بسم الله الرحمن الرحیم
🎁پذیرش هدیه از دین است، حتی در نوروز!

مرحوم کلینی به سند صحیح از ابراهیم کرخی نقل می کند:
🔸از امام صادق علیه السلام پرسیدم: مردى مالک ‏آبادى بزرگى است و چون جشن مهرگان و يا جشن نوروز برپا شود، کشاورزان و زیردستانش به او هدیه اى تقديم مى‏كنند؛ بدون این كه ملزم به آن باشند، بلکه فقط برای نزدیکتر شدن و جلب نظر اوست.
امام علیه السلام فرمود: مگر چنین نیست که آنان نمازگزار (و مسلمان) هستند؟
عرض کردم: چرا.
فرمود: پس هديه آنان را بپذيرد و متقابلا هم لطفشان را جبران کند؛ چرا كه رسول خدا- صلوات الله عليه وآله- فرموده: «اگر به من یک پاچه از گوسفند را هم هدیه دهند می پذیرم، و این کار از دین است...».
(فروع کافی ۵/ ۱۴۱)

✅توضیح:
با توجه به اینکه جشن نوروز از اختصاصات مجوس محسوب می شده و میان عموم مسلمانان جایی نداشت، گویا تصور ابراهیم کرخی این بوده که پس قبول هدیه مربوط به آن روز خلاف آداب اسلامی است. امام علیه السلام او را متذکّر ساختند که خود دادن هدیه و پذیرش آن به قدری در دین اهمیت دارد که جایی برای این امور فرعی باقی نمی گذارد. تعبیر عجیب و جامعی است:«پذیرش هدیه از دین است».
جهت آن هم شاید نقش پر رنگ هدیه در جلب محبت و استحکام ولایت میان مؤمنین باشد که خودش، اساس ایمان است: (هل الدین إلا الحبّ والبغض).
البته این در فرضی است که شخص هدیه دهنده مسلمان بوده اما هنوز به آداب و رسوم آیین پدرانش عادت دارد.

🔸متن عربي:
ابن محبوب، عن إبراهيم الكرخي قال: سألت أبا عبد الله عليه السلام عن الرجل تكون له الضيعة الكبيرة فإذا كان يوم المهرجان أو النيروز أهدوا إليه الشي‏ء.
ليس هو عليهم، يتقربون بذلك إليه. فقال: أليس هم مصلين؟ قلت: بلى.
قال: فليقبل هديتهم و ليكافهم. فإن رسول الله صلى الله عليه و اله و سلم قال: لو أهدي إلي كراع لقبلت، و كان ذلك من الدين. و لو أن كافرا أو منافقا أهدى إلي وسقا ما قبلت و كان ذلك من الدين. أبى الله عز و جل لي زبد المشركين و المنافقين و طعامهم.
@kotob_sh

بسم الله الرحمن الرحیم
❌کدورت: مانع مغفرت در #ماه_رمضان
#حق_مؤمن
یکی از موضوعات بسیار ضروری اخلاقی که متأسفانه کمتر تبیین می شود، توجه به جایگاه و حقوق مؤمنین است.انسان مؤمن نزد خداوند احترام ویژه و والایی دارد که قابل توصیف نیست (كما لا يُقدر على صفتنا كذلك لا يقدر على صفة المؤمن‏، کافی 2/180)، تا جایی که محدثین قدیم تصنیفاتی را به این موضوع اختصاص داده بودند. کتاب المؤمن حسین بن سعید از کتب ارزشمند کهن در این باره بوده که خوشبختانه به دست ما رسیده و ترجمه هم شده است.
اهمیت حقوق مؤمن حتی در ماه مبارک رمضان هم خودش را نشان می دهد، ماه رحمتی که ابواب مغفرت الهی گشوده شده، اما اگر خدای نکرده فردی با برادر ایمانی اش کدورت و کینه ای در دل داشته باشد، بهره ای از این رحمت گسترده نخواهد برد.
✔️از امام رضا علیه السلام از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل شده که فرمود: در هر شب ماه رمضان هفتاد هزار تن گناهكار آمرزيده گردند، و چون شب قدر در آيد، خداوند بعدد آنچه در ماه رجب و شعبان و رمضان تا آن وقت آمرزيده است در آن شب ببخشد، مگر آن كس را كه ميان او و برادر دينى اش عداوتى باشد، كه فرشتگان را دستور فرمايد:آنان را رها کنید تا زمانی که با يك ديگر صلح و سازش كنند (عیون اخبار الرضا علیه السلام، 2/71).
در روایت دیگری از امام صادق علیه السلام می خوانیم:
✔️خداوند در هر شب ماه رمضان گروهی را از آتش آزاد فرماید؛ مگر کسی که بر مسکرات افطار کند، یا اهل #شطرنج باشد، یا عداوت داشته باشد (کافی 6/437).
اميد كه خداوند متعال به همه ی ما توفیق دهد این ماه مبارک را به بهترین وجه و به گونه ای که مورد رضایت اوست به آخر برسانیم.

🔷مؤمن غریب است، زیرا زمینی نیست...

از نسخ مهم نهایه ی شیخ طوسی، نسخه ی ش۱۷۵۸۱ آستان قدس رضوی است، كه در سال ۵۳۸ كتابت شده و بلاغ و يادداشتهای تاريخی جالب توجهی دارد. (در این مقاله نسخه های مهم و کهن نهایه اجمالا معرفی شده اند)
براي نمونه در يك صفحه ميان جزء اول و دوم نسخه، احاديثی با موضوعيت مؤمن نوشته شده كه برگرفته از يک كتاب حديثی مفقود و گمنام است.
براي نمونه به اين حديث زيبا عنايت كنيد:

✔️🔸قال مولانا الصادق عليه السلام:
«أبی الله عزّ و جلّ أن يجعل المؤمن في الأرض إلا غريباً! لأنّه من خلاف جوهر أهله.
أما والله لو كُشف لكم عنه، لرأيتم له نوراً متّصلا كاتّصال شعاع الشمس بالشمس».

خداوند جز اين نخواسته كه مؤمن در زمين غريب باشد، زيرا او از جنس زمينيان نيست! (👈 در مورد غربت مؤمن)
به خدا سوگند قطعاً اگر براي شما پرده از حقيقت مؤمن برداشته می‌شد، براي او نور متصلی همچون اتصال پرتو خورشيد به خورشيد می‌ديديد. (كه بر اساس ديگر روايات: نوريست كه او را به پيامبر و امامان -صلوات الله عليهم اجمعين- و خداوند متصل می‌گرداند).

@kotob_sh

https://tttttt.me/kotob_sh/538
یک قطعه پاپیروس اسلامی کهن که حاوی جلوه ای از جهالت عمر بن خطاب به احکام نماز است.

بسم الله الرحمن الرحیم
🏴آخرین سفارش ها: جهاد فقط با امام..
#وظیفه_منتظران

در قسمتی از وصیت پربار و مشهور امیر المؤمنین علیه السلام در بستر شهادت می خوانیم:

◾️«الله الله! في الجهاد بأموالكم و أنفسكم و ألسنتكم؛ فإنما يجاهد رجلان: إمام هدى أو مطيع له مقتد بهداه‏»
(کتاب سلیم، ۹۲۶؛ الکافی ۷/ ۵۲ به سند صحیح و...)

خدا را در مورد جهاد به جان و مال و زبان در نظر بگیرید، چه این که تنها جهاد برای دو فرد است: امام هدایت، و فرمانبرداران او که از هدایتش پیروی می کنند.

✔️مهم ترین لازمه ی پذیرش امامت، تبعیت مطلق از اوست به صورتیکه قیام و سکون مردم به فرمان او باشد. پس تا زمانی که فرمان جهاد صادر نفرموده، برای هیچ یک از شیعیان مطیع، #قیام روا نیست...

👈 نهی از قیام،‌در آخرین وصیّت

@kotob_sh

بسم الله الرحمن الرحیم
🏴«دلم به شما خوش است..»
(غربت امام صادق علیه السلام)

به سند معتبر از عنبسه روایتست که امام صادق علیه السلام فرمود:
تنهایی و نگرانی ام میان اهل مدینه را به خداوند شکایت میکنم، تا وقتی می رسید و با دیدار شما انس می گیرم؛
کاش این طاغوت می گذاشت بنایی در طائف داشته باشم و با شما در آن سکونت سازیم؛ و ضامن ميشدم كه از جهت ما آزاری به او نرسد».
#وظیفه_منتظران
[توضیح این که عمده ی راویان و اصحاب در کوفه و شهرهای دور ساکن بودند، و تشیع در اهل مدینه -محل زندگی امام صادق علیه السلام- رواج چندانی نداشت].

✔️چه خوبست از این روایت آموزنده، برای زمان خودمان هم درس بگیریم. فراموش نکنیم هم اکنون نیز امام غریبی داریم که ارتباطمان را با وجود نازنینش قطع کرده ایم.
آیا می شود ما هم از آنان باشیم که امام علیه السلام برای دیدارشان لحظه شماری می کند؟
#أین_الناصر_والمنتقم

▪️متن عربی:
الکافی ۸/۲۱۵: محمّد بن يحيى، عن أحمد بن محمّد بن عيسى، عن عليّ بن الحكم، عن منصور بن يونس، عن عنبسة بن مصعب قال: سمعت أبا عبد اللّه عليه السّلام يقول: أشكو إلى اللّه عزّ و جلّ وحدتي و تقلقلي بين أهل المدينة حتّى تقدموا و أراكم و آنس بكم فليت هذه الطاغية أذن لي فأتّخذ قصرا في الطائف فسكنته و أسكنتكم معي و اضمّن له أن لا يجي‏ء من ناحيتنا مكروه أبدا.

@kotob_sh

🔷مروری بر گذشته

چند سال پیش بعد از ملاحظه ی انتقادات یکی از محققین بر اعتبار آنچه به عنوان اثبات الرجعة منسوب به فضل به شاذان در کتاب کفایة المهتدی نقل شده؛ تلاش کردم تمامی نقدها را جواب داده و بر صحت انتساب کتاب اصرار ورزیدم.

پس از مدتها بعد از ملاحظه ی تحقیقات جناب آقای علی عادل زاده در این زمینه، و نیز با دقتهای بیشتری که در حدیث شناسی حاصل شد؛ متوجه شدم کتاب مزبور قابل دفاع نیست و اشکالات آن را باید در شخصیت و میراث جامع کفایة المهتدی، جناب میرلوحی، یافت.

مرحوم پدرم نیز با سابقه ی طولانی که در حدیث و رجال داشتند به مشکلات متنی و سندی کتاب پی برده بودند؛ یادداشت فوق حاکی از دقت ایشان در این زمینه است.

بسم الله الرحمن الرحیم
◼️خاطرات تلخ امام باقر علیه السلام از روز عاشورا...

عظم الله اجورکم

▪️در نوادر علی بن اسباط از امام باقر علیه السلام روایت می‌کند:

"پدرم (ع) در روز شهادت امام حسین علیه السلام مبتلا به شکم درد و در خیمه بودند، و من می‌دیدم که...[جدّم امام حسین علیه السلام] گاه بر میمنه ی لشکر (نیمه ی راست) حمله می‌کند و گاه بر میسره (نیمه ی چپ) و گاه به قلب سپاه می‌زند..."

روایت ادامه دارد که خود روضه ی جانگدازیست... دل‌سوختگان به منبع مراجعه نمایند.

متن عربی:
بعض أصحابنا رواه أن أبا جعفر عليه السلام قال: كان أبي‏ مبطونا يوم قتل أبو عبد الله الحسين بن علي عليهما السلام و كان في الخيمة؛ و كنت أرى موالينا كيف يختلفون معه يتبعونه بالماء، يشد على الميمنة مرة، و على الميسرة مرة، و على القلب مرة...
[عبارت یتبعونه بالماء مبهم است، شاید تصحیف شده، اگر بزرگواران توضیحی دارند ممنون میشوم برایم بفرستند].
(الأصول الستة عشر/ ۳۳۹؛ بحار الأنوار ج۴۵/ ۹۱)

@kotob_sh

توضیح ارسالی یکی از محققین گرامی در مورد (یتبعونه بالماء):

در عبارت شاید صحیح : (یتتبّعون الماء) صحیح باشد به معنای: در جستجوی آب بودن؛ کما اینکه این کاربرد از باب تفعّل در خصوص آب هم بسیار رایج بوده و هست .

بسم الله الرحمن الرحیم
🚫امام خانه نشین که فایده ندارد!
#وظیفه_منتظران #قیام

از دردناکترین مظلومیتهای معصومین علیهم السلام آزاری بود که از ناحیه ی مدعیان جاهل تشیع به آنان می‌رسید.
یکی از اعتراضات شایع این‌گونه افراد که کاسه داغ تر از آش بودند، به سیره ی سیاسی مسالمت آمیز ائمه علیهم السلام بود. این مدعیان پرشور توقّع داشتند هرچه سریع تر امام (علیه السلام) در حرکتی انقلابی، حاکمان مستکبر را نابود نموده و حکومت اسلامی تشکیل دهد.
از جمله این افراد می‌توان «عمر بن ریاح/رباح» را نام برد .در گزارش خلاصه ای که از سیره ی سیاسی ائمه علیهم السلام بیان کردیم، به انحراف او و اعتراضش به امام باقر علیه السلام اشاره شد (👈کلیپ کامل). وی ابتدا از رویکرد تقیّه ای ایشان به شبهه افتاده و در نهایت بیان داشت: فردی که فتوای نادرست و تقیّه ای می‌دهد‌ و خانه نشین باشد شایستگی امامت ندارد. بلکه لازمست امام قیام نموده و امر به معروف و نهی از منکر داشته باشد! و بدین ترتیب از امامیه خارج و به مذهب بتری گرایید...

👈اگر ما زمان امام باقر علیه السلام بودیم...؟!

🔖متن گزارش:
«....فرجع عن إمامته، و قال لا يكون إمام يفتي بالباطل على شي‏ء من الوجوه و لا في حال من الأحوال، و لا يكون إماماً يفتي بتقية من غير ما يجب عند الله، و لا هو مرخي ستره و يغلق بابه،و لا يسع الإمام إلا الخروج و الأمر بالمعروف و النهي عن المنكر، فمال إلى سنته بقول البترية و مال معه نفر يسير».
(رجال الکشی/ ۲۳۸، ح۴۳۰؛ الفرق والمقالات لسعد بن عبدالله/۷۵)

@kotob_sh

بسم الله الرحمن الرحيم
🔷تکبیر عید قربان و ایام تشریق؛ سنّت فراموش شده

یکی از شاخصه های ضعف دینی جامعه، روی آوردن متدیّنین به سنّتهای تازه و مشکوک یا تقلّبی (برای نمونه) و رها ساختن آداب اصیل و مؤکّد است.
برای نمونه یک سنّت مهم که در خود قرآن کریم هم سفارش شده، تکبیر گفتن در ایّام تشریق است که نوعی شکر گذاری نسبت به نعمت بی نظیر چهارپایان و گوشت حیوانی محسوب می شود:

🔸{ كَذلِكَ سَخَّرَها لَكُمْ لِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلى‏ ما هَداكُم‏} (الحج/۳۷)
این چنین خداوند، شما را بر چهارپایان چیره ساخت و در اختیارتان قرار داد، تا آن که او را به خاطر هدایتش تکبیر گویید.

🔸{وَ يَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ في‏ أَيَّامٍ مَعْلُوماتٍ عَلى‏ ما رَزَقَهُمْ مِنْ بَهيمَةِ الْأَنْعام‏} (الحج/۲۸)
(از مردم بخواه به حجّ روند تا) خداوند را در روزهای مشخصی یاد کنند، به خاطر نعمت چهارپایان که به آنان ارزانی داشته است.

✔️بنا بر روایات فراوان و معتبر (بنگرید: وسائل الشیعة ۷/ ۴۵۷ باب ۲۱) ، این تکبیر پس از نماز انجام شده و شروع آن از تعقیب نماز ظهر عید قربان است؛ افرادی که در منی در حال انجام مناسکند تا نماز صبح سیزدهم ذی الحجه (البته اگر تا عصر در منی بمانند تا نماز عصر ادامه دهند)، و دیگر افراد در شهر خود تا نماز صبح دوازدهم، این تکبیرات را پس از هر نماز می گویند:
اللَّهُ أَكْبَرُ، اللَّهُ أَكْبَرُ، لَاإِلهَ إِلَّا اللَّهُ، وَ اللَّهُ أَكْبَرُ، اللَّهُ أَكْبَرُ، وَ لِلَّهِ الْحَمْدُ، اللَّهُ أَكْبَرُ عَلى‏ مَا هَدَانَا، اللَّهُ أَكْبَرُ عَلى‏ مَا رَزَقَنَا مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ.
(روایات در نحوه ی این تکبیر، قدری تفاوت جزئی دارند)

شبیه این تکبیرات در شب و روز عید فطر نیز بر اساس آیه ی شریفه (البقرة/ ۱۸۵) و روایات (وسائل الشيعة، ج‏۷/ ۴۵۵ باب ۲۰) سنّت است.

@kotob_sh

🔷کارشکنی صحابه در روز غدیر (در مصادر عامه)

در مصادر مختلف عامه (مسند الشاميين طبراني ۳/۲۲۲، مناقب ابن المغازلی ۶۴و..) به نقل از جابر بن عبد الله بیان شده که صحابه در روز غدیر، از حضور در کنار پیامبر و امیر المؤمنین (صلی الله علیهما وآلهما) خود داری ورزیدند،‌ تا جایی که پیامبر صلی الله علیه و آله از امیر المؤمنین علیه السلام خواستند که مردم را جمع کند. به این ترتیب خطابه غدیر با سخنان عتاب آمیز پیامبر صلی الله علیه و آله نسبت به صحابه آغاز شد:

«من از دور شدن و تخلّفتان از من ناراحت شدم، تا جایی که گمان دارم [به قدری از من بدتان می آید که] هیچ درختی را بیشتر از درختی که در کنار من باشد، دشمن ندارید!
ولی علی بن ابی طالب (علیه السلام) را در جایگاه خودم قرار دادم، پس خداوند از او راضی گردد چنانکه من از او راضی گشتم، چه این که بر نزدیکی و همراهی با من، هیچ چیز را نمی‌گزیند...اللهم من کنت مولاه فعليّ مولاه...»
@kotob_sh

تراثنا، العدد الرابع (١٤١٠ه‍)؛ عدد خاصّ بمناسبة مرور ١٤٠٠ عام علی واقعة غدیر خم:

الغدیر في حدیث العترة الطاهرة، السید محمد جواد الشبیري
حدیث الغدیر: التبلیغ الأخیر لإمامة الأمیر، السید علي الحسیني المیلاني
الغدیر في ظلّ التهدیدات الإلٰهیة للمعارَضة، السید جعفر مرتضی العاملي
الغدیر في التراث الإسلامي، السید عبد العزیز الطباطبائي
الإمامة: تعریف بمصادر الإمامة في التراث الشیعي (٤)، عبد الجبار الرفاعي
تحقیق حول کتاب «حدیث الشوری»؛ أحد مصادر الغدیر، السید محمد جواد الشبيري

من ذخائر التراث:
- غدیریة للحر العاملي
- الإعلام بحقیقة إسلام أمیر المؤمنین علیه السلام للکراجکي
- دلیل النص بخبر الغدیر علی إمامة أمیر المومنین علیه السلام للکراجکي

#غدیر

@Al_Meerath

این حدیث را واگذار!

وَأَخْبَرَنِي زَكَرِيَّا بْنُ يَحْيَى، أَنَّ أَبَا طَالِبٍ حَدَّثَهُمْ، أَنَّهُ سَأَلَ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عَنْ قَوْلِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لِعَلِيٍّ: «مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلَاهُ» ، مَا وَجْهُهُ؟ قَالَ: «لَا تَكَلَّمْ فِي هَذَا، دَعِ الْحَدِيثَ كَمَا جَاءَ»


... أَخْبَرَنَا أَبُو بَكْرٍ الْمَرُّوذِيُّ، قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عَنْ قَوْلِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لِعَلِيٍّ: «أَنْتَ مِنِّي بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى» ، أَيْشِ تَفْسِيرُهُ؟ قَالَ: «اسْكُتْ عَنْ هَذَا، لَا تَسْأَلْ عَنْ ذَا، الْخَبَرُ كَمَا جَاءَ»

📚 أبو بكرالخلَّال البغدادي، السُّنَّة، ، ج۲، ص٣٤٦_۳۴۷

ابو‌طالب مشکانی (د ۲۴۴ق) از احمد بن حنبل (د ۲۴۱ق) پرسید: این که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم درباره علی علیه السلام فرمود: «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» معنایش چیست؟ احمد گفت: درباره این حرف نزن! حدیث را همان گونه که رسیده واگذار!

... ابو بکر مروذی گفت: از احمد بن حنبل پرسیدم: این که پیامبر ص به علی ع فرمود: تو نسبت به من مانند هارون نسبت به موسایی، تفسیرش چیست؟ احمد گفت: در این موضوع سکوت کن! درباره این نپرس! حدیث همان گونه است که رسیده!
#اهل_سنت
#امامت
#حدیث
@Alasar_1

بسم الله الرحمن الرحیم
🏴به چه جرمی خون فرزندم را ریختند؟!
#أین_الناصر_والمنتقم

مرحوم شیخ طوسی قضیه ی جالبی را در مورد یک پیرمرد منتظر نقل می کند که گریان نزد امام صادق علیه السلام آمده و از دیر شدن فَرَج شکوه می‌كند. امام عليه السلام او را بشارت مي‌دهند که حتی اگر مرگش قبل از فرج دررسد، در قیامت همراه پیامبر و اهل بیتش (صلوات الله علیهم اجمعین) خواهد بود. (توضیح کامل این حدیث)

در ادامه از او پرسیدند: اى پيرمرد! گمان نمى‌كنم كه از اهل كوفه باشى‌؟پيرمرد گفت:نه.امام فرمود:پس از كجا هستى‌؟او گفت:فدايت گردم از اطراف كوفه هستم.
امام فرمود:با قبر جدّ مظلومم حسين عليه السّلام چه مقدار فاصله دارى‌؟مرد گفت: به آن نزديك هستم.
امام فرمود:چقدر به آنجا مى‌روى‌؟مرد گفت:من فراوان به آنجا مى‌روم.
امام فرمود: «اى پيرمرد! آن خونى است كه خداوند خونخواه آنست.هرگز به فرزندان فاطمه مصیبتی همچون مصيبت حسين عليه السّلام وارد نشده و نخواهد شد. حسين عليه السّلام درميان هفده نفر از خانواده‌اش به شهادت رسيد که برای خدا خیرخواه بوده و در پيشگاه الهى بردبارى ورزيدند. پس خداوند به آنان بهترین پاداش صبوران را عنایت کند.
هنگامى كه قيامت بر پا شود رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله به همراه حسين عليه السّلام رو به محشر مى‌آورند درحالى كه دست رسول خدا بر سر حسين عليه السّلام است و از آن خون مى‌چكد پس مى‌فرمايد: "پروردگارا از امتم بپرس كه به چه جُرمی فرزندم را کُشتند؟"»
سپس امام صادق عليه السّلام فرمود:«هر بى‌تابى و گريستنى نا پسند است، مگر بى‌تابى و گريه بر حسين علیه السلام». (امالی طوسی/162)

متن عربی کامل حدیث

@kotob_sh