میان این برهوت
این منم من مبهوت
بیا بیا برویم
به آستانه گلهای سرخ در صحرا
و مهربانی را
ز قطره قطره باران ز نو بیاموزیم
بیا بیابرویم
به سبزه زار که گسترده سینه در صحرا
بیا که سبزه ‌آندشت را لگد نکنیم
و خواب راحت پروانه را نیاشوبیم
گیاه تشنه لب دشت را به شادابی
ز آب چشمه شراب شفا بنوشانیم
بیا بیا برویم
و مهربانی خود را به خاک عرضه کنیم
که دشت تشنه عشق است و شهر بیگانه
بیا بیا برویم
که نیست جای من و تو
که جای شیون نیز
نه سوز سرما اینجا
که خشمی آتش وار
به شاخه سر نزده هر جوانه
می سوزد
نه پر گشود پرنده در اوج در پرواز
که شعله های غضب جوجه پرستو را
درون تخم به هر آشیانه می سوزد
تمام مرتجعان غول گول دنیایند
همیشه سد بلندی به راه فردایند
بیا بیا برویم
که در هراس از این قوم کینه توزم من
و سخت می ترسم
که کار را به جنون
و مهربانی ما را به خاک و خون بکشند
چگونه می گویی
به هر کجا که رویم آسمان همین رنگ است
بیا بیا برویم
آه من دلم تنگ است
بیا بیا برویم
کجاست نغمه عشق و نسیم آزادی
در این کویر نبینم نشان آبادی
نشانه شادی
دلم گرفت از این شیوه های شدادی
بیا بیا برویم
خوشا رستن و رفتن
به سوی آزادی


#حمید_مصدق


@asheghanehaye_fatima

این عشق ماندنی
این شعر بودنی
این لحظه های با تو نشستن سرودنی است.
این لحظه های ناب
در لحظه های بی خودی و مستی
شعر بلند حافظ
از تو شنودنی است.
این سر نه مست باده
این سر که مست
مست دو چشم سیاه توست.
اینک به خاک پای تو می سایم
کاین سر به خاک پای تو
پیوسته سودنی است.
تنها تو را ستایم
آن سان ستایمت که بدانند مردمان
محبوب خوبچهره ی من هم
ستودنی است.
من پاک باز عاشقم و سر سپرده ام
بامرگ آزمای
با مرگ اگر که شیوه ی تو آزمودنی است.
این تیره روزگار
در پرده ی غبار دلم را فرو گرفت .
تنها به خنده
یا به شکر خنده های تو
گرد و غبار ز آیینه ی دل زدودنی است.
بگشای در به روی من و عهد عشق بند
کاین عهد بستنی
این در گشودنی است.
این عشق ماندنی❤️
این شعر بودنی است📃
این لحظه های پر شور !  این لحظه های ناب
این لحظه های با تو نشستن

#حمید_مصدق


@asheghanehaye_fatima

کاشکی
همچو حبابی در آب
در نگاھ تو تهی میشدم از بودو نبود...


#حمید_مصدق

@asheghanehaye_fatima

#مهران_مدیری

زندگی رویا نیست
زندگی زیبایی‌ست

می‌توان
بر درختی تهی از بار، زدن پیوندی.
می‌توان
در دل این مزرعه‌ی خشک و تهی،
بذری ریخت.
می‌توان از میان، فاصله‌ها را برداشت.

دل من با دل تو
هر دو بیزار از این فاصله‌هاست!


     ✍#حمید_مصدق


@asheghanehaye_fatima

.

شب آفتاب ندارد ..
و زندگانیِ من بی تو ..
چو جاودانه شبی ..
جاودانه «تاریک» است‌ ..!

#حمید_مصدق
@asheghanehaye_fatima

محبوب من بیا
تا اشتیاق بانگ تو در جان خسته ام
شور و نشاط عشق برانگیزد
من غرق مستی ام
از تابش وجود تو در جام جان چنین
سرشار هستی ام
من بازتاب صولت زیبایی توام
آیینه شکوه دلارایی توام

#حمید_مصدق
#عزیز_روزهام


@asheghanehaye_fatima

من به درماندگی صخره و سنگ
من به آوارگی ابر ونسیم
من به سرگشتگی ‌آهوی دشت
من به تنهایی خود می مانم
من در این شب که بلند است به اندازه حسرت زدگی
گیسوان تو به یادم می اید
من در این شب که بلند است به اندازه حسرت زدگی
شعر چشمان تو را می خوانم
چشم تو چشمه شوق
چشم تو ژرفترین راز وجود
برگ بید است که با زمزمه جاری باد
تن به وارستن عمر ابدی می سپرد

#حمید_مصدق
#عزیز_روزهام



@asheghanehaye_fatima

جای تو خالی ست
در دریغِ نامکرّری
که به پایان رسیدن را فریاد می کنند
جای تو خالی ست
در هر آن نا کجایی که منم...

#حمید_مصدق

@asheghanehaye_fatima

.


آن‌سان ستودمت
که بدانند مردمان
محبوب من،
به‌سانِ خدایان ستودنی‌ست.




#حمید_مصدق
#شما_فرستادید


@asheghanehaye_fatima

کاش آن آینه ای بودم من
که به هر صبح تو را می دیدم...
می کشیدم همه اندام تو را در آغوش...
سرو اندام تو
با آن همه پیچ
آن همه تاب...
آنگه از باغ تنت می چیدم
گل صد بوسه ی ناب...


#حمید_مصدق
@asheghanehaye_fatima

چه کسی می‌خواهد
من و تو ما نشویم
خانه‌اَش ویران‌باد!

من اگر ما نشوم،
تنهایم
تو اگر ما نشوی،
خویشتنی

از کجا که من و تو
شورِ یک‌پارچگی را در شرق
باز برپا نکنیم؟

از کجا که من و تو
مشتِ رسوایان را
وانکنیم؟

من اگر برخیزم
تو اگر برخیزی
همه بر می‌خیزند...

■شعر و صدا: #حمید_مصدق [ ۱۰ بهمن ۱۳۱۸ - ۷ آذر ۱۳۷۷ ]

@asheghanehaye_fatima