به من بگو
کسی چه‌گونه می‌تواند به خاطرِ عشق
خودش را به کشتن بدهد؟
و بعد چه‌گونه می‌تواند دریا به دریا بیندیشد؟
و سپس چه‌گونه می‌تواند عشق بورزد؟

تو علاقه‌یی نداری:
نه به زیبایی
نه به زشتی
که از این‌ها بزرگ‌تری
و در هر «شدن»
- از گندم تا شعله‌ی آتش -
حضور داری

تو این را از ظاهرِ شب حس می‌کنی:
وقتی به تو می‌اندیشم
آن‌چنان گرفتارِ اندوه‌ام
که می‌خندم به تمامیِ عشق‌های روی زمین.

#فاضیل_هوسنو_داعلارجا


@asheghanehaye_fatima

@asheghanehaye_fatima



■ای‌کاش بتوانم انتظار بکشم

تنها نه این‌که تو را ببینم
که ای‌کاش رؤیای تو را از گل بیاکنم
هم آفتاب می‌داند و هم ماه
ای‌کاش که من بتوانم در انتظارِ تو باشم.

در دوره‌یی که قلب را عشق لقب می‌دهند
چه طلسمی در این باغ وجود دارد
تابستانِ تو در دشت و صحرا
و زمستانِ تو در کوه می‌گذرد
ای‌کاش که من بتوانم در انتظارِ تو باشم.

اگر مرگ در چشم‌های من رنگ ببازد
اگر ضمیرِ من از سطرهای شعر پر شود
و اگر نه روز باقی بمانَد نه سال
ای‌کاش که من بتوانم در انتظارِ تو باشم.




#فاضیل_هوسنو_داعلارجا | #فاضل_حسنی_داغلارجا | Fazıl Hüsnü Dağlarca | ترکیه، ۲۰۰۸-۱۹۱۴ |

‌برگردان: #ابوالفضل_پاشا

📗●از کتاب: #عاشقانه‌های_زمینی |
نشر: #سرزمین_اهورایی | چ اول ۱۳۹۸ |

هنگامی که جدا می‌شدیم
گفتی: به من میندیش
من که نمی‌اندیشم!
اندیشه‌های من پیشِ تو مانده‌اند!

Beni düşünme dedindi ayrılırken. Düşünmüyorum ki,
düşüncem sende kalmış!




#فاضیل_هوسنو_داعلارجا | #فاضل_حسنی_داغلارجا | Fazıl Hüsnü Dağlarca | ترکیه، ۲۰۰۸-۱۹۱۴ |

‌برگردان #ابوالفضل_پاشا


@asheghanehaye_fatima

@asheghanehaye_fatima


■مدیترانه دردمند بود (۱۱)

چیزی برای پنهان کردن،
دریا چنین چیزی دارد.
یک عده می‌گویند:
آن چیز همان دوست داشتن است
و عده‌ی دیگری می‌گویند:
از یاد رفتن.

بسیار خوب!
اما چرا عظمتِ تاریکی
در چنین شبی از ماهِ ‌اوت
پیوسته هوایی سرد می‌پراکَنَد؟

هنگامی که جدا می‌شدیم
گفتی: به من میندیش
من که نمی‌اندیشم!
اندیشه‌های من پیشِ تو مانده‌اند!



#فاضیل_هوسنو_داعلارجا
‌برگردان #ابوالفضل_پاشا

📕●به نقل از کتاب: #عاشقانه‌های_زمینی
| نشر #سرزمین_اهورایی | چ اول ۱۳۹۸ |

تو را
تو را آنقدر طولانی دوست دارم
که گویی یا در ازل زاده‌ام
یا هرگز نخواهم مرد

#فاضیل_هوسنو_داعلارجا
#عزیز_روزهام


@asheghanehaye_fatima