#онлайнасар

Ҳаётий қисса
Давоми…
Муаллиф: МахмудоваКўҳинур
7-қисм
   ✏️✏️✏️
Акмал сержаҳл ва қаттиққўл бўлишига қарамай, ҳамма нағмасини хотинига қиларди. Болаларини эса жуда ҳам яхши кўрар, ҳамма эркаликларини кўтарарди. Аммо жаҳли чиққанда улар ҳам кўзига кўринмай, калтакланаётган онасини ҳимоя қилишмоқчи бўлишса, қўшиб уларга ҳам қўл кўтаришдан ўзини тўхтатолмасди. Ҳозир ҳам болалар аввалига ундан сал чўчиб туришдида, отаси меҳр билан қучоқлаб, кечирим сўраганидан сўнг улар ҳам қучоқлаб олишди.
- Дада, уйга кетайлик! Онам энди уйга қайтмаймиз деди. Унақамас а?- деди Ҳалима
- Шунақа дедими онанг… Юринглар мен билан. Сизларни олиб кетаман уйга. Кейин бориб опанг билан онангни ҳам олиб келамиз. Болалар қувониб оталари билан кетишди. Уйга келгач Акмал хотинига сим қоқиб гаплашди.
- Мен Ҳалима билан Сарварни уйга олиб келдим. Сен… сизлар ҳам келинглар, тайёрланиб турсангиз ўзим бориб олиб келаман
-Сиз мени ҳалиям тушунмабсиз шекилли, мен сиз билан ажрашаман! Уйингизни елкамни чуқури кўрсин! Болаларни эса бориб акам олиб келади. Агар бермасангиз суд қарори билан бўлса ҳам олиб келаман болаларни. Уларни ўзим катта қилиб, тарбия бераман!
- Хомтама бўлма болаларни мен энди сенга бермайман. Биз ҳал ажрашганимизам йўқ, мени ажрашиш ниятим ҳам йўқ! Қолаверса ажрашмасдан туриб суд ҳам ҳеч нима қилолмайди. Болалар эса ўз хоҳишлари билан келишди. Шу ерда юришади
- Нима қилиб бўлса ҳам болаларни сиздан оламан! Уларни калтаклар остида катта бўлишини хоҳламайман!
- Мен болаларимни яхши кўраман. Ўзимдан ўзим уларга ҳеч қўл кўтармаганман. Ҳаммаси сени деб бўлган. Тилингни тийишни ўрганганингда тинч юрган бўлар эдик.
- Сиз билан яна жанжал қилиб, асабимни кетказишни истамайман. Болалар бугун кечгача юришсин, кечқурун акам ишдан келса бориб олиб келади- деди-ю телефонни узиб қўйди.
Орада қанча гап-сўзлар, дилсиёҳликлар бўлди. Болалар ҳам онасини ёнига келишни исташмади. Сабаби Акмал уларга оналари Саидани ёмонлаб, ўзи эса бошқача ғамхўрлик қилиб, ҳамма айтганини муҳайё қилаётганди. Ҳамида эса онаси билан қолди. У анча эсини таниган, ота-онасини ажрашишини асло хоҳламасди. Шунинг учун ҳам мақсади онаси билан қолиб отаси билан яраштириш эди. Аммо икки томон ҳам болаларга бир-бирини ёмонлайвериб, орада анча совуқчилик туширишганди. Барибир ярашишмади, ажрашишди. Болалар ҳам ўз хоҳишига кўра отаси билан қолишди. Ҳамида эса онаси билан. Икки йилдан бери алоқалар деярли узилган. Акмал ҳам Саида ҳам болаларга бир-бирлари билан кўришишларига рухсат бермайди. Ҳамида дадаси ва укаларини жуда ҳам соғиниб кетган бўлсада онасига уларни кўришга борай деб айтишдан ҳам чўчиб қолган. Сабаби бир-икки марта оёқ тираб бораманлаганида онасининг юраги сиқилиб, мазаси қочиб қолганди. Меҳрга ташна Ҳамида ҳалиям хаёлларида яна олдингидек, бирга, бахтли кунлари қайтишини орзу қилиб юрарди.
🌱🌱🌱
Кабира ёшига нисбатан анча тез улғайди. Кўзларида чуқур ғам уй қургандек, уларга қараган одамнинг беихтиёр йиғлагиси келарди. Кабиранинг ўзи эса дийдаси қотган, энди деярли йиғламай қўйганди. Онаси ундан анча пайтгача кечирим сўраб, йиғлаб юрди. Қизнинг бунчалик ҳаётдан совиб, ҳиссиз бўлиб қолишига ўзини айбдор сезиб, юраги эзиларди. Опаси эса у билан гаплашмасди. Уйда худди Кабира йўқдек тутарди ўзини. Аммо энг ёмони акасининг тегажоғликлари ҳалиям давом этаётганди. Отасининг нигоҳлари эса Кабирага ачиниш ҳисси билан боқар, эркатой, эс-ҳуши жойида, аълочи қизини нима сабабдан бирданига “енгилтак қизга айланган”ини тушунмасди. Ғайратни ҳам кетидан пойлаб юрарди, аммо у ҳам анойи эмас, дадаси уйда бўлганда Кабирага қўлини учини ҳам теккизмай, ўзини меҳрибон акадек тутарди. Кабира эса уйда акасидан беркиниб юришга ҳаракат қилар, иложи борича у билан гаплашмас, яқинига ҳам йўламай ё онасининг ё отасининг олдидан жилмасликка ҳаракат қиларди. Бироқ Ғайрат барибир фурсатини топиб синглисига шилқимлик қилишдан ўзини тиёлмасди.

давоми бор...

@drabllar

#ЯКШАНБАГАУТАРКЕЧА

36 кисм


Собит билан Зумраднинг аввалдан алокаси борлигини аниқлаб берганингиз учун бир умр сиздан хурсандман.
- Миннатдорман, демокчимисиз? Мен хеч кандай...
Насим алокани узишни раво курди. ”Узсанг узавер”, дедим. Унинг йуриғига юриш хато эди. Хотинимни чакириб, тиш шифокори кандей даволаетганини, навбат олиб куйиш тартибини сурадим.
- Телефон ракамимни бердим, уникини хам езиб олдим,- деди хотиним.- Хозир хеч ким стоматологияга бориб навбатда турмайди, гали келганда, кунгирок килиб чакиришади.
Менга шу керак эди. Кейинги кун Собитнинг изига тушдим. Телефонини қўлга киритишим керак эди. Кечки соат ўн, кучада одам сийрак, боз устига у кахвахонадан икки юз грам арок ичиб чикди, оеклари сезиларли даражада чалкашди. Ен кучага бурилган жойда оркасидан шошилдим ва ракамларини тердим. Телефонни чунтагидан ўзи чикаргани маъкул эди. Ракамларни эслаб колса, кунгирок килганимни тан оламан, аммо ”тиш даволаш нархини бир оз тушуришни сурамокчи эдим”, дейман


Давоми бор...

https://tttttt.me/drabllar

#ЯКШАНБАГАУТАРКЕЧА


37 кисм


Баайни ундан етти-саккиз кадам нарида ракам терганимни сезиб утирибдими.
Мана кутганимдек пайпаслаб телефонни олди.
- Сиз ”зубной”мисиз?- дедим. ”Ха, ким бу?” деган эди, етиб бориб, телефонини юлкиб олдим-да, оёғидан чалиб, гурсиллатиб йикитдим. Ўзини унглаб олгунча мактаб олдидаги қоронғу кўчага чопиб кирдим. Бечора аламидан буғриқиб сукинганича колаверди. ”Кечир, ўзга чорам йўқ... Лекин бу хали холваси...” - дедим ичимда.
Таксида бир танишимникига бордим ва телефонни бериб, режамни обдон тушунтирдим. Хар қандай ракамдан бўлган қўнғироқни кўтармасликни, бир соатдан сунг хотинимга телефон қилиб, шилқимона гаплар гапиришини тайинладим. У айтганимни уддалади. Бу вактда мен уйда утирардим. Телефон сирли ва айёрона мусика чалди. Дастлаб хотиним хайрон холда сузлаша бошлади, ошхонага чикди, сунг асабийлашганча телефонини учириб куйди. Хеч нима билмагандек, нима гаплигини сурадим. Эртасига Собит Билан юзма-юз гаплашиб куйиш учун замин тайёр эди чоги.
- Жинни-пинни бўлганми?- тунғиллади у.
- Ким?
- Биттаси адашиб тушган, минғир-минғир килади... Газанда!
- Телефонингни бер, ўзим гаплашаман.
- Нима кераги бор ғижиллашиб!- хотинимнинг кўзлари безовта ўйнади.- Ундан кўра учириб куяйлик, кечаси одамларнинг тинчини бузадиганлар купайиб кетди, эрмак бўлманг уларга.
- Ўша жинни кимлигини билмокчиман!- шубхаомуз сўзладим.
- Д... дадаси, бу билан нима демокчисиз?
- Кечаси хотинимга ким телефон килганини билишим керакми,йўқми?!
Жахлим чикканини курган аелим телефонни узатиб деди:
- Бу тиш духтир Собит ака... Менимча, адашди. Ичган шекили.
Ўзимни баттар газабланган килиб курсатдим ва дархол кайтиб алокага чикдим. Танишим қурслик билан ”Ха, нима дейсан? Гапинг борми?” деб жавоб берди.
- ”Зубной”, сизмисиз?- сўрадим босиқлик билан.- Бу мен - Баходирман. Бугун хотинимни олиб боргандим, танидингизми? Албатта, танидингиз, хозиргина телефон килдингиз!
- Таниганда кандок, оғайни!... Гапинг борми, деяпман?
- Сизни яхшигина тиш духтир деб макташганди, нима мастмисиз? Ким билан гаплашаётганингизни биласизми? Мен тишини даволаётган аёлнинг эриман!
- Кимлигингнинг фарки йўқ. Ичишимга хужайинмисан? - деди танишим.
- Тушунмадим? Сени ”зубочистка” хам дейишганди, бу... бошка жойларни хам тозалайсан шекилли.
- Хей...
- Ув, менга кара, оқ халат! Сен билан эртага гаплашаман! Терингни шилиб, куешда куритиб, саргимтил халат тикиб бераман...
Кулгидан узимни зурга тийдим, танишим хам кахках уриб юбормаганига шукр килдим. Хотинимга бурилиб караганимда, мурдадай окариб кетганини курдим. Аел кишига бундан ортик хакорат борм? Эри унга шилкимлик килган шифокор билан гап талашиб утирибди, мавзу- покдомон хотинни йулдан уриш.
- Борманг! Узим кунини курсатаман! - деди хотиним телефонни пар естикка улоктираркан.- Шунака мияси айниган духтирни узингиз топгансиз, менга олайиб карашни бас килинг!... Ифлос! Кандай хадди сигди бунака муомала килишга?!
Эрталаб хотинимдан аввал кийиниб, тайер турдим.
- Каёкка?- кошини чимирди у.
- Кечаси билан ухлолмадим, тиш духтирнинг тишини синдиришим керак! Конига шундай ташнаманки, улай агар, умуман чидолмаяпман!
Хотинимнинг узи хал килмокчи булди, лекин оек тираб олганимдан сунг уйдан бирга чикдик. Ишга жунатиб юбормокчи эдим, кунмади. Телефон учириб куйилган эди. Собитнинг ишхонада бор- йуклигини билолмадик. Поликлиника кучасига етганимизда, дедим:
- Бупти, уни чертмайман... Ишингга бор, бизни елгиз куй. Эркакчасига, босиклик билан гапиришишнинг хам йули йук эмас. Хотини билан келиб, жанжаллашибди деган гап яхшимас, ахир.
- Жинингиз тутиб, муштлашишингизни афт-ангорингиз айтиб турибди. Камалиб кетишингиз етмай турганди!.. Мен - бечора нима орзуларда сизга турмушга чиккандим. Акалли унтасидан биттаси хам ушалмади.
- Хозир ушалтираман,- дедим ахийри ростакамига алам билан,- кам колди, етайлик! Орзуларинг ушалмаганини сал аввалрок айтмапсан-да, канча шансни кулдан утказиб юбордим.

Давоми бор...
https://tttttt.me/drabllar

#Тонги_кайфият
Овсинлар дарди😅

Овсини борлар тушунади

Яқинларга ҳам улашинг!👇
@drabllar

Kelinoyisi bor qizlar

Яқинларга ҳам улашинг!👇
@drabllar

#ТУТҚУНЛИКДА

Қош қорайганда Самарқандга етиб келдик. Йўлга чиққанимиздан оппоқ қор ёға бошлаганди. Анча қалинлашиб қолди. Яна ўша тожикча-ўзбекча гаплар билан бир тўда қиз нон кўтариб йўлда туришибди. Йўлнинг икки томонида жойлашган дўконлар чироғи йўлни ёритган. Чиройли қилиб терилган ширинликлар, тешик кулчаларга қараб, уйга нимадир олиб боргим келди. Бироқ ёнимда сариқ чақа йўқ. Машинамиз тўхтади. Терговчи «Самарқанднинг нонидан олмасак бўлмайди. Мозорбосди», -деди. Улар ўттизтача нон олишди. Менга ҳам 4 тасини беришди. Кийимларим солинган селофанга жойлаб, раҳмат айтдим. Қаршида қор эмас, ёмғир ёғаётган экан. Қоронғуда қадамларим узилган шаҳримга яна қоронғуда кириб келдим. Ўша тунда чопган жойлар, дўхтир бобони тепишган ер, ана, «Санам» фабрикаси. Баридан ўтдик. Томоғимга тош тиқилгандек ўкириб йиғлаб юбордим. Мана бизнинг «дом»мимиз. Уйимизнинг чироғи ёниқ. Чироқ нури зимис-тон кўнглимни ёритгандек бўлди. Машинадан тушдик. Ёмғир томчилари кўз ёшимга қўшилиб кетди. Мен уйга қараб чопиб боришни қанчалик истамай, оёқларим бўйсунмасди. Терговчи ҳолимни тушунгандек қўлимдан ушлади: «Юр, қизим, онанг, аканг дийдорингга зор! Бу тун яхшилаб дам ол. Эртага соат 10.00 да шаҳар прокуратурасига онанг билан борасан. Хўпми?»

-Мен ҳақимда сизга ким ахборот берди? Бахтиёр эмас экан. Унда ким?

-Эртага гаплашамиз. Ҳозир сени уйингдагиларга топшириб чиқай. Жуда чарчаганман. Икки кундан бери мен ҳам уйда йўқман.

Мен ҳайдовчи ва майорга раҳмат айтиб, хайрлашдим. Зинадан бир-бир босиб кўтарилардик. Қўшнилар чиқиб қолишини сира истамасдим. Терговчи эшикни тақиллатди. Ичкаридан чиққан заифгина овоз юрагимни ўртаб юборди. «Аяжон, Аяжоним», деб бақириб йиғлай бошладим. Аям бечорагина ҳам ўн кун ичида ўн йилга қарибди. Азадор кийим момога айлантириб қўйгандек.

Эшикни очиб, менга бир қарадида, дабдираб кетди. Терговчи илдам экан. Дарҳол ушлаб олди. Иккимиз сўзсиз бир-биримизнинг пинжимизга тиқилдик. Фақат кўз ёшларимизгина бир-бири билан сўйлашаётгандек эди. Терговчи чиқиб кетди. Дадажонимни йўқлаб ярим соатларча йиғладик. Аям ўзини тутиб олди. Қўл-оёқларимни пайпаслаб кўра бошлади. Саломатлигимдан кўнгли тўлди. Бироқ дилида бир савол бор эди - бўйи етган қизидан хавотир ҳисси. Кўзларимга қаради. Лекин нима деб сўрашнинг эпини қилолмас эди. Аяжонимни ортиқ қийнашни истамадим.

-Қўрқманг, аяжон, менга ҳеч ким қўл теккизгани йўқ.

-Болам, нуридийдам, ор-номусим. Аям мени бағрига қаттиқроқ тортди.

-Худойим, борингга шукур. Мен муштипарнинг ноласини тинглабсан. Илоё, терговчи боламнинг умри узоқ бўлсин. Милицияга паҳмат. Барака топишсин, - деб онам ошхонага ўтдилар.

-Бир пиёла иссиқ чой ич, ҳозир олиб келаман.

Давоми бор...

@drabllar

#онлайнасар
Ҳаётий қисса
Муаллиф: МахмудоваКўҳинур
Давоми…
8-қисм
✏️✏️✏️
Ҳижоб кийган кунидан уч ой ўтиб Кабира мактабни тамомлади. Аммо бир қанча муаммолар билан… Уч ой мактабга бормагани учун уни синфдан-синфга қолдирмоқчи бўлишди. Кабиранинг отаси мактабга директор билан гаплашиш учун борди. Директор қабулига кириб, салом-аликдан сўнг мақсадга кўчди:
- Мен Зайниддинова Кабиранинг отаси бўламан
- Зайниддинова? Ҳа ҳа эсладим. Хўш? Нима хизмат?
- Қизимни синфдан-синфга қолдирмоқчи экансизлар. Шу ҳақида гаплашгани келдим.
- Ҳа шундай. Негалигини мендан кўра яхши биласиз! Сиз билан бу масалада гаплашганмиз. Синф раҳбари, бошқа ўқитувчилар ҳам неча бор уйингизга бориб қизингизни мактабга чиқишини айтиб огоҳлантирганига қарамай сиз рухсат бермаган эмишсиз!
- Ҳа… йўқ мен мактабга келишига қаршимасман аслида. Сизлар қизимнинг ҳижобини ечишини талаб қилинганингиз учун рухсат бермадим.
-Ёш қизчага ҳижоб кийиб бало борми? Келиб ўқишини ўқисин! Нима қиласиз…
Директор гапини тугатмасидан уни тўхтатди
- Сиз билан бу масалада тортишиш ниятим йўқ! Кабирани синфдан синфга қолдирмаслигингизни ва битирув имтиҳонларига келишига рухсат беришингизни сўраб келдим. Бирор иложи борми?
- Бу нима деган гап?! Ўзлаштирилмаган дарслари нима бўлади. Бунинг иложи йўқ!
Кабиранинг отаси бошқа йўли йўқлигига ишончи комил бўлиб, директорнинг столи устидаги дафтарни олиб, ичига “кўк”идан солиб ёнига суриб қўйди. Шу ондаёқ директорнинг гапириш оҳанги ўзгариб кетди.
- Қизингиз бизнинг энг аълочи ўқувчиларимиздан эди. Биз шундай фаол ўқувчимиздан айрилгимиз келмаяптида. Аслида Кабира уйда ўтириб ҳам аллақачон мавзуларни ўзлаштирган бўлса керак. Қизингиз имтиҳонларга бемалол келаверсин, рўмоли билан- охирги жумла зўрға оғзидан ғулдирагандек чиқди.
Кабира мактабга боришини ўйласа юраги орқага тортиб кетди. Охирги сафар борганида синфдошлари олдида шарманда бўлганди. Бир томонда дугонаси Ҳамиданинг ёнида туриб уни ҳимоя қилишини ўйлаб озгина кўнгли хотиржам бўлди. Хайриятки, ўзи ўйлагандек ҳеч ким уни устидан ҳам кулмади, ҳижобини ечишини ҳам талаб қилмади. Имтиҳонларни топшириб, мактабди тамомлади. Энди ўқишини коллежда давом эттиради. Қайси коллежни танласам экан деб ўйлаб юрганида отаси аллақачон бу масалани ҳам ҳал қилиб бўлганди. Ҳаттоки, коллежга бориб дарсда қатнашишини ҳам ҳожати йўқ эди. Сабаби у ерда ҳам рўмоли билан муаммолар бўлиши тайин эди.
🌱🌱🌱
Кабира кечки овқатдан сўнг залда онаси билан телевизор томонша қилиб ўтирганди. Дадаси бир ҳафталик командировкага кетган. Бу эса Ғайрат учун байрамнинг ўзгинаси эди. Кўчадан ичиб келган Ғайрат тўғри хонасига қараб кетди ва у ердан туриб Кабиранинг ёлғиз қолишини кутди. Аммо онаси сингилларини ёнида ётиш учун Кабира билан биргалашиб ётоқхонага кириб кетишди. Ғайрат умидини узиб, хонасига кириб краватга ўзини отди. Аммо зум ўтмай коридордан оёқ товушлари эшитилди. Секин эшикдан пойлади. Кабиранинг ваннага кириб кетганини кўришга улгуриб қолди. Энди унинг кайфи ҳам тарқагандек тетиклашиб, синглисини ваннадан чиқишини кута бошлади. Хаёлига келган режаси ҳақида ўйлаб, иршайиб секин ваннани эшиги томон яқинлашиб, ўша ерда кута бошлади. Ҳозиргина кўзлари уйқудан юмилиб кетай деб турган Ғайрат энди кўзларини чақчайтирганча қабиҳ режасини амалга оширишга шайланиб турарди. Шу пайт ванна эшиги очилиб Кабира ташқарига бир қадам босганди ҳамки кўзи акасига тушиб ўтакаси ёрилиб, эенди бақиришга оғиз очганида акаси ҳам чаққонлик билан уни оғзини ёпиб ваннага олиб кириб, эшикни ичкаридан қулфлади. Кабиранинг ранги оқариб ҳушидан кетишдан нари бери бўлиб зўрға оёқда турганди. Ғайрат синглиси бақирмаслиги учун буқаламундек тусини ўзгартириб, меҳрибонларча синглисини тинчлантириб:
- Ўзингни бос Кабира, тинчлан,сендан бир нарсани сўрамоқчиман холос, кейин қўйиб юбораман кетасан-деди. Аммо ҳалигача унинг оғзидан қўлини олмаганди. Секиин қўйвориб, Кабирадан узоқлашди.
- Сендан бир нарса сўрайман…

@drabllar

#ЯКШАНБАГАУТАРКЕЧА

38 кисм

- Шу феълингиз асаб касал килиб куймаса эди... Ундан кура ажрашинг-да, бошка хотин олинг! Тинчийман...
- Таниш цитата!- дедим бугрикиб.
Иккинчи хотин - кимгадир бахт, кимгадир бахтсизлик келтириши хакида охирги кунларда етарлича уйлаб кургандим. Хотинимнинг огзидан монанд гапни эшитаетганим бир оз галати, бир оз хайратомуз эди. Бирок иккинчи хотин гуеки кузагарнинг иккинчи кузаси. Бу куза канчалик нафис, кимматбахо булмасин, атрофида хамиша биринчи синиклари сочилиб етади ва хеч качон бенихоя гузал манзара касб этмайди, махзунлик, кемтиклик, бир парча булса-да, армон аломатлари хеч аримайди.
Хотиним олдинга утиб олди. Стоматология хонасига хам аввал у бостириб кирди. Бирок Собит ишга келмаган экан. ”Кутиб туринглар”,- дейишди хамкасблари. Иши чикиб колганмиш. Хотиним канака ишилигини билиши шарт эканлигини важохат билан сураган эди, телефон компаниясига кетган, деган жавобни айтишди. Ташкарига чикдик. Мен уриндикда утирдим, хотиним у екдан-бу екка юриб, дам-бадам йулга куз тикар эди. Бечора шу тобда хам хамон орзулари хакида уйлаетган булса керак.
Мана, шифокоримиз хам корасини курсатди. Телефонда берилиб гаплашиб келар, пешонасидаги жарохатга малхам епиштириб олганди. Хотиним туладан келган, оппок аел эмасми, газабдан бир кизарган эди, бугирсокка ухшаб колди.
- Максадингиз оиламни бузишми?- удагайлади ул шурликка.- Кеча нега майнавозчилик килганингизни тушунтириб беринг. Эрим хам енимда! Эшитсин!
- Нима гап узи?- Собит капалаги учиб, иккимизга аланг-жаланг бокди.
- Кечаси менга телефон килиб...
- Сен аралашма!- деб хотинимнинг гапини булдим-да, Собитга дук урдим.- Кеча наша чекиб олганмидинг е асли узи шунака хурозмисан?- Екасидан гиппа бугдим.- Сен хакингда эшитдим, утириб чиккан экансан! Шу ешга киришингга карамай уйланмабсан! Одатда сог эркак ажрашса, узоги билан бир йилда...
- Куйвор! Бу канака тухмат?!
- Хотиним екиб колдими хали?!- енгилрок бир мушт урдим.- Уйнаш килиб олмокчимисан?! Эгнингга ок халат кийиб, уз беморларингга телефон килишни курсатиб куяман сенга! Хали у телефон экан, юзма- юз келганда нималар дегансан?! Улдираман сени!..
Хотиним бизни ажратиш ташвишида жон куйдирар, ердамга одам чакирар, мен эса худди улдириб куядигандек юзимга дахшатли тус бериб, чиранар эдим. Стоматологиядан хам бир неча киши чикди. Собит ”кеча телефонимни угирлаб кетишда, хозир уша сим-картамни учиртириб, янгисини олиб келяапман, хотинингга уша угри телефон килган”,- деб уктирар, мен кайсарлик килиб, тушунишни истамасдим. Роса томоша куйдим. Бировнинг хотинига гап отиб юрган одам чиндан хам худди шундай бухтонга колди.
Нихоят, кулидаги янги сим-карта когозини куриб, ”жахл отидан тушдим”. Хотиним Собитдан бирйула уч-турт марта узр суради, хатто хижолатпазликдан кон босими ошиб кетаезди.
- Чаток иш булдию...- дедим мен журттага.- Узр, духтир, мутлако одам ишонади-да, худди овози хам сизники эди...
Собит пешонасидаги жарохатни силади. ”Эссимни ебманми?”- деди.
- Ха, уша атрофда спорт мактаби бор.- дедим гапни айлантириб.- Узокдан келган айрим талабалар пул учун телефон угирлашади, хирсдай бакувватлари куп... Емон урибди, етмаганига мен хам...Яна бир марта узр.
Собит гапимни эшитишни хам хохламас, канчалик хафа булган куриниб турарди. Кеча уриб, телефонини олиб куйишди, бугун чошгохданок эр-хотин оч буридек ташланишди. Ишхонасига хам шарманда булгани-чи?
- Кечкурун келаман, айбимни юваман,- деб кулимни куксимга куйганча хотинимни етаклаб, кузидан йуколдим. ”Энди кандай килиб бу духтирга катнайман?”- йигламсиради хотиним. ”Бошка духтир топ”, дедим голибона. Бирок кувонишимга жуда эрта эди. Кечкурун Собит мени куриши билан урнидан туриб, илик сурашди.
- Кайси ресторанда ювмокчисиз?- дея кулимни анча вакт кисиб турди.
- Фарки йук. Очиги ресторанларни унчалик фаркламайман.
- Одатда мен ”Бургомистр”нинг мижозиман. Яхши жой. Сизга хам маъкулми?

Давоми бор...

https://tttttt.me/drabllar

BAXTLI YASHASH SIRI


Chinning suluv qizi Li-Li suyganiga turmushga chiqdi. U baxtli edi, biroq shirin hayotiga qari, injiq qaynonasi zahar tomizib turardi. Qaynona-kelinning adoqsiz janjallaridan to‘ygan erkak uyga kelmaydigan odat chiqardi. O‘z oilasini saqlab qolishni istagan kelinchak tabib huzuriga
bordi va dardini to‘kib soldi. Nuroniy unga kukunga o‘xshash bir dori tutqazdi.
— Bu asta-sekinlik bilan ta’sir qiladigan zahar, — dedi keksa tabib, —uni uch oy davomida
har kun oz-ozdan qaynonangning taomiga qo‘shib berasan! Qaynonangning o‘limida sendan gumonsiramasliklari uchun unga eng sara taomlarni tayyorlab, yaxshi muomalada bo‘l!
Li-Li cholning aytganiga amal qildi. «Yaxshi gap bilan ilon inidan chiqadi» deganlariday, kelinning muloyim munosabati qaynonani tamomila o‘zgartirdi. Ular onayu qizga aylandi. Yosh kelin o‘zini og‘ir yuk bosayotganday his qilib, qilmishidan pushaymon bo‘ldi va cholning huzuriga keldi.
— Qaynonamning qonini zahardan tozalovchi dori bering, iltimos. Uning o‘lishini aslo istamayman!
Chol ko‘zlari yoshlanib,javdirab tikilib turgan Li-Liga qarab, qah-qah otib kuldi.
— Qizalog‘im-a, senga berganim darmondorilar edi. Ular qaynonangning kuchiga kuch qo‘shardi.
Haqiqiy zahar,aslida,miyangda edi. Sen undan xalos bo‘lding. Endi chinakamiga baxtli yashaysan, — degan ekan tabib.

©Ba Szin

@Drabllar

💠 Do'stlaringizga ham ulashing⤵️
https://tttttt.me/joinchat/AAAAAEbX3qU3e6JV2bTAZw

Камбағал

— Хотининг туғмас! Ажрашасан!
На эплаб иш қилади, на бола туғади .
Бунинг ўзиям, этагиям — камбағал!
— Ойи...

Эшик ортида 1 йиллик келинчак лабини тишлаганча йиғларди…

Динара Ғайипбаева

#мухлислар_минбари

👉🏻 Драбллар | қисқа ҳикоялар

#ЯКШАНБАГАУТАРКЕЧА”

39 кисм


Бургомистр”?Каерда у?- елка кисдим. Айни дамда душман отган ук кулогим тагида гувиллаб утган, ичим шув этиб кетган эди. Худди хаммасини билувчидек гапиради-я.
- Узим курсатаман. Кетдикми?
У телефонда ким биландир гаплашиб, икки-уч дакика куттириб куйди. Таксига утирганимизда:
- Кечирасизлар, хотиним билан гаплашдим,- деди.- Аслида, Баходир ака, олдингизда гунохкорман. Кун буйи уйладим. Урнингизда мен хам шундай килардим. Хотинингизни шифокорга олиб борсангизу кечаси лаънати шифокор севги изхор этса!.. Тавба, яхшиям, бошка ракамларга телефон килмабди. Биласизми, кимларнинг ракамлари бор?! Казо-казоларнинг сингиллари, опалари, хотинлари, кизлари... Улиб кетишим мумкин эди-я!
- Сизни уйланмаган дейишганди-ку?
- Тугри, хозирча уйланмаганман. Хотиним деб булажагини назарда тутдим. Туйимиз аник, демак, у хотиним.
”Бургомистр” юрагимга гулу солишда давом этарди. Назаримда Собит хаммасини билиши аник, хар кандай вазиятга тайер туришим лозим. Атайин ”Бургомистр”га таклиф этиб, ака-ука официантларни хизматга чакирар, Зумрад иккисини суриштирганим фош булар, шунда Собит ”илтимос ортимиздан ортик пойламанг, беъмани томошаларни йигиштиринг, пул десангиз пул, телефон керак булса телефон берамиз”, деб догда колдирадигандек эди.
- Уйланаетганингизни танишларингиз билмас экан,- дедим узимни кулга олиб.- Лекин тилла билан тушганингизни билмаган одам йук хисоби.
- Ёмон гапнинг уруги куп. Нима хам дердим, хар ким уз тарихига чидайди.
Йўқотилган йиллар, инсон такдири, хали хеч ким сирини ечолмаган кисмат битиклари качон, кандай езиладию нега инсон пешонасидаги ёзувлар учун жавобгар эканлиги - барчаси хакида сафсата сукиб бордик.
- Бизни тасодиф учраштирди,- дедим мен.
- Тасодиф йук нарса,- жавоб берди Собит.- Танишувимизнинг бир неча сабаби бор. Масалан, камалганимни, ишга янги келганимни била туриб нега хотинингизни менга олиб келдингиз?
- Қамалганингизни нима алокаси бор? Вокзалда биттаси мактади.Ишхонам сизникидан узок эмас, огайни, темирйулнинг нариги томонида.
- Милициядан бушаб, чиптафурушлик килишингизга койил эмасман,- деди Собит.
- Оркаворотдан суриштирдингизми?
- Нега суриштирарканман?- У ярасини силаб, деди:- Нима исковуч итманми?
Ғазабланганими сезди шекилли, Собит кулди.
- Хайрон бўлманг, хотинингиз айтди... Ўша чиптафурушлар орасида танишим бор.
- Сир булмаса ким экан?- деб сурадим.
Сибит кимнингдир исмини айтди. Танимадим ва енгил тортдим. Эхтимол, чиптафурушлар сафига кушилмасимдан бурун у даф булгандир? Хозир шундай ахволда эдимки, гуеки Собит билан рингга чикиб, очик жангни бошлаб юборгандим. Эхтиетсизлик окибатида иккимиздан биримиз хар сонияда маглубият тузини ялашимиз мукаррар эди.


Давоми бор...

https://tttttt.me/drabllar

#Кабира

#онлайнасар

Ҳаётий қисса
Муаллиф: МахмудоваКўҳинур
Давоми…
9-қисм
✏️✏️✏️
- Сендан бир нарса сўрайман фақат тўғрисини айтасан хўпми?
Кабира ундан қутулишнинг ягона чораси айтганини қилиб, саволига жавоб бериш деб тушунгани боис розилик аломати бошини қимирлатди.
- Севганинг борми? Кимнидир яхши кўрасанми?
Кутилмаган саволдан довдираб қолган Кабира акасини бу саволни беришдан мақсади нималигини тушунмади.
- Сендан сўраяпман! Жавоб бер!
- Йўқ… Мен ҳеч кимни яхши кўрмайман- энди эшикни очинг, мени қўйиб юборинг акс ҳолда бақириб онамни чақираман.
- Кабира, асалим, мен сени севаман! Меники бўлишингни хоҳлайман- деб унга суйкала бошлади. Кабира Ғайратнинг гапларидан ҳам ўзидан ҳам кўнгли айниб, бирдан унинг устига ўқчиб юборди. Енги билан оғзини артиб, овози борича бақириб онасини чақира бошлади. Энди Ғайрат ўзини бошқаролмай қолганди. Кабирага суйкалиб, ҳар хил қилиқлар қила бошлаётганди. Ташқаридан онасини овози эшитилди:
- Нималар бўляпти ичкарида, Кабира яхшимисан қизим, ҳозир… ҳозир очаман эшикни- деб эшикни бузиш учун атрофни аланглаб нарса қидира бошлади. Кабира бор кучи билан Ғайратнинг қўлини тишлади. Тиши ғирч этиб суякка тегдими ё унга шунақа туйилдими, бирданига кўнгли айниб, туфлаб ташлади. Ғайратнинг қўлидан қон оқа бошлади. Жон ҳалатда Кабира унинг қўлини шунақанги қаттиқ тишлагандики, зумда қонаб, ваннадаги кафеллар усти қонга бурканди. Кабира акасининг қўли билан овора бўлганидан фойдаланиб, эшикни очиб ташқарига ўзини отди. Онаси унинг оғзи атрофидаги қонни кўриб, ўтакаси ёрилди. Кўзи Ғайратга тушгач Кабира ҳам эсидан чиқиб, унинг ёнига чопди. Тезда қўлини боғлаб, қонни тўхтатишди. Аммо Ғайратнинг кучи деярли умуман қолмаганди. Ранглари оқариб, ҳушини йўқотиш арафасида турган одамдек суллайиб қолганди. Энди онасининг эсига Кабира тушиб, уни атрофдан излай бошлади. Кабира ташқарига чиқиб бақириб-бақириб йиғлаётганди. Онаси унинг овозини эшитиб чиқди. Ёнига бориб қизини бағрига босганча, ўзи ҳам сим-сим йиғлай бошлади. Шу пайт бирданига хаёлига келган фикрдан Кабирага:
- Қизим ярим тун, қўшнилар қўрқиб уйғонин кетишмасин. Бўлди, йиғлама… кел уйга кирамиз… нима бўлганини менга айтасанми? Аканг сенга тегмадими?
- Ким эшитса эшитсин! Менга фарқи йўқ! Мен бу уйда кимман! Кимдир мени ҳам ўйлайдими? Биламан акамни биздан кўра кўпроқ яхши кўрасиз, аммо унинг қанақалигини биласизку? Мени ҳаётим, номусим ҳақида ҳам ўйлайсизларми? Ҳеч кимга керак эмасман бу уйда!
Номус сўзини эшитиб онасининг ранги оқариб кетди.
- Аканг сени номусингга тегдими, қизим? - бу гапни айтгунча онасининг ичи чириб, тўкилгандек бўлди. Она учун шунчалик оғир, шунчалик шармандалик эдики бу гап, буни тушунадиган ягона инсон- шундай вазиятни бошидан ўтказган инсондир!
- Сизларга нима фарқи бор?! Фарқи бўлганда бу муаммога ечим топиб, ўғлингизни чангалидан мени қутқарган бўлардингиз!
- Қизим… ундай дема…- онаси кўзларидан дувиллаб оқаётган ёшни артавериб рўмолининг учи шилта бўлиб кетганди.
Бу воқеадан кейин ҳам ҳеч нима ўзгармади. Яна бўлган ишлар отасидан сир тутилди. Кабира оз бўлсада чалғиш, Ғайратдан узоқлашиш учун тикувчиликни ўрганишни бошлади. Зеҳни ўткирлигидан бир ойга қолмай ўзи бемалол кийим тикишни бошлади. Уйда кам бўлгани учун акасининг феъли анча эсдан чиқиб, ҳаётга бўлган қизиқиши секиин гуллашни бошлаганди. Тикувчилик курсини тугатиб, уйларига яқин жойдаги бир тикув цехида ишлашни бошлади. У ерда ҳам дугоналар орттириб, юзига табассум ина бошлаганди. Тикув цехи ёпилганидан сўнг, онаси билан бирга ширинлик цехига ишга кирдилар. Биргалашиб уйга келиб кетиб юришди. Анчагина иш ҳам ўрганди. Уйда пиширган ширинликлари ҳам цехда қилинганидақа мазали чиқарди. Опаси унинг қўли гуллигидан ҳам ҳасад қилиб, ҳеч очилиб гаплашмас, нима бўлса ҳам синглисини яхши томонини кўришни истамасди. Кабира ўн олти ёшга кириб пасспорт олди. Энди у ўзини катта инсондек ҳис қилаётганди.

давоми бор...

@drabllar

#ТУТҚУНЛИКДА

Тутқунликда 10 кун (8 - қисм)

Терговчига ким хабар берган? Мен
аяжонимнинг иссиққина овқатини ича-ича
шу саволга жавоб изладим. Саволимга фақат
эртага терговчидан жавоб олишим мумкин.
Онамнинг иссиққина шўрваси
томирларимга жон бағишлагандек бўлди.
Ошхонага бориб, идиш-товоқларни ювдим.
Қандай яхши. Ўз уйимдаман, ўлим таъқиб
қилмайди. Бандитларнинг дўқ-пўписаси йўқ.
Сокингина. Ўйга ботиб ўтирган онамни ҳоли
қолдириб, дадамнинг хонасига кирдим. Мен
дадамнинг тобути олиб чиқиб кетилаётганини
кўрмаганим учунми, тирикдир, -деб хаёлим
қочарди. «Дадажоним, мен келдим. Худо
мени асради. Қанийди, ўлмаган бўлсангиз.
Катта-катта бармоқларингиз билан сочимни
силардингиз». Деразанинг бир томонини очиб,
ташқарига қарадим. Осмон йиғлаяпти, мен
ҳам йиғлаяпман. Лекин менинг кўз
ёшларим отамга етиб бормайди. Қапо ер
остида ётган дадажоним, Расул дўхтирнинг
қабрига ҳам ёмғир етиб боради. «Э,
ёмғиржон. Уларга айт, мен шўрпешона
қизни кечиришсин. Улар менинг айбим билан
бевақт кетдилар». Дадажонимнинг каравотига
ўтириб, ёстиқни қучдим. Дадамнинг ҳиди.
Бунча қадрдон. Ўкириб-ўкириб йиғладим.
Шу вақт эшик қарсиллаб очилди. Рўпарамда
минг бир хаёл билан акажоним турарди.
-Омонмисан, Холидажон!!! Синглим!!!
-Акажон... Мен қотилман. Дадамнинг,
Расул дўхтирнинг қасосини мендан олинг.
Мен бўлмасам улар ўлмасди.
-Сен менинг ор-номусимсан, сингилжон.
Сени оёқ ости қилишса, бу менга
дадамнинг ўлимиданда оғирроқ зарба
бўларди. Буни кўтаролмасдим. Сен ўзингни
қийнама. Ўша куни сен кўчага чиққан
заҳотинг дадам жон берганлар. Дўхтир барибир
кечикарди. Ўзим уйда бўлсам, аям сени
кечаси кўчага чиқармасди. Тақдир экан.
Энг асосийси, сен тириксан. Бу ҳам бир
мўъжиза. Ўн кун бандитларнинг қўлида туриб,
тирик қолиш камдан-кам инсонга насиб
қилади. Бўлди, йиғлама. Кўнглимни бузма.
Маҳалла-кўй гап қиладиган бўлса, бошқа
жойга кўчиб кетамиз.
-Мендан кўнглингиз тўқ бўлсин, ака.
Ор-номусингизни ҳеч ким оёқ ости қилгани
йўқ. Лекин бу уйда дадамнинг изи бор,
кўчмайлик. Одамлар гапирса гапираверсин.
Мен ўзимга ишонсам бўлгани.
-Ўн кун ичида анча улғайибсан.
Гапларинг ҳам етмиш ёшли кампирнинг
гапидай.
-Ака, агар мени номусимга тегишган
бўлса, сиз мени ўлдирармидингиз ёки ўлим
тилармидингиз?
-Йўқ, мен ўзимга ўлим тилардим.
Сени жуда яхши кўришимни шу ўн кун
ичида ҳис қилдим. Худо сени асради.
Онамнинг, менинг илтижоларим унга етиб
борди.
-Ака, дадамнинг руҳи ҳам қўллади.
Тушларимга кириб ишончимни
йўқотмаслигимга ёрдам бердилар.
Бўлмаса, мен ўзимни ўлдириб қўйган
бўлардим.
Акам худди дадамдек сочларимни
силадилар ва «ётиб дамингни ол,
чарчагансан», деб чиқиб кетдилар.
Айқаш-уйқаш тушлар кўриб чикдим.
Тушимда Анжеликани отасининг ҳайдовчиси
тоғ устида қувлаётганмиш. У мендан
ёрдам сўрар, нуқул бақирармиш. Мен жуда
баланд уйнинг тепасида бўлганлигим учун
унга ёрдам беролмасдим. «Холида, сенга
айтиб берган отамнинг ҳайдовчиси шу. У
менинг душманим. Ҳаётимни барбод
қилган. Уни судга бер, мени олиб кетаяпти»,
деди у. Ҳайдовчи унга етиб олдида,
иккаласи тоғдан пастга қулади. Уйғониб
кетдим. Ўз уйимда ҳам улар мени тинч
қўйишмайди-я.
Таҳорат қилиб, аям ва акамга
эргашдим. Зиёратгоҳда одам кўп экан.
Тўрга қараб юрдик. Мулла дуойи фотиҳа
ўқиди. “Қабрни айланиб оҳ-воҳ қилиш исломда
ман қилинган.

Давоми бор...

@drabllar

⛅️ Aссалому алайкум. Якшанба тонги муборак бўлсин.

Соғ–саломат уйғотган Роббимизга ҳамдлар бўлсин!

✨Асл саодат нафас олиб турган ҳар онимизга шукр қила олишдир...
✨Шукр ва зикрга бой кун бўлсин!

Дам олиш кунингиз мазмунли ўтсин!

https://tttttt.me/drabllar

Чин севги онада, оналар шундай!

💁🏻‍♀ @drabllar

❤️ Борлигингиз жонимга малҳам..

💁🏻‍♀ @drabllar

Боласи ухламай телефон ўйнаб ўтирадиган оналарга лайфҳак 😂

@drabllar

#онлайнасар

Ҳаётий қисса
Муаллиф: МахмудоваКўҳинур
Давоми…
10-қисм
✏️✏️✏️
Кабира учун бугунги кун жудаям ажойиб бошланди. Олам гўзал бўлиб кўриняпти. Охирги бир йил ичида бунақа кайфияти чоғ бўлган кунни эслай олмайди. Онасидан эшитган янгилиги Кабирани шунақанги қувонтиргандики, онасини қучоқлаб олганини сезмай ҳам қолди. Онаси ҳам қизини бу гапдан хурсанд бўлишини кутган бўлсада келиб қучоқлаб олади деб ўйламаганди ҳам. Сабаби, Кабира бўлиб ўтган ишлардан кейин ҳаммадан ўзини олиб қочишни одат қилганди. Онаси билан ўзи аввалдан яқин, дўстона алоқалари бўлмаган. Ҳозир янаям она бола қалбан йироқлашиб кетишгани учунми, Кабира онасини қачон меҳр билан қучоқлагани эслолмайди ҳам. Шунинг учун икковлари ҳам бундан таъсирланиб кетишди. Кабира тезда ўзини четга олиб, югуриб хонасига кириб кетди. Ҳозир негадир унинг ўпкаси тўлиб, тўйиб-тўйиб йиғлагиси келаётганди. Қувончданми ё бошқа нарсами ҳозир ўзиям билмайди. Йиғлаб мазза қилди. Кейин эса яна ҳеч нима бўлмагандек кийиниб, ишига кетди. Энди шу келётган уч кун тезроқ ўтса эди, онаси айганидек акаси армияга жўнаб кетади. Нақ бир йилга! Эҳҳе, Кабира бу бир йилни қанчалар эркинликда ўтказишини ўйлаб ич-ичидан қувонсада барибир бир кун қайтиб келадиган акасидан қачон бутунлайга халос бўлишини билмасди. Охирги марта ваннада акасини қўлини яхшигина тишлаб олганидан кейин Ғайрат озгина унга ҳуркиброқ қарайдиган бўлди. Бироқ ичиб, маст бўлиб келганида ҳаммаси эсидан чиқиб, яна Кабирага иркит кўзларини тикканча ҳирсга бериларди. Фурсат топилса унинг ёнига бориб, ҳар ерига тегинишдан ҳам таб тормасди. Кабиранинг юраги шунчалик акасидан зада бўлиб кетгандики, буни Фақат Ҳамидадан бошқага очилиб айтолмасди ҳам. Бот бот шайтон қалбига васваса солиб, акасидан нимадир қилиб бўлса ҳам қутулиш йўлини ўйлаб ҳам чиқарди. Аммо кейин бутун умр виждон азобида яшашини ўйлаб, тезда бу хаёллардан чекинарди.
У охирги пайтлар ўз дунёсига ўзи ҳам тушунмай қолаётганди. Ич-ичидан туғён уриб келган ҳислар, ўзига қилинган ҳар қандай зўравонликка нисбатан жавоб қайтаришга, исён қилиб, ўзини ўзи ёруғ йўлга олиб чиқишга ундаётганди. Аммо журъат деган нарса Кабирада топилмаётганди.
Кечга яқин акаси, худдики кимдир унинг арпасини хом ўрган каби қовоғини ўйиииб, уйга кириб келди. Кабира ошхонада кечги овқат қилаётганди. Онаси ҳам кириб-чиқиб юрибди. Опаси эса ишдан ҳали келмади. Ғайрат онаси иш билан овора бўлиб ошхонани тарк этган пайт, сездирмай кириб, Кабирани белидан қаттиқ қучиб, елкаларидан ўпа бошлади. Кабиранинг ўтакаси ёрилай деди, аммо ўзини тезда қўлга олиб, қўлидаги пичоқ икки қўллаб чангаллаганча тепага кўтариб бақирди:
- Агар ҳозир мени қўйиб юбормасанг, шу пичоқ билан сениям, ўзимниям ўлдираман- айтган гапидан ўзи ҳам қаттиқ қўрқиб, ранги оқариб кетди. Шу пайт онаси ҳам югуриб ошхонага кирди. Ғайрат ундан секин узоқлашаётганди. Қўлидаги пичоқни акасига ўқталиб турганини кўриб, онасининг ранги қув ўчди.
- Кабира қизим, пичоқни жойига қўй, жон қизим! - йиғламсираганча чиққан бу овоздан Кабира ўзига келиб пичоқни ерга ташлаб юборди.
Ниҳоят Ғайрат армияга кетди. Кетар чоғи онасининг айтган гапидан Кабира қувонишниям, хафа бўлишниям билмай қолди. Акаси бир йиллик армиядан келганидан кейин дарров тўй қилиб уйлантиришмоқчи экан. Зора, шундан кейин акаси ўзини анча йиғиб олар деб умид қилаётган бўлсада, Ғайрат уйланадиган шўрпешона қиз ким экан деб унга раҳми келаётганди.

#Кабира

@drabllar

#ЯКШАНБАГАУТАРКЕЧА

40 кисм

Худди уша ресторан, ўша жой. Копконга тушганимни тан олдим. Собит айтганидек бунда тасодиф йук эди.
- Хўш, нега айнан бу ерни тавсия килдингиз?- дедим сигарет тутатиб. - Ақллилик яхши нарса, лекин хадеб яхшиликка олиб келавермайди.
- Баходир ака, ақиллилик даъво килмайман, - деди Собит. - Бу хотинимнинг... бўлажак хотинимнинг илтимоси. Сиз уни танийсиз - Зумрад... Ана ўзи!
Ортимга угирилганимда, Зумрад бизга етишига ўн қадам колган эди. Мендан изкувар чикмади, чув тушдим. Бироқ изкуварликдан бушатилганимни, эркин одамлигимни уйлаб, урнимдан туриб, кулимсирадим.
- Салом, Зумрад!
- Салом, Шерлок Холмснинг омадсизи! - деди у қўл бериб кўришар экан.
Ўша кунги официант кулида патнис кўтариб келди
- Бу йигитчани танидингизми? - кулиб имо қилди Зумрад.
- Ха, Вахобиддиннинг укаси.
- Эх, сиз, сиз-а!- бош чайкади Зумрад ликобчаларни шахсан узи олдимга куяр экан.- Бошимга кулфат тушган кунлари ”синглим холинг не?” деб сураш урнига жосуслик килиб юрибсиз-а? Бундай олиб караганда, бойкуш сизнинг хам бошингизга кунмокчи, хечкиси йук..
- Канака бойкуш?
- Насимнинг навбатдаги улжаси сизнинг хотинингиз! Нахотки, хеч вакони сезмадингиз? Ишонмасангиз телефонини текшириб куринг. ”Принятий” еки ”неприятий”да албатта унинг ракамлари сакланиб колган.
Зумраддан хамма гапни кутган эдим, факат буни эмас. Изидан тушганимдан бери гох у, гох Насим, гох Собит хиенаткор булиб чикди, энди эса... Назаримда, хозир Зумрад бир далил айтади-ю, хотинимдан аллакачон жудо килинганим ошкор буладигандек эди. Сониялар ичида миямда миллионлаб уй-хаёллар коришиб кетди. Гарчи ажрашишни орзу килган булсам хам, шу тобда хотиним уз хиёнати билан менга дахшатли сабаб тухфа этишини асло истамасдим.
- Бунака нарсалар билан хазиллашманг,- дедим.
- Насим дустингиз бизнинг оркамиздан зимдан иш килиб юрганида, караб турмадик, - деди Собит. - Хатто кеча у тахририятга хам борган, хотинингиз билан тахририят оркасида гаплашган. Мана, Зумраддан суранг. Насим ва оилангиз уртасида борди-келди йук, тугрими? Нега хотинингиз билан яширинча гаплашиб юрибди?...
- Бас! - деб столни муштладим. - Хозирок телефон килиб, хаммасига аниклик киритаман...
- Тухтанг, Баходир ака, кунгирок килишга шошилманг! - бош чайкади Зумрад. - Аввал хаммасини гаплашиб олайлик. Колаверса, биз хали хотинингиз Насим билан юради, демадик, бойкуш уйингиз устига кунмокчи, холос. Бунинг олдини олиш керак.
- Балки гапингиз бутунлай ёлгон булиб чикса-чи?! - дедим газабимни жиловлай олмай. - Аламингиздан шундай деётгандирсиз? Чунки нима килиб булса хам Насимни айбдор килмокчисиз! Бир зумда мени Насимга карши кайраб ташлаётгандирсиз? Менда хам Собит икковингиз хакингизда далиллар купайиб булган. Айникса, Собит хакида!
- Нега ”карши кайраб ташлаётгандирсиз” деяпсиз? Майли, ишонмасангиз, хотинингизга телефон килинг, лекин шу ердаёк гаплашиб, шошгандан кура секин-аста сездирмасдан баъзи нарсаларни аниклаб олишингиз мумкин. Хотинингиз билан Насим гаплашганидан хабарингиз бормиди? Албатта, йук.
- Ха, хабарим йук эди, -дедим. - Лекин буни каёкдан била колдингиз?
- Шунинг учун ишонч билан айтяпманки, хотинингиз ”у киши”, яъни сиз хеч нима билмаслигингизни Насимга гапираётганини эшитган гувох бор. Агар шу гапни билмаганимда, бундай ишонч билан даъво килмасдим.
- Ичасизми, Баходир ака, менимча, юз-юз отиб олинса, яхши буларди, - деди Собит.
- Арокка бало борми шу пайтда?! - Унга ушкириб бердим. Сунг Зумраддан сурадим: - Оиламни бузишга нима мажбурлаётган булиши мумкин? Бунисини хам биларсиз?
- Хотинбозлик, - жунгина жавоб берди Зумрад.
- Хотинбоз булса хотинбоздир, лекин бошка хотин куриб кетганмикан?!
- Уйлаб курсам, Насим авваллари бир-икки марта сизлар хакингизда гапирганди. ”Милицияда ишлайдиган Баходир деган танишимга хотини умуман мос эмас, хаёт узи шунака: бир чиройлига бир хунук, бир яхшига бир ёмон”, деб сизни ёмонлаганди. Нахотки, шундай тузуккина одам була туриб, Насим сизга караганда хотинингиз билан купрок таниш эканлигини сезмаган булсангиз?

Давоми бор...

https://tttttt.me/drabllar