💠 #یادداشت_روز

🔹تغییرات عجیب کتب درسی و مسؤلیت آنان که دانسته سکوت کردند

✍ #مرتضی_نظری

🔹در سه ماه که از بازگشایی مدارس می گذرد، معلمان مقاطع مختلف تحصیلی به تدریج که جلو می روند، متوجه تغییرات عجیبی در کتاب های درسی می شوند. روی سخن نه با رییس سابق سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی که با کارشناسان و مدیران میانی و آگاه این سازمان است.
اینکه در اخبار می خوانیم از روی جلد یک کتاب درسی تصویر دختران حذف شده، در کتابی دیگر عکس قرآن در مکانی نازل نشان داده شد و اعتراض بخشی از دینداران را در پی داشت، یا در کتاب درسی دیگری، مقبره کوروش حذف می شود، و یا در شعر نادر ابراهیمی و یا در داستانی از هوشنگ مرادی کرمانی به طرزی آشکار دست برده می شود و یا در دست گل جدید معلوم شده که نام مولانا از کتاب فارسی پایه نهم حذف شده، آیا همه این تغییرات عجیب، در سکوت و محرمانگی رخ داده است؟ قطعاً خیر!

🔹آگاهان می دانند که فرایند تغییر، تألیف و چاپ کتب درسی با شمارگان میلیونی از رهگذر جلسات مشورتی و کارشناسی های بسیار عبور می کند تا در نهایت به دست دانش آموزان برسد، لذا اگر کارشناسان و پژوهشگران و مدیران میانی و ارشد تألیف کتب درسی به فرض که معاونت و موافقتی با این تغییرات بسیار شگفت و دفعی و ناصحیح نداشته باشند، یقیناً بی اطلاع هم نبودند.
پرسش همین جاست: چرا سکوت کردید؟ چرا جامعه، زنگ هشدار کارشناسانه شما کارکنان فرهیخته و «مطّلع» سازمان پژوهش را پیش از چاپ کتاب هایی با این تغییرات عجیب نشنید؟

به همین ترتیب، مسؤلیت از اعضای هیأت امنای سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی و دیگر پژوهشگران و اعضای هیأت علمی که در گروه مشاوران سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی هستند، سلب نمی شود و این پرسش را از ایشان هم باید پرسید: چرا سکوت کردید؟

سکوت و انفعال کارشناسان و مدیران از پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش گرفته تا دیگر بخش های مطالعاتی و اجرایی مرتبط در برابر بدعت های سازمانی و رویه های غیرعلمی، دست کمی از بانیان و تصمیم گیرندگان آن ندارد.

🔹کتاب درسی، هویت نظام آموزشی و فرهنگی یک کشور است. وقتی جامعه علمی و فرهنگی کشور صدای گلایه نویسنده ای که در شعر یا داستانش دست برده اند را می شنود یا وقتی هزاران معلم شریفی که با حذف نمادهای فرهنگی و ملی و دینی مواجه می شوند یا میلیونها خانواده ای که از رسانه ها متوجه چنین آشفتگی هایی در محتوای آموزش رسمی فرزندانشان می شوند، همگی به یک نتیجه منجر می شود: کاهش مقبولیت و اعتبار نهاد مدرسه.
اگر کارشناسان و مدیران خرد و کلان نهاد تعلیم و تربیت در برابر رفتارهای هیجانی و سلیقه ای مدیرانی که چند صباحی می آیند و می روند، سکوت کنند، نتیجه اش تضعیف مدرسه و اُفت اعتبار معلم و جریان یادگیری است.

منبع : تربیت و توسعه /اعتبارِ مدرسه

@IranHumanDevelopment2


🔹پی‌نوشت:

تیموتی اسنایدر در کتاب بیست درس قرن بیستم، ش ۱ می‌نویسد:
«بیشترِ قدرتی که در اختیار اقتدارگرایی قرار می‌گیرد، داوطلبانه به آن داده شده است. در چنین زمانه‌ای افراد پیشاپیش به این فکر می‌کنند که حکومت سرکوبگرتر چه خواهد خواست.... آن را در اختیار حکومت می‌گذارند. شهروندی که چنین رفتاری را در پیش گرفته است در واقع به قدرت می‌آموزد که با وی چه‌ها می‌تواند بکند.»



📌حذف تاریخ یک سرزمین ممکن نیست.

#نابرابری_اجتماعی
#نابرابری_آموزشی
#نشرآگاهی
#تاریخ_آموزش_پرورش
#محتوای_کتب_درسی
#نابرابری_جنسیتی


🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان تهران

🆔 @KSMtehran

💠 #زنان_معلم_از_مشکلات_می_گویند_۹



✍ مژگان باقری؛ معلم و فعال صنفی


🔹 جنبش معلمان چه به لحاظ کمی و چه به لحاظ کیفی می تواند یکی از بزرگترین و موثرترین جنبش های جامعه ایران باشد. در این میان، معلمان زن دقیقا به این دلیل که بار اصلی آموزش و پرورش کشور را به دوش می کشند می توانند و باید که نقش مهم تری را در این جنبش به عهده بگیرند. اما متاسفانه از دو جهت با #نابرابری_جنسیتی روبرو هستند:

📌 از طرفی تقریبا تمام مسئولین بلندپایه آموزش و پرورش را مردان تشکیل می دهند. از وزارتخانه گرفته تا ادارات کل استانها پر شده از مدیران مردی که به دلیل فرهنگ مردسالارانه نمی توانند فعالان زن را به رسمیت بشناسند. آنها ترجیح می دهند در معدود مواردی که قرار است با فعالین صنفی گفتگو کنند با مردان روبرو شوند. این مدیران، فعالین زن را به عنوان نمایندگان زنان معلم نادیده می گیرند و در حالی که بدنه اصلی آموزش و پرورش از زنان تشکیل شده است مسئولان ترجیح می دهند که مشکلات آنها را از زبان فعالین مرد بشنوند.

📌 از طرف دیگر تعداد زنان معلمی که وارد فعالیت های صنفی می شوند در مقایسه با کل زنان معلم، زیاد رضایت بخش نیست. چون معلمان عموما از یک طبقه سنتی محافظه کار می آیند که فعالیت اجتماعی برای آنان هنوز به عنوان یک ضرورت مطرح نشده است. در این میان وضعیت زنان متاهل بسیار بدتر است. به بهانه بالا بودن هزینه فعالیت صنفی، این زنان به شدت از طرف خانواده تحت فشار قرار می گیرند که مبادا با فعالیت های خود برای خانواده دردسر ایجاد کنند.

به نظر می رسد بیشترین فعالان زن در جنبش معلمان شامل زنان مجرد باشد. چه زنانی که ازدواج نکرده اند و چه آنها که صاحب فرزند می باشند و جدا از همسر زندگی می کنند. همین موضوع نشان می دهد که استدلال زنان متاهل مبنی بر اینکه به دلیل پرداختن به مسائل فرزندان، فرصت کافی برای شرکت در فعالیت های صنفی ندارند بیشتر یک بهانه است. مسئله اصلی، وجود همسرانی است که با قاطعیت، آنها را از شرکت در فعالیتهای صنفی منع می کنند؛ مردانی که فکر می کنند فعالیت صنفی فقط به معنی اعتراض به حقوق و مسائل اقتصادی است و در نتیجه لزومی ندارد معلمانی که به دلایل مختلف مشکل اقتصادی ندارند در این فعالیتها شرکت کنند.

🔺 متاسفانه باید این واقعیت تلخ را بپذیریم که معلمان زن با هر سطحی از تحصیلات دانشگاهی، علیرغم تاثیر شگرفی که می توانند در پیشرفت جامعه مدنی داشته باشند هنوز مقهور فرهنگ زن ستیز جامعه هستند و عملا نتوانسته اند نقش قابل توجهی در مسائل اجتماعی و صنفی ایفا کنند.

اما آن تعداد معدودی از زنان معلم که به جنبش معلمان پیوسته اند همواره با مشکلات متعددی دست و پنجه نرم می کنند. گذشته از فشار خانواده و مشکلاتی که نیروهای امنیتی ممکن است ایجاد کنند، مسئله مهم برای این زنان، روبرو شدن با حکومتی است که هنوز به دیدن و پذیرفتن چنین زنانی عادت نکرده است.‌ هر چند تعداد این زنان هنوز بسیار کم است اما کیفیت تاثیربخشی آنها بسیار بالاست و همین نشان از قدرت زنان در تاثیرگذاری بر جنبش دارد.

📌 اگر زنان معلم به نقش تاریخی و سرنوشت ساز خود در جنبش معلمان پی ببرند و اگر به این بینش برسند که فعالیت صنفی صرفا حول محور معیشت و درآمد نمی چرخد و اگر این باور عمیق در آنها ایجاد شود که پرورش نسلی شجاع و حق طلب فقط به دست معلمانی شجاع و حق طلب میسر می شود آنگاه می توان امیدوار بود که جنبش معلمان در مدت زمانی بسیار کوتاه نقش تاریخی خود را ایفا کند و زمینه ساز تحولی شگرف در همه زمینه های آموزشی، فرهنگی و اجتماعی شود.



#زنان
#اشتغال
#زنان_معلم
#هشت_مارس
#روز_جهانی_زن
#نه_به_تبعیض
#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_خشونت
🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran