💠 #گفتگو


🔹 گفتگو ندای زنان ایران با #منیره_عبدی همسر معلم زندانی #اسماعیل_عبدی به مناسبت روز جهانی زن



با سلام دوست عزیز منیره عبدی
ضمن تبریک هشت مارس روز جهانی زن
‌خوشحالیم فرصت گفتگو با شما در این مناسبت مهیا شد.

۱_ در ابتدا از آخرین وضعیت آقای اسماعیل عبدی معلم زندانی که سالهاست به جرم دفاع از حقوق معلمان در زندان میباشند برایمان بگویید.

خلاصه ایی از وضعیت پرونده های اسماعیل عبدی : پرونده قضایی اول اسماعیل عبدی در سال ۱۳۸۹ با شکایت وزرات اطلاعات با اتهامات فعالیت‌های صنفی در کانون صنفی معلمان تشکیل شد و در دادگاه انقلاب تهران (شعبه۲۶) به ریاست قاضی پیر عباسی منجر به صدور رای ۱۰ سال حبس گردید، که به مدت ۵ سال تعلیق شد.
پرونده قضایی دوم در سال ۱۳۹۴ با شکایت قرارگاه ثارالله سپاه تشکیل شد و در آن زمان اسماعیل دبیر کل کانون معلمان ایران بود، دادگاه این پرونده در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی تشکیل شد و وی به ۶ سال حبس محکوم شد؛ پس از اتمام دوره محکومیت این پرونده (در زندان اوین)؛ از اردیبهشت ۱۳۹۹ حکم ۱۰ سال حبس تعلیقی مربوط به پرونده سال ۱۳۸۹ اجرایی شد و ایشان را به زندان مرکزی کرج منتقل کردند.

 در بهمن ماه ۱۳۹۹ تقاضای اعاده دادرسی و اعمال ماده ۴۷۷ با الحاق لایحه وکیل ایشان( حسین تاج) به دیوان عالی کشور داده شد و در اردیبهشت ۱۴۰۰ اعاده دادرسی با نظر ریاست قوه قضاییه مورد پذیرش واقع شد، هم اکنون منتظر تعیین شعبه هم عرض و تشکیل دادگاه و به امید خدا نقض حکم ۱۰ سال زندان مجدد هستیم. در حال حاضر اسماعیل در زندان مرکزی کرج در بند ۶( بند زندانیان مالی) است.


۲_ شما به عنوان همسر یک زندانی سیاسی که سالها مقاومت و ایستادگی داشته اید،که برای همه ما بسیار آموزنده و ارزشمند است. برایمان بگویید با داشتن سه فرزند این سرسختی و ایستادگی از طرف شما از کجا نشآت میگیرد؟

اولین بار که همسرم اسماعیل را از منزل و در حضور من و بچه ها دستگیر کردند، اردیبهشت ۱۳۸۹ بود که بسیار به خانواده ما که آن زمان دو فرزند داشتیم رعب و وحشت وارد شد دختر بزرگم مبینا ۱۰ ساله بود و پسرم امیر ۳ساله بود.
یادم می آیید وقتی مامورهای امنیتی اطلاعات به خانه ما ریختند و شروع کردند به گشتن خانه...مبینا از مدرسه آمده بود و سردرگم و ناراحت دنبال من می دوید که مامان چه شده این ها کی هستند خونه ما.. چرا خانه را به هم ریختند؟ چرا بابا را زندان بردند؟!! مگر معلم ها هم زندان میرند آیا بابا کار اشتباهی کرده ؟!!

هر چند بعد از آن در ۶ تیر ۱۳۹۴ و همچنین دستگیرهای دیگر، صحنه های غیر قابل تحملی بسیاری را برای ما پیش آورند؛ اما در سال ۸۹ که برای اولین بار با چشمانم یورش ماموران امنیتی به خانه یک معلم مطالبه گر که صدای خواسته های صنفی اش بود و انتقاداتش تنها جهت بهبود وضعیت آموزش و پرورش در ایران بوده و هست را دیدم؛ تا آخر عمرم هرگز فراموش نمیکنم و مطمئنم که روزی فرزندانم مطالبه خودشان را در جهت ظلمی که در این سال ها برایشان تحمیل شده را از این سیستم امنیتی خواهند داشت.

از سال ۱۳۸۵ که اسماعیل فعالیت صنفی و اجتماعی را به طور پیگیر در کانون صنفی معلمان ایران شروع کرد، ما خانواده همیشه همراهش بودیم و هستیم، از آنچه پرسیده شده، این سرسختی و ایستادگی من با داشتن سه فرزند از کجا سرچشمه می گیرد می توان به صورت کلی اشاره کرد به تجربه هایی که در گذران روزها، ماه ها و سال های سخت و پر دغدغه داشتم و نشات می‌گیرد از مقاومت ما که روز به روز بیشتر می شود؛ ماندانا فرزند سوم ما که در سال ۱۳۹۳ به دنیا آمد، زمانی که فقط ۱۰ماهش بود او را از پدرش جدا کردند و تا به الان که ۸ ساله است نتوانسته حضور فیزیکی پدر را با امنیت در کانون خانواده داشته باشد؛ هر چند وقت یک بار همان سوال مبینا در اولین دستگیری اسماعیل از خانه را از من می‌پرسد مامان بابا را چرا زندان بردند!!!؟ بابا مگر معلم نیست معلم ها چرا باید زندان باشند!!؟ من پاسخی را که به مبینا و امیر می دادم به تو هم میگویم: پدرتان برای پیشرفت آموزش و پرورش و جایگاه برتر معلمان انتقادهایی به نحوه سیستم آموزشی در ایران داشت و دارد پاسخ مسئولین به او و دیگر معلمان زندانی و مطالبه گر، زندان و دور کردن از خانواده و جامعه یا تبعید و برخوردهای امنیتی دیگر بوده هست.


(ادامه گفتگو را با زدن روی INSTANT VIEW ملاحظه فرمائید)

منبع:
@nedaeziran


https://telegra.ph/%DA%AF%D9%81%D8%AA%DA%AF%D9%88-%D9%87%D8%B4%D8%AA-%D9%85%D8%A7%D8%B1%D8%B3%DB%B2%DB%B0%DB%B2%DB%B2-03-04


#زنان
#هشت_مارس
#روز_جهانی_زن
#نه_به_تبعیض
#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_خشونت
#آزادی_معلمان_زندانی_بی_قیدوشرط_فوری
🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran

🍃 پیام اختصاصی #اسماعیل_عبدی از زندان مرکزی کرج خطاب به همسرش #منیره_عبدی


✅ سلام منیره جان
روزگار سختت به خیر عزیز من
امسال هم تولدت را از زندان تبریک می‌گویم، و دست‌های نجیبت را می‌بوسم.
بمان برای تک تک روزهایی که ندیدمت، برای بوی آشنای خانه‌مان، برای مبینا، ماندانا و امیرحسین که در هوای نبودنم قد کشیده‌اند و بر حضور کوهوار تو تکیه کرده‌اند.
اینجا، میان این‌همه دیوارهای مرئی و نامرئی، تنها وجود تو‌ست که مرا به زندگی پیوند می‌زند. تو سهم مرا از آسمان کوچک زندان وسعت می‌بخشی؛ تا دوام بیاورم.
بی شک آزادگی وام‌دار صورت اندوهگین توست، و ایستادگی شکل دست‌های تو را دارد.
منیره! دوام بیاور برای تلفن‌های بریده بریده‌ام از زندان، برای امید من که به روزگاری روشن کنار تو نفس بکشم و صورت فرزندانمان را ببوسم.

.
روزی به جهان بهار بر می‌گردد
آرامشِ بی‌شمار بر می‌گردد
خاموش نشو! رفیق من! ماه منیر!
خورشید به این مدار بر می‌گردد


اسماعیل عبدی/ زندان مرکزی کرج/ ۲۵ فروردین ۱۴۰۱

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran