@asheghanehaye_fatima




برای کشتن که حتما لازم نیست انسان هفت‌تیر  بردارد و تق‌تق، شلیک کند! من به این طرز کشتن، معتقد نیستم.
انسان می‌تواند کسی را در قلبش بکشد. اگر انسان از دوست داشتن کسی دست بردارد، او را در قلب خود کشته است.
 



#خوزه_مائوروده_واسکونسلوس
کتاب #درخت_زیبای_من
ترجمه #قاسم_صنعوی

@asheghanehaye_fatima




ازدواج سرنوشتی است که جامعه سنتی به زن عرضه می‌کند. زن مجرد خواه محروم‌مانده از پیوند، خواه طغیان‌کرده بر آن، و یا حتی بی‌اعتنا به این نهاد، بر اساس ازدواج تعریف می‌شود…ازدواج به دو دلیل به زن تحمیل شده است: ۱- زن باید کودکانی به جامعه بدهد. ۲- زن وظیفه دارد نیازهای جنسی مرد را برآورد و مراقبت از خانه او را به عهده گیرد.برای هر دو طرف ازدواج در آن واحد، هم لازم است و هم سود، اما در موقعیت‌های این دو طرف، موازنه وجود ندارد. برای دختران جوان، ازدواج یگانه وسیله‌ای است که بتوانند جزو اجتماع شوند و اگر «روی دست بمانند» از نظر اجتماع تحقیر شده‌اند…دختر جوان مطلقا منفعل است؛ پسرها ازدواج می‌کنند، زن می‌گیرند. پسرها در ازدواج، انبساط و تاکید وجود خود را می‌جویند نه حق وجود داشتن را. ازدواج برای آنها نوعی شیوه زندگی است نه سرنوشت...





❑جنس دوم ■سیمون دوبووار ■ترجمه: #قاسم_صنعوی
◘۹ ژانویه،برابر است با تولد سیمون دوبووار نویسنده‌ و مبارز فرانسوی

#سیمون_دوبووار
#زنان

@asheghanehaye_fatima



در همه جا در تمام دوران‌ها، نرها بساط رضایت خاطر ناشی از این را که خود را گلهای سرسبد آفرینش احساس کنند گسترده‌اند.
مردان یهودی در دعای صبحگاهی خود می‌گویند: "متبرک باد پروردگار، خداوندگار ما و خداوندگار تمام عالمیان که مرا زن نیافریده" در حالی‌که همسران آنها تن به رضا داده زمزمه می کنند: "متبرک باد خداوندگاری که مرا مطابق میل خود آفریده"

📒 #جنس_دوم
👤 #سیمون_دوبووار
🔃 #قاسم_صنعوی

@asheghanehaye_fatima



اندیشه‌های من
زنبورعسل‌های سبک‌بالی هستند
که با رایحه‌ی گل
پیکرت را لمس می‌کنند، عشق من

میل‌های من
بنفشه‌هایی هستند
که بی‌سروصدا پرپر می‌شوند
بی‌آن‌که تو بدانی، عشق منی.

□●شاعر: #لئائو_ده_واسکونسلوس | برزیل |

□●برگردان: #قاسم_صنعوی

‍
ما برای این ساخته شده‌ایم:
برای این‌که به‌خاطر بیاوریم و برای این که ما را به‌خاطر بیاورند.
برای گریستن و برای گریاندن،
برای به خاک سپردن مردگان‌مان
بدین‌گونه ما بازوانی بلند برای بدرود داریم،
دستانی برای دریافت آن چه به ما داده شده،
انگشتانی برای کندن زمین.

زندگی ما بدین‌گونه خواهد بود:
شام‌گاهی که باید فراموش‌اش کرد
ستاره‌ای که در ظلمات خاموش می‌شود،
راهی بین دو گور
از این روست که باید مراقب ما ماند،
آهسته سخن گفت، به‌روی سرپنجه راه رفت،
شب را دید که در سکوت خفته است.

سخنی بسیار برای گفتن نیست:
ترانه‌ای به دور گاه‌واره‌ای،
شاید شعری عاشقانه،
دعایی برای آن‌که از این‌جا می رود
ولی باید که این ساعت فراموش نکند
و به سبب آن قلب‌های ما
موزون و ساده، یک‌دیگر را ترک کنند.

برای این است که ما ساخته شده‌ایم؛
برای امید در معجزه،
برای اتفاق در شعر،
برای نگریستن به چهره‌ی مرگ
به ناگاه، دیگر امیدی نخواهیم داشت...
امروز، شب، جوان است؛ اما
ما به نحوی بی‌پایان از مرگ زاده شده‌ایم.

■●شاعر: #وینیسیوس_دومورائس | برزیل |

‌■●برگردان: #قاسم_صنعوی

@asheghanehaye_fatima

من مردن جانوران را دیده ام و دلم می خواهد مثل آن ها بمیرم : در سکوت

#ژان_پل_سارتر
#مرده_های_بی_کفن_و_دفن
#قاسم_صنعوی



@asheghanehaye_fatima

آنها عشق را کشته‌اند
و مردانی را که عشق می‌باختند
آن‌ها ترانه‌ها را کشته‌اند
و کسانی را که ترانه می‌خواندند.

آری آن‌ها هر چه را که
در زمین محبوب لازم بوده است کشته‌اند،
اما نه گل کوچکی را که هنوز نشکفته بود.


#مارکوس_آنا
برگردان: #قاسم_صنعوی
#عزیز_روزهام🌾

@asheghanehaye_fatima