درود

بامداد خوش

ای آنک پیش حسنت حوری قدم دو آید
در خانه خیالت شاید که غم درآید
ای آنک هر وجودی ز آغاز از تو خیزد
شاید که با وجودت در ما عدم درآید

ای غم تو جمع می‌شو کاینک سپاه شادی
تا کیقباد شادان با صد علم درآید
ای دل مباش غمگین کاینک ز شاه شیرین
آن چنگ پرنوای خالی شکم درآید

آن ساقی الهی آید ز بزم شاهی
وان مطرب معانی اکنون به دم درآید
ای غم چه خیره رویی آخر مرا نگویی
اندر درم درافتی چون او درم درآید

آخر شوم مسلم از آتش تو ای غم
زان کس که جان فزایی او را سلم درآید

📚 #مولوی - دیوان شمس - غزل شماره ۸۵۱

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

ای فرستاده سلامم به سلامت باشی
غمم آن نیست که قادر به غرامت باشی

گل که دل زنده کند بوی وفایی دارد
تو مگر صاحب اعجاز و کرامت باشی

خانه ی دل نه چنان ریخته از هم که در او
سر فرود آری و مایل به اقامت باشی

دگرم وعده ی دیدار وفایی نکند
مگر ای وعده، به دیدار قیامت باشی

شبنم آویخت به گلبرگ که ای دامن چاک
سزدت گر همه با اشک ندامت باشی

می کنم بخت بد خویش شریک گنهت
تا نه تنها تو سزاوار ملامت باشی

ای که هرگز نکند سایه فراموش تو را
یاد کردی به سلامم به سلامت باشی

📚 #سایه - سیاه مشق - غزل - اشک ندامت

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

بي واژه برايت از دلم خواهم گفت
با شعر سكوت مشكلم خواهم گفت

درياي غزل منم كه در خود غرقم
پايت برسد به ساحلم خواهم گفت

📚 #احمد_پروين

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

ای کاش مرا به نفت آلایندی
آتش بزدندی و نبخشایندی

در چشم عزیز من نمک سایندی
وز دوست جدا شدن نفرمایندی

📚 #ابوسعید ابوالخیر - رباعیات - رباعی شماره ۶۴۷

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

تا خبر دارم از او بی‌خبر از خویشتنم
با وجودش ز من آواز نیاید که منم
پیرهن می‌بدرم دم به دم از غایت شوق
که وجودم همه او گشت و من این پیرهنم

ای رقیب این همه سودا مکن و جنگ مجوی
برکنم دیده که من دیده از او برنکنم
خود گرفتم که نگویم که مرا واقعه‌ایست
دشمن و دوست بدانند قیاس از سخنم

در همه شهر فراهم ننشست انجمنی
که نه من در غمش افسانه آن انجمنم
برشکست از من و از رنج دلم باک نداشت
من نه آنم که توانم که از او برشکنم

گر همین سوز رود با من مسکین در گور
خاک اگر بازکنی سوخته یابی کفنم
گر به خون تشنه‌ای اینک من و سر باکی نیست
که به فتراک تو به زان که بود بر بدنم

مرد و زن گر به جفا کردن من برخیزند
گر بگردم ز وفای تو نه مردم که زنم
شرط عقلست که مردم بگریزند از تیر
من گر از دست تو باشد مژه بر هم نزنم

تا به گفتار درآمد دهن شیرینت
بیم آنست که شوری به جهان درفکنم
لب سعدی و دهانت ز کجا تا به کجا
این قدر بس که رود نام لبت بر دهنم

📚 #سعدی - غزلیات - غزل شماره ۴۰۹

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

دلبرم را پر طوطی بر شکر خواهد فتاد
مرغ جانم آتشش در بال و پر خواهد فتاد
هر نفس کو جلوهٔ کبک دری خواهد نمود
نالهٔ کبک دری در کوه و در خواهد فتاد

چون بدیدم لعل او گفتم دل شوریده‌ام
همچو طوطی زین شکر در شور وشر خواهد فتاد
از سرشک و چهره دارم وجه سیم و زر ولی
کی چو نرگس چشم او بر سیم و زر خواهد فتاد

بسکه چون فرهادم آب دیدگان از سر گذشت
کوه را سیل عقیقین برکمر خواهد فتاد
دشمن ار با ما بمستوری در افتد باک نیست
زانک با مستان در افتد هر که برخواهد فتاد

تشنه‌ام ساقی بده آبی روان کز سوز عشق
همچو شمعم آتش دل در جگر خواهد فتاد
دل بنکس ده که او را جان بلب خواهد رسید
دست آنکس گیر کو از پای در خواهد فتاد

بگذر ای زاهد که جز راه ملامت نسپرد
هر که روزی در خراباتش گذر خواهد فتاد
باده نوش اکنون که چین در زلف گلرویان باغ
از گذار باد گلبوی سحر خواهد فتاد

کار خواجو با تو افتاد از جهان وین دولتیست
هیچ کاری در جهان زین خوبتر خواهد فتاد ؟

📚 #خواجوی کرمانی - غزلیات - غزل شماره ۲۴۲

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

در پیش خود آن نامه چو بلکامه نهم
پروین ز سرشک دیده بر جامه نهم

بر پاسخ تو چو دست بر خامه نهم
خواهم که: دل اندر شکن نامه نهم

📚 #رودکی - رباعیات - رباعی شماره ۲۱

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

تا نیست نگردی، ره هستت ندهند
این مرتبه با همت پستت ندهند

چون شمع قرار سوختن گر ندهی
سر رشته روشنی به دستت ندهند

📚 #شیخ بهایی - دیوان اشعار - رباعیات - رباعی شماره ۳۳

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

عشق جانان همچو شمعم از قدم تا سر بسوخت
مرغ جان را نیز چون پروانه بال و پر بسوخت
عشقش آتش بود کردم مجمرش از دل چو عود
آتش سوزنده بر هم عود و هم مجمر بسوخت

زآتش رویش چو یک اخگر به صحرا اوفتاد
هر دو عالم همچو خاشاکی از آن اخگر بسوخت
خواستم تا پیش جانان پیشکش جان آورم
پیش دستی کرد عشق و جانم اندر بر بسوخت

نیست از خشک و ترم در دست جز خاکستری
کاتش غیرت درآمد خشک و تر یکسر بسوخت
دادم آن خاکستر آخر بر سر کویش به باد
برق استغنا بجست از غیب و خاکستر بسوخت

گفتم اکنون ذره ای دیگر بمانم گفت باش
ذره دیگر چه باشد ذره ای دیگر بسوخت
چون رسید این جایگه عطار نه هست و نه نیست
کفر و ایمانش نماند و مومن و کافر بسوخت

📚 #عطار - دیوان اشعار - غزلیات - غزل شماره ۲۲

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

تا اختیار کردم سر منزل رضا را
مملوک خویش دیدم فرمانده قضا را
تا ترک جان نگفتم آسوده دل نخفتم
تا سیر خود نکردم، نشناختم خدا را

چون رو به دوست کردی، سر کن به جور دشمن
چون نام عشق بردی، آماده شو، بلا را
دردا که کشت ما را شیرین لبی که می گفت
من داده ام به عیسی انفاس جان فزا را

یک نکته از دو لعلش گفتیم با سکندر
خضر از حیا بپوشید سرچشمه بقا را
دوش ای صبا از آن گل در بوستان چه گفتی
کاتش به جان فکندی مرغان خوش نوا را

بخت ار مدد نماید از زلف سر بلندش
بندی به پا توان زد صبر گریز پا را
یا رب چه شاهدی تو کز غیرت محبت
بیگانه کردی از هم، یاران آشنا را

آیینه رو نگارا از بی بصر حذر کن
ترسم که تیره سازی دلهای با صفا را
گر سوزن جفایت خون مرا بریزد
نتوان ز دست دادن سر رشته وفا را

تا دیده ام فروغی روشن به نور حق شد
کمتر ز ذره دیدم خورشید با ضیا را

📚 #فروغی بسطامی - دیوان اشعار - غزلیات - غزل شماره ۲

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

چو از بنفشه بوی صبح برخیزد
هزار وسوسه در جان من برانگیزد

کبوتر دلم از شوق می گشاید بال
که چون سپیده به آغوش صبح بگریزد

دلی که غنچه ی نشکفته ی ندامت هاست
بگو به دامن باد سحر نیاویزد

فدای دست نوازشگر نسیم شوم
که خوش به جام شرابم شکوفه می ریزد

تو هم مرا به نگاهی شکوفه باران کن
در این چمن که گل از عاشقی نپرهیزد

لبی بزن به شراب من ای شکوفه بخت
که می خوش است که با بوی گل درآمیزد

📚 #فریدون_مشیری - ابر و کوچه - شکوفه ای بر شراب

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

کو همت عالئی که تا پست شوم
کو نیستی ز خویش تا هست شوم

کی می گذرد بعاقلی عمر عزیز
ای عشق بیار باده تا مست شوم

📚 #فیض کاشانی - دیوان اشعار - رباعیات - رباعی شماره ۳۷

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

لحظه ی خوب
لحظه ی ناب

لحظه ی آبی صبح اسفند
لحظه ی ابرهای شناور

لحظه ای روشن و ژرف و جاری
حاصل معنی جمله ی آب

لحظه ای که در آن خنده هایت
جذبه را تا صنوبر رسانید

لحظه ی آبی باغ بیدار
لحظه ی روشن و نغز دیدار

📚 #محمدرضا_شفیعی_کدکنی - مثل درخت در شب باران - آبی

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

ببین برای وجودت چقدر دل تنگ است
و با سکوت حضورم همیشه در جنگ است-

کسی که شعله ی تردید و درد را پاشید
به روح ساده و سردم که بی تو بی رنگ است

دل و دماغ ندارم برای قصه شدن!
وپای رفتن من در مسیرتو لنگ است!

نگو که مثل عزازیلم و اسیر خودم..
نگو که از توو قلبت نصیب من سنگ است

ببین که زرد شد این صورتم از این تلخی
اگرچه با شب و روز دلم هما هنگ است

بیا شبی به شب شعر من به اسم غزل..
برای از تو سرودن غزل دلم تنگ است

📚 #شیوا فرازمند - وقتی تو هستی من آسمانم - بی قراری

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

آن را که می و مطرب دلکش باشد
در موسم گل چرا مشوش باشد

گل نیست دمی بی می و مطرب خالی
ز آنروی همیشه وقت گل خوش باشد

📚 #سلمان ساوجی - دیوان اشعار - رباعیات - رباعی شماره ۵۸

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

(صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد)
بنازم فال حافظ را امیدم داده می آیی...!

صبح بخیر

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

چشمم ز غمت به هر عقیقی که بسفت
بر چهره هزارگل ز رازم بشکفت

رازی که دلم ز جان همی داشت نهفت
اشکم به زبان حال با خلق بگفت

📚 #انوری - دیوان اشعار - رباعیات - رباعی شماره ۸۴

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

در شهر هر آنکسی که او مشهورست
دانم که ز درد پای تو رنجورست

هستی به معانی تو جهانی دیگر
پایی که جهانی نکشد معذورست

📚 #سنایی - دیوان اشعار - رباعیات - رباعی شماره ۵۹

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

گر ز شمعت چراغی افروزیم
خرمن خویش را بدان سوزیم
در غمت دود آن به عرش رسد
آتشی، کز درون برافروزیم

آفتاب جمال بر ما تاب
زانکه ما بی‌رخت سیه روزیم
تا ببینیم روی خوبت را
از دو عالم دو دیده بردوزیم

مایهٔ جان و دل براندازیم
به ز عشقت چه مایه اندوزیم؟
همچو طفلان به مکتب حسنت
ابجد عشق را بیاموزیم

در غم عشق اگر رود سر ما
ای عراقی، برو، که بهروزیم

📚 #عراقی - غزلیات - غزل شماره ۱۹۴

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

هوس باد بهارم به سوی صحرا برد
باد بوی تو بیاورد و قرار از ما برد
هرکجا بود دلی چشم تو برد از راهش
نه دل خسته بیمار مرا تنها برد

آمد و گرم ببرد آب رخم اشک چو سیم
زر به زر داد کسی کامد و این کالا برد
دل سنگین ترا اشک من آورد به راه
سنگ را سیل تواند به لب دریا برد

دوش دست طربم سلسله شوق تو بست
پای خیل خردم لشکر غم از جا برد
راه ما غمزه آن ترک کمان ابرو زد
رخت ما هندوی آن سرو سهی بالا برد

جام می پیش لبت دم ز روان بخشی زد
آب وی آن لب جان بخش روان افزا برد
بحث بلبل بر حافظ مکن از خوش سخنی
پیش طوطی نتوان نام هزارآوا برد

📚 #حافظ - هوس باد بهارم به سوی صحرا برد..

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih