⭕️بخش چهارم ⭕️
بازیکنان کهنه‌کار مثل کاپیتان #تونی #آدامز در مقابل شیوه‌ی ونگر مقاومت کردند. آدامز در اولین واکنش‌اش گفت: «این فرانسوی چی از فوتبال می‌فهمد؟ او عینک به چشم می‌زند و مثل معلم‌های مدرسه است.»[۱۶] اما بازیکنانی مثل آدامز به زودی دریافتند که روش‌های «استاد» چه فایده‌هایی دارد. آرسنال در اولین حضور تمام فصل او (۹۸-۱۹۹۷) #قهرمان لیگ و جام حذفی شد؛ یک قهرمانی که با دوباره جان گرفتن بازیکنان کهنه‌کار انگلیسی (پنج بازیکنان مشهور تدافعی، دیوید سیمنِ دروازه‌بان و مارتین کئون، نیجل وینتربرن، لی دیکسون و کاپیتان تونی آدامز) و همراهی کردن خریدهای جدید از اروپا (استاد هلندی دنیس #برگ‌کمب به همراه خریدهای اصلی ونگر یعنی پاتریک #ویرا، مارک #اورمارس و امانوئل #پتی) میسر شد. این ترکیب بازیکنان قدیمی و کشف‌شده خیلی زود با هم هماهنگ شدند و نشان دادند که نوآوری در تمرین و رژیم غذایی نه تنها پیروزی به ارمغان می‌آورد، بلکه قدرت بدنی بالا باعث می‌شود که تکنیک به بالاترین سطح خود برسد و موفقیت‌ها با فوتبالی سیال و هجومی همراه شود.
#ونگر و دستیارانش بر طراحی #مرکز #تمرین باشگاه در کولنی لندن، که در سال ۱۹۹۹ افتتاح شد نظارت تام داشتند – گفته شده که حتی مدل بشقاب‌های میز نهارخوری نیز با نظر مربی انتخاب شدند – این مرکز به مربیان کمک کرد تا بازیکنان را در بهینه‌ترین شرایط تمرین بدهند و عملکرد فیزیکی، ذهنی، تاکتیکی و تکنیکی آنها را به بالاترین حد ممکن برسانند. زرتشت نیچه نیز می‌گوید: «انسان چیزی است که باید بر او فائق آمد» و می‌پرسد، «برای فائق آمدن بر او چه کرده‌اید؟» در مفهوم فوتبالی، ونگر با ساختن یک آزمایشگاه فوتبال در #لندن به دنبال یک رویکرد جامع برای پرورش بازیکنان و ایجاد استانداردهای جدید بود تا بتواند به بهترین عملکرد برای کاشتن بذر ابرانسان فوتبالی برسد.
زمانی که #آرسنال دوباره در سال ۲۰۰۲ در دو جام قهرمان شد، ونگر، همان‌طور که باشگاه (و شیوه‌ی بازی کردنش را) را بازسازی کرده بود تیم را کاملاً از نو ساخت. خیلی از بازیکنان قدیمی که به او ارث رسیده بودند جدا شدند یا نقش‌های محدودتری به عهده گرفتند، در حالی که خریدهای جدید استانداردها را بهبود بخشیدند – بیش از همه تیری #آنری، کسی که به عنوان یک گوش در یونتوس رو به زوال بود و ونگر او را به مهلک‌ترین و شاعرترین مهاجم لیگ برتر انگلیس تبدیل کرد. در روز جشن قهرمانی در ایسلینگتون، دیوید سیمن به تغییرهایی که در زمان مربی‌گری ونگر نسبت به زمانی که گراهام مربی بود پرداخت. او به دیوید فراست گفت:
آرسن بُعد جدیدی به آرسنال اضافه کرد – می‌دانی، امکانات جدید تمرینی، رژیم تمرینی و رژیم غذایی جدید و شیوه‌ی بهتری برای بازی کردن. مردم از شیوه‌ی بازی کردن ما لذت می‌برند و حالا که این‌گونه بازی می‌کنیم از شر عنوان آرسنال کسل‌کننده خلاص شده‌ایم.[۱۷]
♦️آرسنال کسل‌کننده‌ی کسل‌کننده به آرسنال گل‌زنِ گل‌زن تبدیل شد.♦️
مفهوم #توتال #فوتبال [۱۸] عموماً به عنوان یک نوآوری هلندی شناخته می‌شود، اما تیم ملی نارنجی با هنرنمایی یوهان کرایوف و به مربی‌گری رینوس میکائلز هیچ‌گاه نتوانست پیروزی مهمی به دست بیاورد و بازی زیبایش را به تکامل برساند. با وجود قهرمانی سه‌گانه آژاکس در سال ۱۹۷۲، #افسانه‌ی #فوتبال توتال همیشه برای چشم‌ها زیبا بود اما برای بردن جام عملی به نظر نمی‌رسید. #آرسنال زیر نظر #ونگر توانست یک بازی سیال و آزاد با پاس‌های کوتاه و رویکردی تهاجمی ارائه کند؛ به‌طوری که #منتقدان بازی آنها را شاعرانه، هماهنگ و سمفونیک و حتی اروتیک خوانده‌اند. آنها با قهرمانی در لیگ برتر بدون هیچ شکستی در فصل ۰۴-۲۰۰۳ توانستند به کمال برسند و #لقب «شکست‌ناپذیرها» را به دست بیاورند.
حتی #مربی #افسانه‌ای برین کلو نیز با اکراه پیروزی‌های آرسنال را تبریک گفت: «فوتبال را طوری نوازش می‌کنند که همیشه آروز داشته‌ام #مرلین #مورنو را نوازش کنم»[۱۹] تیم چهل و نه بازی لیگ را بدون شکست پشت سر گذاشت، چنین برتری و کمال مستمر و ادامه‌داری در این ورزش مدرن بی‌سابقه است و هنگامی که جلوه‌های زیبایی‌شناختی شیوه‌ی بازی‌شان را در نظر بگیریم ارزشش دو چندان می‌شود. در اینجا رویکردی به ورزش وجود دارد که از تکنیک به مثابه وسیله‌ای برای رسیدن به هدفی خاص بهره نمی‌گیرد و رویکرد سودگرایانه به بازی کردن را رد می‌کند؛ رویکردی که بازی می‌کند تا نبازد و یا از کاربردی‌ترین و بهینه‌ترین وسایل استفاده می‌کند تا به پیروزی برسد. آرسنال طوری بازی می‌کند که انگار بردن تنها به عنوان یک پدیدار زیبایی‌شناختی قابل کسب کردن است؛ #هواداران نیز راه ونگر را دنبال می‌کنند و به دنبال قهرمانی هستند اما مثل یک اثر هنری، هم برای سرگرم شدن و هم برای خلق چیزی جدید – یا حتی به دنبال رسیدن به حس اصیل‌تر وجد و جذبه.
@Arsenal_iranianchannel
بازیکنان کهنه‌کار مثل کاپیتان #تونی #آدامز در مقابل شیوه‌ی ونگر مقاومت کردند. آدامز در اولین واکنش‌اش گفت: «این فرانسوی چی از فوتبال می‌فهمد؟ او عینک به چشم می‌زند و مثل معلم‌های مدرسه است.»[۱۶] اما بازیکنانی مثل آدامز به زودی دریافتند که روش‌های «استاد» چه فایده‌هایی دارد. آرسنال در اولین حضور تمام فصل او (۹۸-۱۹۹۷) #قهرمان لیگ و جام حذفی شد؛ یک قهرمانی که با دوباره جان گرفتن بازیکنان کهنه‌کار انگلیسی (پنج بازیکنان مشهور تدافعی، دیوید سیمنِ دروازه‌بان و مارتین کئون، نیجل وینتربرن، لی دیکسون و کاپیتان تونی آدامز) و همراهی کردن خریدهای جدید از اروپا (استاد هلندی دنیس #برگ‌کمب به همراه خریدهای اصلی ونگر یعنی پاتریک #ویرا، مارک #اورمارس و امانوئل #پتی) میسر شد. این ترکیب بازیکنان قدیمی و کشف‌شده خیلی زود با هم هماهنگ شدند و نشان دادند که نوآوری در تمرین و رژیم غذایی نه تنها پیروزی به ارمغان می‌آورد، بلکه قدرت بدنی بالا باعث می‌شود که تکنیک به بالاترین سطح خود برسد و موفقیت‌ها با فوتبالی سیال و هجومی همراه شود.
#ونگر و دستیارانش بر طراحی #مرکز #تمرین باشگاه در کولنی لندن، که در سال ۱۹۹۹ افتتاح شد نظارت تام داشتند – گفته شده که حتی مدل بشقاب‌های میز نهارخوری نیز با نظر مربی انتخاب شدند – این مرکز به مربیان کمک کرد تا بازیکنان را در بهینه‌ترین شرایط تمرین بدهند و عملکرد فیزیکی، ذهنی، تاکتیکی و تکنیکی آنها را به بالاترین حد ممکن برسانند. زرتشت نیچه نیز می‌گوید: «انسان چیزی است که باید بر او فائق آمد» و می‌پرسد، «برای فائق آمدن بر او چه کرده‌اید؟» در مفهوم فوتبالی، ونگر با ساختن یک آزمایشگاه فوتبال در #لندن به دنبال یک رویکرد جامع برای پرورش بازیکنان و ایجاد استانداردهای جدید بود تا بتواند به بهترین عملکرد برای کاشتن بذر ابرانسان فوتبالی برسد.
زمانی که #آرسنال دوباره در سال ۲۰۰۲ در دو جام قهرمان شد، ونگر، همان‌طور که باشگاه (و شیوه‌ی بازی کردنش را) را بازسازی کرده بود تیم را کاملاً از نو ساخت. خیلی از بازیکنان قدیمی که به او ارث رسیده بودند جدا شدند یا نقش‌های محدودتری به عهده گرفتند، در حالی که خریدهای جدید استانداردها را بهبود بخشیدند – بیش از همه تیری #آنری، کسی که به عنوان یک گوش در یونتوس رو به زوال بود و ونگر او را به مهلک‌ترین و شاعرترین مهاجم لیگ برتر انگلیس تبدیل کرد. در روز جشن قهرمانی در ایسلینگتون، دیوید سیمن به تغییرهایی که در زمان مربی‌گری ونگر نسبت به زمانی که گراهام مربی بود پرداخت. او به دیوید فراست گفت:
آرسن بُعد جدیدی به آرسنال اضافه کرد – می‌دانی، امکانات جدید تمرینی، رژیم تمرینی و رژیم غذایی جدید و شیوه‌ی بهتری برای بازی کردن. مردم از شیوه‌ی بازی کردن ما لذت می‌برند و حالا که این‌گونه بازی می‌کنیم از شر عنوان آرسنال کسل‌کننده خلاص شده‌ایم.[۱۷]
♦️آرسنال کسل‌کننده‌ی کسل‌کننده به آرسنال گل‌زنِ گل‌زن تبدیل شد.♦️
مفهوم #توتال #فوتبال [۱۸] عموماً به عنوان یک نوآوری هلندی شناخته می‌شود، اما تیم ملی نارنجی با هنرنمایی یوهان کرایوف و به مربی‌گری رینوس میکائلز هیچ‌گاه نتوانست پیروزی مهمی به دست بیاورد و بازی زیبایش را به تکامل برساند. با وجود قهرمانی سه‌گانه آژاکس در سال ۱۹۷۲، #افسانه‌ی #فوتبال توتال همیشه برای چشم‌ها زیبا بود اما برای بردن جام عملی به نظر نمی‌رسید. #آرسنال زیر نظر #ونگر توانست یک بازی سیال و آزاد با پاس‌های کوتاه و رویکردی تهاجمی ارائه کند؛ به‌طوری که #منتقدان بازی آنها را شاعرانه، هماهنگ و سمفونیک و حتی اروتیک خوانده‌اند. آنها با قهرمانی در لیگ برتر بدون هیچ شکستی در فصل ۰۴-۲۰۰۳ توانستند به کمال برسند و #لقب «شکست‌ناپذیرها» را به دست بیاورند.
حتی #مربی #افسانه‌ای برین کلو نیز با اکراه پیروزی‌های آرسنال را تبریک گفت: «فوتبال را طوری نوازش می‌کنند که همیشه آروز داشته‌ام #مرلین #مورنو را نوازش کنم»[۱۹] تیم چهل و نه بازی لیگ را بدون شکست پشت سر گذاشت، چنین برتری و کمال مستمر و ادامه‌داری در این ورزش مدرن بی‌سابقه است و هنگامی که جلوه‌های زیبایی‌شناختی شیوه‌ی بازی‌شان را در نظر بگیریم ارزشش دو چندان می‌شود. در اینجا رویکردی به ورزش وجود دارد که از تکنیک به مثابه وسیله‌ای برای رسیدن به هدفی خاص بهره نمی‌گیرد و رویکرد سودگرایانه به بازی کردن را رد می‌کند؛ رویکردی که بازی می‌کند تا نبازد و یا از کاربردی‌ترین و بهینه‌ترین وسایل استفاده می‌کند تا به پیروزی برسد. آرسنال طوری بازی می‌کند که انگار بردن تنها به عنوان یک پدیدار زیبایی‌شناختی قابل کسب کردن است؛ #هواداران نیز راه ونگر را دنبال می‌کنند و به دنبال قهرمانی هستند اما مثل یک اثر هنری، هم برای سرگرم شدن و هم برای خلق چیزی جدید – یا حتی به دنبال رسیدن به حس اصیل‌تر وجد و جذبه.
@Arsenal_iranianchannel
اورمارس: خوشحالم که ونگر برای من قمار کرد
📎اختصاصی - مارک اورمارس می گوید اولین فصلش در آرسنال بهترین فصلش در دوران فوتبالی اش بوده است و از اینکه ونگر روی او قمار کرد، خوشحال است.
این بازیکن هلندی در ماه ژوئن 1997 از باشگاه آژاکس به آرسنال پیوست. اورمارس نقش کلیدی در اولین فصل حضورش برای توپچی ها داشت و با آرسنال موفق به کسب دو قهرمانی شد. اورمارس می گوید این،لحظه ای فراموش ناشدنی برای او بوده است.
#اورمارس در مصاحبه اختصاصی به مناسب سالروز پیوستنش به آرسنال، به Arsenal Player باشگاه آرسنال گفت" زمانی که من قرارداد بستم، همه می گفتند « نه، او به اندازه کافی خوب نیست؛ او در سطح آرسنال نیست» "
" در آن زمان روی زانویم جراحی کرده بودم، زمانی که شما 22 سال دارید جراحی خیلی سختی است، خصوصا در آن زمان ها. اما من شک نداشتم که فقط به ریکاوری و بودن دوباره در زمین نیاز دارم."
" بسیار خوشحالم که ونگر توانست گذشته و پتانسل مرا بعنوان به بازیکن ببیند. او آن ها را دید، توان و بزرگی او بود که روی من قمار کرد. یک سال بعد از آن، من بهترین سال دوران فوتبالی ام را داشتم."
" در آن دوره، وقتی ما بازی می کردیم احساس می کردیم شکست ناپذیریم. بهترین دوران فوتبالم بعنوان یه بازیکن بود."
"ما ری #پارلر را داشتیم کسی که بسیار عالی عمل می کرد. او قدرت خوبی داشت و بخوبی کار می کرد، بنابراین من می توانستم با ریسک بیشتری در جلو بازی کنم بخاطر اینکه ری کارهای زیادی در دفاع انجام می داد، همچنین بخاطر امانوئل #پتی و پاتریک #ویرا. آنها به من اجازه می دادند بازتر بازی کنم و اینا باعث می شدند من گل های زیادی به ثمر برسانم."
@Arsenal_iranianchannel
📎اختصاصی - مارک اورمارس می گوید اولین فصلش در آرسنال بهترین فصلش در دوران فوتبالی اش بوده است و از اینکه ونگر روی او قمار کرد، خوشحال است.
این بازیکن هلندی در ماه ژوئن 1997 از باشگاه آژاکس به آرسنال پیوست. اورمارس نقش کلیدی در اولین فصل حضورش برای توپچی ها داشت و با آرسنال موفق به کسب دو قهرمانی شد. اورمارس می گوید این،لحظه ای فراموش ناشدنی برای او بوده است.
#اورمارس در مصاحبه اختصاصی به مناسب سالروز پیوستنش به آرسنال، به Arsenal Player باشگاه آرسنال گفت" زمانی که من قرارداد بستم، همه می گفتند « نه، او به اندازه کافی خوب نیست؛ او در سطح آرسنال نیست» "
" در آن زمان روی زانویم جراحی کرده بودم، زمانی که شما 22 سال دارید جراحی خیلی سختی است، خصوصا در آن زمان ها. اما من شک نداشتم که فقط به ریکاوری و بودن دوباره در زمین نیاز دارم."
" بسیار خوشحالم که ونگر توانست گذشته و پتانسل مرا بعنوان به بازیکن ببیند. او آن ها را دید، توان و بزرگی او بود که روی من قمار کرد. یک سال بعد از آن، من بهترین سال دوران فوتبالی ام را داشتم."
" در آن دوره، وقتی ما بازی می کردیم احساس می کردیم شکست ناپذیریم. بهترین دوران فوتبالم بعنوان یه بازیکن بود."
"ما ری #پارلر را داشتیم کسی که بسیار عالی عمل می کرد. او قدرت خوبی داشت و بخوبی کار می کرد، بنابراین من می توانستم با ریسک بیشتری در جلو بازی کنم بخاطر اینکه ری کارهای زیادی در دفاع انجام می داد، همچنین بخاطر امانوئل #پتی و پاتریک #ویرا. آنها به من اجازه می دادند بازتر بازی کنم و اینا باعث می شدند من گل های زیادی به ثمر برسانم."
@Arsenal_iranianchannel
پتی: احساس کردم بخشی از تاریخ هستم
📎اختصاصی- امانوئل پتی می گوید، او احساس می کرد "بخشی از تاریخ" بود زمانی که به آرسنال پیوست و برای اولین بار وارد رختکن هایبوری شد.
ستاره سابق آرسنال و فرانسه در ژوئن 1997 همراه با مارک #اورمارس در یک روز به آرسنال اضافه شد. او رفته رفته با زوجش پاتریک #ویرا خط هافبک قوی و مستحکمی در آرسنال تشکیل دادند. توپچی ها در اولین فصل حضور پتی موفق به کسب دو قهرمانی شدند و دبل کردند.
امانوئل #پتی اقرار کرد او دچار شوک فرهنگی بود وقتی که اولین بار به شمال لندن آمد. پتی در مصاحبه اختصاصی به مناسب سالروز پیوستنش به آرسنال به Arsenal Player باشگاه آرسنال گفت:" شخصیت های بزرگ زیادی در آرسنال بود و فرهنگ اینجا با فرانسه کاملا فرق می کرد. ما برای بازی ها با آهنگ رپ و خیلی چیزای دیگر آماده می شدیم."
" من پایکوبی یان #رایت را در رختکن هایبوری بیاد دارم. اسم های حکاکی شده روی چوب نیمکت ها را نیز بیاد دارم. "
" شبیه به یه تاریخ بود، شما بخشی از تاریخ هستید. شما می توانید رختکن را حس کنید وقتی که همه قبل از شما به آنجا می آمدند. به لحظاتم در آنجا عشق می ورزم. ما قهرمان لیگ برتر شدیم و من فکر می کنم آن اولین قدم برای اعتبار آرسن ونگر در انگلیس و هم چنین بازیکنان و افراد فرانسوی بود."
" ما بازیکنان فرانسوی، زیر فشار بسیار زیادی زندگی می کردیم، چون می دانستیم آرسن همانند ما فرانسوی می باشد، بنابراین می بایستی بیشتر و بیشتر و بیشتر کار کنیم. فکر می کنم تمام بازیکنان انگلیسی نیز آن را فهمیده بودند و از ابتدا آن را می دانستند که ما هر کاری خواهیم کرد تا همه چیز را برنده شویم. بهمین خاطر است که قهرمان شدن و کسب FA Cup در در #ومبلی همانند یک رویا بود. آن استادیوم شبیه استادیوم استاد دو فرانس بود زمانی که ما جام جهانی را بردیم؛ خیلی خاص بود."
@Arsenal_iranianchannel
📎اختصاصی- امانوئل پتی می گوید، او احساس می کرد "بخشی از تاریخ" بود زمانی که به آرسنال پیوست و برای اولین بار وارد رختکن هایبوری شد.
ستاره سابق آرسنال و فرانسه در ژوئن 1997 همراه با مارک #اورمارس در یک روز به آرسنال اضافه شد. او رفته رفته با زوجش پاتریک #ویرا خط هافبک قوی و مستحکمی در آرسنال تشکیل دادند. توپچی ها در اولین فصل حضور پتی موفق به کسب دو قهرمانی شدند و دبل کردند.
امانوئل #پتی اقرار کرد او دچار شوک فرهنگی بود وقتی که اولین بار به شمال لندن آمد. پتی در مصاحبه اختصاصی به مناسب سالروز پیوستنش به آرسنال به Arsenal Player باشگاه آرسنال گفت:" شخصیت های بزرگ زیادی در آرسنال بود و فرهنگ اینجا با فرانسه کاملا فرق می کرد. ما برای بازی ها با آهنگ رپ و خیلی چیزای دیگر آماده می شدیم."
" من پایکوبی یان #رایت را در رختکن هایبوری بیاد دارم. اسم های حکاکی شده روی چوب نیمکت ها را نیز بیاد دارم. "
" شبیه به یه تاریخ بود، شما بخشی از تاریخ هستید. شما می توانید رختکن را حس کنید وقتی که همه قبل از شما به آنجا می آمدند. به لحظاتم در آنجا عشق می ورزم. ما قهرمان لیگ برتر شدیم و من فکر می کنم آن اولین قدم برای اعتبار آرسن ونگر در انگلیس و هم چنین بازیکنان و افراد فرانسوی بود."
" ما بازیکنان فرانسوی، زیر فشار بسیار زیادی زندگی می کردیم، چون می دانستیم آرسن همانند ما فرانسوی می باشد، بنابراین می بایستی بیشتر و بیشتر و بیشتر کار کنیم. فکر می کنم تمام بازیکنان انگلیسی نیز آن را فهمیده بودند و از ابتدا آن را می دانستند که ما هر کاری خواهیم کرد تا همه چیز را برنده شویم. بهمین خاطر است که قهرمان شدن و کسب FA Cup در در #ومبلی همانند یک رویا بود. آن استادیوم شبیه استادیوم استاد دو فرانس بود زمانی که ما جام جهانی را بردیم؛ خیلی خاص بود."
@Arsenal_iranianchannel