امروز شنبه اولِ اردیبهشتِ ۱۴۰۳، یعنی ۰۳/۰۲/۰۱. 😄

یکم اردیبهشت، روز بزرگداشت سعدی، گرامی باشد.

@theapll

همه گویند، ولی گفتۀ سعدی دگر است

رهیِ مُعیّری

You may hear poems written by everyone
But those written by Saadi are second to none

Translated by Behruz Safarzadeh

هرکه با داناتر از خود جدل کند تا بدانند که داناست، بدانند که نادان است.

چون درآید مِهْ از تویی به سخُن/
گرچه بِهْ دانی، اعتراض مکن

سعدی
گلستان، بابِ هشتم

غریبی گرت ماست پیش آورَد/
دو پیمانه آب است و یک چَمچه دوغ
اگر راست می‌خواهی از من شنو/
جهان‌دیده بسیار گوید دروغ

سعدی
گلستان
‌

زنِ نو کن، ای دوست، هر نوبهار/
که تقویمِ پاری نیاید به کار

سعدی
بوستان
‌

نادان را بِهْ از خاموشی نیست، و گر این مصلحت بدانستی، نادان نبودی.

سعدی
گلستان، بابِ هشتم

چه کوچۀ خوش‌نوایی!
‌

من دگر شعر نخواهم که نویسم که مگس/
زحمتم می‌دهد از بس که سخن شیرین است

سعدی
اولِ اردیبهشتِ ۱۴۰۳
‌

به سراغِ من اگر می‌آیید،
نرم و آهسته بیایید،
مبادا که تَرَک بردارد
چینیِ نازکِ تنهاییِ من.

سهرابِ سپهری

If you are going to visit me,
Please walk gently
Lest the thin porcelain of my solitude cracks.

Sohrab Sepehri
Translated by Behruz Safarzadeh

پافشاری و استقامتِ میخ
سزد ار عبرتِ بشر گردد
هرچه کوبند بیش بر سرِ او
پافشاری‌ش بیش‌تر گردد

ملک‌الشعرا بهار

جهنم (سروده به سالِ ۱۲۸۷ش)

ترسم من از جهنم و آتش‌فشانِ او
وآن مالکِ عذاب و عمودِ گرانِ او
آن اژدهای او که دُمش هست صد ذِراع
وآن آدمی که رفته میانِ دهانِ او
آن کرکسی که هست تنش هم‌چو کوهِ قاف
بر شاخۀ درختِ جَحیم آشیانِ او
آن رودِ آتشین که در او بگذرد سَعیر
وآن مارِ هشت‌پا و نهنگِ کلانِ او
آن آتشین درخت که‌ز آتش دمیده‌است
وآن میوه‌های چون سرِ اهریمنانِ او
وآن کاسۀ شرابِ حَمیمی که هرکه خورد
از ناف مشتعل شودش تا زبانِ او
آن گرزِ آتشین که فرودآید از هوا
بر مغزِ شخصِ عاصی و بر استخوانِ او
آن چاهِ ویل در طبقه‌یْ هفتمین که هست
تابوتِ دشمنانِ علی در میانِ او
آن عقربی که خلق گریزند سوی مار
از زخمِ نیشِ پُرخطرِ جان‌ستانِ او
جان می‌دهد خدا به گنه‌کار هر دمی
تا هر دمی از او بستانند جانِ او
از مو ضعیف‌تر بُوَد از تیغ تیزتر
آن پل که داده‌اند به دوزخ نشانِ او...

ملک‌الشعرا بهار
دیوان، تهران: توس، ۱۳۶۸، ج ۱، ص ۱۵۸

دخترانِ اردیبهشتی آفتاب‌اند با کمی چاشنیِ طوفان.
‌

بدرقه

حرفِ اضافۀ «به» در اصل بَد یا پَد بوده‌است و امروزه نیز هنوز با تلفظِ بِد کاربردِ محدودی دارد:
بِدان: به آن
بِدین: به این
بِدین ترتیب: به این ترتیب
بِدین وسیله: به این وسیله

واژۀ بَدرَقة یا بَذرَقة عربی‌شدۀ (مُعرّبِ) بَدرَهِ فارسی است، که مرکب از دو جزءِ بَد (به) + ره (راه) است.
بدرقه یعنی به راه با کسی رفتن برای محافظتش.

بعضی فرهنگ‌نویسانِ عربی جزءِ اولِ بدرقه، یعنی بد، را همان واژۀ بد (مقابلِ خوب) پنداشته و در ریشه‌شناسی‌اش به خطا رفته‌اند و آن را «راهِ بد» (!) معنی کرده‌اند:
البَذرَقة مأخوذة مِن بَد و راه في الفارِسیة و مَعناهُ الطّریقُ الرّديء. (ذیلِ اقرب‌الموارد)

#واژه‌شناسی

سردم‌دار.

#واژه‌شناسی

بعضی‌ها روزی چند ساعت در فضای مجازی می‌چرخند، ولی هنوز یک بار هم تمامِ صفحاتِ شناس‌نامه‌شان را دقیق نخوانده‌اند. 😁

مطمئن باشید فحشِ مادرقحبه (با عرضِ معذرت) هیچ ربطی به قهوه ندارد. 😄
ما در قهوه شکر می‌ریزیم. 😁

#واژه‌شناسی
#املا