تا همه ما در پاییز
در گل‌های داوودی غرق نشدیم
تند پارو بزن
درد می‌آید و می‌رود
اما
پاییز پشت پنجره
استوار ایستاده است.

#احمد‌رضا_احمدی

@asheghanehaye_fatima

.


مرا نکاوید
مرا بکارید
من اکنون بذری درستکار گشته‌ام
مرا بر الوارهای نور ببندید
از انگشتانم برای کودکان مدادرنگی بسازید
گوش‌هایم را بگذارید
تا در میان گلبرگ‌های صدا پاسداری کنند
چشمانم را گل‌میخ کنید
و بر هر دیواری
که در انتظار یادگاری کودکی ست بیاویزید
در سینه‌ام بذر مهر بپاشید
تا کودکان خسته از الفبا
در مرغزارهایم بازی کنند

مرا نکاوید
واژه بودم
زنجیر کلمات گشتم
سخنی نوشتم که دیگران
با آرامش بخوانند
من اکنون بذری درستکار گشته‌ام
مرا بکارید
در زمینی استوار جایم دهید
نه در جنگلی که زیر سایه‌ی درختان معیوب باشم
جای من در کنار پنجره‌هاست.


#احمدرضا_احمدی


@asheghanehaye_fatima

نباید زياد خوش خيال بود. من خيلی‌ها را شناخته ام كه از دست شعر به پليس شكايت كرده اند. بايد مواظب بود. من شب‌‏ها شعر می‌خوانم. هنوز ننوشته‌ام. خواهم نوشت...
غذاهای مادرم چه خوب بود. تازه من به او ايراد می‌گرفتم كه رنگ سبز خورش اسفناج چرا متمايل به كبودی است. آدم چه دير می فهمد. من چه دير فهميدم كه انسان يعنی عجالتاً.
ايران مادرهای خوب دارد و غذاهای خوشمزه و روشنفكران بد و دشت های دلپذير.
و همين.

✅ از نامه #سهراب_سپهری به #احمدرضا_احمدی


@asheghanehaye_fatima

صبح تو بخیر
که ساعت حرکت قطار را به من غلط گفتی
که من بتوانم یک روز دیگر در کنار تو باشم
دوستان من ساعت حرکت قطار را
در شب گذشته به من گفته بودند
بر شانه‌های تو خزه و خزان روییده بود
تو توانستی با این شانه‌های مملو از خزه و خزان
سوار قطار شوی
دستان‌ات را تا صبح نزد من
به امانت نهادی
نان را گرم کردی به من دادی
دیگر در سکوت تو کنار میز صبحانه
ما طلاها و سنگ‌های فیروزه‌ی جهان را
تصاحب کردیم
سکوت تو را چون مدالی گرم و نایاب
بر سینه آویختم
هر روز در آینه به این سکوت خیره می شدم.

        #احمدرضا_احمدی
      

@asheghanehaye_fatima

بوسه‌ها،
آواره‌تَرین مخلوقاتِ پَروردگارند
بر باد
بر دَر
بر خود
بر حسرت
و گاهی  بر لَب ...


كسی باور نمی‌كند
لبخندش می‌توانست پُلی باشد
كه جمعه را
به همه‌ی روزهای هفته
پيوند بزند ...
                    




     #احمدرضا_احمدی

@asheghanehaye_fatima

دری به زمستان باز کن
تا سپیدی برف ها
به ما امید زنده ماندن بدهد
ما گرما نمی خواهیم
ما امید می خواهیم....

#احمدرضا_احمدی

@asheghanehaye_fatima

من دیگر باور دارم فقط یکبار در عمر عشقی می‌آید، حریق می‌شود و تو را آتش می‌زند. پس از آن عشق خانه‌برانداز، اگر جان به‌در ببری، عشق‌های بعد از آن حریق، کپی آن عشق خانمان‌برانداز اول است. این عشق‌هایی که می‌آیند و می‌روند، دیگر نه شعله دارند، نه شور. فقط عادت است، عادتی که شاید مدام تکرار شود.



#احمدرضا_احمدی
آپارتمان دریا

@asheghanehaye_fatima

نشانی خانه خویش را گم کرده‌ایم
لطف بنفشه را می‌دانیم
اما دیگر بنفشه را هم نگاه نمی‌کنیم
ما نمی‌دانیم
شاید در کنار بنفشه
دشنه‌ای را به خاک سپرده باشند
باید گریست
باید خاموش و تار
به پایان هفته خیره شد
شاید باران
ما
من و تو
چتر را در یک روز بارانی
در یک مغازه که به تماشای
گلهای مصنوعی
رفته بودیم
گم کردیم

#احمدرضا_احمدی
#شما_فرستادید


@asheghanehaye_fatima

نمی‌دانم چه در توست
که می بندد و
می‌گشاید
تنها می‌دانم
چیزی در من هست که می‌داند
چشمانِ تو
ریشه‌دارتر از
هر گلِ سرخ است ...

#احمدرضا_احمدی

@asheghanehaye_fatima

از قلبِ بیمارم می‌خواهم تا آمدنِ تو بتپد
به دنبالِ لب‌خندِ نابِ تو هستم
چنین عمرم را می‌گذرانم
مرا نه شکوه است
نه گلایه
قلب‌ام اگر یاری کند
برگ‌های زردِ پاییزی را شماره می‌کنم
که دارند از پاییز جدا می‌شوند
و به زمستان متصل می‌شوند...

#احمدرضا_احمدی [ ۱۴۰۲-۱۳۱۹ ]

@asheghanehaye_fatima

چه رنجی است
خوابیدن زیر آسمانی
که نه ابر دارد نه باران.
از هراس از کلمات
هر شب خواب‌های
آشفته می‌بینیم
به این جهان آمده‌ایم
که تماشا کنیم،
صندلی‌های فرسوده و رنگ‌باخته
سهم ما شد.
انتخاب ما مرواریدهای رخشان
بود....

#احمدرضا_احمدی

@asheghanehaye_fatima

آدمی را توانایی عشق نیست
در عشق می‌شکند
و می‌میرد!



#احمدرضا_احمدی


@asheghanehaye_fatima

حقیقت دارد
تو را دوست دارم در این باران...



#احمدرضا_احمدی

@asheghanehaye_fatima