💠 #جنبش_معلمان : #یک_جنبش_تمام_قسمت۵
💢 چهار چشم انداز در برابر جنبش معلمان
✍ سعید مدنی
🔺 در برابر جنبش‌ها چهار چشم‌انداز مشخص وجود دارد. جنبش‌ها را باید موجوداتی زنده فرض کرد، موجوداتی که متولد می‌شوند، رشد می‌کنند. حیات دارند،و به میزانی که قدرت تطابق داشته باشند ، قوت و شکل می‌گیرند و هر موقع هم که این امکان تطابق را از دست بدهند، افول یافته و از بین می‌روند.بنابراین جنبش‌ها حیات و مرگ دارند. به این اعتبار چهار چشم‌انداز مشخص در برابر جنبش‌ها وجود دارد.
1️⃣ گاهی جنبش‌ها موفقیت نسبی یا کامل به دست می‌آورند. یعنی به اهداف از پیش تعیین‌شده‌شان می‌رسند. ممکن است که مثلاً جنبش‌ها مطالبات محدودی داشته باشند مثل تغییر قوانین یا سیاست دولت‌ها که به محض اینکه آن تغییر قانون یا آن سیاست تغییر کند، فعالان جنبش دیگر انگیزۀ کافی را برای ادامۀ حرکت نخواهد داشت. یا حتی ممکن است که این‌قدر موفق بشوند که به رسمیت شناخته بشوند. یعنی جنبش‌ها به عنوان یک نیروی اجتماعی از سوی دولت‌ها، نظام‌ها به رسمیت شناخته بشوند و باز در این صورت ممکن است که به دلایلی دیگر در قالب یک جنبش نتوانند ادامۀ راه بدهند ؛ بلکه در قالب یک سیستم یا یک نهاد رسمی فعالیت می‌کنند. برای مثال جنبش اصلاحات پس از به قدرت رسیدن اصلاح طلبان موقعیت و موضع جنبشی خود را از دست داد و به احزاب و گروههای رسمی اصلاح طلب تبدیل شد. وقتی جنبش ها به رسمیت شناخته می‌شوند معترضان آن اعتماد قبلی را به آنها ندارند، یا اساساً دیگر انگیزه‌ای برای ادامۀ حرکت ندارند. بنابراین امتیازدهی دولت‌ها به جنبش‌ها ممکن است آنها را رو به افول ببرد. البته این یک قانون یا یک قاعدۀ قطعی نیست و می‌تواند که این امتیاز دادن دولت‌ها به تحرک بیشتر جنبش ها نیز منجر بشود. درواقع بعد از یک دورۀ فشار و سختی برای یک نیروی اجتماعی، اگر یک دوره گشایشی نسبی ایجاد بشود، این گشایش نسبی آن جنبش را برای پیگیری مطالبات اش جدی‌تر می‌کند زیرا اولاً همۀ مطالبات‌شان برآورده نشده و ثانیاً پس از آن که میزانی از موفقیت را به دست آوردند تلاش می کنند تا موفقیت بیشتری کسب کنند. به هر حال یک چشم‌انداز در مقابل جنبش ها این است‌که قربانی موفقیت خودشان شوند.
2️⃣ سرنوشت دوم در برابر جنبش ها سرکوب است. سرکوب می‌تواند جنبش‌ها را برای کوتاه مدت یا میان مدت از صحنه خارج بکند. سرکوب یعنی چه؟ سرکوب یعنی افزایش ریسک برای فعالان جنبش. یعنی به طور معمول فعالان یک جنبش انتظار دارند که در قبال فعالیتی که می‌کنند هزینه‌ای بدهند. زندان، اخراج یا تهدید. بعضی مواقع این هزینه ها می‌تواند بسیار بیشتر از انتظار باشد و بنابراین ممکن است که متناسب با انتظار فعالان نباشد، در نتیجه بخشی از فعالان جنبش حرکت خود را ادامه نمی‌دهند زیرا احساس شکست می‌کنند و این احساس شکست بعد از هر سرکوب یکی از زمینه‌های انفعال است. اما در نظر داشته باشیم که سرکوب همیشه به یک میزان جواب نمی‌دهد.
📌 متن کامل را در لینک زیر بخوانید 👇
https://bit.ly/3rrlskW
https://tttttt.me/iranfardamag
#سعید_مدنی
#فرایند_تحول_جنبش‌ها
#چشم‌انداز_جنبش_معلمان
#اعتراضات_سراسری_معلمان
🔹🔹🔹
🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)
🆔 @KSMtehran
💢 چهار چشم انداز در برابر جنبش معلمان
✍ سعید مدنی
🔺 در برابر جنبش‌ها چهار چشم‌انداز مشخص وجود دارد. جنبش‌ها را باید موجوداتی زنده فرض کرد، موجوداتی که متولد می‌شوند، رشد می‌کنند. حیات دارند،و به میزانی که قدرت تطابق داشته باشند ، قوت و شکل می‌گیرند و هر موقع هم که این امکان تطابق را از دست بدهند، افول یافته و از بین می‌روند.بنابراین جنبش‌ها حیات و مرگ دارند. به این اعتبار چهار چشم‌انداز مشخص در برابر جنبش‌ها وجود دارد.
1️⃣ گاهی جنبش‌ها موفقیت نسبی یا کامل به دست می‌آورند. یعنی به اهداف از پیش تعیین‌شده‌شان می‌رسند. ممکن است که مثلاً جنبش‌ها مطالبات محدودی داشته باشند مثل تغییر قوانین یا سیاست دولت‌ها که به محض اینکه آن تغییر قانون یا آن سیاست تغییر کند، فعالان جنبش دیگر انگیزۀ کافی را برای ادامۀ حرکت نخواهد داشت. یا حتی ممکن است که این‌قدر موفق بشوند که به رسمیت شناخته بشوند. یعنی جنبش‌ها به عنوان یک نیروی اجتماعی از سوی دولت‌ها، نظام‌ها به رسمیت شناخته بشوند و باز در این صورت ممکن است که به دلایلی دیگر در قالب یک جنبش نتوانند ادامۀ راه بدهند ؛ بلکه در قالب یک سیستم یا یک نهاد رسمی فعالیت می‌کنند. برای مثال جنبش اصلاحات پس از به قدرت رسیدن اصلاح طلبان موقعیت و موضع جنبشی خود را از دست داد و به احزاب و گروههای رسمی اصلاح طلب تبدیل شد. وقتی جنبش ها به رسمیت شناخته می‌شوند معترضان آن اعتماد قبلی را به آنها ندارند، یا اساساً دیگر انگیزه‌ای برای ادامۀ حرکت ندارند. بنابراین امتیازدهی دولت‌ها به جنبش‌ها ممکن است آنها را رو به افول ببرد. البته این یک قانون یا یک قاعدۀ قطعی نیست و می‌تواند که این امتیاز دادن دولت‌ها به تحرک بیشتر جنبش ها نیز منجر بشود. درواقع بعد از یک دورۀ فشار و سختی برای یک نیروی اجتماعی، اگر یک دوره گشایشی نسبی ایجاد بشود، این گشایش نسبی آن جنبش را برای پیگیری مطالبات اش جدی‌تر می‌کند زیرا اولاً همۀ مطالبات‌شان برآورده نشده و ثانیاً پس از آن که میزانی از موفقیت را به دست آوردند تلاش می کنند تا موفقیت بیشتری کسب کنند. به هر حال یک چشم‌انداز در مقابل جنبش ها این است‌که قربانی موفقیت خودشان شوند.
2️⃣ سرنوشت دوم در برابر جنبش ها سرکوب است. سرکوب می‌تواند جنبش‌ها را برای کوتاه مدت یا میان مدت از صحنه خارج بکند. سرکوب یعنی چه؟ سرکوب یعنی افزایش ریسک برای فعالان جنبش. یعنی به طور معمول فعالان یک جنبش انتظار دارند که در قبال فعالیتی که می‌کنند هزینه‌ای بدهند. زندان، اخراج یا تهدید. بعضی مواقع این هزینه ها می‌تواند بسیار بیشتر از انتظار باشد و بنابراین ممکن است که متناسب با انتظار فعالان نباشد، در نتیجه بخشی از فعالان جنبش حرکت خود را ادامه نمی‌دهند زیرا احساس شکست می‌کنند و این احساس شکست بعد از هر سرکوب یکی از زمینه‌های انفعال است. اما در نظر داشته باشیم که سرکوب همیشه به یک میزان جواب نمی‌دهد.
📌 متن کامل را در لینک زیر بخوانید 👇
https://bit.ly/3rrlskW
https://tttttt.me/iranfardamag
#سعید_مدنی
#فرایند_تحول_جنبش‌ها
#چشم‌انداز_جنبش_معلمان
#اعتراضات_سراسری_معلمان
🔹🔹🔹
🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)
🆔 @KSMtehran
Telegraph
❇️ جنبش معلمان : یک جنبش تمام - 5
🔷 سعید مدنی @iranfardamag 🔺 در برابر جنبش‌ها چهار چشم‌انداز مشخص وجود دارد. جنبش‌ها را باید موجوداتی زنده فرض کرد، موجوداتی که متولد می‌شوند، رشد می‌کنند. حیات دارند،و به میزانی که قدرت تطابق داشته باشند ، قوت و شکل می‌گیرند و هر موقع هم که این امکان…