❇️ اتحاد و اعتراض معلمان با تعطیل کردن تدریس کلاسهای مجازی در اعتراض به کاهش ساعات حق التدریس .
✍ محمد حسن پوره /فعال صنفی
با اجرای سیاست خصوصی‌سازی به‌منظور ارزان‌سازی نیروی کار و بهره‌کشی از زحمتکشان در تمام عرصه‌های تولید، خدمات، درمان، و آموزش، فقری همه‌جانبه را به آنان تحمیل کرده است. در این راستا، اعتصاب معلمان حق‌التدریسی در دو روز اخیر باعث توقف برنامه‌های آموزشی در برخی از مدارس شده است….
آموزش و پرورش، کاهش پرداخت حق‌التدریس را شایعه خوانده و از آن طرف معلمان، اساس و به‌وجود آورنده شایعات را وزارتخانه دانسته‌اند. چرا که پس از حدود یک سال هنوز حق‌التدریس معلمان پرداخت نشده و معیار پرداخت آن‌را متفاوت از قرارداد حق‌التدریس فرهنگیان با واژه «کارکرد» شرح داده‌اند. معلمان می‌گویند به تعطیلی کلاسهای درسی تا پرداخت کامل حق‌الزحمه و عذرخواهی وزیر آموزش و پرورش و معاونان او ادامه خواهند داد.
«برخلاف میل باطنی که هیچگاه نخواستم به آموزش فرزندان وطنم آسیبی وارد شود به دلیل بدعهدی مدیران آموزش و پرورش و عدم پاسخگویی در پرداخت حق‌الزحمه از اسفند پارسال تاکنون که البته مبلغ ناچیزی این چند روزه واریز نمودند، از ادامه تدریس در کلاسهای شاد معذورم. لطفا این را به پای زیاده‌خواهی دبیران‌تون نگذارید بلکه مطالبه‌گری و حق‌خواهی است....».
این پیامی‌است که در چند روز اخیر دانش‌آموزان زیادی از مناطق مختلف کشور دریافت کرده‌اند.
یکی از معلم‌ها می‌گوید از اینکه حق‌الزحمه مورد نظر همیشه با یکسال تاخیر به معلمان پرداخت می‌شود نیز با مسامحه می‌گذریم اما از تغییراتی که آموزش و پرورش در میزان ساعات تخصیصی به هر معلم در شرایط کرونایی اعمال می‌کند، نمی‌توان گذر کرد چرا که حق قانونی همکار شمرده می‌شود و تضییع حق‌الناس گناهی نابخشودنی است.
🔻اقدام به کاهش ساعات حق التدریس معلمان در حالی مطرح شده که در یکسال اخیر بدلیل همه گیری ویروس کرونا بنابر گفته مسئولان آموزش و پرورش ۴۰٪ صرفه جویی در هزینه ها ایجاد شده است .
لذا محدودیت مالی حداقل در زمان فعلی برای این وزارتخانه وجود ندارد .
کم بودن سرعت اینترنت و نیاز به اختصاص وقت بیشتری برای تدریس بیشتر از آنچه که در زمان تدریس حضوری و در کلاس از سوی معلمان صورت میگیرد ،سبب تحمیل هزینه های مضاعفی به معلمان شده است .
و این تحمیل هزینه بر معلمان خرید خدمت و قرار دادی دو چندان می شود .
🔻معلمان با تعطیل کردن ساعات حق التدریس تا پایان بهمن اعلام نموده اند، تدریس مجازی را فعلا تا پایان بهمن ادامه می دهیم و در صورت عدم پرداخت حق التدریس طبق معیار گذشته و منطبق با تدریس حضوری ، تعطیلی تدریس مجازی را تداوم خواهند داد .
معلمان در ایران همچون سایر اقشار کارگر و پرستار با اعمال سیاست‌های نئولیبرالیستی و با نگاه کالایی به مقوله آموزش بارها به این سیاستها که نتیجه ایی جز؛
#طبقاتی_شدن_آموزش
#کالایی_شدن_آموزش
#بی_عدالتی_آموزشی
#تبعیض_امکانات_آموزشی
#فرق_فقر
#خصوصی_سازی_آموزش
#بیگاری_از_نیروی_کار_آموزشی
#فاصله_عمیق_تا_خط_فقر
نداشته، با تجمع، بیانیه یا در شبکه های اجتماعی اعتراض نموده اند ،اما نه تنها پاسخی از سوی فرادستان حکومتی و وزارتی دریافت نکردند بلکه مورد #سرکوب_بازداشت_اخراج_تبعید قرار گرفتند و در حال حاضر #اسماعیل_عبدی
#ناهید_فتحعلیان
#محمد_رضا_رمضان_زاده
بدلیل فعالیتهای صنفی و مطالبه گرانه و با اتهامات واهی امنیتی در زندان بسر می برند .و شش تن دیگر از معلمان خراسان جنوبی ازجمله :
#حسین_رمضان_پور،
#مصطفی_رباطی،
#حمید_رضا_رجایی،
#علی_فروتن،
#حسن_جوهری
#سعید_حق_پرست مورد پیگرد و صدور حکم قضایی قرار گرفتند. همچنین آقای ؛ #محمد_علی_زحمتکش از فعالین صنفی استان فارس احکام سنگین قضایی(حبس،شلاق،۱۵ میلیون تومان جریمه نقدی) علیه ایشان صادر شده است .
و در آخرین مورد اعمال فشار بر فعالین صنفی، آقای #مهدی_فتحی از کنشگران صنفی استان فارس توسط نیروهای امنیتی شهرستان پاسارگاد در تاریخ ۱۹ بهمن ۹۹ بازداشت شد .
🔻#اتحاد_و_همبستگی_معلمان و سایر اقشار زحمتکش رمز رسیدن به حقوق از دست رفته و پایمال شده است و با حجم وسیع فساد و دزدی‌هایی که سالهای اخیر توسط رسانه های حکومتی اعلام و خبر رسانی شده است ،هیچ توجیحی از جمله محدودیت مالی و پولی و...برای معلمان پذیرفتنی نیست .
آموخته ایم که حق گرفتنی است نه دادنی ،این بار با همدلی و اتحاد به بخش کوچکی از حق پایمال شده خود خواهیم رسید .
۲۰ بهمن ۹۹
منبع: کانال چالش صنفی فرهنگیان
🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻
🆔 @kasenfi
✍ محمد حسن پوره /فعال صنفی
با اجرای سیاست خصوصی‌سازی به‌منظور ارزان‌سازی نیروی کار و بهره‌کشی از زحمتکشان در تمام عرصه‌های تولید، خدمات، درمان، و آموزش، فقری همه‌جانبه را به آنان تحمیل کرده است. در این راستا، اعتصاب معلمان حق‌التدریسی در دو روز اخیر باعث توقف برنامه‌های آموزشی در برخی از مدارس شده است….
آموزش و پرورش، کاهش پرداخت حق‌التدریس را شایعه خوانده و از آن طرف معلمان، اساس و به‌وجود آورنده شایعات را وزارتخانه دانسته‌اند. چرا که پس از حدود یک سال هنوز حق‌التدریس معلمان پرداخت نشده و معیار پرداخت آن‌را متفاوت از قرارداد حق‌التدریس فرهنگیان با واژه «کارکرد» شرح داده‌اند. معلمان می‌گویند به تعطیلی کلاسهای درسی تا پرداخت کامل حق‌الزحمه و عذرخواهی وزیر آموزش و پرورش و معاونان او ادامه خواهند داد.
«برخلاف میل باطنی که هیچگاه نخواستم به آموزش فرزندان وطنم آسیبی وارد شود به دلیل بدعهدی مدیران آموزش و پرورش و عدم پاسخگویی در پرداخت حق‌الزحمه از اسفند پارسال تاکنون که البته مبلغ ناچیزی این چند روزه واریز نمودند، از ادامه تدریس در کلاسهای شاد معذورم. لطفا این را به پای زیاده‌خواهی دبیران‌تون نگذارید بلکه مطالبه‌گری و حق‌خواهی است....».
این پیامی‌است که در چند روز اخیر دانش‌آموزان زیادی از مناطق مختلف کشور دریافت کرده‌اند.
یکی از معلم‌ها می‌گوید از اینکه حق‌الزحمه مورد نظر همیشه با یکسال تاخیر به معلمان پرداخت می‌شود نیز با مسامحه می‌گذریم اما از تغییراتی که آموزش و پرورش در میزان ساعات تخصیصی به هر معلم در شرایط کرونایی اعمال می‌کند، نمی‌توان گذر کرد چرا که حق قانونی همکار شمرده می‌شود و تضییع حق‌الناس گناهی نابخشودنی است.
🔻اقدام به کاهش ساعات حق التدریس معلمان در حالی مطرح شده که در یکسال اخیر بدلیل همه گیری ویروس کرونا بنابر گفته مسئولان آموزش و پرورش ۴۰٪ صرفه جویی در هزینه ها ایجاد شده است .
لذا محدودیت مالی حداقل در زمان فعلی برای این وزارتخانه وجود ندارد .
کم بودن سرعت اینترنت و نیاز به اختصاص وقت بیشتری برای تدریس بیشتر از آنچه که در زمان تدریس حضوری و در کلاس از سوی معلمان صورت میگیرد ،سبب تحمیل هزینه های مضاعفی به معلمان شده است .
و این تحمیل هزینه بر معلمان خرید خدمت و قرار دادی دو چندان می شود .
🔻معلمان با تعطیل کردن ساعات حق التدریس تا پایان بهمن اعلام نموده اند، تدریس مجازی را فعلا تا پایان بهمن ادامه می دهیم و در صورت عدم پرداخت حق التدریس طبق معیار گذشته و منطبق با تدریس حضوری ، تعطیلی تدریس مجازی را تداوم خواهند داد .
معلمان در ایران همچون سایر اقشار کارگر و پرستار با اعمال سیاست‌های نئولیبرالیستی و با نگاه کالایی به مقوله آموزش بارها به این سیاستها که نتیجه ایی جز؛
#طبقاتی_شدن_آموزش
#کالایی_شدن_آموزش
#بی_عدالتی_آموزشی
#تبعیض_امکانات_آموزشی
#فرق_فقر
#خصوصی_سازی_آموزش
#بیگاری_از_نیروی_کار_آموزشی
#فاصله_عمیق_تا_خط_فقر
نداشته، با تجمع، بیانیه یا در شبکه های اجتماعی اعتراض نموده اند ،اما نه تنها پاسخی از سوی فرادستان حکومتی و وزارتی دریافت نکردند بلکه مورد #سرکوب_بازداشت_اخراج_تبعید قرار گرفتند و در حال حاضر #اسماعیل_عبدی
#ناهید_فتحعلیان
#محمد_رضا_رمضان_زاده
بدلیل فعالیتهای صنفی و مطالبه گرانه و با اتهامات واهی امنیتی در زندان بسر می برند .و شش تن دیگر از معلمان خراسان جنوبی ازجمله :
#حسین_رمضان_پور،
#مصطفی_رباطی،
#حمید_رضا_رجایی،
#علی_فروتن،
#حسن_جوهری
#سعید_حق_پرست مورد پیگرد و صدور حکم قضایی قرار گرفتند. همچنین آقای ؛ #محمد_علی_زحمتکش از فعالین صنفی استان فارس احکام سنگین قضایی(حبس،شلاق،۱۵ میلیون تومان جریمه نقدی) علیه ایشان صادر شده است .
و در آخرین مورد اعمال فشار بر فعالین صنفی، آقای #مهدی_فتحی از کنشگران صنفی استان فارس توسط نیروهای امنیتی شهرستان پاسارگاد در تاریخ ۱۹ بهمن ۹۹ بازداشت شد .
🔻#اتحاد_و_همبستگی_معلمان و سایر اقشار زحمتکش رمز رسیدن به حقوق از دست رفته و پایمال شده است و با حجم وسیع فساد و دزدی‌هایی که سالهای اخیر توسط رسانه های حکومتی اعلام و خبر رسانی شده است ،هیچ توجیحی از جمله محدودیت مالی و پولی و...برای معلمان پذیرفتنی نیست .
آموخته ایم که حق گرفتنی است نه دادنی ،این بار با همدلی و اتحاد به بخش کوچکی از حق پایمال شده خود خواهیم رسید .
۲۰ بهمن ۹۹
منبع: کانال چالش صنفی فرهنگیان
🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻
🆔 @kasenfi
🔴 چرا #اصلاح‌طلبان خطرناک‌ترند؟
#یادداشت_روز ، پنجشنبه ، ۴ مرداد ۱۴۰۳
تجربه زیسته ما از حاکمیت، نشان‌دهنده این واقعیت است که اصلاح‌طلبان برای کنشگری سیاسی، صنفی و مدنی بسیار خطرناک‌ترند. در واقع، یک قاعده در این چند دهه وجود دارد که مطابق آن ورود اصلاح‌طلبان فضا را مه‌آلود می‌کند و تالی آن این است که مبارزه جدی و #موضوع‌گیری‌های_اصولی به سستی و رکود می‌گراید. این فضا معمولا خطرناک‌تر از فضای سرکوب عریان است. زیرا در فضای سرکوب تکلیف کنشگران حوزه‌های مختلف مشخص است: یا مبارزه می‌کنند یا نمی‌کنند. ولی با ورود اصلاح‌طلبان معمولا فضا ابری و #مرزبندی‌ها مغشوش می‌شود. در این فضا بسیاری از کنشگران، هزینه‌داده‌ها و زندان‌رفته‌ها در تردید فرو می‌روند و یک پا در هوا می‌مانند. اسامی افراد مشهوری و نامشهوری زیادی را می‌توان لیست کرد که در فضای انتخاباتی اخیر بیانیه حمایت دادند یا در فضاهای واقعی و مجازی به این استدلال روی آوردند که این بار هم می‌رویم تا فلان طیف خطرناک نیاید و سپس مبارزه خود را ادامه می‌دهیم. از یوسف اباذری تا کیوان صمیمی. از دوستان صنفی خودمان تا دیگرانی که تا دیروز گذار از جمهوری اسلامی را تنها چاره کار می‌دانستند.
اگر نگاهی گذرا به بیانیه‌ها و سخنان و استدلال‌های اولیه این افراد بیندازیم، تردید در آنها موج می‌زند. هرچند همین‌که پا در این میدان گذاشتند، ظاهرا دچار #دوگانگی_شناختی شده و بر این قاعده، به آنچه انتخاب کرده بودند، هر روز بیشتر پای فشردند. در واقع، اکثر آنها - اگر آنهایی که در جستحوی منافع خویش بودند را جدا کنیم - ابتدا با تردید و چه کنم وارد این میدان شدند و سپس …
این همان فضای خطرناکی‌ست که پیش پای کنشگران پهنه‌های مختلف گسترده می‌شود. در این فضاست که کنشگر سیاسی یا صنفی یا مدنی به امید اندک تغییری یا از هراس طیفی که به نظر خطرناک‌تر از طیف مقابل می‌رسد، از مواضع اصولی خویش عدول می‌کند و دل به چیزی می‌بندد که تجربه تاریخی این چند دهه نشان می‌دهد، دویدن پی سراب است.
در این میان برخی از فعالان صنفی معلمان نیز وارد چنین فضایی شدند. مواضع مشخص و اصولی فعالان صادق صنفی معلمان در بیانیه‌ها، قطعنامه‌ها و تجمعات اعتراضی، مجموعه‌ی در هم تنیده‌ای بود و هست که شامل مخالفت با #ایدئولوژیک بودن محتوای آموزشی، مخالفت با #کالایی_شدن_آموزش
مطالبه #عدالت_آموزشی،
حق #تشکل‌یابی_مستقل،
حق #آزادی_تجمعات، #آزادی_معلمان_زندانی، و #مطالبات_معیشتی می‌شد. مجموعه‌ای که نمی‌توان به یک یا دو مورد فروکاهید. مجموعه‌ای که چون رنجیره‌ای پیوسته به هم گره می‌خورد. از هر کدام از فعالان صنفی که در این مرزبندی مغشوش سمت انتخابات حکومتی ایستادند اگر بپرسیم که آیا در وضعیتی که با روی کار آمدن اصلاح‌طلبان تصویر و تصور می‌کنند، آیا امیدی دارند که محتوای ایدئولوژیک آموزشی و پرورشی تغییر کند، پاسخی نخواهند داشت؛ چون به صورت واقعی این امید در دولت‌های هر دو طیف جمهوری اسلامی ناممکن است. اگر از آنها بپرسید که چقدر امیدوارند بساط کالایی شدن آموزش برچیده شود، باز هم پاسخی نخواهند داشت. زیرا واقعیت جاری در دولت‌های رنگارنگ جمهوری اسلامی نشان از انتخاب نظام اقتصادی #نئولیبرالی هاری است که در هر دولت تیزتر می‌شود. اگر بپرسید آیا در دولت اصلاح‌طلبان به سطحی از عدالت آموزشی خواهیم رسید، هر پاسخی هم که دهند، واقعیت این است که عدالت آموزشی تابعی از نظام اقتصادی بزرگ‌تر جامعه است که در چارچوب همان الگوهای نئولیبرالیستی به بازتولید #فاصله_طبقاتی می‌انجامد. از حق تشکل‌یابی مستقل که بپرسید، هر پاسخی که دهند تاریخ جمهوری اسلامی پیش روی ماست. انحلال تشکل‌های کارگری، دانشجویی، معلمی و … در ابتدای انقلاب ۵۷ و برساختن خانه کارگر و تشکیلات دانشجویی و معلمی همچون انجمن اسلامی و بسیج اسلامی داشجویان، انجمن اسلامی معلمان، مجمع اسلامی معلمان و تشکل‌های متعدد وابسته دیگر که از یک سو کارکرد سرکوب طبقه خود را به عهده دارند و از سوی دیگر محفلی برای نیروهای حکومتی و محملی برای رانت‌خوری را ایجاد می‌کنند. این سیاست هنوز نیز ادامه دارد و حاکمیت همچنان تشکل‌های مستقل را دشمن خوبش می‌داند. اگر با همین خط پیش برویم و پرسش‌های خویش را ادامه دهیم، احتمالا به شکلی ناروشن و کلی پاسخ خواهند داد که شاید فضای سرکوب کاهش یابد و شاید امکان تجمع نیز فراهم آید. پاسخ این است که تجمع و اعتراض و فعالیت صنفی معلمان برای دست‌یابی به اصول پیش‌گفته است وگرنه فعالیت صنفی بدون آن اصول معنایی ندارد. این افراد نهایت به بهبود معیشت خواهند چسبید که خود تابع سیاست‌های کلی نظام و عوامل بین‌المللی و منطقه‌ای است؛ که این عوامل نیز از دست رییس حمهور خارج است. ضمن این که جنبش معلمان و فعالیت صنفی آنها هیچگاه جنبش و فعالیتی معیشت-محور نبوده است.
منبع 👇
@edalatxah
📚کانال صنفی معلمان ایران
🔸
🆔 @kasenfi
#یادداشت_روز ، پنجشنبه ، ۴ مرداد ۱۴۰۳
تجربه زیسته ما از حاکمیت، نشان‌دهنده این واقعیت است که اصلاح‌طلبان برای کنشگری سیاسی، صنفی و مدنی بسیار خطرناک‌ترند. در واقع، یک قاعده در این چند دهه وجود دارد که مطابق آن ورود اصلاح‌طلبان فضا را مه‌آلود می‌کند و تالی آن این است که مبارزه جدی و #موضوع‌گیری‌های_اصولی به سستی و رکود می‌گراید. این فضا معمولا خطرناک‌تر از فضای سرکوب عریان است. زیرا در فضای سرکوب تکلیف کنشگران حوزه‌های مختلف مشخص است: یا مبارزه می‌کنند یا نمی‌کنند. ولی با ورود اصلاح‌طلبان معمولا فضا ابری و #مرزبندی‌ها مغشوش می‌شود. در این فضا بسیاری از کنشگران، هزینه‌داده‌ها و زندان‌رفته‌ها در تردید فرو می‌روند و یک پا در هوا می‌مانند. اسامی افراد مشهوری و نامشهوری زیادی را می‌توان لیست کرد که در فضای انتخاباتی اخیر بیانیه حمایت دادند یا در فضاهای واقعی و مجازی به این استدلال روی آوردند که این بار هم می‌رویم تا فلان طیف خطرناک نیاید و سپس مبارزه خود را ادامه می‌دهیم. از یوسف اباذری تا کیوان صمیمی. از دوستان صنفی خودمان تا دیگرانی که تا دیروز گذار از جمهوری اسلامی را تنها چاره کار می‌دانستند.
اگر نگاهی گذرا به بیانیه‌ها و سخنان و استدلال‌های اولیه این افراد بیندازیم، تردید در آنها موج می‌زند. هرچند همین‌که پا در این میدان گذاشتند، ظاهرا دچار #دوگانگی_شناختی شده و بر این قاعده، به آنچه انتخاب کرده بودند، هر روز بیشتر پای فشردند. در واقع، اکثر آنها - اگر آنهایی که در جستحوی منافع خویش بودند را جدا کنیم - ابتدا با تردید و چه کنم وارد این میدان شدند و سپس …
این همان فضای خطرناکی‌ست که پیش پای کنشگران پهنه‌های مختلف گسترده می‌شود. در این فضاست که کنشگر سیاسی یا صنفی یا مدنی به امید اندک تغییری یا از هراس طیفی که به نظر خطرناک‌تر از طیف مقابل می‌رسد، از مواضع اصولی خویش عدول می‌کند و دل به چیزی می‌بندد که تجربه تاریخی این چند دهه نشان می‌دهد، دویدن پی سراب است.
در این میان برخی از فعالان صنفی معلمان نیز وارد چنین فضایی شدند. مواضع مشخص و اصولی فعالان صادق صنفی معلمان در بیانیه‌ها، قطعنامه‌ها و تجمعات اعتراضی، مجموعه‌ی در هم تنیده‌ای بود و هست که شامل مخالفت با #ایدئولوژیک بودن محتوای آموزشی، مخالفت با #کالایی_شدن_آموزش
مطالبه #عدالت_آموزشی،
حق #تشکل‌یابی_مستقل،
حق #آزادی_تجمعات، #آزادی_معلمان_زندانی، و #مطالبات_معیشتی می‌شد. مجموعه‌ای که نمی‌توان به یک یا دو مورد فروکاهید. مجموعه‌ای که چون رنجیره‌ای پیوسته به هم گره می‌خورد. از هر کدام از فعالان صنفی که در این مرزبندی مغشوش سمت انتخابات حکومتی ایستادند اگر بپرسیم که آیا در وضعیتی که با روی کار آمدن اصلاح‌طلبان تصویر و تصور می‌کنند، آیا امیدی دارند که محتوای ایدئولوژیک آموزشی و پرورشی تغییر کند، پاسخی نخواهند داشت؛ چون به صورت واقعی این امید در دولت‌های هر دو طیف جمهوری اسلامی ناممکن است. اگر از آنها بپرسید که چقدر امیدوارند بساط کالایی شدن آموزش برچیده شود، باز هم پاسخی نخواهند داشت. زیرا واقعیت جاری در دولت‌های رنگارنگ جمهوری اسلامی نشان از انتخاب نظام اقتصادی #نئولیبرالی هاری است که در هر دولت تیزتر می‌شود. اگر بپرسید آیا در دولت اصلاح‌طلبان به سطحی از عدالت آموزشی خواهیم رسید، هر پاسخی هم که دهند، واقعیت این است که عدالت آموزشی تابعی از نظام اقتصادی بزرگ‌تر جامعه است که در چارچوب همان الگوهای نئولیبرالیستی به بازتولید #فاصله_طبقاتی می‌انجامد. از حق تشکل‌یابی مستقل که بپرسید، هر پاسخی که دهند تاریخ جمهوری اسلامی پیش روی ماست. انحلال تشکل‌های کارگری، دانشجویی، معلمی و … در ابتدای انقلاب ۵۷ و برساختن خانه کارگر و تشکیلات دانشجویی و معلمی همچون انجمن اسلامی و بسیج اسلامی داشجویان، انجمن اسلامی معلمان، مجمع اسلامی معلمان و تشکل‌های متعدد وابسته دیگر که از یک سو کارکرد سرکوب طبقه خود را به عهده دارند و از سوی دیگر محفلی برای نیروهای حکومتی و محملی برای رانت‌خوری را ایجاد می‌کنند. این سیاست هنوز نیز ادامه دارد و حاکمیت همچنان تشکل‌های مستقل را دشمن خوبش می‌داند. اگر با همین خط پیش برویم و پرسش‌های خویش را ادامه دهیم، احتمالا به شکلی ناروشن و کلی پاسخ خواهند داد که شاید فضای سرکوب کاهش یابد و شاید امکان تجمع نیز فراهم آید. پاسخ این است که تجمع و اعتراض و فعالیت صنفی معلمان برای دست‌یابی به اصول پیش‌گفته است وگرنه فعالیت صنفی بدون آن اصول معنایی ندارد. این افراد نهایت به بهبود معیشت خواهند چسبید که خود تابع سیاست‌های کلی نظام و عوامل بین‌المللی و منطقه‌ای است؛ که این عوامل نیز از دست رییس حمهور خارج است. ضمن این که جنبش معلمان و فعالیت صنفی آنها هیچگاه جنبش و فعالیتی معیشت-محور نبوده است.
منبع 👇
@edalatxah
📚کانال صنفی معلمان ایران
🔸
🆔 @kasenfi