💠 #یاد
پروانه اسکندری (فروهر)
#درگذشت (قتل)؛ ۱ آذر ۱۳۷۷
#معلم و فعال سیاسی
🔹 پروانه اسکندری متولد تهران، از رهبران جنبش دانشجویی و سپس حزب ملت ایران و جبهه ملی ایران بود. او در دهه سی همزمان #آموزگار و دانشجو بود.
در روز ۱۶ آذر ۳۹ در اولین مراسمی که به مناسبت کشته شدن سه آذر اهورایی در ۱۶ آذر ۳۲ برگزار شد، پروانه اسکندری سخنرانی و این روز را به عنوان #روز_دانشجو اعلام کرد. این مراسم و این سخنرانی، اولین حرکت دانشجویی در ایران از سال ۳۲ به این سو بود.
🔹 در همان سال به نمایندگی از فرهنگیان، به عضویت کمیته ۵ نفری فرهنگیان درآمد. تلاش‌های وی در این کمیته، بار دیگر منجر به دستگیری وی گردید.
پروانه که در این سالها به یکی از محبوب ترین فعالان دانشجویی کشور و اعضای حزب ملت ایران و جبهه ملی ایران تبدیل شده بود، در سوم اردیبهشت ماه ۱۳۴۰ با داریوش فروهر ازدواج کرد.
🔹 وی بار دیگر بعد از سخنرانی در تظاهرات سی تیر ۴۰ توسط نیروهای امنیتی دستگیر شد. پروانه در همین سال، به همراه چهار دانشجوی دیگر از جمله حسن حبیبی، به نمایندگی از طرف دانشجویان برای مذاکره با علی امینی نخست‌وزیر وقت انتخاب شد. وی اولین زنی بود که به نمایندگی دانشجویان کشور انتخاب می‌شد.
🔹پروانه اسکندری در سال ۴۱، اولین نماینده زنی بود که در کنگره جبهه ملی شرکت جست. وی در سال ۴۹ به دلیل فعالیت‌های سیاسی خود از حق تدریس در دبیرستانهای کشور محروم شد.
...
📌 در نخستین روز آذر ۷۷ پروانه و داریوش فروهر در خانه شخصی خود در خیابان هدایت، با ضربات متعدد چاقو به قتل رسیدند. قاتلان که به عنوان دانشجو/ خبرنگار و با بهانه «مصاحبه برای نشریه دانشجویی» به خانه‌شان رفته بودند، «ابتدا گردن، دهان و دستان‌شان را گرفتند، سپس با ضربات پیاپی چاقو سینه‌هایشان را دریدند و در نهایت اجسادشان را به سمت قبله قرار دادند!
پیکر پروانه و داریوش فروهر در قطعه ۸۹ بهشت زهرا تهران به خاک سپرده شد.
یادشان همواره گرامی.🍃
#معلم
#یادمان
#تقویم_کانون
#تشکل_فرهنگیان
#تاریخ_آموزش_و_پرورش
#قتل_های_زنجیره_ای
📎 https://tttttt.me/ksmtehran1/5
🔹🔹🔹
🖋 کانال کانون صنفی معلمان تهران
🆔 @KSMtehran
پروانه اسکندری (فروهر)
#درگذشت (قتل)؛ ۱ آذر ۱۳۷۷
#معلم و فعال سیاسی
🔹 پروانه اسکندری متولد تهران، از رهبران جنبش دانشجویی و سپس حزب ملت ایران و جبهه ملی ایران بود. او در دهه سی همزمان #آموزگار و دانشجو بود.
در روز ۱۶ آذر ۳۹ در اولین مراسمی که به مناسبت کشته شدن سه آذر اهورایی در ۱۶ آذر ۳۲ برگزار شد، پروانه اسکندری سخنرانی و این روز را به عنوان #روز_دانشجو اعلام کرد. این مراسم و این سخنرانی، اولین حرکت دانشجویی در ایران از سال ۳۲ به این سو بود.
🔹 در همان سال به نمایندگی از فرهنگیان، به عضویت کمیته ۵ نفری فرهنگیان درآمد. تلاش‌های وی در این کمیته، بار دیگر منجر به دستگیری وی گردید.
پروانه که در این سالها به یکی از محبوب ترین فعالان دانشجویی کشور و اعضای حزب ملت ایران و جبهه ملی ایران تبدیل شده بود، در سوم اردیبهشت ماه ۱۳۴۰ با داریوش فروهر ازدواج کرد.
🔹 وی بار دیگر بعد از سخنرانی در تظاهرات سی تیر ۴۰ توسط نیروهای امنیتی دستگیر شد. پروانه در همین سال، به همراه چهار دانشجوی دیگر از جمله حسن حبیبی، به نمایندگی از طرف دانشجویان برای مذاکره با علی امینی نخست‌وزیر وقت انتخاب شد. وی اولین زنی بود که به نمایندگی دانشجویان کشور انتخاب می‌شد.
🔹پروانه اسکندری در سال ۴۱، اولین نماینده زنی بود که در کنگره جبهه ملی شرکت جست. وی در سال ۴۹ به دلیل فعالیت‌های سیاسی خود از حق تدریس در دبیرستانهای کشور محروم شد.
...
📌 در نخستین روز آذر ۷۷ پروانه و داریوش فروهر در خانه شخصی خود در خیابان هدایت، با ضربات متعدد چاقو به قتل رسیدند. قاتلان که به عنوان دانشجو/ خبرنگار و با بهانه «مصاحبه برای نشریه دانشجویی» به خانه‌شان رفته بودند، «ابتدا گردن، دهان و دستان‌شان را گرفتند، سپس با ضربات پیاپی چاقو سینه‌هایشان را دریدند و در نهایت اجسادشان را به سمت قبله قرار دادند!
پیکر پروانه و داریوش فروهر در قطعه ۸۹ بهشت زهرا تهران به خاک سپرده شد.
یادشان همواره گرامی.🍃
#معلم
#یادمان
#تقویم_کانون
#تشکل_فرهنگیان
#تاریخ_آموزش_و_پرورش
#قتل_های_زنجیره_ای
📎 https://tttttt.me/ksmtehran1/5
🔹🔹🔹
🖋 کانال کانون صنفی معلمان تهران
🆔 @KSMtehran
Telegram
..
💠 #یاد
پروانه اسکندری (فروهر)
#درگذشت (قتل)؛ ۱ آذر ۱۳۷۷
#معلم و فعال سیاسی
🔹 پروانه اسکندری متولد تهران، از رهبران جنبش دانشجویی و سپس حزب ملت ایران و جبهه ملی ایران بود. او در دهه سی همزمان #آموزگار و دانشجو بود.
در روز ۱۶ آذر ۳۹ در اولین مراسمی که به مناسبت کشته شدن سه آذر اهورایی در ۱۶ آذر ۳۲ برگزار شد، پروانه اسکندری سخنرانی و این روز را به عنوان #روز_دانشجو اعلام کرد. این مراسم و این سخنرانی، اولین حرکت دانشجویی در ایران از سال ۳۲ به این سو بود.
🔹 در همان سال به نمایندگی از فرهنگیان، به عضویت کمیته ۵ نفری فرهنگیان درآمد. تلاش‌های وی در این کمیته، بار دیگر منجر به دستگیری وی گردید.
پروانه که در این سالها به یکی از محبوب ترین فعالان دانشجویی کشور و اعضای حزب ملت ایران و جبهه ملی ایران تبدیل شده بود، در سوم اردیبهشت ماه ۱۳۴۰ با داریوش فروهر ازدواج کرد.
🔹 وی بار دیگر بعد از سخنرانی در تظاهرات سی تیر ۴۰ توسط نیروهای امنیتی دستگیر شد. پروانه در همین سال، به همراه چهار دانشجوی دیگر از جمله حسن حبیبی، به نمایندگی از طرف دانشجویان برای مذاکره با علی امینی نخست‌وزیر وقت انتخاب شد. وی اولین زنی بود که به نمایندگی دانشجویان کشور انتخاب می‌شد.
🔹پروانه اسکندری در سال ۴۱، اولین نماینده زنی بود که در کنگره جبهه ملی شرکت جست. وی در سال ۴۹ به دلیل فعالیت‌های سیاسی خود از حق تدریس در دبیرستانهای کشور محروم شد.
...
📌 در نخستین روز آذر ۷۷ پروانه و داریوش فروهر در خانه شخصی خود در خیابان هدایت، با ضربات متعدد چاقو به قتل رسیدند. قاتلان که به عنوان دانشجو/ خبرنگار و با بهانه «مصاحبه برای نشریه دانشجویی» به خانه‌شان رفته بودند، «ابتدا گردن، دهان و دستان‌شان را گرفتند، سپس با ضربات پیاپی چاقو سینه‌هایشان را دریدند و در نهایت اجسادشان را به سمت قبله قرار دادند!
پیکر پروانه و داریوش فروهر در قطعه ۸۹ بهشت زهرا تهران به خاک سپرده شد.
یادشان همواره گرامی.🍃
#معلم
#یادمان
#تقویم_کانون
#تشکل_فرهنگیان
#تاریخ_آموزش_و_پرورش
#قتل_های_زنجیره_ای
📎 https://tttttt.me/ksmtehran1/5
🔹🔹🔹
🖋 کانال کانون صنفی معلمان تهران
🆔 @KSMtehran
پروانه اسکندری (فروهر)
#درگذشت (قتل)؛ ۱ آذر ۱۳۷۷
#معلم و فعال سیاسی
🔹 پروانه اسکندری متولد تهران، از رهبران جنبش دانشجویی و سپس حزب ملت ایران و جبهه ملی ایران بود. او در دهه سی همزمان #آموزگار و دانشجو بود.
در روز ۱۶ آذر ۳۹ در اولین مراسمی که به مناسبت کشته شدن سه آذر اهورایی در ۱۶ آذر ۳۲ برگزار شد، پروانه اسکندری سخنرانی و این روز را به عنوان #روز_دانشجو اعلام کرد. این مراسم و این سخنرانی، اولین حرکت دانشجویی در ایران از سال ۳۲ به این سو بود.
🔹 در همان سال به نمایندگی از فرهنگیان، به عضویت کمیته ۵ نفری فرهنگیان درآمد. تلاش‌های وی در این کمیته، بار دیگر منجر به دستگیری وی گردید.
پروانه که در این سالها به یکی از محبوب ترین فعالان دانشجویی کشور و اعضای حزب ملت ایران و جبهه ملی ایران تبدیل شده بود، در سوم اردیبهشت ماه ۱۳۴۰ با داریوش فروهر ازدواج کرد.
🔹 وی بار دیگر بعد از سخنرانی در تظاهرات سی تیر ۴۰ توسط نیروهای امنیتی دستگیر شد. پروانه در همین سال، به همراه چهار دانشجوی دیگر از جمله حسن حبیبی، به نمایندگی از طرف دانشجویان برای مذاکره با علی امینی نخست‌وزیر وقت انتخاب شد. وی اولین زنی بود که به نمایندگی دانشجویان کشور انتخاب می‌شد.
🔹پروانه اسکندری در سال ۴۱، اولین نماینده زنی بود که در کنگره جبهه ملی شرکت جست. وی در سال ۴۹ به دلیل فعالیت‌های سیاسی خود از حق تدریس در دبیرستانهای کشور محروم شد.
...
📌 در نخستین روز آذر ۷۷ پروانه و داریوش فروهر در خانه شخصی خود در خیابان هدایت، با ضربات متعدد چاقو به قتل رسیدند. قاتلان که به عنوان دانشجو/ خبرنگار و با بهانه «مصاحبه برای نشریه دانشجویی» به خانه‌شان رفته بودند، «ابتدا گردن، دهان و دستان‌شان را گرفتند، سپس با ضربات پیاپی چاقو سینه‌هایشان را دریدند و در نهایت اجسادشان را به سمت قبله قرار دادند!
پیکر پروانه و داریوش فروهر در قطعه ۸۹ بهشت زهرا تهران به خاک سپرده شد.
یادشان همواره گرامی.🍃
#معلم
#یادمان
#تقویم_کانون
#تشکل_فرهنگیان
#تاریخ_آموزش_و_پرورش
#قتل_های_زنجیره_ای
📎 https://tttttt.me/ksmtehran1/5
🔹🔹🔹
🖋 کانال کانون صنفی معلمان تهران
🆔 @KSMtehran
Telegram
..
💠 #یادداشت
🔷 #آموزگار_جان_باخته_بلوچ_و_دست_اندرکاران_فراموشکار!
✍ محمدرضا نیک‌نژاد/ روزنامه مردم‌سالاری/۱۵ فروردین ۱۴۰۱
🔻پانزدهمین روز فروردینِ سال ۹۵ پس از چندین روز بارندگی‌های پیاپی دیوار فرسوده‌ی کنار دبستان سست شده بود؛ دیواری که برای دانش‌آموزان در زنگ‌های تفریح پناهگاهی در برابر تندبادهای منطقه بود. آن روز نیز دانش آموزان در حیاط مدرسه و در کنار دیوار در حال بازی و سرخوشی‌های بهاری بودند که دیوار در برابر تندباد تاب نیاورد و فروریخت. "حمیدرضا گنگوزهی" و "عبدالرئوف شهنوازی" آموزگاران دبستانِ روستای نوکجو از روستا‌های بخش مرکزی شهرستان خاش در استان سیستان و بلوچستان، با دیدن فروریختن دیوار، با داد و فریاد به سوی بچه‌ها دویدند و آن‌ها را از خطر رهانیدند اما شوربختانه خود گرفتار آوار شدند. پای عبدالرئوف دچار آسیب دیدگی شد و حمیدرضا نیز پس از چند ساعت معطلی در ایستگاه‌های بازرسی پرشمار منطقه، کمبود فوریت‌های پزشکی و مسیرهای طولانی برای رسیدن به بیمارستان، جان باخت. حمیدرضای ۲۷ ساله و دارای دو فرزند دختر از آموزگاران طرح “خرید خدمات آموزشی” بود که نخستین سال آموزگاری‌اش را می‌گذراند و تا هنگام جان باختن، یعنی بیش از شش ماه، همچنان چشم‌براه دریافت نخستین حقوقِ آموزگاری‌اش بود!
🔻آن روزها فانی، بعنوان وزیر آموزش و پرورش در مراسم خاک‌سپاری این آموزگار شرکت کرد و برای همدردی به خانه دو آموزگار فداکار رفت. در این دیدارها او و دست‌اندرکاران استانی و کشوری قول‌هایی دادند که برخی عملی شد و برخی همچنان در انتظار اجرایند! برای نمونه قرار شد که آموزش و پرورش نام این آموزگار فداکار و داستانِ جانبازی‌اش را در کتاب‌های درسی بیاورد و افزون بر این از مسیرهای اداری پیگیر اعلام نام حمیدرضا بعنوان شهید شود اما همچنان این دو وعده مورد بی توجهی دست اندرکاران آموزشی و کشوری است!
🔻در این زمینه گلایه‌ی نخست از دست‌اندرکاران آموزشی است. آقایان! در روزگاری که فردگرایی و سودطلبی فردی یکی شاخص‌های جامعه‌های انسانی شده‌است آیا از خودگذشتگی این دو آموزگار نمی‌تواند درسی انسانی و اخلاقی برای همه ما ایرانیان و حتی جهانیان باشد؟ آیا نخستین گام در گسترش و نهادینه کردن چنین رفتارهایی، بازتاب پر بسامدِ آن‌ها نیست؟ آیا بهتر نیست که دست‌اندرکاران آموزشی و حتی دولتی زمینه‌هایی را فراهم کنند که نام چنین افرادی بر شمارِ بیشتری از فضاهای‌های آموزشی و حتی شهری گذاشته‌شود تا این فرهنگ گسترش یابد؟ بی‌گمان این کار می‌تواند در ذهن دانش آموزان امروز و شهروندان کنونی و آینده پرسش‌هایی بیافریند و زمینه‌ای شود برای آشنایی و نهادینه کردن کنش و منش اخلاقی و انسانی. در دورانی که "خود" و "خودخواهی" محور اندیشه و عمل بسیاری از ما آدم‌ها قرار گرفته انتظار می‌رود دست اندرکارانِ مدعی اخلاق در راستای معرفیِ بهینه‌ی چنین انسان‌هایی گام بردارند و شمار بیشتری از محیط های آموزشی را به یاد این آموزگاران بزرگ نام‌گذاری کنند.
🔻از دیگر سو و شوربختانه بنیاد شهید تاکنون تن به اعلام نامِ حمیدرضا بعنوان شهید نداده است و همچنان در برابر این خواست مقاومت می کند؛ و این در حالی است که این نهاد در کشورهای دیگر به دنبال شهید می‌گردد! از این گونه رفتارها که بگذریم آیا کارِ این آموزگاران کمتر از شهیدانی‌ست که از مرزهای کشور پاسداری می‌کنند؟ حمیدرضا، عبدالرئوف و هزاران آموزگار دیگر هر روز با کمترین امکانات و با کمترین دستمزد و حتی کمترین توجهِ دست‌اندرکاران، در پر خطرترین مرزها جان خویش بر کف می‌نهند و از مرزهای آگاهیِ نوباوگان این کشور پاسداری می‌کنند؛ آیا این کار کوچکی است؟ جانبازی در این راه کمتر از جانبازی برای پاسداشتِ مرزهای فیزیکی میهن است؟ شاید کمترین کار، پذیرش این آموزگار فدارکار بعنوان یکی از شهیدان جان باخته در راه پاسداری از “مرزهای فرهنگی” وطن‌مان باشد.
🔻به هر روی از دست اندرکاران آموزشی و اجرایی انتظار می‌رود جان باختن حمیدرضا را نه مرگِ معمولی یک تن بلکه جان باختن فردی بدانند که در روزگار اوج فردگرایی افراطی می‌تواند درس بزرگی برای انسان ها و انسانیت باشد.
https://b2n.ir/n00877
🆔 @aamozegaran
#یاد
#معلم
#فداکاری
#حمیدرضا_کنگوزهی
#اعتراضات_سراسری_معلمان
🔹🔹🔹
🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)
🆔 @KSMtehran
🔷 #آموزگار_جان_باخته_بلوچ_و_دست_اندرکاران_فراموشکار!
✍ محمدرضا نیک‌نژاد/ روزنامه مردم‌سالاری/۱۵ فروردین ۱۴۰۱
🔻پانزدهمین روز فروردینِ سال ۹۵ پس از چندین روز بارندگی‌های پیاپی دیوار فرسوده‌ی کنار دبستان سست شده بود؛ دیواری که برای دانش‌آموزان در زنگ‌های تفریح پناهگاهی در برابر تندبادهای منطقه بود. آن روز نیز دانش آموزان در حیاط مدرسه و در کنار دیوار در حال بازی و سرخوشی‌های بهاری بودند که دیوار در برابر تندباد تاب نیاورد و فروریخت. "حمیدرضا گنگوزهی" و "عبدالرئوف شهنوازی" آموزگاران دبستانِ روستای نوکجو از روستا‌های بخش مرکزی شهرستان خاش در استان سیستان و بلوچستان، با دیدن فروریختن دیوار، با داد و فریاد به سوی بچه‌ها دویدند و آن‌ها را از خطر رهانیدند اما شوربختانه خود گرفتار آوار شدند. پای عبدالرئوف دچار آسیب دیدگی شد و حمیدرضا نیز پس از چند ساعت معطلی در ایستگاه‌های بازرسی پرشمار منطقه، کمبود فوریت‌های پزشکی و مسیرهای طولانی برای رسیدن به بیمارستان، جان باخت. حمیدرضای ۲۷ ساله و دارای دو فرزند دختر از آموزگاران طرح “خرید خدمات آموزشی” بود که نخستین سال آموزگاری‌اش را می‌گذراند و تا هنگام جان باختن، یعنی بیش از شش ماه، همچنان چشم‌براه دریافت نخستین حقوقِ آموزگاری‌اش بود!
🔻آن روزها فانی، بعنوان وزیر آموزش و پرورش در مراسم خاک‌سپاری این آموزگار شرکت کرد و برای همدردی به خانه دو آموزگار فداکار رفت. در این دیدارها او و دست‌اندرکاران استانی و کشوری قول‌هایی دادند که برخی عملی شد و برخی همچنان در انتظار اجرایند! برای نمونه قرار شد که آموزش و پرورش نام این آموزگار فداکار و داستانِ جانبازی‌اش را در کتاب‌های درسی بیاورد و افزون بر این از مسیرهای اداری پیگیر اعلام نام حمیدرضا بعنوان شهید شود اما همچنان این دو وعده مورد بی توجهی دست اندرکاران آموزشی و کشوری است!
🔻در این زمینه گلایه‌ی نخست از دست‌اندرکاران آموزشی است. آقایان! در روزگاری که فردگرایی و سودطلبی فردی یکی شاخص‌های جامعه‌های انسانی شده‌است آیا از خودگذشتگی این دو آموزگار نمی‌تواند درسی انسانی و اخلاقی برای همه ما ایرانیان و حتی جهانیان باشد؟ آیا نخستین گام در گسترش و نهادینه کردن چنین رفتارهایی، بازتاب پر بسامدِ آن‌ها نیست؟ آیا بهتر نیست که دست‌اندرکاران آموزشی و حتی دولتی زمینه‌هایی را فراهم کنند که نام چنین افرادی بر شمارِ بیشتری از فضاهای‌های آموزشی و حتی شهری گذاشته‌شود تا این فرهنگ گسترش یابد؟ بی‌گمان این کار می‌تواند در ذهن دانش آموزان امروز و شهروندان کنونی و آینده پرسش‌هایی بیافریند و زمینه‌ای شود برای آشنایی و نهادینه کردن کنش و منش اخلاقی و انسانی. در دورانی که "خود" و "خودخواهی" محور اندیشه و عمل بسیاری از ما آدم‌ها قرار گرفته انتظار می‌رود دست اندرکارانِ مدعی اخلاق در راستای معرفیِ بهینه‌ی چنین انسان‌هایی گام بردارند و شمار بیشتری از محیط های آموزشی را به یاد این آموزگاران بزرگ نام‌گذاری کنند.
🔻از دیگر سو و شوربختانه بنیاد شهید تاکنون تن به اعلام نامِ حمیدرضا بعنوان شهید نداده است و همچنان در برابر این خواست مقاومت می کند؛ و این در حالی است که این نهاد در کشورهای دیگر به دنبال شهید می‌گردد! از این گونه رفتارها که بگذریم آیا کارِ این آموزگاران کمتر از شهیدانی‌ست که از مرزهای کشور پاسداری می‌کنند؟ حمیدرضا، عبدالرئوف و هزاران آموزگار دیگر هر روز با کمترین امکانات و با کمترین دستمزد و حتی کمترین توجهِ دست‌اندرکاران، در پر خطرترین مرزها جان خویش بر کف می‌نهند و از مرزهای آگاهیِ نوباوگان این کشور پاسداری می‌کنند؛ آیا این کار کوچکی است؟ جانبازی در این راه کمتر از جانبازی برای پاسداشتِ مرزهای فیزیکی میهن است؟ شاید کمترین کار، پذیرش این آموزگار فدارکار بعنوان یکی از شهیدان جان باخته در راه پاسداری از “مرزهای فرهنگی” وطن‌مان باشد.
🔻به هر روی از دست اندرکاران آموزشی و اجرایی انتظار می‌رود جان باختن حمیدرضا را نه مرگِ معمولی یک تن بلکه جان باختن فردی بدانند که در روزگار اوج فردگرایی افراطی می‌تواند درس بزرگی برای انسان ها و انسانیت باشد.
https://b2n.ir/n00877
🆔 @aamozegaran
#یاد
#معلم
#فداکاری
#حمیدرضا_کنگوزهی
#اعتراضات_سراسری_معلمان
🔹🔹🔹
🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)
🆔 @KSMtehran
مردم سالاری آنلاين
آموزگار جان باخته بلوچ و دست اندرکاران فراموشکار! - مردم سالاری آنلاين
پانزدهمین روز فروردینِ سال 95 پس از چندین روز بارندگی‌های پیاپی دیوار فرسوده‌ی کنار دبستان سست شده بود؛ دیواری که برای دانش‌آموزان در زنگ‌های تفریح پناهگاهی در برابر تندبادهای منطقه بود.