درود

بامداد خوش

گرچه در محشر هميشه بي گناهي بهتر است
محشري از بوسه ميسازيم گاهي بهتر است

بر تنت از بوسه من رد بماند زشت نيست
حرف اگر مكتوب باشد از شفاهي بهتر است

بوسه دادن يا ستاندن مثل شك بين نماز
شك ندارم ماندنم در اين دوراهي بهتر است

اين كه دوري از من عاشق بودنم را كم نكرد
ماه آن بالا كه باشد حال ماهي بهتر است

عاقبت ميبوسمت حتي نخواهي نازنين
عاقبت ميبوسمت اما بخواهي بهتر است

📚 #احمد_پروين

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

شوریده دلی و غصه گردون گردون
گریان چشمی و اشک جیحون جیحون

کاهیده تنی و شعله خرمن خرمن
هر شعله ز کوه قاف افزون افزون

📚 #ابوسعید ابوالخیر - رباعیات - رباعی شماره ۵۶۰

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

چو بلبل سحری برگرفت نوبت بام
ز توبه خانه تنهایی آمدم بر بام

نگاه می‌کنم از پیش رایت خورشید
که می‌برد به افق پرچم سپاه ظلام

بیاض روز برآمد چو از دواج سیاه
برهنه بازنشیند یکی سپیداندام

دلم به عشق گرفتار و جان به مهر گرو
درآمد از درم آن دلفریب جان آرام

سرم هنوز چنان مست بوی آن نفسست
که بوی عنبر و گل ره نمی‌برد به مشام

دگر من از شب تاریک هیچ غم نخورم
که هر شبی را روزی مقدرست انجام

تمام فهم نکردم که ارغوان و گلست
در آستینش یا دست و ساعد گلفام

در آبگینه اش آبی که گر قیاس کنی
ندانی آب کدامست و آبگینه کدام

بیار ساقی دریای مشرق و مغرب
که دیر مست شود هر که می‌خورد به دوام

من آن نیم که حلال از حرام نشناسم
شراب با تو حلالست و آب بی تو حرام

به هیچ شهر نباشد چنین شکر که تویی
که طوطیان چو سعدی درآوری به کلام

رها نمی‌کند این نظم چون زره درهم
که خصم تیغ تعنت برآورد ز نیام

📚 #سعدی - غزلیات - غزل شماره ۳۵۶

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

کو دل که او بدام غمت پای بند نیست
صیدی بدست کن که سرش در کمند نیست

با دلبری سمتگر و سرکش فتاده‌ام
کو را خبر ز حال من مستمند نیست

پر می‌زند ز شوق لبش مرغ جان من
عیب مگس مکن که شکیبش ز قند نیست

گویند صبر در مرض عشق نافعست
باری درین هوا که منم سودمند نیست

گر بند می‌نهی و گرم پند می‌دهی
هستم سزای بند ولی جای پند نیست

هر کس که سرو گفت قدت را براستی
او را معینست که همت بلند نیست

تا بسته شد ز عشق تو بر دل طریق عقل
در شهر کو کسی که کنون شهر بند نیست

گر رد کنی مرا نکند هیچکس قبول
زیرا که ناپسند تو کس را پسند نیست

خواجو مگر بزخم فراقت شود قتیل
ورنی ز ضرب تیغ تو او را گزند نیست

📚 #خواجوی کرمانی - غزلیات - غزل شماره ۱۹۴

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

صنم عشق تو همچون نار نمرود
مرا در منجنیق عشق فرسود

خلیل آسا رود فایز در آتش
تو قل یا نار کونی برد کن زود

📚 #فایز - دوبیتی ها - دو بیتی شماره ۶۲

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

چو آمد روی بر رویم که باشم من که من باشم
که آنگه خوش بود با من که من بی خویشتن باشم

من آنگه خود کسی باشم که در میدان حکم او
نه دل باشم نه جان باشم نه سر باشم نه تن باشم

چه جای سرکشی باشد ز حکم او که در رویش
چو شمع آنگاه خوش باشم که در گردن زدن باشم

چو او با من سخن گوید چو یوسف وقت لا باشد
چو من با او سخن گویم چو موسی گاه لن باشم

سخن پیدا و پنهان ست و او آن دوستر دارد
که چون با من سخن گوید من آنجا چون وثن باشم

چو بیخود بر برش باشم ز وصف اندر کنف باشم
چو با خود بر درش باشم ز هجر اندر کفن باشم

مرا در عالم عشقش مپرس از شیب و از بالا
مهم تا در فلک باشم گلم تا در چمن باشم

مرا گر پایه ای بینی بدان کان پایه او باشد
بر او گر سایه ای بینی بدان کان سایه من باشم

سنایی خوانم آن ساعت که فانی گشتم از سنت
سنایی آنگهی باشم که در بند سنن باشم

📚 #سنایی - غزلیات - غزل شماره ۲۴۶

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

گر آفتاب رخت سایه افکند بر خاک
زمینیان همه دامن کشند بر افلاک

به من نگر، که به من ظاهر است حسن رخت
شعاع خور ننماید، اگر نباشد خاک

دل من آینهٔ توست، پاک می‌دارش
که روی پاک نماید، بود چو آینه پاک

لبت تو بر لب من نه، ببار و بوسه بده
چو جان من به لب آمد چه می‌کنم تریاک؟

به تیر غمزه مرا می‌زنی و می‌ترسم
که بر تو آید تیری که می زنی بی‌باک

برای صورت خود سوی من نگاه کنی
برای آنکه به من حسن خود کنی ادراک

مرا به زیور هستی خود بیارایی
و گرنه سوی عدم نظر کنی؟حاشاک

اگر نبودی بر من لباس هستی تو
ز بی‌نیازی تو کردمی گریبان چاک

مده ز دست به یک بارگی عراقی را
کف تو نیست محیطی که رد کند خاشاک

📚 #عراقی - غزلیات - غزل شماره ۱۴۹

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

از دلم صورت آن خوب ختن می‌نرود
چاشنی شکر او ز دهن می‌نرود

بالله ار شور کنم هر نفسی عیب مکن
گر برفت از دل تو از دل من می‌نرود

بوالحسن گفت حسن را که از این خانه برو
بوالحسن نیز درافتاد و حسن می‌نرود

جان پروانه مسکین ز پی شعله شمع
تا نسوزد پر و بالش ز لگن می‌نرود

همه مرغان چمن هر طرفی می‌پرند
بلبل از واسطه گل ز چمن می‌نرود

مرغ جان هر نفسی بال گشاید که پرد
وز امید نظر دوست ز تن می‌نرود

زن ز شوهر ببرد چون به تو آسیب زند
مرد چون روی تو بیند سوی زن می‌نرود

جان منصور چو در عشق توش دار زدند
در رسن کرد سر خود ز رسن می‌نرود

جان ادیم و تو سهیلی و هوای تو یمن
از پی تربیت تو ز یمن می‌نرود

چون خیال شکن زلف تو در دل دارم
این شکسته دلم از عشق شکن می‌نرود

گر سبو بشکند آن آب سبو کی شکند
جان عاشق به سوی گور و کفن می‌نرود

حیله‌ها دانم و تلبیسک و کژبازی‌ها
جان ز شرم تو به تلبیس و به فن می‌نرود

📚 #مولوی - دیوان شمس - غزل شماره ۷۷۸

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

خوشست پیری اگر مانده بود جان جوانی
ولی ز بخت بد از من نه جسم ماند و نه جانی

چو من به کنج ریاضت خزیده را چه تفاوت
کزان کرانه بهاری گذشت یا که خزانی

وداع یار بیاد آر و اشک حسرت عاشق
چو میرسی به لب چشمه ای و آب روانی

دهان غنچه مگر بازگو کند به اشارت
حکایت دل تنگی به چون تو تنگ دهانی

به صحت و به امان زنده اند مردم دنیا
منم که زنده ام اما نه صحتی نه امانی

شعیب جلوه سینا جهیز دختر خود کرد
خدا چه اجرت و مزدی که می دهد به شبانی

چه دلبخواه به غیر از تو باشد از توندانم
که آنچه فوق دل و دلبخواه ماست تو آنی

تو شهریار نبودی حریف عهد امانت
ولی به مغز سبک می کشی چه بار گرانی

📚 #شهریار - غزلیات - غزل شماره ۱۴۷

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

نازنينم ناز كم كن مهرباني كن فقط
با خيالم نيمه شب گاهي تباني كن فقط

چون پلاسكو گرچه ميسوزم نمي افتم به خاك
در دلم راحت بمان آتش نشاني كن فقط

(نازنينا ما به ناز تو جواني داده ايم)
با دل ديوانه تمرين جواني كن فقط

اي روانگردانتر از هر شيشه آن دست بلور
كم مرا همپاي هر شعرم رواني كن فقط

همدلي از همزباني خوشتر است اما شما
با لبي روي لبانم همزباني كن فقط

📚 #احمد_پروین

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

ای عشق تو مایهٔ جنون دل من
حسن رخ تو ریخته خون دل من

من دانم و دل که در وصالت چونم
کس را چه خبر ز اندرون دل من

📚 #ابوسعید ابوالخیر - رباعیات - رباعی شماره ۵۴۹

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

حکایت از لب شیرین دهان سیم اندام
تفاوتی نکند گر دعاست یا دشنام

حریف دوست که از خویشتن خبر دارد
شراب صرف محبت نخوردست تمام

اگر ملول شوی یا ملامتم گویی
اسیر عشق نیندیشد از ملال و ملام

من آن نیم که به جور از مراد بگریزم
به آستین نرود مرغ پای بسته به دام

بسی نماند که پنجاه ساله عاقل را
به پنج روز به دیوانگی برآید نام

مرا که با توام از هر که هست باکی نیست
حریف خاص نیندیشد از ملامت عام

شب دراز نخفتم که دوستان گویند
به سرزنش عجبا للمحب کیف ینام

تو در کنار من آیی من این طمع نکنم
که می‌نیایدت از حسن وصف در اوهام

ضرورتست که روزی بسوزد این اوراق
که تاب آتش سعدی نیاورد اقلام

📚 #سعدی - غزلیات - غزل شماره ۳۵۷

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

عشق سلطانیست کو را حاجت دستور نیست
طائران عشق را پرواز گه جز طور نیست

کس نمی‌بینم که مست عشق را پندی دهد
زانکه کس در دور چشم مست او مستور نیست

دور شو کز شمع عشق آتش بنزدیکان رسد
وانکه او نزدیک باشد گر بسوزد دور نیست

من به مهر دل به پایان می‌رسانم روز را
زانکه بی آتش درون تیره‌ام را نور نیست

ملک دل را تا بکی بینم چنین ویران ولیک
تا نمی‌گردد خراب آن مملکت معمور نیست

بزم بی شاهد نمی‌خواهم که پیش اهل دل
دوزخی باشد هر آن جنت که در وی حور نیست

رهروان عشق را جز دل نمی‌شاید دلیل
وانکه این ره نسپرد نزد خرد معذور نیست

تا نپنداری که ما با او نظر داریم و بس
هیچ ناظر را نمی‌بینم که او منظور نیست

چشم میگونش نگر سرمست و خواجو در خمار
شوخ چشم آن مست کورا رحم بر مخمور نیست

📚 #خواجوی کرمانی - غزلیات - غزل شماره ۱۹۶

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

بگو تا دلبر حورم بیاید
سفید و نازک و بورم بیاید

دمی که می رود تابوت فایز
بگو تا بر لب گورم بیاید

📚 #فایز - دوبیتی ها - دو بیتی شماره ۶۵

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

فراق آمد کنون از وصل برخوردار چون باشم
جدا گردید یار از من جدا از یار چون باشم

به چشم ار نیستم گنج عقیق و لولو و گوهر
عقیق افشان و گوهربیز و لولوبار چون باشم

کسی کوبست خواب من در آب افگند پنداری
چو خوابم شد تبه در آب جز بیدار چون باشم

بت من هست دلداری و زود آزار و من دایم
دل آزرده ز عشق یار زود آزار چون باشم

دهانش نیم دینارست و دینارست روی من
چو از دینار بی بهرم به رخ دینار چون باشم

ز بی خوابی همی خوانم به عمدا این غزل هردم
«همه شب مردمان در خواب و من بیدار چون باشم»

📚 #سنایی - غزلیات - غزل شماره ۲۴۷

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

ای دیده، بدار ماتم دل
کو در خطری فتاد مشکل

خون شد ز فراق یار و از یار
جز خون جگر دگر چه حاصل؟

عمری بتپید بر در یار
آن خسته جگر، چو مرغ بسمل

چون دید به عاقبت که دلدار
در خانهٔ او نکرد منزل

دل در پی وصل یار جان داد
و آن یار نشد، دریغ، حاصل

بر خاک درش فتاد و جان داد
آن قطرهٔ خون، که خوانیش دل

چون یاور نیست بخت با ما
از بهر چه می‌سرشتمان گل؟

ای کاش که بود ما نبودی!
کز بودن ماست کار باطل

ای یار، مبر ز من به یک بار
پیوسته ازین شکسته مگسل

در بحر فراق تو فتادم
دریاب، مگر فتم به ساحل

مگذار که هم چنین بماند
بیچاره عراقی از تو غافل

📚 #عراقی - غزلیات - غزل شماره ۱۵۲

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

بر سر آتش تو سوختم و دود نکرد
آب بر آتش تو ریختم و سود نکرد

آزمودم دل خود را به هزاران شیوه
هیچ چیزش بجز از وصل تو خشنود نکرد

آنچ از عشق کشید این دل من که نکشید
و آنچ در آتش کرد این دل من عود نکرد

گفتم این بنده نه در عشق گرو کرد دلی
گفت دلبر که بلی کرد ولی زود نکرد

آه دیدی که چه کردست مرا آن تقصیر
آنچ پشه به دماغ و سر نمرود نکرد

گر چه آن لعل لبت عیسی رنجورانست
دل رنجور مرا چاره بهبود نکرد

جانم از غمزه تیرافکن تو خسته نشد
زانک جز زلف خوشت را زره و خود نکرد

نمک و حسن جمال تو که رشک چمن است
در جهان جز جگر بنده نمکسود نکرد

هین خمش باش که گنجیست غم یار ولیک
وصف آن گنج جز این روی زراندود نکرد

📚 #مولوی - غزلیات - غزل شماره ۷۸۰

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

نالدم پای که چند از پی یارم بدوانی
من بدو میرسم اما تو که دیدن نتوانی

من سراپا همه شرمم تو سراپا همه عفت
عاشق پا به فرارم تو که این درد ندانی

چشم خود در شکن خط بنهفتم که بدزدی
یک نظر در تو ببینم چو تو این نامه بخوانی

به غزل چشم تو سرگرم بدارم من و زیباست
که غزالی به نوای نی محزون بچرانی

از سرهر مژه ام خون دل آویخته چون لعل
خواهم ای باد خدا را که به گوشش برسانی

گر چه جز زهر من از جام محبت نچشیدم
ای فلک زهر عقوبت به حبیبم نچشانی

از من آن روز که خاکی به کف باد بهار است
چشم دارم که دگر دامن نفرت نفشانی

اشکت آهسته به پیراهن نرگس بنشیند
ترسم این آتش سوز از سخن من بنشانی

تشنه دیدی به سرش کوزه تهمت بشکانند
شهریارا تو بدان تشنه جان سوخته مانی

📚 #شهریار - غزلیات - غزل شماره ۱۴۹

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

دستم نگرفتي و گرفت اما دل
از دست تو واي من چه كردي با دل

گفتم دل و جان من تو هستي اما
با رفتن تو گداخت جانم را دل

📚 #احمد_پروين

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

تا گرد رخ تو سنبل آمد بیرون
صد ناله ز من چون بلبل آمد بیرون

پیوسته ز گل سبزه برون می‌آید
این طرفه که از سبزه گل آمد بیرون

📚 #ابوسعید ابوالخیر - رباعیات - رباعی شماره ۵۶۲

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih