تو را به آغوش می‌کشم
تا که به نیستی‌ام برگردم
چون زائری ازلی...
نه مرگ است و نه حیات در آن‌چه حس می‌کنم
شبیه پرنده‌یی که می‌گذرد آن‌سوی طبیعت
تو را که به آغوش می‌کشم...

■شاعر: #محمود_درویش [ فلسطین، ۲۰۰۸-۱۹۴۱ ]

■برگردان: #سینا_کمال‌آبادی

@asheghanehaye_fatima

هر چیزی که در قلب است را نمی‌شود گفت
پس خدا آه را آفرید
اشک را آفرید
خوابِ طولانی، لب‌خندِ سرد
و لرزشِ دست‌ها را آفرید

■شاعر: #نزار_قبانی [ سوریه، ۱۹۹۸-۱۹۲۳ ]

■برگردان: #سینا_کمال‌آبادی  

@asheghanehaye_fatima

دو نفر بودند
زن به او قلمی داد برای نوشتن
و‌ مرد به او کفش‌های سبکی برای گشتن
مرد با قلم نوشت: خدانگه‌دار
و او با کفش‌های سبک آمد
برای خداحافظی.

■شاعر: #ریاض_الصالح_الحسین‌ [ سوریه، ۱۹۸۲‌-۱۹۵۴ ]

■برگردان: #سینا_کمال‌آبادی 

@asheghanehaye_fatima

گفتم
گلِ فراموشی را بچینم
برای خودم.
دیدم
که پیش‌تر
در قلبِ او روییده است.

■شاعر: #ایزومی_شیکیبو [ 和泉式部 / ژاپن، قرن دهم میلادی ]

■برگردان: #سینا_کمال‌آبادی

#Izumi_Shikibu

@asheghanehaye_fatima

گفتم
گلِ فراموشی را بچینم
برای خودم.
دیدم
که پیش‌تر
در قلبِ او روییده است.

شاعر: #ایزومی_شیکیبو [ 和泉式部 / ژاپن، قرن دهم میلادی ]

برگردان: #سینا_کمال‌آبادی

@asheghanehaye_fatima

.

دو‌ نفر بودند
در خیابان‌های متروک می‌رفتند
مرد بوی توتون می‌داد
و از زن برگ‌های لیمو می‌افتاد
سر پیچِ خیابان
مثل دو ستاره افتادند

دو ‌نفر بودند
یکی عاشق خواندن
و دیگری شیفته‌ی شنیدن
ناگهان مرد از خواندن ماند
و زن از شنیدن،
هنگامی که نی‌لبک شکست

دو نفر بودند
زن به او قلمی داد برای نوشتن
و‌ مرد به او کفش‌های سبکی برای گشتن
مرد با قلم نوشت: خدانگهدار
و او با کفش‌های سبک آمد
برای خداحافظی.


#ریاض_الصالح_الحسین‌
مترجم: #سینا_کمال‌آبادی 

@asheghanehaye_fatima