من اهل دنیای پس از اینم
مرگ اتفاق حتمی مَن هاست
این زندگی با مرگ تکمیله
آدم نمیره بیشتر تنهاست...
@asheghanehaye_Fatima
#علیرضا_آذر
#شب #شعر #گریه
#مرگ
مرگ اتفاق حتمی مَن هاست
این زندگی با مرگ تکمیله
آدم نمیره بیشتر تنهاست...
@asheghanehaye_Fatima
#علیرضا_آذر
#شب #شعر #گریه
#مرگ
🔫 #گریه_سلاح_خوبی_نیست
@asheghanehaye_fatima
سفر مكن تو از اين راه ، راه خوبى نيست
به باد تكيه مكن تكيه گاه خوبى نيست
دوباره ترس نبودت مرا گرفته عزیز
هميشه ماه نبود تو ماه خوبى نيست
برای صید شکاری که خود گرفتار است
قشون زلف رهایت سپاه خوبی نیست
قدم زدم که ببینم تو را ولی دیدم
مرور خاطره ها اشتباه خوبی نیست
تبر به ریشه ی قلبم زدی ترک برداشت
ترک به سقف نشیند پناه خوبى نيست
همیشه غارت دل از طریق دل خوب است
طلسم کردن عاقل گناه خوبی نیست
كنار هر نخ سيگار بهمنم بغضى ست
براى مرد كه گريه سِلاح خوبى نيست
👑 #سید_شهاب_الدین_ابن_الرضا
👑 #سعید_شیروانی
@asheghanehaye_fatima
سفر مكن تو از اين راه ، راه خوبى نيست
به باد تكيه مكن تكيه گاه خوبى نيست
دوباره ترس نبودت مرا گرفته عزیز
هميشه ماه نبود تو ماه خوبى نيست
برای صید شکاری که خود گرفتار است
قشون زلف رهایت سپاه خوبی نیست
قدم زدم که ببینم تو را ولی دیدم
مرور خاطره ها اشتباه خوبی نیست
تبر به ریشه ی قلبم زدی ترک برداشت
ترک به سقف نشیند پناه خوبى نيست
همیشه غارت دل از طریق دل خوب است
طلسم کردن عاقل گناه خوبی نیست
كنار هر نخ سيگار بهمنم بغضى ست
براى مرد كه گريه سِلاح خوبى نيست
👑 #سید_شهاب_الدین_ابن_الرضا
👑 #سعید_شیروانی
@asheghanehaye_fatima
.
.
صدای #پای تو در گوش کوچه ها جاری ست
و #گریه آخر این ماجرای تکراری ست
.
نه شب شده ست –که مهتاب بیش و کم بزند-
نه قصه است –که باران به صورتم بزند !-
.
زمان به سر نرسیده ، زمین به هم نشده
و هیچ چیز از این روزگار کم نشده !
.
همان که بود : همان تکه سنگ گرد مذاب
همین که هست : همین آسمان و جنگل و آب !
.
ببین که تیغ تو بر استخوان نخورده عزیز !
ببین که رفتی و دنیا تکان نخورده عزیز !
.
فقط دو سایه بی دست و پا ، دو عابر کور
دو تا غریبه تنها ، دو تا مسافر کور !
.
دو مرغ خیس ، دو تا کفتر پرانده شده
همین دو آدمک از بهشت رانده شده !
.
گذشته جمع شده ، چرک کرده در سر من
گذشته پُر شده در پاره های دفتر من
کسی نیامد از این درد کور کم بکند
و شعر ... شعر نیامد که راحتم بکند !
.
کسی نیامد از آن اتفاق دم بزند
برهنه روی غزلهای من قدم بزند
.
نشد ستاره شبهای آشیانه شوی
خدا نخواست که بانوی این ترانه شوی
.
عقیم شد گل صد آرزوی کوچک من
برای عشق کمی دیر شد ، عروسک من !
.
در این کویر امیدی به قد کشیدن نیست
قفس شکست ، ولی فرصت پریدن نیست
.
برای بال و پرم ارتفاع روز کم است
برای رفتن من آسمان هنوز کم است !
.
تو لااقل بزن و دور شو ، بخاطر من !
برو ! سفر به سلامت ، برو مسافر من !
.
نگو زمین به هم آمد ، زمانمان گم شد
هوا سیاه شد و آسمانمان گم شد
.
نگو که رفتن ، پایان ماجراست رفیق !
خدا بزرگتر از دردهای ماست رفیق !
.
فقط اجازه بده چشم خواب خسته شود
شب از سماجت این آفتاب خسته شود
.
به حرف دور و برت گوش می کنی گل یخ !
مرا دوباره فراموش می کنی ، گل یخ !
.
دوباره سرخ ، دوباره سپید خواهی شد
و قهرمان رمانی جدید خواهی شد !
.
دو گونه ، سرخ تر از روز پیش خواهی کرد
به روی دوش ، دو گیسو پریش خواهی کرد
.
دوباره بوی حضورت ، دوباره بوی تنت
طپیدن دو کبوتر به زیر پیرهنت !
.
دوباره خنده معصوم سرسری گل من !
و حرفهای قشنگی که از بری گل من !
.
دوباره وسوسه داغ باده ای دیگر
برای آمدن شاهزاده ای دیگر
.
به جز دلم ، لبت از هرچه هست ، تنگ تر است
بخند ! خنده ات از دیگران قشنگ تر است !
.
ببین هنوز دهان هزار خنده تویی
بخند ! آخر این داستان ، برنده تویی
.
به خود نگیر اگر شعر دلپسند نبود
مرا ببخش اگر مثنوی بلند نبود !
.
نگیر خرده بر این بیتهای سردرگم
که بی تو شاعر خوبی نمی شوم خانم !
.
دوباره قلب من و وسعت غمی که نگو
من و خیال شما و جهنمی که نگو
.
و داغ خاطره ها تا همیشه بر تن من
گناه با تو نبودن فقط به گردن من !
.
.
.
#حامد_ابراهیم_پور
.
.
صدای #پای تو در گوش کوچه ها جاری ست
و #گریه آخر این ماجرای تکراری ست
.
نه شب شده ست –که مهتاب بیش و کم بزند-
نه قصه است –که باران به صورتم بزند !-
.
زمان به سر نرسیده ، زمین به هم نشده
و هیچ چیز از این روزگار کم نشده !
.
همان که بود : همان تکه سنگ گرد مذاب
همین که هست : همین آسمان و جنگل و آب !
.
ببین که تیغ تو بر استخوان نخورده عزیز !
ببین که رفتی و دنیا تکان نخورده عزیز !
.
فقط دو سایه بی دست و پا ، دو عابر کور
دو تا غریبه تنها ، دو تا مسافر کور !
.
دو مرغ خیس ، دو تا کفتر پرانده شده
همین دو آدمک از بهشت رانده شده !
.
گذشته جمع شده ، چرک کرده در سر من
گذشته پُر شده در پاره های دفتر من
کسی نیامد از این درد کور کم بکند
و شعر ... شعر نیامد که راحتم بکند !
.
کسی نیامد از آن اتفاق دم بزند
برهنه روی غزلهای من قدم بزند
.
نشد ستاره شبهای آشیانه شوی
خدا نخواست که بانوی این ترانه شوی
.
عقیم شد گل صد آرزوی کوچک من
برای عشق کمی دیر شد ، عروسک من !
.
در این کویر امیدی به قد کشیدن نیست
قفس شکست ، ولی فرصت پریدن نیست
.
برای بال و پرم ارتفاع روز کم است
برای رفتن من آسمان هنوز کم است !
.
تو لااقل بزن و دور شو ، بخاطر من !
برو ! سفر به سلامت ، برو مسافر من !
.
نگو زمین به هم آمد ، زمانمان گم شد
هوا سیاه شد و آسمانمان گم شد
.
نگو که رفتن ، پایان ماجراست رفیق !
خدا بزرگتر از دردهای ماست رفیق !
.
فقط اجازه بده چشم خواب خسته شود
شب از سماجت این آفتاب خسته شود
.
به حرف دور و برت گوش می کنی گل یخ !
مرا دوباره فراموش می کنی ، گل یخ !
.
دوباره سرخ ، دوباره سپید خواهی شد
و قهرمان رمانی جدید خواهی شد !
.
دو گونه ، سرخ تر از روز پیش خواهی کرد
به روی دوش ، دو گیسو پریش خواهی کرد
.
دوباره بوی حضورت ، دوباره بوی تنت
طپیدن دو کبوتر به زیر پیرهنت !
.
دوباره خنده معصوم سرسری گل من !
و حرفهای قشنگی که از بری گل من !
.
دوباره وسوسه داغ باده ای دیگر
برای آمدن شاهزاده ای دیگر
.
به جز دلم ، لبت از هرچه هست ، تنگ تر است
بخند ! خنده ات از دیگران قشنگ تر است !
.
ببین هنوز دهان هزار خنده تویی
بخند ! آخر این داستان ، برنده تویی
.
به خود نگیر اگر شعر دلپسند نبود
مرا ببخش اگر مثنوی بلند نبود !
.
نگیر خرده بر این بیتهای سردرگم
که بی تو شاعر خوبی نمی شوم خانم !
.
دوباره قلب من و وسعت غمی که نگو
من و خیال شما و جهنمی که نگو
.
و داغ خاطره ها تا همیشه بر تن من
گناه با تو نبودن فقط به گردن من !
.
.
.
#حامد_ابراهیم_پور