پنج شنبه غریبان

ما -شما بخوانید مردمان زاگرس نشین غرب کشور - یک پنج شنبه مانده به آخرین پنج شنبه سال را پنج شنبه غریبان می گوییم.
در این پنج شنبه، رسم است کسانی که دور از وطن زندگی می کنند و به اصطلاح غریب اند خود را به وطن برسانند و بر مزار عزیزان شان حاضر شوند. و یا این که اگر عزیزی در خانواده ای دور از وطن به خاک سپرده شده باشد، بر مزارش حاضر شوند تا غریب نماند. الان رسم شده که حلوا و شیرینی و شکلات و میوه برای خیرات بین مردم پخش می شود و همه مقیدند که حتما سبزه بیاندازند و برای این پنج شنبه با خودشان به مزارستان بیاورند. هر کسی هم توانایی این کار را نداشته باشد می تواند به صورت آماده و حتا تزئین شده بخرد. اما قدیم ها مردم فقط برای فاتحه خوانی به سرِخاک می رفته اند. حلوای خیرات را در خانه می پخته اند و مردان هر محله به خانه همسایه ها می رفته اند تا با خوردن "جُمعانه" روح اموات صاحب خانه را شاد کنند.


"جُمعانه" که همان خیرات است و مزارستان و سرِخاک از واژه‌های خاص ما هستند.


#فرهنگ_ما
#واژه_های_ما
#رسم_و_رسوم_ما
#جمعه_غریبان
#پنج_شنبه_غریبان


@HarfeHEzafeH
ُ

نوروز ماه

کمتر کسی اسفند ماه را برای سفر انتخاب می کند، بس که همه سرشان گرم است به کارهای قبل از عید. اما اگر برای سفرهای نوروزی و... گذارتان به منطقه ی ما -غرب کشور- افتاد، و با مردم محلی گپ و گفتی داشتید حتما واژه ی "نوروز ماه" به گوش تان خواهد خورد که بزرگان ما به جای اسفند ماه آن را به کار می برده اند. واژه ی زیبایی که دیگر بین جوان ها به ویژه جوانان شهری، رایج نیست، اما در روستاها هنوز هم پر رونق است. اطلاق "نوروزَ ماه" یا "نوروزَ مانگ" به خاطر به پیشواز رفتن عید نوروز در اسفند ماه است. این آیین استقبال، آن قدر در نزد قدمای ما نقش پر رنگی داشته که توانسته است نام یک ماه را به طور ویژه به خود اختصاص دهد.

#نوروز_ماه
#فرهنگ_ما
#واژه_های_ما

@HarfeHEzafeH

توی تقویم محلی کشاورزان اصطلاحی هست به نام ۵۴. یعنی ۵۴ روز از زمستان گذشته. که می‌شود۲۴ بهمن. مردم باور دارند در این روز درختان زنده و هوشیار می‌شوند.
توی این روز هوای کوهسار و گرمسار یکی می‌شود و به اعتدال می‌رسد.
اگر زمستان بیایید این جا و بنشینید به گپ زدن با یک کشاورز حتما به کردی برایتان می‌خواند:
پَنجاو چار
آو َ مَچوئِه تُک دار
یعنی توی روز پنجاه و چهارم آب می‌دود توی دل درختان. تا نوک شاخساره ها. تا تمام تن و بدن‌شان جوانه بزند.

امروز که گذشت. از فردا رفتید بیرون جوانه‌ها را رصد کنید. با باران امروز بهار زودتر به درختان هجوم آورده.


#فرهنگ_ما
#تقویم_کردی
#بهار_می_آید



@HarfeHEzafeH

یکی از همشهری‌ها بعد از خواندن این مطلب پیغام دادند در تقویم کردی برای بیست و پنجم بهمن ماه که می‌شود پنجاه و پنجمین روز زمستان هم کشاورزان چنین باوری دارند:

پنجاه و پنج تُخِلیئَه منیشیه گنج
یعنی در این روز سبزه ها جوانه می‌زنند. انگار کن بزغاله‌ها به گنج می‌رسند.


+ تُخِلی: بزغاله.
Tokheli


#فرهنگ_ما
#تقویم_کردی
#بهار_می_آید


@HarfeHEzafeH

ما یک پنج شنبه مانده به آخرین پنج شنبه سال را پنج شنبه غریبان می‌گوییم.
در این روز، رسم است کسانی که دور از وطن زندگی می‌کنند و به اصطلاح غریب‌اند خود را به وطن برسانند و بر مزار عزیزان‌شان حاضر شوند. و یا این که اگر عزیزی در خانواده ای دور از وطن به خاک سپرده شده باشد، بر مزارش حاضر شوند تا غریب نماند.
الان مد شده مردم حلوا، شیرینی، شکلات، میوه و سبزه می‌آورند مزارستان. هر کسی هم بی سبزه باشد، آماده و حتا تزئین شده‌اش را می‌خرد. یک جور سور دادن است برای مردگان.
قدیم‌ها در پنج شنبه غریبان مردم فقط برای فاتحه خوانی به سرِخاک می‌رفته‌اند. حلوای خیرات را در خانه می‌پخته‌اند. مردان هر محله به خانه همسایه‌ها می‌رفته‌اند تا با خوردن "جُمعانه" روح اموات صاحب خانه را شاد کنند.


#فرهنگ_ما
#جمعه_غریبان
#پنج_شنبه_غریبان


@HarfeHEzafeH

در مورد پست قبل یک توضیحی بدهم چون برای بعضی دوستان سوال پیش آمده بود.
این‌جا مرسوم است فامیلی مردم یک روستا براساس نام روستایشان است. مثلاً همه سلطان آبادی، عباس آبادی، فشی، حصاری، هزارخانی و ...هستند. در نتیجه نام پدر بر فامیلی مقدم است. مخصوصا هنگام مواجهه با کشاورزانی که همه اهل یک آبادی‌اند.
البته در مدارس هم چنین حالتی هست. بچه‌ها این طور هم را صدا می‌زنند: فاطمه‌ی محمد، زینبِ علی به جای فاطمه سلطان آبادی و زینب سلطان آبادی مثلاً.


یکشنبه ٢٣ اردیبهشت ٩٧

#فرهنگ_ما


@HarfeHEzafeH

صد سال است؟ نود سال است؟ نمی دانم. از وقتی یادم می آید عصرهای بیستم ماه رمضان را مادرم حلوا پخته است. مادران شان هم این کار را می‌کرده‌اند. نذر نیست. رسم‌شان است. جزیی از زندگی‌شان است انگار.
هم امروز را با این حلوا افطار می‌کنیم هم صبح عید فطر.

#فرهنگ_ما #دا


سه شنبه ١۵ خرداد ٩٧


@HarfeHezafeH

ما یک اصطلاحی داریم می‌گوییم «خونه‌ای که دختر نداره نور نداره»
دختران نور خانه‌اند.
روزشان مبارک🌱

#روز_دختر
#فرهنگ_ما

شنبه ٢٣تیرماه ١٣٩٧

@HarfeHezafeH

مادرم سرناهار گفت چرا غذا هی گیر می‌کنه تو گلوم؟
به نظرش این یه نشونه‌ است برای مادرا وقتی که یکی از بچه‌هاشون گشنه‌ن
معمولا هم شامل بچه‌های مجرد دور از خانواده و به ویژه پسرها می‌شه.
گفتم بچه‌های خودت که نه ولی تا دلت بخواد تو دنیا بچه گرسنه داریم اون هم بی مادر و بی نشونه .

#فرهنگ_ما
#دا

@HarfeHEzafeH

توی تقویم محلی کشاورزان اصطلاحی هست به نام ۵۴. یعنی ۵۴ روز از زمستان گذشته. که می‌شود۲۴ بهمن. مردم باور دارند در این روز درختان زنده و هوشیار می‌شوند.
توی این روز هوای کوهسار و گرمسار یکی می‌شود و به اعتدال می‌رسد.
اگر زمستان بیایید این جا و بنشینید به گپ زدن با یک کشاورز حتما به کردی برایتان می‌خواند:
پَنجاو چار
آو َ مَچوئِه تُک دار
یعنی توی روز پنجاه و چهارم آب می‌دود توی دل درختان. تا نوک شاخساره ها. تا تمام تن و بدن‌شان جوانه بزند.

امروز که گذشت. از فردا رفتید بیرون جوانه‌ها را رصد کنید. با باران امروز بهار زودتر به درختان هجوم آورده.


#فرهنگ_ما
#تقویم_کردی
#بهار_می_آید



@HarfeHEzafeH

صد سال است؟ نود سال است؟ نمی دانم. از وقتی یادم می آید عصرهای بیستم ماه رمضان را مادرم حلوا پخته است. مادران شان هم این کار را می‌کرده‌اند. نذر نیست. رسم‌شان است. جزیی از زندگی‌شان است انگار.
هم امروز را با این حلوا افطار می‌کنیم هم صبح عید فطر.

#فرهنگ_ما


سه شنبه ١۵ خرداد ٩٧


@HarfeHezafeH