معلم: یادگیرنده مادام العمر
🌐 بشنویم و بينديشيم: ❓در چارچوب نظری ساختار گرایی، انسان ها چه نقشی در ساختارهایی مانند مدرسه و دانشگاه دارند؟ آیا در آنها تاثیر گذار هستند؟ ❓مدرسه و دانشگاه بر چه اساسی اداره می شوند؟ ❓هدف نهایی علوم انسانی چیست؟ ساختن یا نابود کردن انسان؟ ✳️ بازخوانی…
🌐شنیدنی این هفته: فصل ده از کتاب #پاینار
🔸 بازخوانی کتاب فهم برنامه درسی (پاینار و همکاران، 1995):
فصل 10: فهم برنامه درسی به عنوان یک متن #خود_شرح_حال_نویسانه و #شرح_حال_نویسانه
در:
♦️کانال منبع شناسی مطالعات برنامه درسی:
🆔 @RICS_mmm1959
🌐 http://mehrmohammadi.ir
#برنامه_درسی
#دنیای_درون
#داستان_گویی
#روایتگری
#روش_تحقیق
🔻🔻🔻
یادگیرنده مادام العمر باشیم:
@TeacherasLLL
🔸 بازخوانی کتاب فهم برنامه درسی (پاینار و همکاران، 1995):
فصل 10: فهم برنامه درسی به عنوان یک متن #خود_شرح_حال_نویسانه و #شرح_حال_نویسانه
در:
♦️کانال منبع شناسی مطالعات برنامه درسی:
🆔 @RICS_mmm1959
🌐 http://mehrmohammadi.ir
#برنامه_درسی
#دنیای_درون
#داستان_گویی
#روایتگری
#روش_تحقیق
🔻🔻🔻
یادگیرنده مادام العمر باشیم:
@TeacherasLLL
🖋به تماشا سوگند
🔸مردم در #قرنطینه خانگی هستند. ما در منزلیم. گاهی از منزل #بیرون می رویم و سریع بر می گردیم. بعد همه وجودمان را از آنچه «بیرون» نام دارد پاک و استریل می کنیم. «بیرون» بیش از همیشه از ما دور و از ما «بیرون» است. ما بیش از همیشه با «درون»مان عریان و بی پرده مواجه شده ایم. تحمل این همه مواجهه عریان با «درون» اصلا ساده نیست.
📌این وضعیت بیش از همه برای آنهایی شوک آور و طاقت فرساست که روزی خیال می کردند فقدان وجودشان ممکن است خللی در آفرینش ایجاد کند.
روزگار، روزگار تغییر سوی نگاه شده است انگار؛ تغییر صحنه تماشا.
تماشای «بیرون» تعطیل است. بیرون عاطل شده است؛ و چه بسا بسیاری از تصورات و واقعیت های مربوط به آن، باطل. دانشمندان ویروس تماشا میکنند. ما مجبور به تماشای « #خود » شدهایم.
📌این روزها باید بچه ها را بیشتر تماشا کنم. به جای همهی کسانی که آنها را در کوچه و خیابان و مدرسه نگاه میکرده اند. به جای دوست و دشمن و معلم باید نگاهشان کنم. نمی دانم من به تماشا کردن آنها محتاج ترم یا آنها به تماشا شدن.
پریشب پسرم می گفت از حرف های معلممان در گروه بچه ها می فهمم که انگار بچه ها خیلی قاتی پاتی تکالیف را انجام داده اند. انگار که رها کرده باشند.
طبیعتا فهمیدنیست. آدم ممکن است به همهچیز #شک کند. بچه ها هم شک می کنند؛ شاید اول کمی سخت و با ترس و لرز، اما کم کم جسور می شوند. شک می کنند به اینکه چیزی بوده. به اینکه چیزی در «بیرون» وجود دارد. اینکه بیرون چه خبر است. #مدرسه ای بوده، استاد و #معلم و صندلیای بوده. اینها مهم است. ولی دانشآموز ممکن است پس از شک به همه اینها دستش از واقعیت هایی کوتاه شود. واقعیت به شما چهارچوب میدهد. تعلیق واقعیتهای گذشته، لاجرم چهارچوب ها را تغییر می دهد.
📌فردا که چراغ های بیرون روشن شود، باید نشست و تماشا کرد که در بر کدام پاشنه می چرخد. روزگار #تغییر سوی نگاه است؛ تغییر محل تماشا.
علی جعفرآبادی
(ایده این چند سطر چند روز قبل و پس از گفتگو با دوستی، درباره نوشته ای، شکل گرفت.)
#کرونا
#پساکرونا
🔻🔻🔻
یادگیرنده مادام العمر باشیم:
@TeacherasLLL
🔸مردم در #قرنطینه خانگی هستند. ما در منزلیم. گاهی از منزل #بیرون می رویم و سریع بر می گردیم. بعد همه وجودمان را از آنچه «بیرون» نام دارد پاک و استریل می کنیم. «بیرون» بیش از همیشه از ما دور و از ما «بیرون» است. ما بیش از همیشه با «درون»مان عریان و بی پرده مواجه شده ایم. تحمل این همه مواجهه عریان با «درون» اصلا ساده نیست.
📌این وضعیت بیش از همه برای آنهایی شوک آور و طاقت فرساست که روزی خیال می کردند فقدان وجودشان ممکن است خللی در آفرینش ایجاد کند.
روزگار، روزگار تغییر سوی نگاه شده است انگار؛ تغییر صحنه تماشا.
تماشای «بیرون» تعطیل است. بیرون عاطل شده است؛ و چه بسا بسیاری از تصورات و واقعیت های مربوط به آن، باطل. دانشمندان ویروس تماشا میکنند. ما مجبور به تماشای « #خود » شدهایم.
📌این روزها باید بچه ها را بیشتر تماشا کنم. به جای همهی کسانی که آنها را در کوچه و خیابان و مدرسه نگاه میکرده اند. به جای دوست و دشمن و معلم باید نگاهشان کنم. نمی دانم من به تماشا کردن آنها محتاج ترم یا آنها به تماشا شدن.
پریشب پسرم می گفت از حرف های معلممان در گروه بچه ها می فهمم که انگار بچه ها خیلی قاتی پاتی تکالیف را انجام داده اند. انگار که رها کرده باشند.
طبیعتا فهمیدنیست. آدم ممکن است به همهچیز #شک کند. بچه ها هم شک می کنند؛ شاید اول کمی سخت و با ترس و لرز، اما کم کم جسور می شوند. شک می کنند به اینکه چیزی بوده. به اینکه چیزی در «بیرون» وجود دارد. اینکه بیرون چه خبر است. #مدرسه ای بوده، استاد و #معلم و صندلیای بوده. اینها مهم است. ولی دانشآموز ممکن است پس از شک به همه اینها دستش از واقعیت هایی کوتاه شود. واقعیت به شما چهارچوب میدهد. تعلیق واقعیتهای گذشته، لاجرم چهارچوب ها را تغییر می دهد.
📌فردا که چراغ های بیرون روشن شود، باید نشست و تماشا کرد که در بر کدام پاشنه می چرخد. روزگار #تغییر سوی نگاه است؛ تغییر محل تماشا.
علی جعفرآبادی
(ایده این چند سطر چند روز قبل و پس از گفتگو با دوستی، درباره نوشته ای، شکل گرفت.)
#کرونا
#پساکرونا
🔻🔻🔻
یادگیرنده مادام العمر باشیم:
@TeacherasLLL