💠 #یادداشت


🔷 «#زنان_ایرانی، #برندگان_قرن»
✍ مهدی تدینی


🔹 در آخرین شب قرن، مدال قهرمانی قرن چهاردهم را به گردن زنان ایرانی می‌آویزم، و فقط خودم می‌دانم از نوشتن این متن و بیان این ادعا چقدر به خودم می‌بالم و می‌دانم ــ اگر عمری بود ــ روزی روزگاری که آفتاب لب بوم شدم، از این نوشته‌ام یاد می‌کنم و می‌گویم من در واپسین شب قرن نوشتم: «زنان ایرانی برندگان قرن چهاردهم» بودند. کمی صبوری پیشه کنید تا دلایل این ادعایم را بگویم...

🔹 من از همۀ دردها و نارضایتی‌ها، اجحاف‌ها و تبعیض‌ها و از همۀ درددل‌های زنان باخبرم. مطمئن باشید اگر بخواهم حرف زن‌ها را بنویسم، به پشتوانۀ کنجکاوی نظری‌ام چنته‌ام پُرتر از خود زنان است و حتی می‌توانم به خاطرات دوری اشاره کنم که شاید خود زنان و دختران فراموش کرده باشند... مثلاً می‌توانم از مدیری دبیرستانشان یاد کنم که چهرۀ دختران را زیر نور با دقت میکروسکوپی نگاه می‌کرد، مبادا مویی از صورت دختران کم نشده باشد (و وای اگر مویی از گونه‌ای کم شده بود!) یا می‌توانم از ناظم جلادمنشی نام ببرم که به خاطر جوراب رنگ‌روشن بدترین تحقیرها را نثار دختری نوجوان ــ و پرغرور ــ می‌کرد. داستان آن هیولا که با سر بُریده زنش در خیابان فخر می‌فروشد و آن پدر ملعونی که داس بر گلوی دخترش می‌نهد، کابوسی اجتماعی است که همه از آن باخبرند. این را هم می‌دانم که هنوز راه زیادی مانده تا زنان به آن برابری حقوقی که خواستار و شایسته‌اش هستند، برسند.

🔺 اما من تاریخ‌اندیشم. مقیاس فهمم از جهان روز و ماه و سال نیست. کوچک‌ترین واحد اندازه‌گیری من «دهه» است و معشوقه‌ام ایزدبانوی تاریخ است. از این منظر اگر بخواهم نخستین روزهای قرن چهاردهم شمسی را با واپسین روزهایش مقایسه کنم، به بانگ رسا می‌گویم، بزرگ‌ترین برندۀ قرن زنان بودند. درست است که امروز زنان مطالبات معوق جدی و مهمی دارند، اما اگر یکی از آنان بانوانِ سختکوشِ جنبش زنان ایران که در سال ۱۳۰۰ زندگی می‌کرد، امروز سر از گور برآورد و احوال زنان را ببیند، شک نکنید از غلیان شوق و فوران شور دوباره جان به جان آفرین تسلیم می‌کند! زیرا به چشم می‌بیند تاریخ چه بی‌پروا و بی‌کم‌وکاست حق را به آن‌ها داده است.

🔺 جایگاهی که زن امروز با زحمت و مبارزۀ خودش و به رغم مقاومت‌های اجتماعی و سیاسی و فرهنگی به دست آورده، رؤیای زنان اول قرن بود. اگر از من بپرسند، از دید تاریخی، چرخش روزگار بیشترین حق را به چه کسانی داد و چه کسانی می‌توانند از عمق جان فریاد بزنند: «دیدید ما راست می‌گفتیم»؟ شک ندارم در رتبۀ اول زنانی‌اند که حوالی سال ۱۳۰۰ برای ارتقای وضعیت اجتماعی زنان تلاش می‌کردند!

🔺 بگذارید بیشتر توضیح دهم: همیشه در هر جامعه‌ای میان دو طرز فکر مخالف جدل و جدالی وجود دارد و همیشه با گذشت زمان ممکن است مشخص شود حق با این جناح یا آن جناح بوده است ــ شاید هم در نهایت ایزدبانوی تاریخ حق را بین آن دو جناح تقسیم کند. اما تاریخ، «حق مطلق» ــ دقت کنید! حق مطلق! ــ را به زنانی داد که اول قرن برای آزادی زنان تلاش می‌کردند. هیچ گروه و جناح دیگری در منازعات اجتماعی و سیاسی نمی‌توانید پیدا کنید که تاریخ چنین «مطلق» به آن‌ها حق داده باشد. زنانِ اول قرن چهاردم، «مطلقاً» بر حق بودند و می‌دانیم که در علوم انسانی اطلاق امر «مطلق» به هر چیزی چقدر دشوار یا حتی محال است. اما اینجا من از تعبیر «حق مطلق» دفاع می‌کنم.

🔺 تعجب نکنید! همۀ چیزهایی که امروز برای ما ــ حتی برای سنتی‌ترین و محافظه‌کارترین اقشار جامعه ــ «مطلقاً» بدیهی است (مانند اینکه استاد دانشگاه زن باشد، مدیر بخش فروش یا تولید زن باشد، پزشکی که چشمتان را جراحی می‌کند زن باشد و همۀ چیزهای بدیهی دیگر...)، اول قرن فقط در رؤیاهای کوشاترین فعالان جنبش زنان مانند خواب و خیالی دست‌نیافتنی مطرح می‌شد و عموم جامعه به آن‌ها می‌خندیدند! حتی دولتمردان آزادی‌خواه پرمدعا! آری! قرن چهاردم، قرن پیروزی زنان بود! قرنی بود که زنان هویت، جایگاه، شخصیت حقیقی و حقوقی و ــ این اواخر رفته‌رفته ــ جسمشان را از جامعه پس گرفتند و تحقق بخشیدند.

🔺 این پیروزی را زنان مدیون شور، تلاش، جان‌کندن و مبارزات خودشانند ــ و البته درصد بسیار ناچیزی از مردانی که در این مسیر کمکی ‌کردند یا حداقل سنگ‌اندازی و کارشکنی نکردند. این مسیر متوقف نخواهد شد. هر گاه خواستید در برابر زنان مطالبه‌گر بایستید، یاد همان کسانی بیفتید که صد سال پیش زنان کنشگر را به سخره می‌گرفتند و تاریخ امروز سرتاپای خود آن‌ها را به سخره می‌گیرد...

🔺 برندگان قرن پیروزی‌تان شادباش و راهتان پایدار


منبع:
@tarikhandishi


#زنان
#برابری_اجتماعی
#برابری_آموزشی
#نه_به_تبعیض
#زنان_تاثیر_گذار
#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_خشونت
🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran