بُنگِ-پَتی



چُوَم کِردی پَل بِریدَیِ نُفتین!
پَل آوُ تی یَلُم /
تا وَ تِرِت زونی نِهام.

دَ وَردُم کِ بَردُم چی بَلی حُشک
                  و گَم کُ اِشکندَه /
کوگِ دلُم بی غازِه وَ دیندا وَردِل دا.

کچیر اُویم، لیش، تَی بُنکو /
دَس قِر بِده وَ مَازَه!
نُوَند تِنُم، وَ تِشنی گِلال.


#بانگ_تهی

چکار کردی مرا گیس بریده دماغ زشت!
آوردند چشم هایم آب سپید/
تا به دنبال تو نهادم زانو.

ولم کن که سنگ شدم بسان بلوط خشک
و دهان کوه شکسته شده/
کبک دلم بی صدا به دنبال مینای مادر،
از یادکردهای تنها شدگی.

کوچک شدم و بد پیش همه
                کوهپایه نشین های آشنا/
دست تکان بده از سینه کشی کوه!
که از اینجا پای کوه،
گاو نر جوان توام!
سوگند به خشکی گلوی آبرفت.


#پورفریاد
از دفتر: #بَلی (#بلوط) شماره #یک

در شناخت: این دفتر دومین دفتر در زبان مادری هست. تلاش شد بسان دفتر پیشین: غَمِت شِواردُم الوسُم که در سال های ۱۳۸۴ تا ۸۹ سروده شده، کارهای بدیع در زبان مادری ارائه شود. سروده های این دفتر از سال ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۶ هستند. گفتم در سخنرانی سال ۸۸ بهبهان برای همایش گَپِ دل: زبان مادری، بسان شیر مادر، گردن گویشوران حق دارد.

#هسا_پس
#جریان_شعر_پیشرو_اقوام_ایران_و_جهان

https://tttttt.me/hasa_pas

بُنگِ کِهوار



- هوسَه هوسَه کِ دولو!
کِ تاسِس ریمون وَ پنگِ الازنگی/
بِنِسُهر اُوی سِه،
تکی دا گریوَه وَ هیمَه،
هیچی نی وَبالِ خُوی
دا دا دا:
- کِرِته خرتاس کِن لیشَلِ تمبون سُهر!
درو یخه وازکِه وُ گَپ خُو لیشی/
چَکو وَ پَهلی مَهلی،
             چی نیف نیفِ کف تارِ
کِ واسام مِنه جا.



#بانگ_فلاخُن



داد زد پیرزن داد داد!
که سیاه شد چهره های مان
از دستان دیو بر گلو/
بن سرخ که دوا بود سیاه شد از شومی
تکیه داد گریه ها به چوب های خشک
هیچ چیز نیست در پرواز خوبی!

مادر مادر مادر:
- پسر تو را خفه کردند
این بدهای بی حیا و قدرنشناس!
دروغ یقه باز کرد از برای،
حرف های خوبِِ زشت نهان!

چاقو در پهلوها به بسیاری،
بسان نفس های به شماره رسیده کفتار
چون که ایستادم سر سخنم!




#پورفریاد 
از دفتر: #بَلی (#بلوط) شماره:
#بیستم_و_یکم

سروده #جنبش نام نظریه ای هست در کارکردورزی زبان مادری که بنیانی نو و قابل تامل برای بدیع، معانی و بیان پردازشی است. این گونه سروده را در استمراریافتگی بیست ساله پی گرفتم و جنبش را برای این نهادم که در کالبد زبان مادری انقلاب ادبی و فرهنگی داشته باشیم. ناگفته نماند که ظرفیت زبان مادری چنین نمود عینی از وضع بیانی تازه زبان ورزی در قالب نو را در خود داشت. چنین دادایی غایی و ذاتی هم نشانه قدرت و تاریخ مندی زبان مادری محسوبمی شود. در سروده جنبش که باید گفت: زبان مادری بسان شیر مادر گردن ما حق دارد، به وضع های زیر می پردازیم:
#زبان_دا_زبان_همه
#وضع_گرایی_مدرن_ساختار
#روایت_گریزی_آزاد
#ظرفیت_شناسی_زبان
این چهار رکن در بیانه سروده جنبش را در مقدمه کتاب: غَمت شِواردُم الوسُم در سال ۱۴۰۱ آوردم. در مقدمه کتاب بلوط هم بسط موضوعی داده می شود.


#هسا_پس
#جریان_شعر_پیشرو_اقوام_ایران_و_جهان
https://tttttt.me/hasa_pas