.
در این باغ کوچک چرا
چرا صدای تبر قطع نمی‌شود
چرا صدای افتادن؟
تا کی به سوگ سروها بنشینیم
تا کی به سوگ صنوبرها؟
در این باغ کوچک
مگر چند
سرو و صنوبر هست
که دندان برنده‌ی تبر
از شکستنشان سیر نمی‌شود؟

#منوچهر_آتشی


@asheghanehaye_fatima

همه جا می بينمت ..!
به درخت و پرده و آينه ...

نمی دانم اما ... 
تو مرا دنبال می کنی...
يا من ترا ..؟!

اي چشم شيرين زيبا ..
به گلها می بينيم و می بينمت ...
به گلها نشسته ای و می بينيم ...
بر آب می نگرم و می بينمت ...
در آب می لرزی و می بينيم ...

تو مرا جست و جو می کنی يا من ترا ..؟!

ای چشم شيرين دلربا ...
همه روياهايم را نيلوفری کرده ای ...
و همه خيال هايم را به بوی شراب آغشته ای !

همه جا ...
گرمای خانه و جان ...
و جهان است حضورت ...

ولی چشم که باز می کنم ...
نمی بينمت ديگر ..!

با آن که می دانم ...
تو می بينيم همه جا ...!

من شيدای توام ..
يا تو مرا گرفته ای به بازوی سودا ..؟!

ای چشم شيرين بی پروا ....


#منوچهر_آتشی
#شما_فرستادید

@asheghanehaye_fatima

.

زیبایی
زیباتر از تمامِ جهانِ زیبا
و چشم‌های شاداب‌ات
نی‌زارهای سبزِ گُم‌درّه‌های زاگرس را
پندار می‌کند.
پیش آی و موج بشکن و آیینه‌ای بگیر
مانند آب
وقتی مرا بیابی زیباتر خواهی شد...

#منوچهر_آتشی
#شما_فرستادید


@asheghanehaye_fatima

.

با تو بودن خوبست
و کلام تو
وسوسه‌انگيز است

گفتگو با تو
مثل گرمای بخاری و نفس‌های بلند آتش
می‌برد چشم خيالم را
تا بيابان‌های دورترين خاطره‌ها
که در آن گنجشکان بر سنبل گندم‌ها
اهتزازی دارند
که در آن گل‌ها با اخترها رازی دارند...



#منوچهر_آتشی
#شما_فرستادید


@asheghanehaye_fatima

گیسوانت را به من بسپار ...
می‌خواهم آواز تاب‌داری بخوانم ...
که سایه بیفکند بر وطنم ..!


که ببارد ...
بر دانه‌ای  که مثل دلم ...
در عمق این جهنم سوزان ...
پنهان است‌ ...!!



#منوچهر_آتشی
#شما_فرستادید


@asheghanehaye_fatima

"-و‌ شانه‌یِ برهنه‌ی مهتابی‌ات
جغرافیایِ حسرت و حیرت را
ترسیم می‌کند..

راز از خلالِ زلفت می‌تابد
وقتی زلالِ گردنت
از تیغ‌زار بوسه پرآشوب گشته‌ است.."



#منوچهر_آتشی
#شما_فرستادید


@asheghanehaye_fatima

.
.


گفتگو با تو
مثل نفس‌های بلند آتش
می‌برد چشم خیالم را
تا بیابان‌های دورترین خاطره‌ها
که در آن گنجشکان بر سنبل گندم‌ها
اهتزازی دارند
که در آن گل‌ها با اخترها رازی دارند...



#منوچهر_آتشی
#شما_فرستادید


@asheghanehaye_fatima

تو مرا جست و جو می کنی يا من ترا ای چشم شيرين دلربا،
همه روياهايم را نيلوفری کرده ای
و همه خيال هايم را به بوی شراب آغشته ای 
همه جا 
گرمای خانه و جان و جهان است حضورت،
ولی چشم که باز می کنم 
نمی بينمت ديگر 
با آن که می دانم 
تو می بينيّم همه جا 
من شيدای توام 
يا تو مرا گرفته ای به بازوی سودا 
ای چشم شيرين بی پروا


#منوچهر_آتشی

@asheghanehaye_fatima

نامت
گل‌‌واژه‌ای به سپیدای ماهتاب و سپیده است
با عطر باغ اطلسی
و دشت‌های گرم شب‌بوهای دشتستان.

نامت گلِ هزار بهارِ نیامده است
نامت تمام شب‌هایم
و گستره‌ی خمیده‌ی رویاهایم را
پُر می‌کند
و در دهان‌ام
مانند ماه در حوض
مَد می‌شود.

نامت در چشمانم
چون لاله، سرخ
چون نسترن، سپید
و مثل سرو، سبز می‌ایستد.

نامت پلکهایم را در می‌گیرد
نام‌ت در جانم
گُر می‌گیرد...


#منوچهر_آتشی
#عزیز_روزهام


@asheghanehaye_fatima

بنویس: «می‌آیم»
تا آشیانه به گام و به دست و سلام
آراسته شود.
بنویس «می‌آیم»
تا کاج روبه‌رو
معنی شود به شعرِ حضور و بانگ کلاغ
در وزن برف
و چشم‌های مارال
این آسمان تیرهٔ مبهم را
پایین بوم پنجره امضا کند: «زلال».
ننوشتی
و آشیانه در غبارِ کدورت ماند
ننوشتی،
تا اَبروی تاق، پیر شد
ننوشتی
و آستانه طعم گام‌های تو را
از یاد برد.
ننوشتی «می‌آیم»
تا آستانه جشن بگیرد به گام و دست و سلام.

#منوچهر_آتشی


@asheghanehaye_fatima

با من
از آفتاب‌های فراوان می‌گویند
اما من
این جا بر پشته‌ای
در مه نشسته‌ام
بی انتظار طلوعی

زخمی یا شقایقی در مه
یا زنی در باران؟
دوستم بدار یا دوستش دارم؟
از من مپرس
سهم من از تمام حقیقت ،
همین اندکی تردید است

#منوچهر_آتشی.

@asheghanehaye_fatima

نامی تازه برايت بر می‌گزينم
که من بدانم و تو فقط
نامی که از ميان برگ‌های شعر من پر بکشد
چه‌چهی بزند يا سوتی بلند
عشوه‌ای بگشايد به شکفتن غنچه‌وار
اشکی از عذار فروچکاند
و هرکس گمان کند که مخاطب اوست
اما فقط من و تو يقين کنيم
عاشقان می‌توانند
نمی‌توان با يک دل دو عشق را از گردنه‌ها گذراند
اگر می‌خواهی بميرم
خنجر و فنجان زهر را دور انداز
لبخندی بخلان در جانم
يا انگشتی بگذار بر لبانم
همين
عاشقان می‌توانند

#منوچهر_آتشی

@asheghanehaye_fatima

کجای جهان بگذارمت
تا زیباتر شود آن جا؟

ستاره به ستاره
به جادوی ذهن و بال شهاب
گردانده ام
کاکل گلبویت را

به هر ستاره
تاری داده ام
طره ای به هر منظومه
به هر کهکشان دسته ای
به کیهان
عطری داده ام
که می گردد گیج
گرد خویش.
کوچه به کوچه رفته ام

شهر به شهر

دیار به دیار
نامت را
به یاد هر پنجره آورده ام
به یاد هر چار راه
به یاد هر بندر
وفرودگاه
تا نظام یافته
آشنایی ها
نظام یافته
تپش ها
و جهانی شده
زبان اندوه.

برگ به برگ
برده ام طراوت رخسارت را
-با بال پروانه و تار موی نسیم-
درخت به درخت
و جنگل به جنگل
وسبزینه ی جانت را
قسمت کرده ام
میان خشک های جهان
تا جان یافته باشد هر چیز
و ایستاده باشد هر چیز
کمربسته
برابر بلندای خرمت.

کجای جهان بگذارمت
تا زیباتر شود آن جا؟
برگ به برگ و ساقه به ساقه
به باغ های جهان داده ام
نامت را

و چشمانت را
به آسمان داده ام
تا ببینی مرا هم
که نمی بینم جز تو را
با هزار چشم و هزار ستاره ی مساماتم.

#منوچهر_آتشی
#عزیز_روزهام


@asheghanehaye_fatima

.

نامت در جانم گر می‌گیرد
سلام به نام کوچک آتشی
که خاموشی ندارد

#منوچهر_آتشی

@asheghanehaye_fatima

هزار سال با کم و بیش پیش تر از آن که تو آمریکا را کشف
کنی
من میخانه را کشف کرده بودم
می دانستم که بی گمان می آیند و می کشند و تاراج می کنند و
نمی روند
دویست سال پیش از آمدنشان هم کوزه را کشف کرده بودم
چون من یقین داشتم که حاصل پیوند تیغ و دروج
معطی کامل من است و من گریز گاهی نخواهم داشت
جز میخانه
هزار سال بعد
تو امریکا را کشف کردی
تا خسته از ستیزهای خدایی و ضد خدایی
ییلاق
دنجی داشته باشی دور از میدان
و روی پوست بوفالوها
لم بدهی بر مخده های پرهای زینت سر تک آوران آپاچی
که پوست سرشان را پر کاه کردی با تهی کردن هر جام
و قاه قاه خندیدی ، با هر گلی که از بهار تن دختران هراسان چیدی
من اما هزار سال پیش از تو ، دخترانم را
از هول
دست های تطاول
در سند غرق کردم
و خود گریختم عین یزدگرد
تا لشکری دوباره شاید اما نشد
و شد که نیمه شب ها در نیشابور
کنار گور نیای فرزانه ام
بنشینم و پیاله ای بزنم بر سنگ بلکه فراموش کنم و نبینم
که ناجیان روحم چگونه معبدها را طویله ی اسب های
مغولی می کردند
و خطبه به نام قاتل ها خواندند
حالا هزار سال پس از کشف من
و نیم قرن پس از آن که تو امریکا را
میخانه های نشابور که هیچ
میخانه های تهران هم تعطیل است
و من به خاطر لیوانی تلخابه
در کوچه بیت های حافظ و خیام سرگردانم
و نمی دانم نمی
دانم



#منوچهر_آتشی
#میخانه_کشف_من_است
#اتفاق_آخر
#شما_فرستادید


@asheghanehaye_fatima

دیر است نیامده ای
تا ، شاید آمده باشی
آمده باشی
و این میز و صندلی ها رابا خود به خانه ببری
و روبروی کسی بنشینی که حرف های تو را و تو
را خوب می فهمد
اما تو
هرگز او و حرفهای او را نمی دانی
و این
همان داستان همیشگی است



#منوچهر_آتشی
#دو_نیمه_ی_غایب
#اتفاق_آخر

@asheghanehaye_fatima

برای قلبِ قشنگِ هیاهوگرت چه بفرستم؟
چه بفرستم از این راه دور که شادمانت کند؟

#منوچهر_آتشی

@asheghanehaye_fatima

بنویس: «می‌آیم»
تا آشیانه به گام و به دست و سلام
آراسته شود.
بنویس «می‌آیم»
تا کاج روبه‌رو
معنی شود به شعرِ حضور و بانگ کلاغ
در وزن برف
و چشم‌های مارال
این آسمان تیرهٔ مبهم را
پایین بوم پنجره امضا کند: «زلال».
ننوشتی
و آشیانه در غبارِ کدورت ماند
ننوشتی،
تا اَبروی تاق، پیر شد
ننوشتی
و آستانه طعم گام‌های تو را
از یاد برد.
ننوشتی «می‌آیم»
تا آستانه جشن بگیرد به گام و دست و سلام.



#منوچهر_آتشی
#شما_فرستادید


@asheghanehaye_fatima

هان
دختر بی قرار خيال و علف
برای قلب قشنگ هياهو گرت چه بفرستم؟
چه بفرستم از اين راه دور
که شادمانت کند؟
جغجغه ای برای دلت
رنگين کمانی برای چشمانت
يا پرسشی خوف انگيز برای انديشه ات؟
...
بانوی بهار!
از نيلوفر انتظار
تا ارغوان آغوش
چند قرن فاصله است
به ساعت علفی؟


#منوچهر_آتشی
#شما_فرستادید


@asheghanehaye_fatima

بنویس: «می‌آیم»
تا آشیانه به گام و به دست و سلام
آراسته شود.
بنویس «می‌آیم»
تا کاج روبه‌رو
معنی شود به شعرِ حضور و بانگ کلاغ
در وزن برف
و چشم‌های مارال
این آسمان تیرهٔ مبهم را
پایین بوم پنجره امضا کند: «زلال».
ننوشتی
و آشیانه در غبارِ کدورت ماند
ننوشتی،
تا اَبروی تاق، پیر شد
ننوشتی
و آستانه طعم گام‌های تو را
از یاد برد.
ننوشتی «می‌آیم»
تا آستانه جشن بگیرد به گام و دست و سلام.



#منوچهر_آتشی
#شما_فرستادید


@asheghanehaye_fatima