#فراری
#تحلیل_فیلم
✍ #احسان_عزیزی

@IranSociology

فِراری‌ آن‌گونه که از نام‌اش پیداست، روایت تناقض و ایهام «هستی‌» زیست ایرانی‌ست. «فراری» را با اِعراب مختلف می‌توان خواند و با چشمان خیس یا بزک کرده می‌توان دید: پیکانِ پیرِ تنابنده به دنبال فراری... آن دختر یا آن ماشین؟! داوودنژاد صمیمانه به سینمایِ قالبِ زردِ در چنگال قدرت و ثروت دهن‌کجی می‌کند. او لخت و عور تناقض‌ها، عقده‌ها و آنارشیِ موجود در تمام ابعاد زیست ما را به تصویر می‌کشد؛ وی آن لحظه‌ای را که «مرکز» «پیرامون» را سرکوب می‌کند، حاشیه‌ها را به متن می‌آورد و کثافت «سرمایه» را روی مخاطب بالا می‌آورد، همان سرمایه‌ی رانتی و غارتی که بنیان اقتصاد میلیون‌ها نفر را شکل می‌دهد ؛ فیلمی که به ناراحتی مخاطب منجر شود موفق است، آن‌گونه که آیینه‌ی جامعه است و شیشه‌ی دوران را می‌شکاند؛ دوران را به چالش می‌کشد تا تازه به آن رسیدگان و هرگز نرسیدگان، همه و همه در این منجلاب کمی به آن‌چه هستیم فکر کنیم یا از روی هراسِ تماشایش با پوزخند به آن فحش دهیم. این روزها صدای حاشیه‌ها بودن حاشیه بردار و هزینه‌بردار است.

https://goo.gl/X2sY6f

🌏جامعه‌شناسی👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADusPvd55HU6gKBynA