بر جاده‌ای پُرغبار
به جست‌وجوی لبانِ توام
خمان خمان می‌کاوم،
زیر و زبرِدهر سنگِ خزه‌پوش را،
حلزون‌های خفته‌ در سایه‌بانِ مارپیچِ نمناک را،
بیدار می‌کنم
می‌پرسم که محبوب من کجاست؟
شاخک‌هایشان از صدف بیرون می‌آید
به خورشید، دزدانه نگاهی می‌کنند
و ناپدید می‌شوند...
بی‌هیچ کلامی
می‌پرسم از سنگ؛
با دستانِ مشتاقِ گرمم
رخِ زبرش را نوازش می‌کنم،
و او همچنان خاموش.
می‌پرسم از خورشید:
به جانبِ مغرب سر خم می‌کند،
و من تمامِ مغرب‌زمین را،
برای یافتنت
در پیِ خورشید می‌روم...

#هالینا_پوشویاتوسکا
#برگردان: بنفشه میرزایی



@asheghanehaye_fatima

مرا به رقص و به شنیدن می‌کشانند
این واژه‌های بی‌مانند.

زیرِ دو کتفم را می‌گیرند و بالایم می‌برند تا نشیمن ابرها...

رگبار می‌بارم از چشمم؛ چه رگباری...!
بارانِ سیاه...

با خود می‌برندم تا عصر ایوان‌های پر از گل؛

و من در دستانشان، کودکی پَرگونم که نسیم می‌بردم

برایم هفت ماه می‌آورند و سبدی غزل...

هدیه‌هاشان خورشید است و‌ تابستان و فوج پرستوها...

و‌ اویی که می‌گوید: بهترینش منم،
من که برابرم با هزار ستاره
منی که گنجم و از من زیباتر ندیده‌اند در تمام نگاره‌ها...

از شیداییِ آنچه می‌گویدم، رقص‌گاه و رقص از یادم می‌رود...

این واژه‌ها و او تاریخم را دگرگون می‌کنند

گویی به چشم برهم‌زدنی از من زنی می‌سازد و
کاخی خیالی
که جز به آنی ساکنش نیستم...

برمی‌گردم پشت میزتحریرم،
اما هیچ با من نیست،
مگر آن واژه‌ها...

#نزار_قبانی
#برگردان_فرشید_سادات_شریفی

@asheghanehaye_fatima

و گویی چشمانش
شعله‌های آتش بودند
که تا صبحگاه
با من پرواز می‌کردند
و من در نیافتم
این چشمان عجیب‌رنگ چه‌اند؟

#آنا_آخماتووا
#برگردان:#عبدالعلی_دست_غیب
@asheghanehaye_fatima

او را گفت:
نمی‌خوابم تا خواب بینم
بل
می‌خوابم
تا فراموشت کنم!
.
#محمود_درویش
#برگردان_صالح_بوعذار

@asheghanehaye_fatima

.
ميانِ زمين و آسمان معلق مانده‌ام
چون ذراتِ هوا بر كُتِ تو
شبيهِ قطره‌ى آبى بر نوكِ چانه‌ات
شبيهِ عنكبوتى ميان دو تُهى
همانندِ تقديرى
ميانِ لب‌هاى خدا.

#مرام‌المصرى
#برگردان: #محمدمرکبیان

@asheghanehaye_fatima

یاران من! زن را عزیز و مقدّس بدارید. عزیزش بدارید، نه ازبهرِ آن‌که مادرِ نسلی­‌ست؛ یا همسر شماست؛ یا معشوقه­‌ی شمایان؛ بل عزیزش بدارید از آن­روی که وی همزادِ مرد است وُ شریکِ اوی در بخش بخش کارزار زندگانیِ مشترک، طولانی وُ دردهای جانکاه. ازین­‌رو مرد، بی زن نمی­‌تواند از گستره­‌ی دوگانگی درگذرد. امّا با وجودِ زن، می­‌تواند به یگانگی دست یابد، آن­‌چنان­‌که زن نیز، با بودنِ مرد از دوگانگی می­‌رهَد. این دو همزاد در نهایت متّحد و یگانه می­‌شوند. آن یگانه­‌ای که نه مادینه است و نه نرینه، بل انسانِ فرارونده؛ انسانِ کامل!
.
#کتاب_مرداد
#میخائیل_نعیمه
#برگردان_صالح_بوعذار


@asheghanehaye_fatima