روزنامه دنیای اقتصاد

درگیر جنگ و کج‏‌اندیشی / موج بیکارانی که گناهی نداشتند

رسول قنبری؛ کارشناس اقتصاد فناوری

🔹با آغاز تجاوز رژیم صهیونیستی به کشورمان، علاوه بر قربانیان صحنه‌‌های نبرد، شاهد موجی از قربانیان در کارگاه‌‌ها، شرکت‌ها و مغازه‌‌ها بودیم؛ کارگرانی که یک‌‌شبه بیکار شدند، بی‌آنکه تقصیری داشته باشند جز اینکه در زمان نامناسبی به استخدام کسب‌وکاری درآمده بودند که خود، اسیر «توهم توسعه» بود.

🔹موضوع این یادداشت عمدتا بر «اخراج»ها متمرکز است. اگر چه سیاستگذاران و صاحبان کسب‌و‌کار ترجیح می‌دهند به‌‌جای «اخراج» از کلمه «تعدیل نیرو» استفاده کنند (گویی این تغییر اصطلاح می‌تواند از درد بیکاری بکاهد).

🔹برای کارگری که نان خانواده‌‌اش به حقوق ماهانه‌‌اش گره خورده، فرقی نمی‌‌کند نامش چه باشد؛ نتیجه یکی است: بی‌‌پولی، نااطمینانی، ترس از فردا و تلاش برای یافتن شغلی جدید در شرایطی که همه دارند نیروهای خود را اخراج می‌کنند.

🔹چشم‌‌انداز اقتصادی برای کارفرمای ایرانی مبهم است. در این شرایط کاملا طبیعی است که کارآفرین و کارفرما بخواهند اندکی محتاطانه‌‌تر پیش روند تا بتوانند خود را در شرایط دشوار سر پا نگه دارند.

🔹مسوولیت بخش بزرگی از این امر، متوجه سازوبرگ دولت بود؛ وظیفه‌‌ای که در تمام این سال‌ها محقق نشده است.

🔹اما بسیاری از این تعدیل‌‌های یکباره، پیامد مستقیم جنگ و از دست رفتن چشم‌‌اندازها نیست، بلکه نتیجه سال‌ها برنامه‌‌ریزی نادرست و تدوین اشتباه استراتژی توسعه کسب‌و‌کار است.

🔹کارآفرینی که بدون مطالعه بازار و بدون در نظر گرفتن ریسک‌‌های سیاسی و اقتصادی، کسب‌وکارش را گسترش داد، امروز در مواجهه با اولین بحران، به‌‌جای اصلاح ساختار، سریع‌‌ترین راه را انتخاب می‌کند: حذف نیروی انسانی.

🔹در چند روز گذشته شاهد بودیم شرکت‌های بزرگی، بیش از یک‌‌سوم نیروی کار خود را اخراج کرده‌‌اند، عمدتا هم به این دلیل که توسعه کسب‌وکارشان، نه مبتنی بر تقاضای بازار، که به‌‌خاطر زیاده‌‌خواهی و انحصارطلبی مدیران ارشد شرکت بوده است.

🔹آیا راه دیگری وجود نداشت؟ آیا کاهش موقت حقوق مدیران ارشد ممکن نبود؟ دورکاری چطور؟ کاهش ساعات کار به‌‌جای قطع کامل رابطه کاری؟

🔹بسیاری از شرکت‌های جهانی در بحران‌های اقتصادی، ابتدا از جیب سهامداران و مدیران می‌‌زنند و بعد به سراغ کارمندان می‌‌روند اما در ایران، عکس این روند را می‌‌بینیم.

🔹جنگ تمام شد و موج تعدیل‌‌ها ادامه دارد و حتی با وقوع صلح متزلزل، بسیاری از شغل‌‌های ازدست‌‌رفته برنمی‌‌گردند و شرکت‌ها حالا یاد گرفته‌‌اند که با نیروی کمتر هم می‌شود کار کرد؛ دستاوردی که به قیمت معیشت هزاران کارگر و البته افت کیفیت خدمات تمام شده است.

🔹با کاهش حق بیمه‌‌های ماهانه شرکت‌ها و با توجه به نظام ناکارآمد تامین اجتماعی در ایران، احتمالا در ماه‌‌های آتی شاهد وخامت اوضاع بازنشستگان تامین اجتماعی نیز خواهیم بود.

🔗

متن کامل

#دنیای_اقتصاد #جنگ #بیکاری #تعدیل_نیرو

✅

کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد

👇

@den_ir

Please open Telegram to view this post