🌲

#شعروشاعران
سبک اصفهانی-هندی

امینای رودسری

شاعر قرن یازدهم هجری و منشی میرزاصالح (برادرزاده ٔ اسکندربیک منشی) وزیر حاکم لاهیجان بود.
صاحب تذکرهٔ نصرآبادی می نویسد: غزلی که با ردیف «افتادگی» به اسم «امینای دقاق یزدی» بزبانها افتاده از «امینای رودسری» است :

خاکساری، طور و ما موسی، عصا، افتادگی
 وحی با خاموشی و معراج ما، افتادگی

 حاصل افتادگی از سرو پرسیدیم، گفت:
 ابتدا گردن فرازی، انتها، افتادگی

 کعبه از ما در گذشت از شوق استقبال ما
 حَبَّذا بی دست و پایی، مرحبا، افتادگی

 هر کجا گم گشت ره، گفتیم: یا آوارگی!
 هر کجا لغزید پا، گفتیم: یا افتادگی!

@bagh_saeb
---------------------
🌲🌲🌲

✳️ کشور خورشید
🔷 آشنایی با افغانستان
🔻 سلسله برنامه‌های زندهٔ اینستاگرامی
🔹 محمدکاظم کاظمی و زینب بیات

🔻نشست ۲۱، پنج‌شنبه ۳۰ دی ۱۴۰۰
🔻 ساعت ۲۲ به وقت ایران
🔸 از اینستاگرام محمدکاظم کاظمی
instagram.com/mkazemkazemi

✳️ موضوع این نشست
🔻 پنجشیر و مفاخر آن

✳️ مهمان ویژهٔ این برنامه
🔻 نجیب بارور، شاعر

#کشور_خورشید
#پنجشیر
@mkazemkazemi

🌲

ابیاتی با مضمون قالی و نقش قالی در ابیات شاعران طرز تازه (سبک اصفهانی و هندی)

نزاکت آنقدر دارد که در وقت خرامیدن
توان از پشت پایش دید نقش روی قالی را

صائب

زبان بازی به شمع بی ادب بگذار در مجلس
به بزم حال چون آیی شمار نقش قالی کن

صائب

نسیم دامن او گر وزد گاه خرامیدن
سحر بی پرده گردد غنچه تصویر قالی را

بیدل

چه امکان است «بیدل» ! منعم از غفلت برون آید
هجوم خواب خرگوش است یکسر شیر قالی را

بیدل دهلوی

شه آراید به چشم ناقصان تمثال خالی را
نمود رنگ و بو از پشم باشد شیر قالی را

حزین لاهیجی

ز راحت بیش بینند اهل خواری پایمالی را
بجز افتادگی تعبیر نبود خواب قالی را

جویای تبریزی

گل امید من تا کی به بزمش
شود پامال چون گل های قالی

سلیم تهرانی

لاله گون کرده رخ از شرم به رقص آمده است
عرقش نقش طراز گل قالی شده است

اسیر شهرستانی

آنچنان از نگهم سر ز حیا پیش افکند
که توان از گل قالی عرق شرم گرفت

واعظ قزوینی

نبیند پهلویم در خواب هم رویِ نهالی را
بخواباند تنم از ناتوانی خوابِ قالی را

میرزاحسن مالمیری

فراغتی به نيستان بوريا دارم...
مباد راه در اين بيشه شير قالی را

غنی کشمیری

تلاش کام ز آسودگان نمی‌آيد
به صيد پنجه‌زدن کار شير قالی نيست

آزاد بلگرامی

حصاری عافیت را نیست از افتادگی بهتر
نباشد بیمِ آسیب خزان گلهای قالی را

فطرت مشهدی

رگ گل کرده آن گلچهره هر تار نهالی را
از این اندیشه گلها داغ شد بر سینه قالی را

ریاضی لاهوری

ز مرد بوریا تا مرد مسند فرق بسیار است
تفاوتهاست از شیر نیستان شیر قالی را

میر محمد محسن تته

از عِلم های قالی اصلاح حال میکن
تا رمزهای حالی دانی ز نقش قالی

سیف فرغانی (شاعر سبک عراقی)

پریده رنگ تر از خاطرات عمر من اند
مگر خزان زده سیب و ترنج قالی را ؟

حسین منزوی (شاعر معاصر)

@bagh_saeb
---------------------
🌲🌲🌲

آواز خوانی استاد ملک مسعودی در مراسم چهلم استاد بهمن رافعی 🖤

@bahmanrafeii

.
حرکت جوهری ملاصدرا در شعر صائب تبریزی

سخنران: دکتر محمود فتوحی، استاد ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد

زمان: شنبه نهم بهمن ۱۴۰۰ برابر با۲۹ ژانویه، ساعت به وقت تورنتو: ۱۴:۰۰
به وقت تهران: ساعت ۲۲:۳۰
جلسه ۶۱ حلقۀ دیدگاه نو
کلاب‌هاوس

https://tttttt.me/bagh_saeb

لینک برنامه 👇
https://www.clubhouse.com/join/%D8%AD%D9%84%D9%82%D9%87-%D8%AF%DB%8C%D8%AF%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D9%86%D9%88/wNP9vlr4/MEeD0ezA?utm_source=clubhouse&utm_medium=share_invite&utm_campaign=kSlWMleXAGiSFgzWRnSHDQ-33444

🌲

ابیاتی با مضمون قالی و نقش قالی در ابیات شاعران طرز تازه (سبک اصفهانی و هندی) ۲

به امّیدِ وصالت دوش افکندم نهالی را
به رفتار خوشت تعبیر کردم خوابِ قالی را

حکیم قاضی سعید قمی (تنها)

مگر بر فرش مجلس پا نهاد آن آتش سرکش
که دیدم خوش لبالب زآبِ حیوان حوضِ قالی را

مسیح کاشانی(حکیم رکنا)

در این ویرانه در هر کشت زاهد خوشه ای دارد
به هر مجلس چو سنگ روی قالی گوشه ای دارد

شفیعا اثر شیرازی

شیشه ام سنگ را نهالی شد
قدح افتاد و سنگ قالی شد

غنی کشمیری

بستر عشق است اینجا مرد می بازد جگر
گر همه شیر است افتاده است بر قالی ما

غنی کشمیری

زسنگ حادثه ایمن مرا خموشی کرد
زسنگ سرمه مهیاست سنگ قالی من

تاثیر تبریزی

هر که با یاد لب او فرش آسایش فکند
لعل اگر افتد به دستش سنگ قالی می کند

تاثیر تبریزی

ز غفلت تن‌ به‌ خواری‌ داده آگاهی نمی‌ دارد
فراغت نیست از خواب گران تصویر قالی را

تاثیر تبریزی

اثر نبْود به‌غیر از خواب سنگین خاکمالی را
به تعبیر کسی حاجت نباشد خواب قالی را

وحید قزوینی


به روی فرش صحنش تا نشستم خوب فهمیدم
سلیمان نیز از صحن علی برده است قالی را

عاصی خراسانی(علی مقدم)

@bagh_saeb
---------------------
🌲🌲🌲

.

#سخنرانی : 🟢 حرکت جوهری ملاصدرا در شعر صائب تبریزی

گرنه نقاشی است آتش‌دست در صُلبِ وجود
پیچ و تاب زلف جوهر در دل فولاد چیست؟
(صائب)

#سخنران : محمود فتوحی رودمعجنی
با پرسش و پاسخ

وقت: دو ساعت و ده دقیقه
حجم پوشه: 22.5MB

حلقۀ دیدگاه نو؛ جلسه شصت و یکم

تاریخ: شنبه نهم بهمن 1400= 29 ژانویه 2022
.
https://tttttt.me/karvandparsi

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را
هر آن کس چیز می‌بخشد ز مال خویش می‌بخشد
نه چون حافظ که می‌بخشد سمرقند و بخارا را

#جعلی
#صائب
از صائب تبریزی نیست

@jaliyat
@jaliyat

🌲

می کند زنجیر جوهر پاره چون دیوانگان
گر چنین حسن تو شیدا می کند آیینه را 

صائب

@bagh_saeb
---------------------
🌲🌲🌲

🌲

#شعروشاعران
سبک اصفهانی-هندی

نجیب‌الدین رضا زرگر اصفهانی

همچنین شناخته‌شده به نجیب‌الدین رضا تبریزی، صوفی و شاعر ایرانی در سدهٔ یازدهم هجری بود.
در اصفهان زاده شد، پدرش از اهالی تبریز
بود، از این رو تبریزی اصفهانی نیز شهرت نسبی دارد، با عناوین زرگر، نجیب، رضا و جوهری تخلص برگزید. در چهارده سالگی از پیروان محمدعلی مؤذن خراسانی، شیخ سلسلهٔ ذهبیه شد و خود بعدها جانشین و داماد او گشت.
مثنوی سبع المثـانی و خلاصـة الحقـایق و دیـوان غزلیـات از آثار اوست.
زرگر اصفهانی در سال ۱۱۰۲ق در اصفهان درگذشت؛
مدفنش در محدودهٔ گورستان تخت فولاد امروزی است، اما اثری از قبر وی موجود نیست.

ابیات زیر از وی است:

دیوان ماست نکته توحید و موعظه
نعت رسول و آل امامان باصفا

اسرار عشق در دل ما از ازل رسید
ما گنج حضرتیم به تحقیق ای فتا
***
عاشق شد که رفت از خویشتن هی هی طرب هی هی طرب
گاهی چو تو گاهی چو من هی هی طرب هی هی طرب
***
قلندر مطربی خواهم من از دوست
که تا از جذب صوتش بر کنم پوست
***
بی‌دلان را ره نباشد بر حریم دلبران
زانکه این نامحرمان را زهد خشکی بر سر است
***
زرق و شید صوفیان را صورت ظاهر ببین
کاین لباس صوف ظاهر سد راهش می‌ شود
***
نکتۀ وَجَهت به وجهی خالى از اسرارنیست
چشم حق بين بازکن کاینجا بجز دیدار نیست
***
مرد عاشق پیشه فارغ نیست ازسودای دوست
زانکه مردان خدا را عشق تا حق رهبر است
***
از مثنوی خلاصة الحقایق

شمع و چراغِ همه روشن ازوست
بوی خوش هر گل و گلشن ازوست
در همه جا حاضر و غایب چو نور
در همه جا مبداء نور حضور
هرچه نموده ست بقدر عیان
میدهد از وحدت ذاتش نشان
بود و وجود همه اشیاء دم است
کلی آن دم نفس خاتم است

@bagh_saeb
---------------------
🌲🌲🌲

🌲

#شعروشاعران
سبک اصفهانی-هندی

نورالدین محمد صفاهانی

محمد اندنانی اصفهانی (قاضی) ملقب به نورالدین و متخلص به نوری . از شاعران قرن دهم هجری و از معاصران شاه طهماسب صفوی است . به سال 1000 هَ . ق . درگذشته است. در قزوین نزد خواجه افضل‌الدین محمد ترکه و میر فخرالدین سماکی تعلیم دید. بسیار کم شعر می‌سرود. اما اشعار او خوش و زیبا بود.
دیوان شعر مختصری از او باقی مانده است.

از او است:

کی دیده‌ور از جمال ایمان گردم؟
از کردۀ بد کجا پشیمان گردم؟

خاکم ز کلیسیا و آبم ز شراب
کافرتر از آنم که مسلمان گردم
***
بیند چو کسی سوی تو، گیرم سر راهش
تا ذوق تماشای تو دزدم ز نگاهش
***
جای ترحم است به من کز جنون عشق
می خواهم از تو آنچه در آب و گل تو نیست
***
بیم است سراپای مرا زآتش دوزخ
جز سینه که آن داغ تمنای تو دارد
***
جای ترحم است به من کز جنون عشق
میخواهم از تو آنچه در آب و گل تو نیست
***
غمی هر بامدادم خون در این ویرانه می ریزد
بلایی هر شبم گویی کسی در خانه می ریزد

خریدارم به صد جان خاک پای آشنایی را
که آب روی من در پیشِ هر بیگانه می‌ریزد


@bagh_saeb
---------------------
🌲🌲🌲

ديوان_محفوظ.PDF
هدیه کانال به دوستداران شعر:
دیوان کمیاب محفوظ اصفهانی

https://tttttt.me/bagh_saeb

🌲

#شعروشاعران
سبک اصفهانی-هندی

طالب اصفهانی

طالب اصفهانی معروف به «بابا طالب» از شعراء و ادبای اواخر قرن دهم و اوایل قرن یازدهم هجری است.
سالها در اصفهان بود و در لباس فقر و درویشی روزگار می گذراند. بالاخره به سفر پرداخت و به کشمیر رفت. جمال و جذابيت جلوه های طبيعت در اين سرزمين بابا طالب را مسحور و مفتون ساخت و تحت تأثير نقشهای رنگ رنگ اين خطه ارض، روش قلندرانه اختيار کرد و وارسته زندگی را ميگذراند و غالب اوقات در عبادت و رياضت مستغرق می شد.
پس از مدتی به خدمت یوسف شاه والی کشمیر در آمده و از لباس درویشان خارج شد. پس از حمله جلال الدّین اکبر، پادشاه هند به کشمیر و سقوط حکومت آنجا، به درباه اکبر شاه راه یافت و نزد او احترام و اعتبار بسیار کسب نمود، تا جایی که به عنوان ایلچی گری و سفارت از طرف اکبر شاه نزد حاکم تبّت رفت و پس از مراجعت رساله «غرائب و نوادر تبّت» را نوشت و به ابوالفضل علامی داد که عینا در کتاب «اکبرنامه» درج گردید.
در ادامه خدمات خود به عنوان صدر اعظم استان گجرات منصوب گردید.
بابا طالب اصفهاني بعد از انجام خدمات در حضور اکبر و جهانگير به کشمير بازگشت.
بابا طالب در اواخر عمر به همراه فرزندانش در کشمیر زندگی می کرد تا اینکه در سال 1032ق وفات یافته و در محلّه باباپوره کشمیر نزدیک مزار بابا خلیل مدفون شد.
از تذکره جهانگيری به دست مي آيد که در چهاردهمين سال سلطنت جهانگير، بابا طالب اصفهانی در کشمير زندگی ميکرده و عمرش در آن زمان حدود صد رسيده بوده است. اما به طوری که در تذکره «نشتر عشق» آمده، وفات بابا طالب اصفهاني به سال 1030 واقع شده است.
او در شعر و ادب مهارتی به سزا داشت و در هند با دانشمندان و شاعران پارسی گوی آنجا همچون فیضی دکنی، ابوالفضل علّامی، حکیم ابوالفتح، مولانا نظیری، مولانا قاسم کاهی و دیگران مصاحبت و مجالست داشت. نمونه ای از اشعارش ضمن مجموعه ای در کتابخانه بادلیان موجود است و میکروفیلم آن به شماره 1221 در کتابخانه مرکزی دانشگاه طهران وجود دارد.
رباعيات اين شاعر بسیار نغز و لطيف است و رباعیات زیر از وی می باشد؛

زهرم به فراق خود چشانی که چه شد
خون ريزی و آستين فشانی که چه شد

ای غافل از آنکه تيغ هجر تو چه کرد
خاکم بفشار تا بدانی که چه شد
***
دی فتنه از آن سرو خرامان ميريخت
وز طرح نگاهش آب حيوان ميريخت

ميرفت و عتاب ميچکيد از نازش
ميآمد و از کرشمه اش جان ميريخت
***
غمنامه من نخوانی و کهنه شود
مهجوری من ندانی و کهنه شود

دیر آمدنت مباد کاین زخم فراق
ترسم که تو دیر مانی و کهنه شود

اين ابيات هم از اوست:

بيرون ميا که شهره ايام ميشوی
ما کشته ميشويم و تو بدنام ميشوی
***
به مهر اهل وفا عهد بسته می آیی
بیا بیا که به دلها نشسته می آیی

گلم به دامن و شوقم به خرمن است که تو
شکفته چون گل و خندان چو پسته می آیی


@bagh_saeb
---------------------
🌲🌲🌲

این چنین زیر و زبر عالم نمی‌ماند مدام
می‌نشاند چرخ هر کس را به جای خویشتن

صائب تبریزی

@tasian53_135

تا کی از دل ناله‌های غم‌فزا گردد بلند؟
بانگ شیون چند ازین ماتمسرا گردد بلند؟

برندارد سرو من افتادهٔ خود را ز خاک
با هما کی سایهٔ بال هما گردد بلند

از نگاه سرمه‌سایی می‌توان خاموش ساخت
گر نمی‌خواهد دلت آواز ما گردد بلند

می‌بَرد تسلیمْ مطلب را به معراجِ قبول
از کمانِ پشتِ خَم تیرِ دعا گردد بلند

می‌پرد چون طایرِ رَم‌خورده رنگ از روی ما
از شکستِ خاطری هرجا صدا گردد بلند

رتبۀ افتادگی این بس که می‌گردد حقیر
در نظرها هرقدَر مرغِ هوا گردد بلند.

#سابق_اصفهانی

@khakestare_ghoghnoos


https://tttttt.me/bagh_saeb

از باده رنگ کردم سیمای کاغذی را
از شعله آب دادم گل‌های کاغذی را

طومار می‌فرستم از حال خود به جانان
باید به شعله رفتن این پای کاغذی را

دنیا و مردم او باشند لایقِ هم
چون ماهیان تصویر، دریای کاغذی را

بنیاد آسمان شد ویران ز سیلِ اشکم
یک قطره آب سنگ است مینای کاغذی را

از خاطر رقیبان چشمت نرفته هرگز
چون آهوان تصویر صحرای کاغذی را

«شوکت» سفينهٔ من از نظم گشته رنگین
عنبر سوادِ شعر است دریای کاغذی را.

#شوکت_بخاری

📘 دیوان شوکت/ تصحیح سیروس شمیسا/ غزل ۱۳۷

@khakestare_ghoghnoos

🌲
میلاد علی

ای عاشقان خسته جان! یار آمده، یار آمده
از خلوت، آن جان جهان اینک به بازار آمده

آن طلعت زیبنده را، آن عارض رخشنده را
آن اختر تابنده را، هنگام دیدار آمده

طی سیزده روز از رجب گردیده و طرزی عجب
در خانه‌ی رب، وجهِ رب ناگه پدیدار آمده

ساقیّ بزم کبریا بودند یک دور انبیا
ساقیّ کوثر حالیا با جام سرشار آمده

بُد حسنِ کل را کو به کو، این عشقِ کل در جستجو
حالی پی دیدار او با شور بسیار آمده

ورنه به دامانش چرا آن سِرّ «اللهُ اشتریٰ»
بگشوده چشمان و ورا حیران به رخسار آمده؟

«قد افلح»اش ذکر زبان، گویی که آن قدسی بیان
از داستان عاشقان اینجا به گفتار آمده

تا حق پرستان برملا بینند یزدان را لقا
ز اطلاق و غیب و اختفا در قید اظهار آمده

رفتم خطا این راه را، او مظهر است الله را
کی رفته، تا آن شاه را گویم دگر بار آمده؟

در دور گیتی از وفا، در هر زمان در هر کجا
بر انبیا و اولیا یار و مددکار آمده

تنها نه در دوران ما شد جلوه‌گر جانان ما
در دیده‌ی حیران ما از بهر تکرار آمده

چون وصف او را بر شئون از عهده کس نآمد برون
اوصاف خود را خود کنون از بهر تذکار آمده

عون الهی پشت او، قدرت همه در مشت او
جوّاله‌ی انگشت او این چرخ دوار آمده

حق خواسته _جلّ علا_ اثبات خود را برملا
با ذوالفقاری شکل لا بر نفی کفار آمده

بر آستانش رو ز سر، وز چشم دل بنما نظر
کز مسکنت چون بوالبشر نوحش به دربار آمده

از نعمت خاص علی، در مدح آن شاه ولی
اینک گوهرهای جلی در بحر اشعار آمده

سازد «صغیر» از جان رقم، اوصاف او را دم به دم
کز لطف آن بحر کرم طبعش گوهربار آمده

استاد شادروان #صغیر_اصفهانی
🌲
--------------------
https://tttttt.me/bagh_saeb