فلسفه از دست دادن

چیزی را که از دست داده ایم، هرچي كه بوده از نظر معني، اونو پشت سر گذاشته ایم و اون استفاده اي كه ميبايست ميبردیم، برديم و ديگه به دردمان نميخورده و از اين به بعد بايد مراقب تجلي موهبتهاي تازه باشیم كه هر لحظه ممكن از راه برسه. اگر موهبتي حق الاهي ما باشه هنوز از آنه ماست و به سوي ما بازميگرده و اونا از دست نرفته اند و از راه هاي حكيمانه خدا به سويمان دگر بار متجلي ميشن.
طبق قانون جبران در ازاي هرچيز كه از دست ميدهیم چيزي رو به دست مياريم و اگر فكر ميكنیم كه چيزي يا موهبتي رو ازدست داده ایم به اين علته كه اون تغيير شكل داده و از چيري به چيز ديگري تبديل شده.
ما بايد از دلبستگي و وابستگي به انسانها و مكانها و اشيا و موضوعات گذشته و اكنون، رهايي پيداكنيم و همه چيز گذشته و اكنون و يا هر چيز و يا هركس كه ديگه جزيي از طرح الاهي زندگيمان نيست رو به حال خودشون رها كنيم و كلا از روابط و اوضاع و شرايط كهنه و فرسوده دور باشيم چون ما آزاديم و ديگران نيز آزاد

#فلسفه_از_دست_دادن

مرجع ضمیرِ «من»

وقتی می‌گوییم «من» معلوم نیست به چه چیزی اشاره می‌کنیم. بعضی می‌گویند «من» یعنی روحِ من، تنِ من. اما آیا من «تن و روح» هستم یا «تن و روح دارم»؟ آن چیزی که تن و روح دارد، مرجع است و بالاتر از تن و روح است و آن (مقام) وحدت است.

وقتی که می‌فرماید: در درون من در آ ای آن که از من منتری؛ یعنی منِ تن و منِ روح نیستی بلکه بالاتر از اینها هستی.



https://ebrahi.me/fd

#برنامه_معرفت #دکتر_دینانی #معرفت #دینانی #من #حکمت #فلسفه

کعبه جان روی جانان دیدن است
روی او در کعبه جان دیدن است

دو نوع کعبه داریم که کعبه ظاهر است و کعبه جان؛ اگر از کعبه ظاهر بروی، از مصنوع به صانع پی می‌بری. از خانه به صاحب‌خانه پی می‌بری.

کعبه جان کجاست؟ اصلا جان کجاست؟ درون جان، کعبه حق است. اگر کسی به عمق جان خود رسید ( به کعبه جان رسیده است) اگر بخواهیم از بیرون به جان برسیم، باید مطالعات عمیق و دقیق استدلالی و برهانی داشته باشیم و کتابهای زیادی باید بخوانیم. اما گاهی از خود جان به سوی تن می‌رویم. از جان باید به تن آمد یا از تن باید به جان رفت؟

در کعبه جان، صاحب کعبه را خواهی دید. اصلا کعبه جان، ظهور صاحب کعبه (ظاهر) است.

ویدئوی کامل:

https://ebrahi.me/fg

#برنامه_معرفت #دکتر_دینانی #حکمت #فلسفه #دینانی #کعبه #عطار #شعر

مهم این است که «شما» با «خدا» باشی

عارفی آیه شریفه {هُوَ مَعَكُمْ أَیْنَ مَا كُنتُمْ} را می‌خواند و می‌گوید: مهم نیست که «خدا» با شماست، خدا نه تنها با شماست بلکه با همه چیز هست. پس مهم چیست؟ مهم این است که «شما» با «خدا» باشی.

اهمیت، عظمت و تعالی وقتی است که «انسان» با «خدا» باشد. اگر انسان با #خدا بود این خیلی بالاست.

ویدئوی کامل:

https://ebrahi.me/c4

#برنامه_معرفت #دکتر_دینانی #معرفت #فلسفه #دینانی #خداشناسی

برای رفتن به درون جان آدمی، باید آن دل طهارت داشته باشد.

جناب (عارف بزرگ) شمس تبریزی می فرماید: اینکه گفته شده، قدم اول اعتقاد به خداوند است، این طور نیست بلکه اولین قدم پاکی #دل است.

از دیدگاه اهل ظاهر، قدم اول اعتقاد به خداوند است، اما (این عارف بزرگ) می‌گوید این راه برعکس است و قدم اول پاک بودن دل است.

پاکی دل هم به معنی «صداقت» است. یعنی انسان باید (دلش) پاک و طاهر و راست و روشن باشد.

ویدئوی کامل:

https://ebrahi.me/cc

#برنامه_معرفت #دکتر_دینانی #معرفت #دینانی #صدق #حکمت #فلسفه #شمس_تبریزی

بهار و نوبهار

بهار هر سال می‌آید اما یک «بهار» داریم و یک «نوبهار» این بهاری که قرار هست بیاید به زودی آیا یکی از بهارهاست، یا فقط بهار است یا «نوبهار» است؟ می‌خواهم در مورد کلمه «نو» سخن بگویم.

نوروز و بهار سال گذشته رفته است و دو مرتبه برمی‌گردد. نوروز یعنی روزِ نو. روزها می‌آیند و می‌روند. آیا این اول فروردین که قرار هست بیاید، تکرار اول فروردین های گذشته است یا یک روزی است که هیچ سابقه‌ای نداشته است؟

بین «نو» و «تکرار» باید توجه داشته باشیم بله هر سال اول فروردین می‌آید اما این تکرار نیست بلکه «نو» است. (یعنی قبلا سابقه نداشته است)

#برنامه_معرفت #دکتر_دینانی #نوروز #معرفت #دینانی #بهار #فروردین #فلسفه #حکمت

عرفان عملی

عمل از فکر ناشی می‌شود و هم انسان را آماده می‌کند برای فکر جدیدتر؛ انسان بی‌عمل خنثی است اما این عمل باید ناشی از اندیشه باشد و اندیشه دیگری هم بر آن مترتب باشد.

بعضی اشخاص که از اندیشه دور هستند، هرچه بیشتر بر عمل تاکید می‌کنند. عمل وقتی معنی نداشته باشد و شخص عمل کننده هم نداند که چه معنی ای دارد و نفهمد عمل را، بسیار خطرناک می‌شود.

من #عارف را از سخن‌اش می‌توانم بفهمم که در چه مرحله‌ای از عرفان و سلوک است. چه بسا شخصی را ببینم که شب تا روز در حال سجده است و فقط ببینم و با او حرف نزنم و نفهمم که چه عملی انجام داده است، چگونه می‌فهمم که در چه مقامی است؟ ممکن هست که نادانی بیش نباشد. اما وقتی دو کلمه حرف بزند، گویای مقام اوست.

ویدئوی کامل:

https://ebrahi.me/fl

#برنامه_معرفت #دکتر_دینانی #حکمت #فلسفه #عرفان_اسلامی #مدعی_عرفان #عرفان_عملی #عرفان_نظری #دینانی #معرفت

سه چیز اساسی در انسان

عقل، زیبایی، اخلاق

انسان حقیقت طلب است و دوست دارد حقیقت را بفهمد. دوم اینکه انسان زیبایی را دوست دارد. سوم اینکه انسان وظیفه را دوست دارد و «وظیفه شناسی» را خوب می‌داند. انسان با «عقل» به حقیقت می‌رسد. با «ذوق» زیبایی را درک می‌کند و وظیفه را با «اخلاق» در می‌یابد.

ما باید سعی کنیم که به عقل و ذوق و اخلاق آراسته باشیم تا هم خودمان راست قامت باشیم و هم در کجی‌ها راستی ببینیم.

ویدئوی کامل:
https://ebrahi.me/dw

#برنامه_معرفت #دکتر_دینانی #معرفت #اخلاق #زیبایی #حقیقت #عقل #ذوق #دینانی #فلسفه #حکمت #فیلسوف #سعادت

.
#مارتین_هایدگر در آغازِ کتابش #هستی_و_زمان به بررسیِ ماهیتِ "پرسش‌گری" می‌پردازد و الهام‌بخشِ کاوشِ #سارتر در موردِ ماهیتِ پرسش‌ها می‌گردد. کاوش‌هایِ هایدگر به درکِ انسان به عنوانِ وجودی منتهی می‌شود که پرسش‌هایی درباره‌ی سایرِ اشیاء و درباره‌ی خود طرح می‌کند. #هایدگر می‌نویسد:
.
«این موجود که هریک از ما یکی از آن هستیم، به طرحِ پرسش از امکانِ وجودِ خود می‌پردازد، و این چیزی است که اصطلاحاً با واژه‌ی دازاین درک می‌شود. #دازاین موجودی است که صرفاً در میانِ سایرِ موجودات قرار ندارد، بلکه به لحاظِ وجودی با این واقعیت متمایز می‌گردد که به وجودِ خود توجه نشان می‌دهد»
.
به عبارتِ دیگر، افراد با علامتِ سوالی که در وجودشان حک شده است، به جهان پرتاب می‌شوند. توصیفِ هایدگر از انسان‌ها به عنوانِ موجوداتی که «به وجودِ خود توجه نشان می‌دهند» به این ایده‌ی #دکارت نزدیک است که جست‌وجوی قطعیت با تلاش برایِ «به پرسش‌ گرفتنِ همه‌چیز» آغاز می‌شود با این امید که به امری قطعی دست یافته شود. با وجودِ این، هنگامی که فرآیندِ «شک در همه چیز»، در موردِ وجودِ خودِ فرد به کار بسته می‌شود انسان‌ها به طورِ کلی به عنوانِ موجوداتی شناخته می‌شوند که در خود شک می‌کنند و از [وجود و ماهیتِ] خود می‌پرسند. این ایده‌ی دکارتی-هایدگری که «همواره می‌توان خود را موضوعِ پرسش قرار داد» [همواره می‌توان #خودشناسی کرد] مضمونِ اصلیِ برداشتِ سارتر از #اصالت است.
.
#ژان_پل_سارتر می‌گوید هنگامی که ما به طورِ جدی خودمان را موردِ پُرسش قرار می‌دهیم و به این واقعیت پی می‌بریم که هیچ‌چیزْ دائمی نیست، دچارِ نوعی سرگیجه [#تهوع: عنوان یکی از رمان‌های سارتر] می‌شویم. هنگامی که با نیستی بر اثرِ به پرسش گرفتنِ خودمان و جدایی از تعاریف‌مان از خود مواجه می‌شویم، نتیجه‌ی این امر بی‌قراری و اضطراب است. این بدان معناست که هنگامی که به طورِ فعال خود را به عنوانِ موجوداتی درک می‌کنیم که از خود پرسش می‌کنند، در مقایسه با زمانی که در برداشت‌هایی که از خود داریم «ثابت‌قدم هستیم و در وضعِ موجود می‌مانیم» رنجِ بیشتری می‌بریم. هنگامی که کمتر خود را موردِ پرسش قرار می‌دهیم و درکِ خود را از خودمان به عنوانِ موجوداتِ خودپرسشگر به حداقل می‌رسانیم، رنجِ کمتری می‌بریم. به عبارتِ دیگر، تجربه‌ی آزادی بهایی دارد.
.
#رابرت_ویکس، برگرفته از کتاب #فلسفه‌_مدرن_فرانسه
.
آدمی به همان اندازه که خود را شناخته باشد آزاد است. اما #آزادی گوهر گران‌بهایی‌ست که رایگان بخشیده نمی‌شود.
.
#وحیدشاهرضا