خواب از سرم پریده است
به لب‌های تو فکر می‌کنم
و مگر صدای دریا می‌گذارد؟

می‌خواهم از خودم بلند شوم
تیک‌تاکِ ساعت ولی اجازه نمی‌دهد
به خاک
به کوه
به دریا نگاه می‌کنم
همه‌گی شکلی از نشستن‌های تو دارند

نشستن‌ات با همه‌جا پیداست
سنگ‌ها هر چه در اطرافِ تو
صداهای این‌همه خلوت که با من
و حیرت از انگشت‌های من جاری

هر چه نزدیک‌تر که بیایم
چشم‌های تو از من دور
من ام‌شب نخواهم خوابید
به لب‌های تو فکر می‌کنم
و لب‌های تو فنجان‌ها که پر از چیست؟

○●شاعر: #ابوالفضل_پاشا

📗●برگرفته از مجموعه‌ی شعر‌: #این_چنین_رد_کفش_های_من | نشر #سیب_سرخ
چ اول ۱۳۹۷ |

@asheghanehaye_fatima

@asheghanehaye_fatima



کلمه‌یی که شبیهِ نام تو مانندِ چیست؟
من روزها تو را تمامیِ لحظه‌های تو را مرور کرده‌ام
و حالا اگر تو را همین صدا می‌زنم همیشه تویی تو!

اول از نامِ تو حرفی که این روزها کسی دل‌اش به حالِ نقطه‌ها نمی‌سوزد
و اگر مرا تو با چشم‌های فریب‌ام نمی‌دهی دیگر
نقطه‌ها را به هر دو دستِ خود بگیر و دور بینداز
که نامِ تو آیا شبیهِ کجا می‌شود؟

من از سفرهای طولانی‌تر از عمرِ خود بازمی‌گردم
اسبابِ من پر از فاصله‌ها زیرورو می‌کنم
نامِ تو نیست
و در ذهنِ خودم هر چه به یادم نمی‌آید
نامِ تو چیست؟



شاعر: #ابوالفضل_پاشا
به نقل از کتاب‌: #این_چنین_رد_کفش_های_من