💠 #گفتگو

🔺کانون صنفی از گذشته تا کنون/ گفت و گو با #محمد_تقی_فلاحی و #محمد_حبیبی #قسمت_دوم_ص۱

🔹 گاهنامه #فرهیزش_آذرماه ۱۴۰۰_شماره ۷_ویژه نامه


❓فرهیزش: فکر می کنید نظر کلی معلمان نسبت به این تشکل چیست؟ جایگاه آن را در میان معلمان چگونه ارزیابی می کنید؟ 

#فلاحی: پاسخ دقیق به این سئوال البته نیاز به نظرسنجی های دقیق دارد. من فقط با توجه به نوع برخورد معلمان در ارتباطات شخصی یا برخی موضع گیری ها در فضای مجازی، می توانم ارزیابی غیرقابل تعمیمی را داشته باشم. برداشت من این است که در مجموع نگاه معلمان به کانون مثبت است؛ حتی آن هایی که انتقاد می کنند، در واقع به دلیل توقعات حداکثری است که از تشکل ها به ویژه کانون دارند و یا چارچوب های موجود برای فعالیت یک تشکل را نادیده می گیرند. البته این حرف به این معنا نیست که هیچ نقدی به کانون وارد نیست، منظور من این است که همین که هستند و انتقاد می کنند، به گمان من به این دلیل است که تشکل را باور دارند. گاهی نیز به نظر می رسد افراد را مقصر می دانند و مانع عملکرد به نظر آن ها مناسب تشکل. در مقابل افرادی هم در بین همکاران مشاهده می کنیم که در عین حال که نسبت به تشکل نگاه مثبت دارند، اما دست کم به صورت علنی، به آن نزدیک هم نمی شوند و در خفا تایید هم می کنند. به دلیل هراس از برخی برخوردهای احتمالی.
نکته مهم اما به گمانم این است که هنوز بسیاری از همکاران ما شناخت و باوری نسبت به فعالیت جمعی و متشکل برای رفع مشکلات مشترک ندارند و با توجه به مشکلاتی هم که برای برخی فعالان ایجادمی شود، ترجیح می دهند مشکلات اقتصادی ناشی از کمبود درآمد خود را به صورت انفرادی پیگیری و حل کنند.

#حبیبی: وقتی اینجا از کانون صنفی معلمان صحبت می کنیم، قاعدتا منظور مجموعه تشکلهای صنفی فرهنگیان در سراسر کشور است. به نظرم بعد از دو دهه از تاسیس کانون های صنفی معلمان، امروز این تشکل جایگاه نسبتا خوبی در داخل و خارج از کشور دارد . شخصا فردی نیستم که مثل برخی از اعضای مجموعه، اجازه بدهم، سمپاتی های شخصی بر روی ارزیابی ام تاثیر بگذارد .اجازه بدهید به چند تجربه شخصی در این باره اشاره کنم. 
اول اینکه تقریبا در زندان همه زندانیان سیاسی، کانون صنفی معلمان و افراد شاخص این مجموعه را می شناختند. حتی بعضا جوانانی که اطلاعات سیاسی کمی داشتند و به عنوان سمپات گروهای سیاسی خاص بازداشت و روانه زندان شده بودند، حداقل با نام معلمان زندانی، قبل از بازداشت شان آشنایی داشتند .بعد از آزادی در دیدارهایی که با فعالان سیاسی و اساتید جامعه شناسی داشتم، متوجه علاقه خاص این افراد به فعالیت های کانون صنفی معلمان و فعالیت های صنفی معلمان شدم‌. اخیرا یکی از اساتید جامعه شناسی که مدتی است در خارج از کشور به تدریس مشغول است، از طریق یکی از دوستان، پیامی فرستاده بود که علاقمند است دیداری داشته باشیم. حتی یک استادی که در خارج از کشور مشغول تدریس است، علاقمند بود در مدت زمان کوتاهی که برای تعطیلات به ایران آمده است در مورد وضعیت کلی فعالیت صنفی معلمان اطلاعاتی کسب کند ‌.افزون بر این در گفتگوهایی که با حضور فعالین سندیکایی و کارگری کشورهای اروپایی و حتی آمریکای جنوبی در شبکه های اجتماعی برگزار می شود، کاملا مشهود است که این فعالین نسبت به مجموعه کانون صنفی معلمان و برخی افراد آن شناخت کامل دارند  .
البته از زاویه درون مجموعه معلمان، قبول دارم که همچنان کاستی های عمده ای وجود دارد. چه بسا همکارانی که با اسم کانون صنفی معلمان آشنایی نداشته باشند. اما به مدد شبکه های اجتماعی و فضای مجازی به نظرم شناخت همکاران در حال افزایش است. اگر چه در همین مدت یکساله اخیر متوجه شده ام که گروهای بسیاری در شبکه های اجتماعی بویژه وات ساپ و تلگرام تشکیل شده اند که تلاش دارند در قامت یک تشکل صنفی ایفای نقش کنند. با این همه مروری بر تجمعات شش ماه اخیر فرهنگیان نشان می دهد که تنها تشکلی که در شرایط کنونی، پتانسیل برگزاری تجمعات سراسری در کشور را دارد، تا اطلاع ثانوی، شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان است .
این قابلیت حتی فراتر از جریانات مربوط به معلمان و یک نمونه استثنا است. اگر چه فعالیت صنفی منحصر در فرد یا تشکل خاصی نیست، اما افراد و گروهای مختلف بدون هماهنگی با مجموعه کانون های صنفی معلمان، امکان تاثیر گذاری کشوری نخواهند داشت.

📌ادامه در پست بعد👇

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran

📌 ادامه از پست قبل👆

🔺کانون صنفی از گذشته تا کنون/ گفت و گو با #محمد_تقی_فلاحی و #محمد_حبیبی #قسمت_دوم_ص۲


❓فرهیزش: در طی این دو دهه فعالیت، فعالان صنفی زیادی با برخوردهای امنیتی مواجه شده اند، نقش سرکوب و برخوردهای امنیتی را در ایجاد وقفه در فعالیت های این تشکل چگونه ارزیابی می کنید؟

#فلاحی: اگر اوج و فرود سه مرحله ای که در فعالیت های کانون در ۲۱ سال اخیر دیده می شود را مد نظر داشته باشیم، مشاهده می کنیم که اوج استقبال معلمان از تلاش های کانون در نیمه دهه ۸۰ است؛ با تجمعات چند هزار نفره در مقابل مجلس و البته پیرامون موضوعی مشخص که لایحه مدیریت خدمات کشوری بود. سرکوب شدید آن تجمعات و برخورد با برخی از اعضای کانون، هم کانون را دچار رکود کرد و هم معلمان بسیاری را از پیرامون کانون پراکنده کرد. اما از آن جایی که دولت های مختلف با یا بدون حضور تشکل ها پاسخ مناسبی به مطالبات معلمان ندادند و بیشتر به نظر می رسد به دنبال فریب و دلخوش کردن آن ها بوده و هستند که نمونه آن را در عدم اجرای کامل قانون مدیریت خدمات کشوری پس از تصویب برای معلمان و همین قانون رتبه بندی که در حال حاضر مطرح هست و بیش از ده سال است که باید اجرا می شده و نشده است، می بینیم؛ نارضایتی و احساس مورد تبعیض واقع شدن در میان معلمان بسیار بالاست. به این احساس تبعیض و نارضایتی درون این مجموعه، مشکلات متعدد اقتصادی، مدیریتی و اجتماعیِ عمومیِ کشور را هم اضافه کنیم، متوجه می شویم که نارضایتی روندی فزاینده داشته و به کار گیری شیوه های قبلی از جمله ارعاب و سرکوب، بدون حل مشکلات واقعی معلمان، دیگر کارایی گذشته را ندارد. به همین دلیل است که در دوره سوم فعالیت کانون، به ویژه چند ساله اخیر شاهدیم که معلمان نوعی بازگشت به سوی تشکل ها را دارند و در مواقعی بسیار تندتر از تشکل حرکت می کنند و خواهان تغییرات اساسی در شرایط خود می شوند و به رغم پرونده سازی های متعدد، اعتراضات آنان درون و بیرون از تشکل ها ادامه دارد.


📝 ادامه دارد...

🔹🔹🔹

🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)

🆔 @KSMtehran