ترجمه دو شعر از #هادی_قاراچای
ترجمه: #همت_شهبازی

۱.

مرگ کو؟
خيلی نزديک من
در ميان موهای سرم پنهان شده
در گوشه و کنار کفش‌هايم
به هر کجا که روم
با من است
نزديک است
همچون خونی که در رگ‌هايم جاری است.
مرگ
پر و بال پرندگان است
پای پلنگ و شعور انسان است
مرگ.
بی‌مرگی برايم بی‌شعوری است.
بنگر !
زندگی ديوار خرابی است
با قدی خميده و فرتوت
و من همچون بره‌ای
در زير سايه‌اش دراز کشيده ام
و آن غراب
لنگر زمان است
که بالای سر ما می گردد.


#ترجمه شعر در :
هفته‌نامه #آتیه ، سال 1375 چاپ شده است.


۲.


با نام انسان زيستم
شعر : #هادی_قاراچای
ترجمه : همت شهبازی


آب، خاک، آتش و من
آب را گل آلود کردم
در آرزوهايی که از خودم هم چرکين بودند
و بر خاک گور کندم
عميق و تاريک
در بطالت خود دفن نمودم.
و آتش،
زدم بر بوته‌های اميد همخون‌هايمان،
بر گل آرزو.
و باد
که بر خاکسترش دميدم.
اينک منم
تنها و بی‌کس
در ريگزارهای سرخ وادی حيات،
بی‌اميد و آرزو ،
بی‌آب و آتش.
قرن‌ها با نام انسان زيستم،
زيستم
اما
به همين سياق.



#توضیح:

متن اصلی #شعر در روزنامه #مهد_آزادی در سالهای ۱۳۷۲ یا ۱۳۷۱ چاپ شده است. تاریخ ترجمه شعر نیز مربوط به همان زمان یا سالهای ۱۳۷۳ یا ۱۳۷۴ می‌باشد‌.

https://telegram.me/dusharge

بو گون ۲ شهریور
سئویملی دوستوم آذربایجانیمیزین گؤزل شاعیری #هادی_قاراچای جنابلاری‌نین دوغوم گونودور. بو مناسیبتله اونون ایللر اؤنجه ترجمه ائتدییم بیر شعرینی تقدیم ائدیرم

دستان يک ملت || برای #عباس_بارز

شعر: #هادی_قاراچای
ترجمه: #همت_شهبازی

دستش در دستم و دستم در دستش
مثل خورشيد پر از حرارت،
مثل خاک پر از گياه ،
مثل آسمان بزرگ است.
عطر اجدادم از اين دست می آيد،
خواب شيرين کودکيم ،
لالايی های مادرم
نغمه دل انگيز ساز جدم.
دستش در دستم و دستم در دستش
درقلبم تپشی هست
سنگين تر از من.
در دلم خميازه ايست که درمن نمی گنجد.
تو نگو
تپش قلب های بی شماری که در اين دست ها گنجيده،
دستان يک ملت بوده است
که در دستانم جا گرفته بود.

##
#شعرین تورکجه‌سی
#فروغ_آزادی قزئتی، ۱۳۷۱/۳/۲، ۵۵۰ ساییندا چاپ اولوبدور.
###
# شعرین ترجمه‌سی #آتیه نشریه‌سی، سای 132، تاریخ 25 شهریور 1376 چاپ اولوبدور.

https://telegram.me/dusharge