درود

بامداد خوش

خود را بمحیط خطر انداز و مترس
سر در ره آن نگار در باز و مترس

بر سوختگان دست ندارد دوزخ
با آتش عشق دوست در ساز و مترس

📚 #فیض کاشانی - دیوان اشعار - رباعیات - رباعی شماره ۲۴

🆔 https://xn--r1a.website/manotanhaih

درود

بامداد خوش

زاغی سیاه و خسته به مقراض بالهاش
پیراهن حریر شفق رابرید و رفت
من در حضور باغ برهنه
در لحظه ی عبور شبانگاه
پلک جوانه ها را
آهسته می گشایم و می گویم
آیا
اینان
رویای زندگی را
در آفتاب و باران
بر آستان فردا احساس می کنند ؟
در دوردست باغ برهنه چکاوکی
بر شاخه می سراید
این چند برگ پیر
وقتی گسست از شاخ
آن دم جوانه های جوان
باز می شود
بیداری بهار
آغاز می شود

📚 #محمدرضا_شفیعی_کدکنی - شبخوانی - باغ برهنه

🆔 https://xn--r1a.website/manotanhaih

درود

بامداد خوش

کاش در باورم همیشه تو؛ زندگی را دوباره جان می داد
می نشستی کنار شب بوها؛ عشق، گهواره ام تکان می داد

می شدم کودکی میان بهار؛ قصه های سفید اشعارت-
- توی گوشم ستاره می بارید؛ آسمان را به من نشان می داد

کاش پرواز، باورم می شد؛ یک بغل خواب می شدم با تو
با سرانگشت آرزوهایم؛ زندگانی به من زمان می داد

کاش لبریز بودم از تو و تو می شدی از تمام من لبریز!
عشق سر می کشیدی و طعمش؛ سرخوشی های بی کران می داد

حیف اما غریبه می دانی؛ عطر پاییزی وجودم را
کاش هر قطره قطره خاطره ام؛ آن چه می خواستی همان می داد...

📚 #شیوا فرازمند - غزلیات - قصه های سفید اشعارت

🆔 https://xn--r1a.website/manotanhaih

ابر است گهر بار و هوا عنبر بیز
عاشق ز هوا چون کند آخر پرهیز؟

ساقی سپهر بر کف نرگس مست
بنهاده پیاله ای که کج دار و مریز

📚 #سلمان ساوجی - دیوان اشعار - رباعیات - رباعی شماره ۸۳

🆔 https://xn--r1a.website/manotanhaih

درود

بامداد خوش

ز غمزه ای که از آن ماهپاره می ریزد
به شام خسته دلانش ستاره می ریزد
نشد که بوسه بگیرم ز یار ، با دل سیر
که بوسه از لب او با شماره می ریزد

اگر که دست دهد کنج خلوتی با دوست
ز شش جهت به سر من ، نظاره می ریزد!
فلک ز چشم تر ما چه سود خواهد برد
چرا به خرمن دل ها ، شراره می ریزد؟

زمانه ، تشنه لبان را نمی کند سیراب
که جرعه جرعه و با استخاره می ریزد
بیا که چاره غم ها به دست ساقی ماست
که بیدریغ به جام تو ، چاره می ریزد

کریم باش چو ساقی نه چون سپهر ، لئیم (۱)
که ساغرت چو تهی شد ، دوباره می ریزد
چگونه خواهش دل را نهان کنی « سالک »؟
که عشق از سخنت ، آشکاره می ریزد

📚 #بهرام سالکی - غزلیات - ۱۳ - ساقی

🆔 https://xn--r1a.website/manotanhaih

درود

بامداد خوش

مریخ سلاح چاوشان تو برد
گوی تو زحل به پاسبانی سپرد

در ملکت تو چه بیش و کم خواهد شد
گر چاوش تو به پاسبان برگذرد

📚 #انوری - دیوان اشعار - رباعیات - رباعی شماره ۱۱۱

🆔 https://xn--r1a.website/manotanhaih

گویند که راستی چو زر کانیست
سرمایه عز و دولت و آسانیست

گر راست به هر چه راستست ارزانیست
من راستم آخر این چه سرگردانیست

📚 #سنایی - دیوان اشعار - رباعیات - رباعی شماره ۸۰

🆔 https://xn--r1a.website/manotanhaih

درود

بامداد خوش

ماهرخان، که داد عشق، عارض لاله رنگشان
هان! به حذر شوید از غمزه شوخ و شنگشان
ناله زار عاشقان، اشک چو خون بی دلان
هیچ اثر نمی کند در دل همچو سنگشان

با دل ریش عاشقان، وه! که چها نمی کنند؟
ابرو چون کمانشان، غمزه چون خدنگشان
از لب و زلف و خال و خط دانه و دام کرده اند
تا که برین صفت بود، دل که برد ز چنگشان؟

ما چو شکر گداخته، ز آب غم و عجبتر آنک:
در دل ماست چو شکر غصه چون شرنگشان
بیش مپرس حال من، زآنکه به شرح می دهد
از دل و دست ما نشان چشم و دهان تنگشان

غم مخور، ای دل، ار بود یک دو دمی چو دور گل
دولت بی ثباتشان، خوبی بی درنگشان
ابر صفت مریز اشک، از پی هجر و وصلشان
زان که چو برق بگذرد مدت صلح و جنگشان
جان عراقی از جهان گشت ملول و بس حزین
کاهوی او رمید از آن عادت چون پلنگشان

📚 #عراقی - دیوان اشعار - غزلیات - غزل شماره ۲۱۲

🆔 https://xn--r1a.website/manotanhaih

گر زلف پریشانت در دست صبا افتد
هرجا که دلی باشد در دام بلا افتد
ماکشتی صبرخود دربحرغم افکندیم
تاآخر از این طوفان هر تخته کجا افتد

هرکس به تمنائی فال ازرخ او گیرند
بر تخته فیمروزی تا قرعه کرا افتد
گرزلف سیاهت رامن مشک ختاگفتم
در تاب مشو جانا در گفته خطا افتد

آخرچه زیان افتد سلطان ممالک را
کو را نظری روزی بر حال گدا افتد
آن باده که دلهارااز غم دهد آزادی
پرخون جگر گردد چون دور بما افتد
احوال دل حافظ از دست غم هجران
چون عاشق سرگردان کزدوست جداافتد

📚 #حافظ - شماره ۲۲ - گر زلف پریشانت در دست صبا افتد.

🆔 https://xn--r1a.website/manotanhaih

درود

بامداد خوش

به حرم به خود کشید و مرا آشنا ببرد
یک یک برد شما را آنک مرا ببرد
آن را که بود آهن آهن ربا کشید
وان را که بود برگ کهی کهربا ببرد

قانون لنگری به ثری گشت منجذب
عیسی مهتری را جذب سما ببرد
هر حس معنوی را در غیب درکشید
هر مس اسعدی را هم کیمیا ببرد

از غارت فنا و اجل ایمنست و دور
آن کس که رخت خویش سوی انبیا ببرد
آن چشم نیک را نرسد هیچ چشم بد
کو شمع حسن را ز ملاء در خلاء ببرد

ما از قضا به قاضی حاجت گریختیم
کنچ از قضا رسید به طالب قضا ببرد
این ها گذشت ای خنک آن دل که ناگهش
حسن و جمال آن مه نیکولقا ببرد

📚 #مولوی - دیوان شمس - غزلیات - غزل شماره ۸۶۸

🆔 https://xn--r1a.website/manotanhaih

درود

بامداد خوش

پای بند قفسم باز و پر بازم نیست
سر گل دارم و پروانه ی پروازم نیست
گل به لبخند و مرا گریه گرفته ست گلو
چون دلم تنگ نباشد که پر بازم نیست

گاهم از نای دل خویش نوایی برسان
که جزین ناله ی سوز تو دمسازم نیست
در گلو می شکند ناله ام از رقت دل
قصه ها هست ولی طاقت ابرازم نیست

ساز هم با نفس گرم تو آوازی داشت
بی تو دیگر سر ساز و دل آوازم نیست
آه اگر اشک منت باز نگوید غم دل
که درین پرده جزین همدم و همرازم نیست

دلم از مهر تو درتاب شد ای ماه ولی
چه کنم شیوه ی آیینه ی غمازم نیست
به گره بندی آن ابروی باریک اندیش
که به جز روی تو در چشم نظر بازم نیست
سایه چون باد صبا خسته ی سرگردانم
تا به سر سایه ی آن سرو سرافرازم نیست

📚 #سایه - سیاه مشق - غزل - سایه ی سرگردان

🆔 https://xn--r1a.website/manotanhaih

گفتم كمي بخند كه گفتي قرار نيست
يعني كه خنده سهم دل بيقرار نيست

آتش به اختياري و من غم در اختيار
در غم هم آتشي است كه در اختيار نيست

پايان روسپيدي من در غم تو نيست
شيرين چنانكه عاقبت شوره زار نيست

كردي شبيه سازي آن آيه را كه گفت
عشقت حكومتي است كه از آن فرار نيست

شب تا سحر نوشته ام و پاك كرده ام
ناپاك آن دلي كه به دلبر دچار نيست

📚 #احمد_پروين

🆔 https://xn--r1a.website/manotanhaih

درود

بامداد خوش

ای دل زشراب جهل مستی تا کی
وی نیست شونده لاف هستی تا کی

گر غرقه بحر غفلت و آز نه ای
تردامنی و هواپرستی تا کی

📚 #ابوسعید ابوالخیر - رباعیات - رباعی شماره ۶۷۰

🆔 https://xn--r1a.website/manotanhaih

درود

بامداد خوش

عشق تو بکشت عالم و عامی را
زلف تو برانداخت نکونامی را

چشم سیه مست تو بیرون آورد
از صومعه بایزید بسطامی را

📚 #خاقانی - دیوان اشعار - رباعیات - رباعی شماره ۵

🆔 https://xn--r1a.website/manotanhaih

نه فانوسی کنار لحظه های تارمان مانده
نه دیگر زلف تاکی بر سر دیوارمان مانده
 
فقط اندوه می گیرد سراغی از غریبی مان
همان که یارمان بوده، کماکان یارمان مانده
 
بپرس از پیشگوهای محلی این معما را
چقدر از روزهای مثل زهرمارمان مانده؟
 
چقدر از دلخوشی های کم و کوتاهمان رفته؟
چقدر از زخمهای بر جگر بسیارمان مانده؟
 
سزای خواندن از عشق است در گوش کر جنگل
اگر که قطره خونی گوشه منقارمان مانده
 
تو تقدیر منی، ای عشق! اما عقل می گوید:
بیا بگذر ز تقدیرت... همین یک کارمان مانده
 

📚 #حامد_عسگری

🆔 https://xn--r1a.website/manotanhaih

درود

بامداد خوش

آن کس که از او صبر محال است و سکونم
بگذشت ده انگشت فروبرده به خونم
پرسید که چونی ز غم و درد جدایی
گفتم نه چنانم که توان گفت که چونم

زان گه که مرا روی تو محراب نظر شد
از دست زبان ها به تحمل چو ستونم
مشنو که همه عمر جفا برده ام از کس
جز بر سر کوی تو که دیوار زبونم

بیم است چو شرح غم عشق تو نویسم
کآتش به قلم در فتد از سوز درونم
آنان که شمردند مرا عاقل و هشیار
کو تا بنویسند گواهی به جنونم
شمشیر برآور که مرادم سر سعدیست
ور سر ننهم در قدمت عاشق دونم

📚 #سعدی - دیوان اشعار - غزلیات - غزل ۴۲۲

🆔 https://xn--r1a.website/manotanhaih

درود

بامداد خوش

اگر آن ماه مهربان گردد
غم دل غمگسار جان گردد
آنکه چون نامش آورم بزبان
همه اجزای من زبان گردد
ور کنم یاد ناوک چشمش
مو بر اعضای من سنان گردد

چون کنم نقش ابرویش بردل
قد چون تیر من کمان گردد
مه ز شرم جمال او هرماه
در حجاب عدم نهان گردد
یا رب این آسیاب دولابی
چند برخون عاشقان گردد

چون دلم با غم تو گوید راز
در میان خامه ترجمان گردد
از لبت هر که او نشان پرسد
چون دهان تو بی نشان گردد
چون ز لعلت سخن کند خواجو
شکر از منطقش روان گردد

📚 #خواجوی کرمانی - غزلیات - غزل شماره ۲۵۵

🆔 https://xn--r1a.website/manotanhaih

درود

بامداد خوش

هر چند که رند کوچه و بازاریم
ای خواجه مپندار که بی مقداریم

سری که به آصف سلیمان دادند
داریم، ولی به هرکسی نسپاریم

📚 #شیخ بهایی - دیوان اشعار - رباعیات - رباعی شماره ۶۲

🆔 https://xn--r1a.website/manotanhaih

بنظرم مهمتر از این نداریم
بترسید
از کسی که به نون و نمک ،
به سلام علیک ،
به حق بینتون ،
به حق نون و نمک اعتقاد نداره
خطرناکن
فرار کنید از بغلشون
بخدا

🆔 https://xn--r1a.website/manotanhaih

درود

بامداد خوش

زان پیش که بودها نبودست
بود تو ز ما جدا نبودست
چون بود تو بود بود ما بود
کی بود که بود ما نبودست

گر بود تو بود بود ما نی
موقوف تو بد چرا نبودست
ما بر در تو چو خاک بودیم
نه آب و نه گل هوا نبودست

در صدر محبتت نشاندیم
زان پیش که حرف لا نبودست
دریای تو جوش سر برآورد
پر شد همه جا و جا نبودست
عطار ضعیف را دل ریش
جز درد تو به دوا نبودست

📚 #عطار - دیوان اشعار - غزلیات - غزل شماره ۵۵

🆔 https://xn--r1a.website/manotanhaih