📚 به سود چه کسی؟ و علیه چه کسی باید دانست؟

سوادآموزی و بعد از سوادآموزی، دو جریان مجزا نیستند که یکی جلوتر و دیگری به دنبال آید. بلکه دو لحظه از یک جریان تشکل اجتماعی هستند.
این جریان، هر نامی که بر آن بگذارید:
آموزش،
کنش فرهنگی،
یا انگیزه بخشی؛
همیشه ملازمه دارند با سوادآموزی و مرحله بعد از سوادآموزی.
آموزش به مثابه عمل شناختن و دانستن، ما را با پرسش های نظری و عملی متعددی روبرو می کند:
📌چه چیز را باید دانست؟
📌چرا باید دانست؟
📌چگونه باید دانست؟
📌 به سود که، و چه، باید دانست؟
و علاوه بر اینها،
📌علیه که، یا چه، باید دانست؟

منبع: آموزش در جریان پیشرفت
#پائولو_فریره

🔻🔻🔻
یادگیرنده مادام العمر باشیم:
@TeacherasLLL

📚 باید امروز کاری را که از دستمان بر می آید؛ با منابع اندکی که در اختیار داریم، انجام دهیم.
فقط با این راه است که فردا خواهیم توانست کاری را انجام دهیم که امروز نمی توانیم.

منبع: آموزش در جریان پیشرفت

#پائولو_فریره
🔻🔻🔻
یادگیرنده مادام العمر باشیم:
@TeacherasLLL

✳️نود و نه سال پیش در چنین روزی...

🔸 امروز، نوزده سپتامبر، پائولو فریره نود و نه ساله شد.

✍️اینها جملاتی از این نظریه‌پرداز تعلیم و تربیت انتقادی و آموزگار برزیلی است:

🌱اگر ساختار اجازه گفتگو ندهد، ساختار باید تغییر کند.
🌱مربی وظیفه دارد که بی طرف نباشد.
🌱معلم، البته که یک هنرمند است؛ اما هنرمند بودن به این معنا نیست که او می تواند دانش آموزان را شکل دهد. کاری که مربی در تدریس انجام می دهد این است که دانش آموزان بتوانند خودشان بشوند.

#گزین_گویه #پائولو_فریره
🔻🔻🔻
یادگیرنده مادام العمر باشیم:
@TeacherasLLL

🎥 فریره از زبان فریره

🔸 من یک بودنِ جستجوگرانه ام. مدارا می کنم؛ اما ساده لوح نیستم.

⏱ هشت دقیقه و به زبان انگلیسی است.

#پائولو_فریره
🔻🔻🔻
یادگیرنده مادام العمر باشیم:
@TeacherasLLL

🕊 آزادی پداگوژیک؛ پداگوژی آزادی

🖋 مقاله ای در باب بازنگری در آموزش و پرورش برای ارتباط برقرار کردن بین واقعیت‌های کفِ خیابان و سیستم آموزش رسمی

📌 آنچه می خوانید ترجمه و چکیده ای آزاد از بخش هایی از مقاله پیوست است؛ که در خور تامل یافتم.

🌿 خیلی برایم جالب بود؛ وقتی به تعبیر «pedagogy of Azadi» در انتهای یادداشت رسیدم.

🔸 آموزش رسمی، از آنجا که ساخته و پرداخته دولت‌هاست؛ لاجرم موضوعی متاثر از سیاست است و لذا با قدرت ارتباط تنگاتنگی دارد. از این رو، رابطه بین مدرسه و قدرت رابطه ای محکم است.
میشل فوکو نهاد "مدرسه" را در همان طبقه ای قرار می دهد که "کلینیک"ها را و "زندان" را؛ و همه را به منزله نهاد‌های کنترل و نظارت.
پائولو فریره، پیشگام تعلیم و تربیت انتقادی، تحصیلات را کنشی تحولی، سیاسی و اخلاقی می‌دانست؛ که به دانش‌آموزان امکان ابراز و تعامل می‌دهد تا معنای شهروندی انتقادی را کشف کنند و به طور معنی داری در فرآیند مردم‌سالاری مشارکت کنند. دکتر امبِدکار نیز آموزش را نیرویی رهایی‌بخش می‌داند که قادر است درون انسان‌ها را متحول کند. شعار مشهور سه بخشی او "بیاموز، بشوران، سازماندهی کن" و تاکید بر بخش میانی، بیانگر وجه تحول‌خواه و تحول‌آفرین آموزش است.
وقت هایی که به این موضوع به شکل متمرکز فکر می کنم؛ مرزهای مدرسه در ذهنم از بین می رود و دیوارهای آن، به منزله شیء جداکنندة مدرسه از خیابان، در ذهنم فرو می ریزد و مدرسه و دانشگاه را به خیابان می آورم و خیابان را به مدرسه و دانشگاه می برم.
حتی گاهی اوقات ، برای لحظه ای کوتاه ، به خودم اجازه می دهم پا را فراتر بگذارم و مدرسه و دانشگاه را از نو تعریف کنم؛ و آموزش را، کنش برای آزادی و مطالبة آنچه از دست رفته است بدانم... آزادی پداگوژیک؛ پداگوژی آزادی.
https://thewire.in/rights/education-formal-schooling-streets-reality

#آزادی #مردمسالاری
#دموکراسی #مدرسه
#سیاست #هند
#پائولو_فریره
#مدیریت_آموزشی
#سیاستگذاری_آموزشی

🔻🔻🔻
یادگیرنده مادام العمر باشیم:
@TeacherasLLL