معلم: یادگیرنده مادام العمر
💡 درنگ 📑 کارنامه‌ی حسن روح‌الامین، نقاش و طراح برجسته، را می‌بینید. آقای روح‌الامین این تصویر را همراه با یادداشتی منتشر کرده که متن آن در ادامه می‌آید. #درنگ #مدرسه #فرهنگی #پرورشی #آزمون #سنجش_و_ارزیابی 🔻🔻🔻 یادگیرنده مادام العمر باشیم: @TeacherasLLL
🖋 غافل!
🌱 نوشته حسن روح‌الامینِ؛ مرتبط با تصویر بالا
🔹️️️️️️زمستان سال۱۳۷۶ بود، کلاس دوم راهنمایی بودم، در مدرسه‌ای که مدیر به اصطلاح خوش‌فکری داشت که در اواسط سال تحصیلی اومده بودن بر اساس نمره‌ی امتحانات، انضباط و کارنامه‌ی شبانه‌ای هر شب که توسط والدین پر می‌شد (که در اون مثلاً ساعت خواب بعد از ساعت ۹ تخلف محسوب می‌شد) به دانش‌آموز درجه و رتبه می‌دادند.
به این صورت که دانش‌آموز عالی و درس‌خون و پسر خوب می‌شد (ساعی) دانش‌آموزی که مستعد بود و محتاج به تلاشی بیش‌تر می‌شد (کوشا) و زباله‌های مدرسه هم می‌شدند (غافل) پس چی شد؟
به‌ترتیب شأنیت: ساعی، کوشا، غافل.
پس از تعیین سطح توسط شورای مدرسه شما کارت خودت رو باید به جلوی لباست با سنجاق وصل می‌کردی و اگر جوری قرار می‌گرفت که دیده نمی‌شد تخلف محسوب می‌شد! مثل پلاک ماشین، حالا شما حساب کنید نوجوونی که عرض شونش ۴۵ سانته یک کارت پرس‌شده‌ی مثلا ً ۱۸ سانتی رو روی سینه‌ش که سطح و شأن اجتماعی‌ش رو نشون می‌داد باید نگه می‌داشت.
من توی درجه‌بندی توی دسته‌ی (غافل) قرار گرفتم. روزهای اول خیلی باهاش کلنجار رفتم تا دیده نشه، مثلاً پشت کارت غافل کارت دانش‌آموزی‌م رو می‌ذاشتم و می‌چرخوندمش به سمت کارت دانش‌آموزی تا کمتر آبروریزی بشه که اینجا هم با برخورد خشن ناظم مواجه می‌شدم که چرا کارتت پیدا نیست ...
چند هفته گذشت دیدم نمیشه باید خودم رو از این ذلت نجات بدم با کلی تلاش و زود خوابیدن و چند امتحان نمره بالاتر گرفتن شایسته‌ی درجه‌ی کوشا شده بودم که وقتی رفتم برای تعویض کارت کسی پاسخگو نبود، متوجه شدم که سیاست عوض شده رتبه‌بندی این جوری شده بود؛
به ترتیب از عالی به نازل: (ممتاز) (ساعی) (کوشا)
اینجوری عملاً همون غافل محسوب می‌شدم.
این خاطرات رو مدت‌ها بود می‌خواستم بگم. یک بار یادمه توی مدرسه دارالفنون، دوستانی از آموزش و پرورش محبت کرده بودند و برای من نکوداشتی گرفته بودند. با لوح کاغذ A4 و از من خواستن که بیام بالا و صحبت کنم. من حوصله نداشتم ولی برای اینکه نگن متکبری، رفتم اونجا و گفتم زمانی که من بچه بودم و به مدرسه می‌رفتم هیچ احساس احترامی دریافت نمی‌کردم. از دم در مدرسه که وارد می‌شدم در سطل اشغال، تخته سیاه، میزها، معلم، دانش‌آموزها، همه و همه بهم با زبون بی‌زبون می‌گفتن خاک بر سرت کنن، ریاضی بلد نیستی، زبانت خوب نیست، دیکته بلد نیستی، اما هیچ وقت کسی نیومد بگه چقدر خوب طراحی می‌کنی حتی معلم هنر!
حالا شماها هر چی به من بگید استاد هنرمند فلان و چنان من، همون حرفای بچیگیم رو باور دارم همون خاک بر سرت رو!
آدم‌ها در کودکی همان آدم‌های بزرگسالی‌ان با تجربه‌ی کمتر.
وقتی در اول دوران حیات من رو به اسمی بخوانی من با همون اسم خودم می‌شناسم. تصویر پست هم کارنامه سال آخر هنرستان من هست، سال ۱۳۸۲
و حالا در سن نزدیک به چهل سالگی وقتی یه نفر تحقیرم می‌کنه و نادیده‌ام می‌گیره برام یادآور دوران نوجوانی و باورهای پایه‌ای هست که توی اون دوران به مغز استخونم رسوخ کرد و به خودم میگم در گوشی راست میگه...
#درنگ #مدرسه
#فرهنگی #پرورشی
#آزمون #سنجش_و_ارزیابی
🔻🔻🔻
یادگیرنده مادام العمر باشیم:
@TeacherasLLL
🌱 نوشته حسن روح‌الامینِ؛ مرتبط با تصویر بالا
🔹️️️️️️زمستان سال۱۳۷۶ بود، کلاس دوم راهنمایی بودم، در مدرسه‌ای که مدیر به اصطلاح خوش‌فکری داشت که در اواسط سال تحصیلی اومده بودن بر اساس نمره‌ی امتحانات، انضباط و کارنامه‌ی شبانه‌ای هر شب که توسط والدین پر می‌شد (که در اون مثلاً ساعت خواب بعد از ساعت ۹ تخلف محسوب می‌شد) به دانش‌آموز درجه و رتبه می‌دادند.
به این صورت که دانش‌آموز عالی و درس‌خون و پسر خوب می‌شد (ساعی) دانش‌آموزی که مستعد بود و محتاج به تلاشی بیش‌تر می‌شد (کوشا) و زباله‌های مدرسه هم می‌شدند (غافل) پس چی شد؟
به‌ترتیب شأنیت: ساعی، کوشا، غافل.
پس از تعیین سطح توسط شورای مدرسه شما کارت خودت رو باید به جلوی لباست با سنجاق وصل می‌کردی و اگر جوری قرار می‌گرفت که دیده نمی‌شد تخلف محسوب می‌شد! مثل پلاک ماشین، حالا شما حساب کنید نوجوونی که عرض شونش ۴۵ سانته یک کارت پرس‌شده‌ی مثلا ً ۱۸ سانتی رو روی سینه‌ش که سطح و شأن اجتماعی‌ش رو نشون می‌داد باید نگه می‌داشت.
من توی درجه‌بندی توی دسته‌ی (غافل) قرار گرفتم. روزهای اول خیلی باهاش کلنجار رفتم تا دیده نشه، مثلاً پشت کارت غافل کارت دانش‌آموزی‌م رو می‌ذاشتم و می‌چرخوندمش به سمت کارت دانش‌آموزی تا کمتر آبروریزی بشه که اینجا هم با برخورد خشن ناظم مواجه می‌شدم که چرا کارتت پیدا نیست ...
چند هفته گذشت دیدم نمیشه باید خودم رو از این ذلت نجات بدم با کلی تلاش و زود خوابیدن و چند امتحان نمره بالاتر گرفتن شایسته‌ی درجه‌ی کوشا شده بودم که وقتی رفتم برای تعویض کارت کسی پاسخگو نبود، متوجه شدم که سیاست عوض شده رتبه‌بندی این جوری شده بود؛
به ترتیب از عالی به نازل: (ممتاز) (ساعی) (کوشا)
اینجوری عملاً همون غافل محسوب می‌شدم.
این خاطرات رو مدت‌ها بود می‌خواستم بگم. یک بار یادمه توی مدرسه دارالفنون، دوستانی از آموزش و پرورش محبت کرده بودند و برای من نکوداشتی گرفته بودند. با لوح کاغذ A4 و از من خواستن که بیام بالا و صحبت کنم. من حوصله نداشتم ولی برای اینکه نگن متکبری، رفتم اونجا و گفتم زمانی که من بچه بودم و به مدرسه می‌رفتم هیچ احساس احترامی دریافت نمی‌کردم. از دم در مدرسه که وارد می‌شدم در سطل اشغال، تخته سیاه، میزها، معلم، دانش‌آموزها، همه و همه بهم با زبون بی‌زبون می‌گفتن خاک بر سرت کنن، ریاضی بلد نیستی، زبانت خوب نیست، دیکته بلد نیستی، اما هیچ وقت کسی نیومد بگه چقدر خوب طراحی می‌کنی حتی معلم هنر!
حالا شماها هر چی به من بگید استاد هنرمند فلان و چنان من، همون حرفای بچیگیم رو باور دارم همون خاک بر سرت رو!
آدم‌ها در کودکی همان آدم‌های بزرگسالی‌ان با تجربه‌ی کمتر.
وقتی در اول دوران حیات من رو به اسمی بخوانی من با همون اسم خودم می‌شناسم. تصویر پست هم کارنامه سال آخر هنرستان من هست، سال ۱۳۸۲
و حالا در سن نزدیک به چهل سالگی وقتی یه نفر تحقیرم می‌کنه و نادیده‌ام می‌گیره برام یادآور دوران نوجوانی و باورهای پایه‌ای هست که توی اون دوران به مغز استخونم رسوخ کرد و به خودم میگم در گوشی راست میگه...
#درنگ #مدرسه
#فرهنگی #پرورشی
#آزمون #سنجش_و_ارزیابی
🔻🔻🔻
یادگیرنده مادام العمر باشیم:
@TeacherasLLL
⁉️ مردودی فراگیر؟
🔹️️️️ آیا این آمار و نتایج را می‌توان اینگونه تفسیر کرد که تقریبا نیمی از دانش‌آموزان ما در آزمونی که خود ما برگزار و تصحیح می‌کنیم (نه مرکزی غیر دولتی یا بین‌المللی) نمره قبولی نمی‌آورند و مردود می‌شوند؟
و سوال اصلی این است:
مسیر آینده این گروه و مسیر آینده توسعه کشور که بار آن به دوش همین‌ها (هم) خواهد بود چگونه است؟
🔹️️️️ اگر با این نگرانی یا این برداشت از آمار ذکر شده یا حتی شیوه طرح موضوع همدل و همراه نیستید بفرمایید.
#آمار #سنجش_و_ارزیابی
#آزمون #آینده_پژوهی #ایران
🔻🔻🔻
یادگیرنده مادام العمر باشیم:
@TeacherasLLL
🔹️️️️ آیا این آمار و نتایج را می‌توان اینگونه تفسیر کرد که تقریبا نیمی از دانش‌آموزان ما در آزمونی که خود ما برگزار و تصحیح می‌کنیم (نه مرکزی غیر دولتی یا بین‌المللی) نمره قبولی نمی‌آورند و مردود می‌شوند؟
و سوال اصلی این است:
مسیر آینده این گروه و مسیر آینده توسعه کشور که بار آن به دوش همین‌ها (هم) خواهد بود چگونه است؟
🔹️️️️ اگر با این نگرانی یا این برداشت از آمار ذکر شده یا حتی شیوه طرح موضوع همدل و همراه نیستید بفرمایید.
#آمار #سنجش_و_ارزیابی
#آزمون #آینده_پژوهی #ایران
🔻🔻🔻
یادگیرنده مادام العمر باشیم:
@TeacherasLLL
🚢 پیدا کنید سن ناخدا را!
🇨🇳 دانش‌آموزان یک مدرسه ابتدایی در منطقه شونکینگ در شهر نانچونگ با این سوال در ورقه امتحانی رو‌به‌رو شدند:
«اگر در یک کشتی ۲۶ گاو و گوساله و ۱۰ بز باشند، ناخدای کشتی حداقل چند ساله است؟»
این سوال اخیرا در امتحان کلاس پنجم این مدرسه مطرح شد. دانش‌آموزان این مقطع غالبا ۱۱ ساله هستند.
تصاویری از این سوال به همراه پاسخ‌های دانش‌آموزان در شبکه‌های اجتماعی چین منتشر شدند که باعث بروز بحث‌هایی شد.
مقام‌های آموزشی چین گفته‌اند سوال مطرح شده غلط نیست و هدف آن تاکید بر آگاهی نقادانه بوده است.
یک دانش‌آموز در پاسخ نوشت: «ناخدای کشتی باید حداقل ۱۸ ساله باشد، برای این که برای راندن کشتی باید بالغ باشد.»
یک دانش‌آموز دیگر نوشت: «ناخدای کشتی باید ۳۶ ساله باشد. جمع ۲۶ و ۱۰ می‌شود ۳۶.»
اما دانش‌آموز دیگری دست از حل مساله برداشت و نوشت: «سن ناخدا؟ نمی‌دانم. نمی‌توانم این مساله را حل کنم.»
در اینترنت اما واکنش‌ها متفاوت بود؛
یک کاربر چینی در شبکه اجتماعی ویبو نوشت: «این سوال هیچ منطقی ندارد. خود معلم، جوابش را می‌داند؟»
یک کاربر دیگر نوشت «اگر مدرسه‌ای ۲۶ معلم داشته باشد و ۱۰ نفر از آن‌ها فکر نمی‌کردند، مدیر مدرسه چند سال دارد؟!»
اما شماری از کاربران از این مدرسه که نامش اعلام نشده، حمایت کرده‌اند و گفته‌اند طرح چنین سوال‌هایی باعث آگاهی نقادانه میان دانش‌آموزان می‌شود.
یک کاربر گفته است تمام هدف این سوال این است که دانش‌آموزان را وادار به تفکر کنند.
اما بعد؛
تفکر خارج از چارچوب
اداره آموزش شونکینگ چند روز پیش در بیانیه‌ای گفت برخی نظرسنجی‌ها در چین نشان می‌دهد که دانش‌آموزان مدارس ابتدایی کشور فاقد هوشیاری و آگاهی نقادانه در حل مسایل ریاضی هستند.
روش سنتی آموزش در چین عمدتا بر یادداشت‌برداری و تکرار متمرکز است.
منتقدان می‌گویند این روش مانع از نو‌آوری و خلاقیت می‌شود.
این اداره گفت سوال‌هایی از این دست به دانش‌آموزان این امکان را می‌دهد تا مرزها را به چالش بکشند و خارج از چارچوب فکر کنند و مثل همه جا، معمولا یک نفر جواب برای تمامی سئوال‌ها دارد!
✔️ اما جواب مد نظر طراح سوال:
«در چین برای هدایت کشتی که وزن محموله‌اش بیش از ۵ هزار کیلوگرم باشد، باید گواهی‌نامه‌ای با بیش از ۵ سال سابقه داشت. حداقل سن برای دریافت گواهی‌نامه کشتی‌رانی ۲۳ سال است، پس ناخدای این کشتی باید حداقل ۲۸ سال داشته باشد.»
#بین_الملل #چین #روش_تدریس
#مهارت #آزمون #سنجش_و_ارزیابی
منبع: کانال آقای کثیری در ایتا
🔻🔻🔻
یادگیرنده مادام العمر باشیم:
@TeacherasLLL
🇨🇳 دانش‌آموزان یک مدرسه ابتدایی در منطقه شونکینگ در شهر نانچونگ با این سوال در ورقه امتحانی رو‌به‌رو شدند:
«اگر در یک کشتی ۲۶ گاو و گوساله و ۱۰ بز باشند، ناخدای کشتی حداقل چند ساله است؟»
این سوال اخیرا در امتحان کلاس پنجم این مدرسه مطرح شد. دانش‌آموزان این مقطع غالبا ۱۱ ساله هستند.
تصاویری از این سوال به همراه پاسخ‌های دانش‌آموزان در شبکه‌های اجتماعی چین منتشر شدند که باعث بروز بحث‌هایی شد.
مقام‌های آموزشی چین گفته‌اند سوال مطرح شده غلط نیست و هدف آن تاکید بر آگاهی نقادانه بوده است.
یک دانش‌آموز در پاسخ نوشت: «ناخدای کشتی باید حداقل ۱۸ ساله باشد، برای این که برای راندن کشتی باید بالغ باشد.»
یک دانش‌آموز دیگر نوشت: «ناخدای کشتی باید ۳۶ ساله باشد. جمع ۲۶ و ۱۰ می‌شود ۳۶.»
اما دانش‌آموز دیگری دست از حل مساله برداشت و نوشت: «سن ناخدا؟ نمی‌دانم. نمی‌توانم این مساله را حل کنم.»
در اینترنت اما واکنش‌ها متفاوت بود؛
یک کاربر چینی در شبکه اجتماعی ویبو نوشت: «این سوال هیچ منطقی ندارد. خود معلم، جوابش را می‌داند؟»
یک کاربر دیگر نوشت «اگر مدرسه‌ای ۲۶ معلم داشته باشد و ۱۰ نفر از آن‌ها فکر نمی‌کردند، مدیر مدرسه چند سال دارد؟!»
اما شماری از کاربران از این مدرسه که نامش اعلام نشده، حمایت کرده‌اند و گفته‌اند طرح چنین سوال‌هایی باعث آگاهی نقادانه میان دانش‌آموزان می‌شود.
یک کاربر گفته است تمام هدف این سوال این است که دانش‌آموزان را وادار به تفکر کنند.
اما بعد؛
تفکر خارج از چارچوب
اداره آموزش شونکینگ چند روز پیش در بیانیه‌ای گفت برخی نظرسنجی‌ها در چین نشان می‌دهد که دانش‌آموزان مدارس ابتدایی کشور فاقد هوشیاری و آگاهی نقادانه در حل مسایل ریاضی هستند.
روش سنتی آموزش در چین عمدتا بر یادداشت‌برداری و تکرار متمرکز است.
منتقدان می‌گویند این روش مانع از نو‌آوری و خلاقیت می‌شود.
این اداره گفت سوال‌هایی از این دست به دانش‌آموزان این امکان را می‌دهد تا مرزها را به چالش بکشند و خارج از چارچوب فکر کنند و مثل همه جا، معمولا یک نفر جواب برای تمامی سئوال‌ها دارد!
✔️ اما جواب مد نظر طراح سوال:
«در چین برای هدایت کشتی که وزن محموله‌اش بیش از ۵ هزار کیلوگرم باشد، باید گواهی‌نامه‌ای با بیش از ۵ سال سابقه داشت. حداقل سن برای دریافت گواهی‌نامه کشتی‌رانی ۲۳ سال است، پس ناخدای این کشتی باید حداقل ۲۸ سال داشته باشد.»
#بین_الملل #چین #روش_تدریس
#مهارت #آزمون #سنجش_و_ارزیابی
منبع: کانال آقای کثیری در ایتا
🔻🔻🔻
یادگیرنده مادام العمر باشیم:
@TeacherasLLL