#ГУНОХ

79 кисм

Эрининг нима учун пул сўраётганини тушунган Ойсара вахима ичида ялинишга тушди:
— Жо-он Шамсиддин ака, ундоқ қилманг! Бу йўлингиздан қайтинг! Бу захри қотилнинг бағридан ўтинг. Қудратжоннинг ногирон бўлгани, қайнотам билан қайнонамнинг
оғир хасталикларга чалиниб қолганлари ҳам етар, ахир!
Нима қиласиз шу ёш жонингизни тириклайин захарлаб?
Оиламизни жар ёқасига келтириб! Ўзингизниям, бизниям қийнаб!.. Ж о-о-он Шамсиддин ака, менинг ҳам сўзимга бир
киринг. Мен сизга заррачаям ёмонлик тиламайман-ку, тушунсангиз-чи ахир!
— Ҳаммасига тушунаман! Тушунмай ўлибманми. Бироқ сенинг айтганларинггаям, ота-онамнинг насиҳатларигаям ҳозирча, билиб қўй, ҳозирча, ҳечам амал қилолмайман!
Тушундингми, амал қи-лол-май-ман! Менга хозир пул керак, холос! Бўлмаса ўлиб қоламан!
— Уф-ф! - хўрсинди ҳолдан тойган Ойсара. - шлиб қоламан деявериб бизларниям ўлдириб бўлдингиз-ку... Ишонсангиз-чи, ҳой мусурмон! Шу топда на менда, на уйда бир сўм
пул бор! Агар озгина пулим бўлса ҳозир ҳамма нарсани қўйиб
Қудратилланинг огзини операция қилдирардим. Бола бечора
овқатланолмай кундан-кунга қуриб бораяпти билсангиз!
— Шу пайтгача юрган бола юради, ўлмайди. Аввало мен ўзимга келиб олай. Бошқаси бир гап бўлар. Тўғрями? Нега энди уйдаям, сендаям пул йўқ? Бундай бўлишига ишонмайман. Йўқ дема! Мен айтдимми, топасан, тамом вассалом!
Ҳеч бўлмаса яшириб қўйган тилла узук сирғаларинг бордир. Ўшалардан ҳеч бўлмаса биронтасини бериб тургин!..
Мен ўзимга келиб олай, кейин буларнинг ҳаммасидан бира тула воз кечаман деяпман-у. Нега сўзларимга ишонмайсизлар?
Ойсаранинг боши қотди, сўнг кўз ёшларини артган кўйи эрига тик боқди:
— Сизнинг қайси сўзингизга ишонай? Ёлғон ваъдаларингизгами? Икки йилдан бери хит қилиб юбордингиз-ку одамни! Ваъда беришга суягингиз йўқ! Нуқул мени алдаб келасиз. Энди эса менигина эмас, ўз туққан ота-онангизниям алдашга ўтаяпсиз. Қанақа одамсиз ўзи?! Йиғлаб ҳам айтдим, ялиниб ҳам айтдим шу заҳри-қотилни ташланг деб.
Кўнмадингиз. Ўз билганингиздан қолмадингиз! Мана оқибати нима бўлаяпти! Аввало, фарзандимиз ногирон бўлиб туғилди. Қайнотам билан қайнонам сизни деб, сизни
ёмон йўддан қайтараман деб, сизнинг қилғиликларингизни кўтаролмай, бири давления бўлиб, бири қанд касалини
орттириб тўшак тортиб ётишипти. Сиз уларни даволатиш ўрнига ичкилик билан нашанинг қулига айланиб ўтирибсиз. Сиз булар тўғрисида ўйлаб ҳам кўрмайсиз. Айтиб,
тушунтирай десам, гап тингламайсиз! Ёки тингласангиз ҳам унга амал қилмайсиз. Шу ҳам турмуш бўлдими? Шу ҳам оила бўлдими?
Бироқ Шамсиддиннинг шу топда бундай гапларни тинглашгаям ҳоли йўқ эди. Шунинг учун у хотинига зарда қилди:
— Гапни кўпам чўзаверма, барибир фойдаси йўқ. Ундан кўра машинанинг калитини бер. Сотиб келаман.
— Шу шалағи чиққан машинангизга кимнинг кўзи учиб турибди экан?
— Арзон-гаровга бўлсаям сотаман.
Ойсаранинг сабри тугади:
— Сотинг, ҳаммасини сотиб ичинг, сиз ўзи кейинги пайтда сотишга уста бўлиб
қолгансиз. Қўлингиздан бошқа нимаям келарди?


Давоми бор...

https://tttttt.me/drabllar

Қиз тўйи куни ўз онасини пичоқлаб ўлдириб, ўзини осди. Таъзия куни қизнинг хонасидан топилган хат ҳаммани шокка солди ‼️

Маҳалламиз бошида жуда ақилли қиз бор эди. Бу орада у севган йигитига унаштирилди. Аммо тўй куни, соат 12:00 ларда қиз сўз навбатина чиққан онасини ҳаммани олдида пичоқлаб ўлдириб, молхонага кириб ўзини осиб ўлдирди. Таъзия куни марҳума қизнинг хонасидан топилган бир хат ҳаммани шокка солди. Хатни ўқиб, отаси тўсатдан вафот этди. Қизнинг укаси хатни очиб ўқир экан, дод деганча ҳушидан кетди. Маҳалла имоми хатни очиб ўқиганда, унда шундай сўзлар ёзилган экан:

Бугун онам ўлади. Бунга сабаб…

Хайрли тун, қадрдоним! 🕊

Аллоҳ сизга ҳар кеча тинч уйқу, ҳар тонгда янги имкониятлар берсин. Оилангиз саломат, қалбингиз шукр билан тўлсин.

@drabllar

Ассалому алайкум ва раҳматуллоҳи ва баракатуҳ! 🌸

Аллоҳ қадамингизга нур, уйингизга барака, ҳаётингизга тинчлик берсин. Оилангиз доим бирдам ва соғлом бўлсин, қалбингизда доим шукр ва умид яшаб турсин.

Хайрли кун тилайман! 🌼

@drabllar

ТИЛАК...

Беш ёшли қизалоқ туғилган кун тортининг шамларини ўчираркан, узоқ вақт ичида пичирлаб турдида пуфлади. Торт кесётган онаси:
– Қизим қандай тилак айтдинг?
– Ҳеч кимга айтмайсизми ойижон?
– Айтмайман қизалоғим.
– Дадамнинг бошқа ҳеч қачон уйга ичиб келиб, сизни урмаслигини...
Шу орада телефон қўнғироғи суҳбатни бўлди:
– Ало, сиз Қодировнинг аёлларимисиз?
– Ҳа, мен. Тинчликми?
– Сизни шифохонадан безовта қиляпмиз?
– Нимааа?
– Эрингиз маст ҳолатда чорраҳадан ўтётганда, автоҳалокатга учрабди. Афсуски, биз сақлаб қололмадик...

Машхура Нушарова

@drabllar

​​АЁЛИНГНИ СЕВ!

Кўчалардан бахт излама сен,
Севгин, жуфти ҳалолингни сев,
Бошқа ёрни ҳеч кўзлама сен,
Уйингдаги аёлингни сев.

Ой десанг ой, кун десанг кундай,
Сунбул сочи қоп-қора тундай,
Тақдирингни туҳфаси шундай,
Уйингдаги аёлингни сев.

Юрма ёлғон дунёлар аро,
Эркак бўлиб, кунига яра,
Кўзинг кўрми, тузукроқ қара,
Уйингдаги аёлингни сев.

Ўкситмагин, ўтга ташлама,
Шайтоннинг шўр ошин ошлама,
Фарзандларинг кўзин ёшлама,
Уйингдаги аёлингни сев.

https://tttttt.me/drabllar

Асар номи: Сўнгги пушаймон
Муаллиф: Матниёзова Динора

Давоми…
15-қисм

Демак билмайсан. Нима танимаган одамингга турмушга чиқдингми?
– Сиз каби мажбурлашди. - бош эгдим.
– Уйингдагиларми?
– Йўқ, тақдир. Тақдир мажбурлади.
– Қизиқ, танимаганингга турмушга чиқишга тақдир мажбурладими? 
– Ҳмм...- шу билан чегараландим. 
– Демак эрингни танимайсан?... Чинданми?
– Ҳа,- йиғлагудек дедим- Танимайман... Балки қирқ ёшли киши, балки етмиш ёшли чолдир... Билмайман.
– Чол?- кулди - Чолга сени нима керагинг бор?
– Умуман буларга мен нега керакман?  
Шунда нега унга дардимни достон қилаяпман деб ўйлаб қолдим. У бир қотил... мен эса унинг қаршисида ўлжадек ўтирибман. Яна суҳбат қураётганимиз ғалати... нега мен у билан гаплашаяпман ўзи?   
Қўлимга таяниб ортга сурилдимда, ундан узоқроқ ўтириб олдим. У бу ишимдан ҳайрон бўлди. 
– Нима?
– Нима – нима? Сиз номаҳрамсиз. Менга яқин ўтиришга ҳаққингиз йўқ.
– Бир неча ҳафта олдин қучоғимда қалтираб тургандинг.
– У пайт вазият бошқача эди. Ҳозир эса бошқача.
– Демак сенга номаҳрам яқинлашмаслиги керак шундайми?
– Ҳа. Мен эрли аёлман.
– Йўғе? - куч билан мени ўзига яқин тортди…

Давоми бор…

#феникс

@drabllar

Асар номи: Сўнгги пушаймон
Муаллиф: Матниёзова Динора

Давоми…
16-қисм

– Агар ўша эринг мен бўлсамчи?    Унинг гапи мени шокка тушириб қўйди. Йўқ, у бу гапни атайин айтди. Бундай бўлиши мумкин эмас. Нега мумкин эмас? Ахир мафиянинг қўлидан қотиллик келади. У эса қотил... 
– Товба қилдим. Эй худойим, ўзинг асра. 
– Нима?  
Унинг савол назари билан қараб турганини кўриб бу гапни овоз чиқариб айтганимни тушундим. Юрагим қўрқувдан қаттиқ ура бошлади. 
– Ҳеч... ҳеч нима...- базўр гапирдим. 
– Ишонмаяпсанми?- кўзларимга навбати билан қаради - Эрингни исми Алишер, фамилияси Музаффаров. Йигирма беш ёшда. Мафия ишлари билан шуғулланувчи оиланинг кенжа фарзанди... Ва у қаршингда турибди...  
Қанчалар миям буни инкор этишга уринмасин бари ҳақиқатлигини билиб турардим. Нега буни аввалроқ англамадим. Унга айтган гапларим... эҳ, қовун туширдим. Жуда ёқимсиз ҳолат бу... -Ундан кўра етмиш ёшли чол бўлса бўлмасмиди?- ҳаёлимдан ўтказдим. Йўқ, бу гап фақат ҳаёлимда эмас тилимда ҳам янгради. Шуни фаҳмлар эканман, бирданига унга қўрқув билан қарадим. Унинг юзи айтган гапим сабаб ўзгарган эди. 
– Мен... ҳалиги...
– Етмиш ёшли чол устун дегин? - қўлларимдан қаттиқ сиқди. Охири юрак ҳуружига учраб қолмасам бўлди. Ёки юрагим қўрқувдан ёрилиб кетади. 
– Буни ичимда айтмадимми?- унга қўрқув билан тикилиб қолдим.
– Йўқ - бош чайқади. 
– Яна... қовун... туширдим...- кўзларимни олиб қочиб пичирладим.
– Бу ҳолат бошқа такрорланмайди деб умид қиламан.  
Шу билан суҳбатга якун ясалди. Мен айбдорона бош эгиб олдим. Албатта, бу гапларим уни ҳафа қилгани аниқ. Ким ҳам ўзидан чолни устун кўришганидан ранжимайди. Аслида бу гаплар қўрқувдан айтилган эди...   
Кўзларим бееҳтиёр ёшланди.
– Нега йиғлаяпсан?- пичирлади.  "Табиатим шунақа. Сал нарсага ҳам кўзимга ёш оламан. Кўнглим жуда бўш"- энди бу гаплар чиндан ҳаёлимдан ўтди. 
– Кечиринг...- шу сўзни айтиш билан чегараландим. Кўзимдан яна бир томчи ёш оқиб тушди - Айтган гапларимдан пушаймонман.   У иягимдан ушлаб, бошимни кўтарди. Оҳиста кўз ёшларимни артди. Унинг тафтини ҳис қилиб ғалати бўлиб кетдим. У ортга ташланган рўмолимни бутунлай олиб ташлади. Унинг нигоҳи кўзимдан узилиб, бўйнимга қаратилди. Юрагим ҳаяжондан қаттиқ ура бошлаши билан у менга яқинлаша бошлади. Боши бўйнимга тобора яқинлашар, мен бўлсам нафас олишни ҳам унутиб, қотиб турардим. Эндиликда унинг иссиқ нафасини бўйним олдида ҳис қилиб, кўзларимни чирт юмдим.

Давоми бор…

#феникс

@drabllar

Бўлган воқеа, дахшат...
Ярим тунда қайнакамни таҳдидидан сўнг уни уйига боришга мажбур бўлдим. У эримни ўлдириш билан таҳдид қилди, афсуски борганимда бу тузоқ эканини сезиб қолдим.
- Ваниҳоят ўзинг келдинг.
Унинг эримникига ўхшаш кўзлари ҳозир ундан яхшилик чиқмаслигини кўрсатиб турарди.
- Эрим қани?
- Ишондингга шунга?
У қаҳ қаҳ отиб кулиб юборди. Кейин эса мени тортқилаб ётоқхонага олиб кирди.
- Мени ўлдирасизми?
- Йўқ, бу укамга енгил жазо. Сени ўзимники қилсам у янада кўпроқ азобланади.
Ортимга тисарилиб эшик томон отилдим. Бир уринишда менга етиб олди.
Унга ялиндим, ёлвордим аммо...
Қанча урунмай унга кучим етмади.
Ўша тун...
ДАВОМИ👇👇👇👇

“Kelinlar qo’zg’oloni” filmiga parodiya😅 Ko’ring va baho bering

#zamonaviy_kelinlar_qo‘zg‘oloni😍🫶

Kayfiyat uchun...😁

@drabllar

👇👇👇👇

СЎНГГИ ПУШАЙМОН


👆👆👆👆

Ёзув устини босинг

#ГУНОХ

80 кисм


Нима дединг?
— Эшитганингиз.
— Қўлингдан ҳеч нарса келмайди, дедингми? Нега келмас экан?! Келади! Кўп нарса келади! Келмасига қўймайман! Келтираман! Қара, қўлимдан нималар келишини би-ир кўриб қўй. Қўлларимга қара! Бу қўллар, бу чайир қўллар ҳамма нарсанинг абжағини чиқаради.
Шамсиддин асабийлашиб, тугилган муштини ичидаги кийимлари пала-партиш ётган шифонернинг қоқ ўртасига урди.
Қарсиллаган товушдан уй бир бир зумда ларзага келди, каравотчасида ухлаётган Гўзалой чўчиб уйғониб кетди-да, титраб қалтираганича югуриб келиб:
— Ойижо-он, қўрқиб кетаяпман, - дея чинқириб йиғлаб онасининг оёқларига ёпишиб олди.
Ялтиллаб турган шифонернинг ўртаси бесўнақай ўйилиб қолди. Ойсара титраб йиғлаётган Гўзалойни опичлаб кўтарганча қайнона-қайнотаси ётган хонага учиб кириб кетди.
Қарсиллаган товушни эшитгандаёқ ваҳимага тушган ота билан онанинг юраклари қон бўлаётган эди. Келинининг қизчасини кўтариб олганча чопиб кирганини кўрган Маматқул отанинг ранги ўчиб кетди:
— Шамсини нима жин урди? ё сизларга қўл кўтардими у даюс?
— Йў.. йўқ, - деди Ойсара шоша пиша қайнотасини тинчлантиришга уринаркан, - пул топиб бермасанг машинани сотаман, деб жазаваси тутаяпти ўғлингизнинг. Мен у-бу деган эдим, жаҳлини шифонердан олди.
— Қўй, қизим, индама, барибир билганини қилади. Сотса, сотсин, сизларга қўл теккизмаган бўлса бўлди, ишқилиб. Сотса садқаи cap! Жонларинг омон бўлсин, болам, лекин буни бирор балнисага ётқизиб даволатмасак бўлмайдиганга ўхшайди.
— Дадаси, - деб қолди Рисолат ая, - област балнисасида ишлайдиган бир яқин врач танишингиз бўларди-ку, шунга айтиб кўрсангиз қандай бўларкан?
— Ота! - Ойсара ҳўнграб йиғлаб юборди ўғлингизнинг бири-биридан ёмон қилиқлари ҳиқилдоғимга келди. Бир умр жанжаллашиб яшаб бўлмайди, ота! Ялиниб ҳам кўрдим, йиғлаб ҳам кўрдим, барибир парвойи палак.
Одамгарчиликдан чиқаяпти бунингиз, шу пайтгача сизларни кўзим қиймай барча азоб-уқубатларга чидаб келган эдим. Энди чидай олмайман, сиздан илтимос, ўғлингизга айтинг, менинг жавобимни берсин! Бўлди! Яшаб бўлдим! Отамникига кетаман, бироқ энди қайтиб келмайман. Ўшанда бекор қайтиб келган эканман, ўғлингизни одам бўлар деган эдим. Адашган эканман...
Шу пайт улар ўтирган хонага панжалари қонга бўялган Шамсиддин кириб кела сола хотинига ўшқирди:
— Калит қаерда?
Ойсара беихтиёр қайнотаси ёнига чекинди. Келинининг гапи баттар мазасини қочирган Маматқул ота:
— Ҳой даюс, буёққа ўт, - деди қўлини силтаб, калит менда! Гапни эшит, аҳмоқ, келин кетаман деяпти.
— Кетса кетаверсин! мен ушлаб турганим йўқ!
— Унақа дема, хе итвачча!
Маматқул ота олдидаги иккита пиёлани ўғлига қараб отди. Пиёлалар деворга урилиб, чйл-чил синди.
Шамсиддин бирдан изига қайтди, у эшикларни бирин кетин тарақлатиб ёпганича шиддат билан ташқарига отилиб чиқди. Сўнг юпун ҳолига ҳам қарамасдан, совуқ ва қоп-қоронғи тунда боши оққан томонга тентираб кетди.
— Бу аҳмоқнинг гапини гап дема, у ҳозир нима деб, нима қўйганиниям билмайди. Сен бизларни бил, она қизим. У аҳмоқ бўлса, сен ақлли бўл! Аниқ кетадиган бўлсанг, аввал
бизни ўлдириб кет, қизим! - деди ўпкасини босолмаётган Маматқул ота пиқиллаб йиғлаб.
Чолининг гапини маъқуллаётган Рисолат ая ҳам инқиллаб-синқиллаб бош ирғади.
Ойсара икки ўт орасида қолди, жувон шовқиндан чўчиб уйғонган Қудратилласини, хамон қўрқувдан ўзига келмаётган Гўзалойини бағрига махкам босганча ўйга толди:
«Эримдан эшитадиганимни эшитдим, билдим, унга керак эмас эканман! Энди бемалол кетаверсам бўлади, бироқ қайнотам билан қайнонамни шу аҳволда қандай ташлаб кетаман? Кетсам, бу шўрликларнинг ҳоли не кечади, уларнинг қарғишига қолмайманми? Шамсиддин акам қарғиш олиб нимага эришди?..
Унинг кўргиликларига анави Гулсарасининг, унинг ота-онасининг қарғишлари сабаб эмасмикин? Етимхонага ташлаб кетилган гўдагининг уволи тутгани эмасми бу?..
Кетсам енгилганимми, енгганимми? Нега енгилишим керак? Нега курашмаслигим керак? Курашсам айб буптими? Курашсам, биргина узим учунмас! Курашсам, хасталаниб, кучлари йиғидан бошқага етмаётган қайнота-қайнонам учун, Гўзалойим билан Қудратиллам учун курашаман...»

Давоми бор..

https://tttttt.me/drabllar

#ГУНОХ

81 кисм

Ойсара ўзига кўзлари жавдираб қараб ётишган қайнота қайнонасига мехр билан қараркан:
— Сизлар нима десангизлар шу, - деди жилмайиб...


«Санъатга ишқим тушди...»
Ортиқали шляпаси билан қора пальтосининг ёқасидаги қорларни қоқиб-қоқиб туширди-да, ғилофдаги рубоб билан сумкасини кутарганича ичкарига шошди.
Лифт кутишгаям сабри чидамасдан зинадан юқорига чопиб чиқди ва эшик қўнғироғини босди.
Ошга энди сабзи бостираётган Лобархон «Ҳози-ир!» дея қўлини артгунча бўлмай хонасида гитарасини тинғиллатиб ўтирган Меҳриддин «Дадажоним келдилар!» дея
йўлакка отилди. Болакай шиддат билан эшикни очди-ю, дадасининг қўлидаги қизғиш ғилофдаги рубобни кўриб севинганидан қийқириб юборди:
— Ур-ре-е! Ойижон! Дадажоним менга рубоб обкелдилаар!
Ортиқали қувончи ичига сиғмаётган ўғлига рубобни тутди, кўзлари порлаётган Меҳриддин ғилофни очиб, рубобни айлантириб-айлантириб томоша қиларкан:
— Дадажон, мен орзу қилгандай экан! - деди қувонч билан. - Устозимникиям худди шундай болакай дадасининг бўйнига осилиб, бир қўлида махкам қучиб олди:
— Сизга ка-ат-та раҳмат, дадажо-он!
Уйга киришди. Меҳриддин онасига рубобини кўз-кўзларкан, уйни бошига кўтаргудай оҳангда қийқириб куларди:
— Ойижон, кўрмана беринг, қаранг, дадажоним менга нима олиб келдила-а-ар!..
Ўғлининг шунчалик рубобга ишқибозлигини кўриб қувончдан Лобархоннинг кўзларидан ёш чиқиб кетди.
Она-болани бу аҳволда кўрган Ортиқалининг кўнгли тоғдек кўтарилди.
— Қани, қўлингга олиб би-ир хуморингни ёз-чи, ўғлим, - деди Ортиқали.
Шуни кутиб тургандай Меҳриддин шоша пиша рубобни созлаб, қулоқларини бураб бураб олгач , кўкрагига қўйди-да, мароқ билан «Андижон полька»сини чала кетди.
Куй энди авжига келганида, Меҳриддин бирдан чалишдан тўхтади, жилмайганча дадасига юзланди:
— Дадажон, ойижон, устозимга дадам рубоб олиб келса, албатта, ўзингиз созлаб берасиз деб қўйгандим. Билмай бошлаб қўйибман.
Энди устозимга нима дейман? Уят бўлди-ёв бу ишим.
Нима дейсиз?
Мехриддиннинг санъатга қизиқишига хуш овози билан элга танилаётган Жобиржон деган ён қўшни сабабчи бўлган эди.
Жобиржон бундан уч йил аввал консерваторияни битириб келиб, шаҳар мусиқа мактабида мусиқа ўқитувчиси
бўлиб ишларди. Кўплар унга ҳофиз деб мурожат қилишарди. Меҳриддин уч-тўрт ёшидан буён Жобиржон ҳофизнинг уйига кириб-чиқиб юриб, аввало унинг ёш мухлисига, бора-бора эса шогирдига айланди.
Меҳриддиннинг йилдан-йилга қизиқиши кучайиб, ана-мана дегунча қўли гитара ва рубобга келиб қолди, хатто уч-тўртта куйни шу асбобларда чаладиган ва Жобиржон ҳофиз куйлаб юрадиган ашулаларининг айримларини айтадиган ҳам бўлди. Буни кўриб Жобиржон ийиб кетди-да, ўзининг
ёшликда чалиб юрган гитарасини унга совга қилди. Бундан рухланган Меҳриддин энди шу гитарани қўлидан ташламай уззу-кун машқ қиладиган бўлиб қолди. Ортиқали билан Лобархон ҳайратда, ахир улар Меҳриддин улғайса, албатта, ўзларидек иқтисодчи бўлишини орзу қилиб юришарди-да. Балки шу сабаблидир, улар ўғилларидаги бу қизиқишни ўткинчи бир ҳиссиёт бўлса керак, деб қўя қолишган эди, бироқ қарадиларки, ахвол жиддий. Бунинг устига Жобиржон ҳофиз ҳам ўғилларига жуда меҳрибон.
Мехриддин гитарани қўлига олди-ю, мусиқа жиннисига айланди-қолди. У бора-бора ўйиндан ҳам кўпроқ гитарага кўнгил қўя бошлади. Орадан уч-тўрт ой ўтиб эса дадаси билан ойисига менга рубоб олиб беринглар, деб хархаша қиладиган бўлди.
Шу орада Меҳриддиннинг ўқитувчиси Лобархонга деккабр куни мактабда «Алифбе байрами» бўлишини, байрамда Мехриддин рубоб чалиб ашула айтишини телефонда хабар қилиб қолди.
Лобархон дарҳол бу янгиликни эрига етказди. Ортиқали дабдуристдан бир нарса деёлмади, аммо кечга яқин Жобиржонникига ўтди.
Жобиржон Ортиқалининг гапларини тинглаётиб мийиғида кулиб қўйди.
— Нега куласиз, ҳофиз? - ҳайрон бўлди Ортиқали.
— Қувонганимдан кулаяпман, ака!, шогирди яна биттага кўпайган устоз кулмай, нима, йиғласинми?
— Ўғлимиздан бир нарса чиқадими ўзи ё бу шунчаки ҳавасми?

Давоми бор...

https://tttttt.me/drabllar

#ГУНОХ

82 кисм

— Нима, унинг талантига ҳалиям ишонмаяпсизми?
— Бу ёшдаги болалар нималарга қизиқмайди, дейсиз, кечагача ярим кунини тўп тепиш билан ўтказиб юриб эди. Энди эса сизнинг гитарангиз билан рубобингизга ёпишиб опти. Санъатга таланти бўлса-ку, майли, бўлмаса, санъатга берилганидан ўқишини сусайтириб, ора йўлда билимсиз
қолиб кетмасмикан дейман-да, ҳофиз.
— Сиз ҳечам хавотир олманг, бу шунчаки қизиқиш эмас, ўғлингизда ҳақиқий санъаткор учун керак бўлган асосий белгилар: ихлос, хотира, овоз, талант бор.
Янаям ўзингиз биласиз-у, лекин ўғлингизнинг кўнглини синдирмасангиз яхши бўлармиди дейман-да. Талант деган хаммадаям бўлавермайди, ака, унга шу баҳонада бир рубоб олиб берсангиз-ку, гап бошқача бўларди. Менгаям дадажоним беш ёшимда гитара, етти ёшимда рубоб олиб берган эди. Мана, Худога шукр, кам бўлганимиз йўқ шекилли, ака...
Ортиқали шуларни бир эслаб оларкан:
— Яхши ўйлабсан, - деди кўтаринки кайфиятда. - Яхшиси, устозингни уйга айтиб келақол, кеннойингниям чақир. Устоз шогирдликниям шу бахонада бир нишонлаб оламиз, фақат тез келишсин.
Меҳриддин рубобини бағрига махкам босганича чопқиллаб чиқиб кетди.
Ортиқали кулимсираб хотинига қаради:
— Ошингиз яқинмиди, сиздан сўроқсиз меҳмон чақириб қўйдик.
— Бундай кунда бир эмас, ўнта меҳмон кутишгаям тайёрман, дадаси, ҳечам ташвишланманг, - деди Лобархон яйраб.
Ортиқали ювиниб чиққунча Меҳриддин устози билан кеннойисини бошлаб келиб қолди. Дастурхон тузалди, чой дамланди. Ош сузилди, гурунг қизиди. Гап айланиб
Меҳриддинбой қўшиқ яратишга келганида Жобиржон қўшни маҳаллада Ўринбой Ахмедов деган шоир дўсти яшашини айтаркан, яхши шеър учун яхши мусиқа басталаб беришни ўз бўйнига олди.
Ҳазил-хазил билан бошланган ҳам кўпликдаги ижодий иш қизиб кетди. Уч ҳафта ичида янги қўшиқ яратилиб, Мехриддинга ўргатилди.
Меҳриддиннинг «Алифбе байрами»га унинг ота-онасига қўшилиб Жобиржон хофиз билан шоир Ўринбой Ахмедов ҳам боришди.
Мактабнинг катта мажлислар залида ўтаётган байрамнинг концерт дастури болалар хори билан бошланиб, рақсларга ва яккахон қўшиқларга уланиб кетди. Концерт айни қизиган пайтда бошловчи сахнага чиқиб эълон қилди:
— Эндиги навбат биринчи синфнинг аълочи ўқувчиси ёш санъаткор Мехриддинжон Тешабоевга берилади. У устозлари Ўринбой Аҳмедов шеърлари ва Жобиржон Жахонов
мусиқалари билан тайёрлаб келган «Ташаккурнома» қўшиғини илк бора шу ерда, шу саҳнада ижро этади.
Сахнага қора костюм-шим кийган, оқ кўйлакли, қизил галстук таққан Мехриддин шахдам шахдам қадам ташлаб чиққанида зал сув қуйгандек жимиб қолди.
Меҳриддин рубобда мусиқа чала бошлади. Ёқимли оҳангга ширали майин овоз қўшилди:

Мен бахтиёр боламан,
Очилган гул-лоламан.
Санъатга ишқим тушди.
Шунда мангу қоламан!..
Қалбим қўшиқларга кон,
Орзуларим бир жаҳон.
Ота-онамга рахмат,
Бергани-чун кенг имкон!..
Умид, иқболимки, нур,
Қадам ташлайман мағрур.
Устозу эл, юртимга
Барчаси-чун ташаккур!..

Мехриддин қўшиғини тугатиб томош абинларга таъзим бажо келтирганида, зални қарсак садолари тутди. Ортиқали билан Лобархоннинг кўзларидан ёш тирқираб чиқиб кетди.
Куй-куйга, қўшиқ-қўшиққа уланиб, байрам тушгача давом этди...


Падаркуш
Тешабой отанинг таъзиясига қўни-қўшнилар, узоқ-яқиндан келган қариндош уруғлар ва қуда-андалар йиғилишди.
Кун очилиб кетгани учун келганларга меҳмонхонадан ташқари айвон ва супага ҳам жой қилинди, баъзи аёллар икки-учтадан бўлиб олишиб, ўзаро пичир-пичирга, миш миш гапларни бир-бирига етказишга зўр беришди.
Аёллар супада ўтиришгани учун уларнинг гап-сўзлари шу томонга дераза қараган пардалари туширилган хонага бир ўзи яшириниб олиб, ғам алам, изтироблар ўтида қовурилаётган Гулсарага аниқ эшитилиб турди.
Миш-мишлар эса аста-секин авж пардага ўтарди:
— Эшитишимча, Тешабой отанинг ўлимига унинг Гулсара деган қизи сабабчи бўлганмиш.
— Қандай қилиб?
— Ҳали эшитмадингизми, отанинг шу қизи тушмагури қайсидир шаҳарда, қайсидир ўқишда ўқиб юрганида бир аперист йигит билан ўйнаб юриб ЗАГСдан ҳам ўтмай, бир бола тугиб опти..

Давоми бор...

https://tttttt.me/drabllar

✨Хайрли тун, азизлар!

✨💫Ширин тушлар ҳамроҳингиз
бўлсин!

✨💫Ёстикка бош қўйганда инсон,
Роҳат олар унда жисму-жон.
Оромингиз роҳатли ўтсин,
Хайрли тун азиз қадрдон!

✨💫Эртанги кунга куч-қувват
йиғиб, савобли амаллар қилишга
қодир тарзда, соғ-омонликда,
бағри бутунликда дийдор
кўришмоқликни Аллоҳим насиб
этсин!

https://tttttt.me/drabllar