👆ادامه از پست قبل

🔹 #دستاوردهای_جنبش_زنان_در_دوره‌ی_مشروطه
🔹 #قسمت_سوم ص۲
✍ مریم حسین‌خواه


(۱۹) الیز ساناساریان، جنبش حقوق زنان در ایران، طغیان، افول، و سرکوب از ۱۲۸۰ تا انقلاب ۵۷، ترجمه‌ی نوشین احمدی خراسانی، ۱۳۸۴، تهران، نشر اختران، صص. ۸۰ و ۸۱.

(۲۰) افسانه نجم‌آبادی، «اقتدار و نمایندگی: بازبینی فعالیت‌های زنان در دوره‌ی حکومت رضا شاه»، ۱۵ مرداد ۱۳۹۰، فصل‌نامه‌ی گفتگو شماره‌ی ۴۴، قابل دسترس در این‌جا.
(۲۱) برای مطالعه‌ی بیشتر در این زمینه، نگاه کنید به: بیژن معصومیان، «برگی از تاریخ جنبش زنان ایران در عصر مشروطه: طایره، از تبارِ طاهره قرّةالعین»، وبسایت گویا نیوز، ۸ ژوئیه‌ی ۲۰۱۷، قابل دسترسی در این‌جا.
(۲۲) نشریه‌ی ایران نو، ۲۲ آبان ۱۲۸۸، شماره‌ی ۶۵، ص. ۳.
(۲۳) همان.
(۲۴) خسروپناه، هدف‌ها و مبارزه‌ی زن ایرانی، ص. ۱۸۹.


https://tttttt.me/KSMtehran/1802


📝 ادامه دارد ...




#زنان
#جنبش_زنان
#مشروطه


🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran

ادامه از پست قبل 👆


🔺کانون صنفی از گذشته تا کنون/ گفت و گو با #محمد_تقی_فلاحی و #محمد_حبیبی #قسمت_سوم_ص۲



#فلاحی: نکته مهم دیگری که لازم به آن اشاره کنم این که با توجه به تاکید و تمرکز کانون بر روی صنفی بودن و صنفی ماندن، افرادی با نحله های فکری و سیاسی گوناگون به دلیل مسائل مشترک مربوط به نقائص آموزش و پرورش به کانون پیوسته اند. این ویژگی از یک سو موجبات تنوع و قوت فکری و نگاهی چند سویه به کانون را فراهم می کند؛ اما از سوی دیگر در صورت نبود یک تفکر تشکیلاتی قوی، می تواند به یک نقطه ضعف اساسی و چالش برانگیز برای کانون تبدیل شود.

متاسفانه با شروع به کار این دوره در سال ۹۵، ما هم با مشکلاتی از طرف حکومت که درک درستی از تشکل یابی اقشار مختلف ندارند، همراه با مانع تراشی های شبه قانونی و البته پرونده سازی برای فعالان و چهره های موثرتر و شناخته شده تر روبرو شدیم، که تعدادی به زندان و تبعید رفتند؛ و هم به دلیل همان تنوع فکری اعضای هیئت مدیره از همان ابتدا با چالش های درونی متعددی روبرو شدیم. در نتیجه در کنار تعدادی از اعضا که از ما گرفته شدند، تعدادی نیز به دلیل اختلافات ما را ترک کردند. این جدای از آنانی است که به عنوان عضو هیئت مدیره رای گرفته بودند اما به دلایل مختلف تعهد لازم برای حضور و فعالیت مستمر را نشان ندادند. در نتیجه ما در دوره ای از این ۵ سال به طور جدی دچار کمبود نیرو در هیئت مدیره شدیم و تنها تلاش مان حفظ مجموعه باقیمانده و نام کانون بود. خوشبختانه با همراهی برخی اعضا و علاقمندان به کانون که کمک های خوبی به هیئت مدیره باقیمانده کردند، توانستیم از این مرحله عبور کنیم. ضمن این که در این دوره با ترتیب دادن برنامه هایی در معرفی برخی چهره های موثر در تعلیم و تربیت کشور که در تبلیغات رسمی یادی از آنان نمی شود یا اصولا به دلیل تنگ نظری ها و جزم اندیشی ها بایکوت شده اند، گستره فعالیت های کانون را از خواسته های معیشتی صرف فراتر برده و مطالبه خود برای آموزش و پرورش نوین و غیر ایدئولوژیک را به عنوان عاملی هویت بخش به کانون در عرصه اجتماعی مطرح کنیم. 

اکنون نیز با بازگشت برخی از همکاران به جمع ما انرژی جدیدی به کانون تزریق شده که امیدوارم بتوانیم به رغم فشارهایی که گویا بیشتر هم خواهند شد، با سازماندهی بهتر و تقویت بنیه نظری کانون این نهاد جوان ۲۱ ساله را به یک جریان فکری مستقل در حوزه آموزش و پرورش تبدیل کنیم که در پیوند با جنبش عمومی عدالت خواهانه ای که در جامعه به چشم می خورد، نقش تاریخی خود را ایفا کنیم. چرا که ما معتقدیم محور اصلی برقراری عدالت اجتماعی در جامعه، عدالت آموزشی است.


ادامه در پست بعد 👇

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran

⤴️ادامه از پست قبل 👆
#قسمت_سوم_ص۲


📌 برای موفقیت هر چهار نقش را ایفاء کنید!

کنشگران صنفی یا مدنی در ایران باید بتوانند هر چهار نقش کنشگری را در مسیر کنشگری ایفا نمایند. با این حال تجربه نشان داده که ماندن طولانی‌مدت در هر یک از این نقش‌ها و تعیین استراتژی درازمدت مبتنی بر تنها یکی از این نقش‌ها، چندان منطقی و راهگشا نیست. انتظارات از یک کنشگر حرفه‌ای این است که به تناسب موقعیت و نیاز یک جریان صنفی و مدنی و اینکه در کدام مرحله از مسیر مطالبه‌گری قرار دارد، همه نقش‌ها را پذیرفته و اجرا کند. یک کنشگر ممکن است روزی در یک اقدام نافرمانی مدنی غیرخشونت‌آمیز شرکت کند، روز بعد همان شخص می‌تواند به لابی‌گری لایحه‌ای در مجلس بپردازد و سپس با یک گروه صنفی یا مدنی دربارۀ این گفت‌وگو کند که چرا باید در کنشی مانند موضوع اصلاح ساختار نظام قراردادها در آموزش وپرورش یا افزایش حقوق و دستمزد معلمان درگیر شد.

ایفای این نقش‌ها و همچنین نقش‌های مکملی چون «رهبری و اجماع‌سازی» و یا «تحلیلگری» که لازمه فعالیت هوشمندانه در شرایط و محیط‌های پرمخاطره است و در مطلبی دیگر به آنها خواهیم پرداخت؛ به طیف وسیعی از مهارت‌ها و شخصیتی کاملا ًرشدیافته، بالغ و انعطاف‌پذیر نیاز دارد. در واقع به همان اندازه که یک فعال صنفی و مدنی باید یک عصیانگر باشد، بتواند مقاومت کند، ریسک کند و خود را در معرض خطر قرار دهد؛ باید کارگزار تغییر باشد، خودمحوری کمتری داشته ‌باشد و اغلب در معرض دید نباشد؛ زیرا نقش کنشگران محوری، حمایت و پرورش دیگر کنشگران است. ایفای نقش مصلح اجتماعی نیز مستلزم مجموعه‌ای دیگر از ویژگی‌های شخصیتی و مهارت‌های سیاسی و نیز ظاهر و رفتار رسمی است که بسیاری از کنشگران عصیانگر از آن‌ها بیزارند. باید توجه کرد که هر نقشی هدف‌ها، سبک‌ها، مهارت‌ها و الزام‌های متفاوتی را به دنبال دارد و می‌تواند به شکل مؤثر و غیرمؤثری ایفاء شود. بنابراین یکی از مهمترین کارویژه‌های فعالان صنفی و مدنی شناسایی افرادی است که از قدرت تهییج افکار عمومی برخوردارند، افرادی که در مذاکره قوی ظاهر می‌شود و کنشگرانی که نقش سازمان‌دهنده را به خوبی ایفاء می‌کنند.

در کنار هم قرار دادن مجموع این نقش‌‌ها، تنها زمانی می‌تواند میسر شود که از مجموع خواست‌ها و مطالباتمان یک رویای مشترک خلق کنیم. تنها با ایجاد رؤیایی مشترک است که پیشنهادها و خواسته‌های همه ذینفعان شناسایی و اقدامات لازم برای تحقق بخشیدن به این نیازها انجام می‌شود. این مکانیسم موثری است که امکان می‌دهد تا مسیری که به سختی آغاز شده، با کارشکنی و بدون دستاورد به پایان نرسد.

📝 ادامه دارد...
🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran

⤴️ ادامه از پست قبل👆

🔹 تحلیل‌گری" و "ائتلاف‌سازی": لازمه #کنشگری در شرایط محیطی پرمخاطره‌
#قسمت_سوم_ص۲


📌 جمع‌بندی

کنشگری به مثابه هدف و شیوه زیست
ایفای موثر نقش‌هایی که در دو مقاله اخیر «داوطلب» به عنوان ملزومات یک کنشگری آگاهانه و مسئولانه مورد اشاره قرار گرفت، در صورتی ممکن است که کنشگران تحول شخصی را در الویت برنامه‌های خود قرار دهند و به کنشگری به مثابه یک شیوه زیست بنگرند. به عبارتی برای دستیابی به آگاهی صنفی، مدنی و تحول شخصی نیاز نداریم که افراد برای مشارکت در ابتکارها و جنبش‌های اجتماعی تا زمان تبدیل‌شدن به کنشگران حرفه ایی صبر کنند، اما اگر بخواهند یک شهروند-کنشگر کارآمد باشند، باید به رشد و تحول شخصی متعهد باشند. برای این کار می‌توان از شیوه‌های بسیار مختلفی برای دستیابی به توسعه صنفی، مدنی و یا سیاسی استفاده کرد:

از راه فعالیت مدنی و تمرین زندگی انجمنی
آگاهی از امور از راه رسانه‌‌ها و بالابردن سطح دانش و آگاهی
آشنایی با ابتکارهای اجتماعی، گروه‌های مختلف و جنبش‌های اجتماعی فعال
شرکت در کارگاه‌ها، سخنرانی‌ها و جلسه‌های بحث و ‌گفت‌وگوی گروهی آنلاین و آفلاین؛
عمل به فکر و اندیشه خود پیش از انجام آن.
توجه کنیم که برای فرهنگ و سیستم‌های اجتماعی ناکارآمدی و سلطه‌جویی فرد، امری طبیعی است اما دریک تحول دموکراتیک ما صلح‌جویی و رسیدن به آگاهی را دنبال می‌کنیم. بنابراین آنچه نیاز داریم، تغییر اساسی در شخصیت و تبدیل‌شدن ما از فردی ناکارآمد و سلطه‌جو به فردی کارآمد، صلح‌جو و خودآگاه است. ایفای مسلط نقش‌هایی است که کنشگری آگاهانه پیش روی ما قرار می‌دهد، تنها در چنین بستری امکان‌پذیر خواهد بود و شانس موفقیت هر جریان صنفی و مدنی را افزایش خواهد داد.


🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran

📌ادامه از پست قبل 👆

🔷 #ضرورت_تعریف_پروفشن‌ها_و_روشن_کردن_ابهامات_پیرامون_فعالیت_آنها: #سازمان_نظام_معلمی_سندیکا_نیست

#قسمت_سوم_ص۲


بنابراین لازم است که تمایزی میان این کارکردها قائل باشیم، چرا كه هر نوع بي توجهي به آن‌ها مي‌توانند پيامدهاي منفي براي جامعه ذینفعان و پروفشن‌ها ايجاد كند.
از طرفی چنانکه پیشتر اشاره شد، تشکیل پروفشن‌ها بر مبنای یک فرآیند دموکراتیک مبتنی بر هدف والای تضمین منافع جمعی است. تحقق چنین هدفی جز با تضمین حقوق و آزادی‌های صنفی و تشکیلاتی ممکن نیست. به عبارتی وظیفه پروفشن‌ها این نیست که با کانالیزه کردن مسیر مطالبه‌گری یا صحنه‌گردانی آن، از تعدد و تکثر دیدگاهها از طریق سازمانیابی تشکیلاتی و صنفی جلوگیری کنند. آنها به طور کلی نسبتی با چنین پروژه‌ای ندارند و وظیفه دفاع از حقوق صنفی و مدنی کماکان به عهده سندیکاها و تشکل‌های مستقل صنفی معلمان است.


📌 جمع‌بندی

باید به این نکته توجه داشت که یکی از نشانه‌های توسعه یافتگی، برقراری تمایز میان ساختارها و نقش های مختلف اجتماعی است. از جمله شناسایی تفاوت کارکرد نظام حرفه‌ای که در یک چارچوب مبتنی بر معیارهای حرفه‌ای و اخلاقی، وظیفه استانداردسازی رفتارهای پذیرفته شده در آن نظام حرفه‌ای را بر عهده دارد؛ با تشکل‌های صنفی و سندیکاهایی که وظیفه دفاع از حقوق صنفی و نمایندگی ذینفعان را بر عهده دارند.
ارائه تعریفی دقیق و روشن از این ساختارها و توجه به تمایزات میان آنها، کمک می‌کند تا فعالان تشکل‌های صنفی، هراسی از تشکیل این نهادها ( در صورتیکه با استانداردهای پروفشن‌ها تاسیس شوند) نداشته باشند و ضمنا مسیر حرکت و تلاش مستمر خود را برای گسترش تشکل‌های صنفی جهت پیگیری مطالبات معلمان به نظام‌های حرفه‌ای چون نظام معلمی که وظایف و اختیارات محدود و مشخصی دارد، گره نزنند و در عوض نقش نظارتی و دیده‌بانی خود را بر عملکرد این نهادها که قرار است در دفاع از منزلت معلمی فعالیت کنند، به درستی ایفا کنند. حالا که موضوع نظام معلمی در برخی محافل پرتکرار شده، اصولي‌ترين راهكار اين است كه کنشگران صنفی معلمان ضمن بررسی دقیق روندهای غیردموکراتیک موجود بر طرح نظام معلمی؛ تشکیل نهادی مبتنی بر فرآیندهای دموکراتیک را هدف قرار دهند و با مطالعه بیشتر بر روند شکل‌گیری پروفشن‌ها از استانداردهای تشکیل این نهادها به طور کامل مطلع شوند. آشنایی و آگاهی با این سازوکارها از یک سو به مقاومت بدنه در مقابل نسخه‌پیچی‌های احتمالی نهادهای حاکمیتی برای تغییر کارکرد پروفشن‌ها و تبدیل آنها به شبه پروفشن‌ها کمک می‌کند و از سوی دیگر در صورت تشکیل یک نظام حرفه‌ای مبتنی بر استانداردها، نوید آینده‌ای را می‌دهد که بخش قابل توجهی از اختیارات نظام آموزش وپرورش به نهادی برآمده از بدنه آن یعنی «نظام معلمی» تفویض شود.

لینک قسمت دوم 👇

https://tttttt.me/KSMtehran/6676

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran

⤴️ ادامه از پست قبل

💠 #مقاله_آموزشی
🔹 #قسمت_سوم_ص۲


✅ ۱۸- فضاهای اعتراضی فراگیر

باید اذعان کرد که شرکت دراعتراضات اغلب کاری خسته‌کننده و وقت‌گیر است. بسیاری از افراد به دلیل مسئولیت‌های دیگری که دارند، از جمله نیاز به کار یا مراقبت از خانواده‌هایشان نمی‌توانند در حدی که دوست دارند، مشارکت کنند. معترضین باید تلاش کنند فضاهایی را ایجاد کنند که از این امر آگاهی داشته و فراگیر و در دسترس همگان باشند. اعتراضات ضد خشونت مسلحانه در سال ۲۰۱۸ در ایالات متحده شامل راهپیمایی در یک مدرسه بود که باعث شد تقریباً یک میلیون کودک مدرسه‌ای و دانشجویان دانشگاه ها، کلاس های خود را ترک کنند. استفاده از چنین تاکتیک‌هایی که گروه های سنی مختلف را قادر به مشارکت می‌کنند می‌تواند بسیار ارزشمند باشد، اما حضور بچه ها در خانه در ساعاتی که باید در مدرسه باشند می‌تواند برای والدین گرفتاری هایی از نظر مراقبت از بچه ها ایجاد کند. برای پاسخ به این مشکلات در ارمنستان، تمهیدات ویژه‌ای برای مراقبت از کودکان در بین همسایگان و در اماکن اعتراضی برقرار شد تا اطمینان حاصل شود که والدین می‌توانند در جلسات دسته جمعی و راهپیمایی ها شرکت کنند. جنبش‌های اعتراضی باید نسبت به نیازهای متغیر اعضای خود هشیار بوده و قابلیت انطباق با شرایط و نیازها را داشته باشند.

✅ ۱۹- هماهنگی استراتژیک با پلیس

خشونت مانع بسیار بزرگی برای رسیدن به اهداف جنبش است. پتانسیل خشونت چیزی است که باید از ابتدای جنبش به آن پرداخت. برخی از موفق‌ترین جنبش های اعتراضی با خنثی‌سازی خصومت قبل از شروع راهپیمایی‌های دسته جمعی، بطورکلی از خشونت اجتناب کردند. وقتی کسی برانگیخته نشود، احتمال واکنش خشن کمتر است و اگر رفتارتان با آنها دوستانه باشد، این احتمال بسیار کمتر خواهد شد. استفاده از روش‌های مسالمت‌جویانه در مواجهه با پلیس و تلاش برای برقراری ارتباط و گفتگو با پلیس از سوی کنشگران و رهبران یک جریان اعتراضی و توضیح دلایل برگزاری اعتراضات_اگرچه وقت‌گیر باشد و نیاز به تکرار چندباره داشته باشد_ در درازمدت بر تغییر رویکردهای امنیتی نسبت به خرابکارانه بودن خاستگاه اعتراضات تاثیر خواهد گذاشت.

✅۲۰- کمپین خود را گسترش دهید

اگر مکانی که در آن اعتراضات را برگزار می‌کنید، انتخابی استراتژیک باشد؛ می‌تواند به افزایش تعداد معترضان و رشد حمایت سایرین از کمپین منجر شود. به عنوان مثال، در جریان اعتراضات صنفی کارگران هفت‌تپه، بازار شوش به محلی برای برگزاری راهپیمایی‌های اعتراضی کارگران تبدیل شد. کارگران که نسبت به تاثیر عواقب خصوصی‌سازی بر کاهش درآمد و قدرت خرید خانواده‌های خود معترض بودند، در بازار شوش راهپیمایی می‌کردند تا بدین شکل بازاریان و کاسبان محلی را هم با یک حرکت صنفی مسالمت‌جویانه همراه و حمایت آنان را نیز کنند. به ادعای رهبران این اعتراضات صنفی، همین حرکت باعث افزایش آگاهی برخی از کاسبان و بازاریان نسبت به تداوم بحران معیشتی هزاران کارگر در یکی از قدیمی‌ترین کارخانه‌جات تولید شکر کشور شد.

📌 جمع‌بندی

موارد مطرح شده در این توصیه‌نامه، از میان روایت‌ها و تجربیات زیسته کنشگران صنفی و اجتماعی به دست آمده، بنابراین به این راهکارهای پیشنهادی، می‌توان موارد دیگری نیز افزود. تجربه زیسته کنشگران صنفی و اجتماعی به آنها آموخته که در مواجهه با هر موقعیتی، باید به صورت هوشمندانه از استراتژی و تاکتیک مناسب همان موقعیت برای نیل به مقصود استفاده کنند.
در واقع این محیط و شرایط پیرامونی است که می‌تواند راه و روش رسیدن به اهدافی را که از پیش بر روی آنها توافق کرده‌ایم، تعیین کند. کنشگران هوشمند بر حسب تجربه می‌دانند که استفاده از یک تاکتیک مشابه برای دو موقعیت متفاوت، نه تنها سودمند نیست؛ بلکه می‌تواند منجر به توقف این جریان اعتراضی و کاهش سطح مشارکت ذینفعان در درازمدت شود. بنابراین همواره با مشورت و همکاری با یکدیگر، به دنبال به روزرسانی ایده‌ها و تاکتیک‌هایی هستند که جنبش را به پیش برده و از توقف آن به هر نحوی جلوگیری کند.


لینک قسمت اول
https://tttttt.me/KSMtehran/7315

لینک قسمت دوم
https://tttttt.me/KSMtehran/7362


آیدی ارتباط با کانال 👇

@Ertebat_Ba_KSMtehran

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran