شهامت داشته باشیم و دیوانگی کنیم
بی هیچ ملاحظه‌ای!
و هرگز نپرسیم از خود که تا کجا؟
خِرد،
جسدی مومیایی‌ست.

#ژان_کوکتو
ترجمه #هنگامه_هویدا

@asheghanehsye_fatima

@asheghanehaye_fatima



دوست نمی‏دارم به خواب اندر شوم شباهنگام
که چهره‏ ى تو بر شانه‏ ى من است
که در اندیشه‏ ى آن مرگم من که، بارى، خواهد آمد
تا به خوابى جاودانه‏ مان فرو برد.
من بخواهم مُرد،تو بخواهى زیست
و این است آن‏چه خوابم از دیده می‏برد .
این خود آیا هراسى دیگر است؟
روزى که دیگر زیر گوش ِ خویش بنشنوم
نفس تو را و قلب تو را .
شگفتا!
این پرنده‏ ى پُر آزرم که چنین بیخیال برخود خمیده
آشیانه تهى خواهد نهاد
آشیانى که در آن، جسم ما برمی‏آساید:
جسمى یگانه، با دو جفت پا و دو سر.
خرّمى عظیمى از این دست که سپیده‏ دمان به پایان مى‏رسد
ادامه میتوانست یافت
تا فرشته‏ اى که وظیفه‏ دارِ بازگشودنِ راه من است
از سنگینى ِ بارِ سرنوشتم بتواند کاست
سبکبالم !
من سبکبالم زیر بار این سرِ پُربارکه به جسم من ماننده است
و به رغم آواز خروس، در پناه من
کور و لال و ناشنوا به جاى میماند.
این سر ِ جداشده‏ اى که به دنیاهاى دیگر سفر کرده است
بدان جایها که قوانینى دیگر حکومت میکند
غوطه‏ ورِ خواب ِ ریشه‏ هاى پُر از عمق
دور از من، در بر من !

آه ! چه مشتاقم
همچنان که چهره‏ ى تو رابا دهان خواب آلودت بر شانه ‏ى خویش دارم
تنفس گلوگاه جان‏بخشت را تا آستانه‏ ى مرگاز پستان‏هایت بشنوم !


 #ژان_کوکتو
#شاعر_فرانسه
ترجمه :
#احمد_شاملو 🌱