ㅤ
تو کتاب "نباید می ماندیم"
#معین_دهاز یه جا خیلی درست میگه:
"در زندگیم سختیهایی را تحمل کردم که پیش از واقعه گمان نداشتم بتوانم.
حتى بعدها، باور نکردم که در آن ماجرا تاب آوردم.
انسان خودش را نمی شناسد، خصوصا قدرتهایش را"
@asheghanehaye_fatima
تو کتاب "نباید می ماندیم"
#معین_دهاز یه جا خیلی درست میگه:
"در زندگیم سختیهایی را تحمل کردم که پیش از واقعه گمان نداشتم بتوانم.
حتى بعدها، باور نکردم که در آن ماجرا تاب آوردم.
انسان خودش را نمی شناسد، خصوصا قدرتهایش را"
@asheghanehaye_fatima
شمهای تو با من خوب بودند. دست تو مهربانی داشت. گفتم: بیا، حرفی دارم. خندیدی. خندهی تو پر از گُل بود.
#معین_دهاز
@asheghanehaye_fatima
#معین_دهاز
@asheghanehaye_fatima
شاید هم بقول نيچه [در حکمت شادان] بهترین کار زیستن در "دامنهها" است. نه در پایین کوه و نه روی قله، بلکه خوبترین کار، بودن در ارتفاعاتِ متوسطه. نه اونقدر پایینی که لِه بشی و نه اونقدر بالایی که هوا بهت نرسه. آدم در "میانهها" هم از چیزهایی که داره لذت میبره و هم چیزهایی هست که هنوز نداره و باعث میشه "حرکت" کنه. خشنودی احتمالا به همین "حرکت" وابسته است.
#معین_دهاز
@asheghanehaye_fatima
#معین_دهاز
@asheghanehaye_fatima
تنها نگران این بودم،
که به جستجوی تو،
در دورترین کوچهی دنیا به خانهات برسم،
و تو به جستوجویم رفته باشی.
#معین_دهاز
@asheghanehaye_fatima
که به جستجوی تو،
در دورترین کوچهی دنیا به خانهات برسم،
و تو به جستوجویم رفته باشی.
#معین_دهاز
@asheghanehaye_fatima
بلاگرهای "عشق و پارتنر" که از رابطهی عاشقانهشان "محتوای روزمره" تولید میکنند بلای جان مردماند. توصیهام این است که هرجا این جماعت "شاد، خوشبخت، عاشقپیشه و شیک" را دیدید، فرار کنید.
حواسشان هست که دست روی حسرتها و نداشتهها بگذارند. فرمول ثابت است. اصلا وجه مشترک اکثر بلاگرها همین است: تمرکز روی محرومیتها، رویاها و فقدانهای مخاطب. به این صورت که "ببین من حتی غذا پختنم هم شیک، رویایی و زیباست. زیر سایهی معشوقِ امن و همیشگی خودم هستم. این پرتوی آفتاب رو ببین که چطور روی میز و قابلمه افتاده. ببین ما چقدر همدیگه رو دوست داریم. حین آشپزی میخندیم و میرقصیم و..."
مخاطب این تصویرِ طراحیشده، قلابی و فریبکارانه را میبيند و باور میکند، فوراً با تبر سراغ واقعیتِ زندگی خودش میرود: "پس چرا غذا پختن من شیک نیست. چرا پرتوی نور نمیاد و چرا پارتنرم موقع آشپزی منو بغل نکرد و نرقصید و چرا جلوی دوربین نمیاد و چرا..."
شما قاتلِ زندگیتان را لایک میکنید. مدام برای مقایسه تحریک میشوید و تقریبا همیشه در این مقایسه شکست میخورید و چیزهایی در شما فرو میریزد. بهقول کامو: "منشأ تمام رنجهای بشر قیاس است". گمان نمیکنم حتی آگاهی از "ساختگی بودن و گزینشی بودن محتوا" بتواند جلوی تاثیرش را بگیرد. تا وقتی در فضای این پیجها نفس میکشید، آلودهاش خواهید شد. چنین بلاگری [که البته مانع آزادیاش نیستم] فعالیتی مضر و بیمارکننده دارد، که با منجنیقش هر روز مشغول سنگپرانی به زندگی و روان شماست.
#معین_دهاز
@asheghanehaye_fatima
حواسشان هست که دست روی حسرتها و نداشتهها بگذارند. فرمول ثابت است. اصلا وجه مشترک اکثر بلاگرها همین است: تمرکز روی محرومیتها، رویاها و فقدانهای مخاطب. به این صورت که "ببین من حتی غذا پختنم هم شیک، رویایی و زیباست. زیر سایهی معشوقِ امن و همیشگی خودم هستم. این پرتوی آفتاب رو ببین که چطور روی میز و قابلمه افتاده. ببین ما چقدر همدیگه رو دوست داریم. حین آشپزی میخندیم و میرقصیم و..."
مخاطب این تصویرِ طراحیشده، قلابی و فریبکارانه را میبيند و باور میکند، فوراً با تبر سراغ واقعیتِ زندگی خودش میرود: "پس چرا غذا پختن من شیک نیست. چرا پرتوی نور نمیاد و چرا پارتنرم موقع آشپزی منو بغل نکرد و نرقصید و چرا جلوی دوربین نمیاد و چرا..."
شما قاتلِ زندگیتان را لایک میکنید. مدام برای مقایسه تحریک میشوید و تقریبا همیشه در این مقایسه شکست میخورید و چیزهایی در شما فرو میریزد. بهقول کامو: "منشأ تمام رنجهای بشر قیاس است". گمان نمیکنم حتی آگاهی از "ساختگی بودن و گزینشی بودن محتوا" بتواند جلوی تاثیرش را بگیرد. تا وقتی در فضای این پیجها نفس میکشید، آلودهاش خواهید شد. چنین بلاگری [که البته مانع آزادیاش نیستم] فعالیتی مضر و بیمارکننده دارد، که با منجنیقش هر روز مشغول سنگپرانی به زندگی و روان شماست.
#معین_دهاز
@asheghanehaye_fatima
من گاهی خَسته میشوم، میرَنجم، ناامیدی را تجربه میکنم و حساسیتهایی دارم. اینچیزها بخشی از صفاتِ انسانیِ من است. نمیتوانم از «انسان بودن» انصراف بدهم.
#معین_دهاز
@asheghanehaye_fatima
#معین_دهاز
@asheghanehaye_fatima