌گویند فقط به بهای از دست دادن آزادی می توانید به امنیت دست یابید، معمولاً می‌خواهند هم آزادی و هم امنیت را از شما سلب کنند.

هیچ بعید نیست که آزادی را فروگذاریم و امنیت بیشتر هم به دست نیاوریم. احساسِ تبعیت و تمکین در برابر مقام حاکم شاید آرامش بخش باشد ولی این با امنیت واقعی فرق دارد. از طرف دیگر به دست آوردن کمی آزادی شاید ترسناک و اضطراب آور باشد، ولی این ناخوشی و اضطراب موقت خطرناک نیست.

هیچ دکترینی به‌نام افراطی‌گری نداریم. آن‌جا که حاکمان مثبت از افراطیون سخن به میان می‌آورند، منظورشان کسانی است که در جریان اصلی و خط فکری قالب جایی ندارند، همین و بس و البته که خود این حاکمان مستبد جریان اصلی و خط فکری غالب در هر زمان معین را تعیین می کنند.

🔹 مخالفان سیاسی قرن بیستم چه مخالفان فاشیسم و چه مخالفان کمونیسم، همه افراطی خوانده می‌شدند. رژیم های اقتدارگرای جدید نیز از قوانین ضد افراطی‌گری برای مجازات منتقدان سیاست های‌شان استفاده می کنند.در این معنا و مفهوم افراطی‌گری می‌تواند هر معنایی داشته باشد جز آنچه حقیقتاً افراطی است: استبداد.




✅ با ما همراه باشید 🤝



🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان تهران

🆔 @KSMtehran

💠 #معرفی_کتاب

در برابر استبداد (#بیست_درس_قرن_بیستم)


🔹 نویسنده: تیموتی اسنایدر
🔹 ترجمه: بابک واحدی
🔹انتشارات: نشرگمان


#درس_هفدهم


۱۷. گوش به زنگ واژه های خطرناک باشید

🔹 هوشمندترین نازی‌ها، یعنی کارل اشمیت، نظریه‌پرداز حقوق، با زبانی ساده جوهر حکمرانیِ فاشیستی را توضیح داده بود. او گفته بود که راه از میان برداشتن همه قواعد تمرکز بر استثناء‌هاست. رهبران نازی با جعل اعتقادی عمومی مبنی بر این‌که زمانه فعلی زمانه‌ای استثنایی است، از مخالفان خویش جلو می‌افتند و بعد آن وضعیت استثنایی را به یک وضعیت اضطرار دائم تبدیل می‌کنند. این‌جاست که شهروندان آزادی واقعی را در ازای امنیت ساختگی فرو می‌گذارند.

🔹 شکی نیست که سیاستمداران امروز وقتی از تروریسم حرف می زنند از خطری واقعی خبر می‌دهند. ولی وقتی سعی می‌کنند ما را جوری تعلیم دهند که آزادی را به نام امنیت فرو بگذاریم باید حواسمان را جمع کنیم و تسلیم ایشان نشویم. برای داشتن یکی از این دو لزوماً نباید دیگری را فدا کرد. کسانی که با اطمینان به شما می‌گویند فقط به بهای از دست دادن آزادی می توانید به امنیت دست یابید، معمولاً می‌خواهند هم آزادی و هم امنیت را از شما سلب کنند.

هیچ بعید نیست که آزادی را فروگذاریم و امنیت بیشتر هم به دست نیاوریم. احساسِ تبعیت و تمکین در برابر مقام حاکم شاید آرامش بخش باشد ولی این با امنیت واقعی فرق دارد. از طرف دیگر به دست آوردن کمی آزادی شاید ترسناک و اضطراب آور باشد، ولی این ناخوشی و اضطراب موقت خطرناک نیست.

هیچ دکترینی به‌نام افراطی‌گری نداریم. آن‌جا که حاکمان مستبد از افراطیون سخن به میان می‌آورند، منظورشان کسانی است که در جریان اصلی و خط فکری قالب جایی ندارند، همین و بس و البته که خود این حاکمان مستبد جریان اصلی و خط فکری غالب در هر زمان معین را تعیین می کنند.

🔹 مخالفان سیاسی قرن بیستم چه مخالفان فاشیسم و چه مخالفان کمونیسم، همه افراطی خوانده می‌شدند. رژیم های اقتدارگرای جدید نیز از قوانین ضد افراطی‌گری برای مجازات منتقدان سیاست های‌شان استفاده می کنند.در این معنا و مفهوم افراطی‌گری می‌تواند هر معنایی داشته باشد جز آنچه حقیقتاً افراطی است: استبداد.

https://tttttt.me/KSMtehran/13200

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان تهران

🆔 @KSMtehran

💠 #معرفی_کتاب

در برابر استبداد (#بیست_درس_قرن_بیستم)


🔹 نویسنده: تیموتی اسنایدر
🔹 ترجمه: بابک واحدی
🔹انتشارات: نشرگمان


#درس_هجدهم

۱۸.در اتفاقات غیرمنتظره خونسرد باشید

🔹 استبداد مدرن مدیریت وحشت است. به وقت حملات تروریستی یادتان باشد که حاکمان اقتدارگرا از چنین رخدادهایی برای تحکیم قدرت‌شان سوءاستفاده می‌کنند. این که فاجعه‌ای ناگهانی رخ‌داده و حالا مثلاً قیود و موازنه‌ها را برداشت، احزاب مخالف را منحل کرد، آزادی بیان را به حالت تعلیق در آورد و حقّ محاکمه عادلانه و حقوق دیگر را برچید، قدیمی‌ترین حُقّه کتاب راهنمای سیاست هیتلری‌ است. «فریبش را نخورید.»
در آن لحظه تاریخی آتش‌سوزی رایشتاک بود که دولت هیتلر، که اساساً از طریق دموکراتیک به قدرت رسیده بود، تهدید کنندگان به رژیم دائم نازی تبدیل شد. این کهن الگوی مدیریت وحشت است.
در بیست و هفتم فوریه ۱۹۳۳ در حدود ساعت ۹ شب ساختمان پارلمان آلمان، رایشتاک، آتش گرفت. چه کسی آن شب آن آتش را به جان برلین انداخت؟ نمی‌دانیم ولی اهمیتی هم ندارد. مهم خود این اقدام تروریستی وحشتناک است که بهانه‌ای برای آغاز سیاست زمان اضطرار شد.
صرف نظر از این که نازی‌ها این آتش را به راه انداخته باشند یا نه، هیتلر فرصتی سیاسی در آن یافته بود: «زین پس دیگر بخششی در کار نخواهد بود. هر آن کس که بر سر راه ما ایستاده باشد حذف خواهد شد.» روز بعد، حکم حکومتی، حقوق اساسی همه شهروندان آلمان را به حالت تعلیق در آورد و پلیس اجازه «بازداشت پیشگیرانه» آن‌ها را یافت. حزب نازی سوار بر این ادعای هیتلر که آتش را دشمنان آلمان برپا کرده بودند در انتخابات پارلمانی پنجم مارس به پیروزی قاطع دست یافت. پلیس و شبه نظامیان نازی شروع کردند به شکار و بازداشت اعضای احزاب سیاسی چپ و آن‌ها را راهی اردوگاه‌های کار اجباری تازه‌ تاسیس‌شان کردند. کمتر از یک ماه پس از حادثه آتش‌سوزی، پارلمان جدید «قانون اختیار» را تصویب کرد که به هیتلر اجازه می‌داد با حکم حکومتی خویش حکمرانی کند. از آن پس آلمان تا دوازده سال در وضعیت اضطرار ماند؛ یعنی تا پایان جنگ جهانی دوم. هیتلر از یک اقدام تروریستی رویدادی که ذاتاً اهمیت محدودی داشت بهره گرفت تا رژیم وحشت‌آفرینی بنیان گذارد که میلیون‌ها نفر را قربانی کرد و جهان را برای همیشه تغییر داد.

🔹 اقتدارگرایان امروز هم مدیران وحشت هستند و از حق نگذریم که بسیار خلاق‌تر از هیتلرند. مثلاً ولادیمیر پوتین، نه فقط با حادثه‌ای روی کار آمده که شباهت عجیبی به حادثه آتش‌سوزی رایشتاک دارد، بلکه بعدها با استفاده از حملات وحشت‌آفرین بسیار- جمله‌های واقعی، محل تردید و جعلی- موانع قدرت مطلقه‌اش در روسیه را از میان برداشته و به همسایگان دموکراتیک‌ روسیه تاخته است.

درسی که حاکمان مستبد از آتش رایشتاک می‌گیرند این است که یک لحظه میخکوب کننده به یک عمر انقیاد و تسلیم راه می‌دهد. برای ما درس این واقعه تاریخی این است که نباید بگذاریم هراس و اندوه طبیعی‌مان در چنین مواقعی راه به تخریب نهادهای‌مان بگشاید. شهامت به معنای فقدان ترس یا اندوه نیست بلکه به معنای شناخت سریع مدیریت وحشت و مقاومت در برابر آن است؛ از همان لحظه وقوع حمله که این کار سخت‌تر از هر زمان دیگری به نظر می‌رسد.

https://tttttt.me/KSMtehran/13209

🔹🔹🔹
🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران

🆔 @KSMtehran