💠 #گفتگو
🔺کانون صنفی از گذشته تا کنون/ گفت و گو با #محمد_تقی_فلاحی و #محمد_حبیبی #قسمت_یکم_ص۱
🔹 گاهنامه #فرهیزش_آذرماه ۱۴۰۰_شماره ۷_ویژه نامه
❓فرهیزش: جناب فلاحی و آقای حبیبی، ضمن سپاس از حضور شما در این گفت و گو لطفا بفرمایید که پس از گذشت بیش از دو دهه از تاسیس کانون صنفی معلمان، ارزیابی کلی شما از عملکرد این تشکیلات چیست؟
#فلاحی: چون ارزیابی کلی را خواسته اید، کوتاه می گویم و امیدوارم در پرسش های بعدی دقیق تر و مفصل تر بتوانم پاسخ دهم. به گمان من در طی این دو دهه کانون فراز و فرودهای متعددی را پشت سر گذاشته است. زمانی در شرایط خوب از نظر جلب اعتماد و اعتبار در نزد معلمان بوده و در شرایطی هم به دلیل شرایط عمومی سیاسی و اجتماعی و فشارهای سیاسی و امنیتی، در موقعیت بسیار ضعیف و آسیب پذیر قرار گرفته که با کمی احتیاط می توان گفت خوشبختانه با موفقیت توانسته از این شرایط خارج شود. در مجموع معتقدم به رغم این فراز و فرودها کانون روند رو به رشدی را داشته و اکنون موقعیت نسبتا محکمی را در میان نهادهای مدنی برای خود ایجاد کرده است.
#حبیبی: من فکر می کنم در شرایط کنونی معلمان قوی ترین گروه اجتماعی در کشور هستند .این حرف بر مبنای علائق و وابستگی های صنفی نیست .کافی است بازخوردهایی که از طرف فعالین سیاسی و جامعه شناسان و پژوهشگران اجتماعی، نسبت به فعالیت های مدنی معلمان داده می شود را ارزیابی کنید .و به نظرم یک رویکرد واقع بینانه از کلیت فعالیت های اجتماعی و مدنی در جامعه کنونی ایرانی، مطالبه گر ترین گروه اجتماعی حال حاضر را معلمان می داند. کدام یک از وزرا در طول این سالها، چه در هنگام رای آوری از مجلس و چه پس از کسب جایگاه وزارت، به اندازه وزیر آموزش و پرورش این چنین از سوی افراد زیر مجموعه خود مورد نقد و پرسش گری قرار گرفته است؟ کدام گروه اجتماعی به اندازه معلمان در راستای مطالبات صنفی خود این اندازه در فضای مجازی و رسانه ای تولید محتوا کرده است؟ کدام گروه اجتماعی توانسته است در این سالها به اندازه فرهنگیان، حرکت میدانی و تجمع داشته باشد؟ کدام یک از اصناف به اندازه فرهنگیان، فعالان صنفی اش محکوم به زندان شده یا پرونده های امنیتی و سیاسی داشته اند؟ در واقع با شرایط کنونی جامعه ایران و صرفنظر از گروهای سکتاریستی و محفلی، در میان نهادهای مدنی ضعیف و نحیف کنونی، جریان معلمی گروه پیشتاز است.
اما این نباید ما را دچار نوعی توهم و خودبزرگ بینی کند. تاثیر ما در شرایط کنونی و در آینده ایران در حد یک سندیکا و تشکل صنفی است. ما هرگز نمی توانیم، کلیت مطالبات اجتماعی را نمایندگی کنیم. اگر چه سعی می کنیم با طرح مطالباتی چون دفاع از اموزش رایگان و با کیفیت، مخالفت با آموزش ایدئولوژیک، دفاع از اموزش به زبان مادری و طرح مطالباتی همچون دفاع از حقوق دانش اموزان؛ مطالباتمان را با خواست عمومی هماهنگ کنیم، اما نباید فراموش کنیم که یک حزب سیاسی نیستیم و اثر گذاری مان در همین چارچوب صنفی و فرهنگی است. حتی با تغییر نظام سیاسی و یا حتی در دوران گذار هم، بر میزان این اثر گذاری افزوده نخواهد شد. توهم عده ای از فعالان صنفی معلم که داعیه دار رهبری جامعه از طریق صنف معلمان هستند، به همان اندازه ای که مضحک است، ویرانگر هم می تواند باشد.
📌ادامه در پست بعد👇
🔹🔹🔹
🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)
🆔 @KSMtehran
🔺کانون صنفی از گذشته تا کنون/ گفت و گو با #محمد_تقی_فلاحی و #محمد_حبیبی #قسمت_یکم_ص۱
🔹 گاهنامه #فرهیزش_آذرماه ۱۴۰۰_شماره ۷_ویژه نامه
❓فرهیزش: جناب فلاحی و آقای حبیبی، ضمن سپاس از حضور شما در این گفت و گو لطفا بفرمایید که پس از گذشت بیش از دو دهه از تاسیس کانون صنفی معلمان، ارزیابی کلی شما از عملکرد این تشکیلات چیست؟
#فلاحی: چون ارزیابی کلی را خواسته اید، کوتاه می گویم و امیدوارم در پرسش های بعدی دقیق تر و مفصل تر بتوانم پاسخ دهم. به گمان من در طی این دو دهه کانون فراز و فرودهای متعددی را پشت سر گذاشته است. زمانی در شرایط خوب از نظر جلب اعتماد و اعتبار در نزد معلمان بوده و در شرایطی هم به دلیل شرایط عمومی سیاسی و اجتماعی و فشارهای سیاسی و امنیتی، در موقعیت بسیار ضعیف و آسیب پذیر قرار گرفته که با کمی احتیاط می توان گفت خوشبختانه با موفقیت توانسته از این شرایط خارج شود. در مجموع معتقدم به رغم این فراز و فرودها کانون روند رو به رشدی را داشته و اکنون موقعیت نسبتا محکمی را در میان نهادهای مدنی برای خود ایجاد کرده است.
#حبیبی: من فکر می کنم در شرایط کنونی معلمان قوی ترین گروه اجتماعی در کشور هستند .این حرف بر مبنای علائق و وابستگی های صنفی نیست .کافی است بازخوردهایی که از طرف فعالین سیاسی و جامعه شناسان و پژوهشگران اجتماعی، نسبت به فعالیت های مدنی معلمان داده می شود را ارزیابی کنید .و به نظرم یک رویکرد واقع بینانه از کلیت فعالیت های اجتماعی و مدنی در جامعه کنونی ایرانی، مطالبه گر ترین گروه اجتماعی حال حاضر را معلمان می داند. کدام یک از وزرا در طول این سالها، چه در هنگام رای آوری از مجلس و چه پس از کسب جایگاه وزارت، به اندازه وزیر آموزش و پرورش این چنین از سوی افراد زیر مجموعه خود مورد نقد و پرسش گری قرار گرفته است؟ کدام گروه اجتماعی به اندازه معلمان در راستای مطالبات صنفی خود این اندازه در فضای مجازی و رسانه ای تولید محتوا کرده است؟ کدام گروه اجتماعی توانسته است در این سالها به اندازه فرهنگیان، حرکت میدانی و تجمع داشته باشد؟ کدام یک از اصناف به اندازه فرهنگیان، فعالان صنفی اش محکوم به زندان شده یا پرونده های امنیتی و سیاسی داشته اند؟ در واقع با شرایط کنونی جامعه ایران و صرفنظر از گروهای سکتاریستی و محفلی، در میان نهادهای مدنی ضعیف و نحیف کنونی، جریان معلمی گروه پیشتاز است.
اما این نباید ما را دچار نوعی توهم و خودبزرگ بینی کند. تاثیر ما در شرایط کنونی و در آینده ایران در حد یک سندیکا و تشکل صنفی است. ما هرگز نمی توانیم، کلیت مطالبات اجتماعی را نمایندگی کنیم. اگر چه سعی می کنیم با طرح مطالباتی چون دفاع از اموزش رایگان و با کیفیت، مخالفت با آموزش ایدئولوژیک، دفاع از اموزش به زبان مادری و طرح مطالباتی همچون دفاع از حقوق دانش اموزان؛ مطالباتمان را با خواست عمومی هماهنگ کنیم، اما نباید فراموش کنیم که یک حزب سیاسی نیستیم و اثر گذاری مان در همین چارچوب صنفی و فرهنگی است. حتی با تغییر نظام سیاسی و یا حتی در دوران گذار هم، بر میزان این اثر گذاری افزوده نخواهد شد. توهم عده ای از فعالان صنفی معلم که داعیه دار رهبری جامعه از طریق صنف معلمان هستند، به همان اندازه ای که مضحک است، ویرانگر هم می تواند باشد.
📌ادامه در پست بعد👇
🔹🔹🔹
🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)
🆔 @KSMtehran
📌ادامه از پست قبل 👆
🔺کانون صنفی از گذشته تا کنون/ گفت و گو با #محمد_تقی_فلاحی و #محمد_حبیبی #قسمت_یکم_ص۲
❓فرهیزش: به صورت کلی فکر می کنید در طی این دو دهه که پشت سر گذاشته شده، چه تفاوت هایی در سمت و سو و خط کلی فعالیت های این تشکل ایجاد شده است؟
#فلاحی: اگر ایرادی نداشته باشه لازم می دونم پاسخ این پرسش رو کمی مفصل تر بدهم. من فعالیت کانون در طی این ۲۱ سال را می توانم به سه دوره تقسیم کنم.
دوره اول از ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۶
دوره دوم از ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۲
دوره سوم از ۱۳۹۲ تا همین سال جاری
ویژگی های دوره اول را من این طور می توانم در نظر بگیرم. تلاش برای شکل گیری اولیه یک تشکل مستقل در حالی که سابقه، ادبیات و تجربه کمی درباره آن وجود داشته است؛ تنش های ناشی از تفاوت دیدگاه ها سیاسی و اجتماعی در درون کانون؛ و ویژگی مهم دیگر تمرکز بر طرح مطالبات صرفا صنفی ( مشکلات خاص شغلی معلمان در آن زمان به ویژه موضوع افزایش حقوق و مزایای شغلی). در این دوره کانون در میان معلمان چندان شناخته شده نیست و به عنوان مثال اغلب آنان تمایزی میان کانون با سازمان معلمان قائل نمی شوند.
بعد از شکل گیری اولین اعتراض ها در این دوره با دعوت کانون صنفی معلمان، نخستین برخوردها و مقاومت ها از طرف دولت (حکومت) هم آغاز می شود و ضمن برخورد با برخی تجمعات، در تابستان ۱۳۸۳ دو تن از اعضای هیئت مدیره کانون دستگیر می شوند. این برخوردها و دستگیری ها که با هدف فرو نشاندن و سرکوب این حرکت تازه در حال شکل گیری انجام می شود، دست کم دو نتیجه دارد. خط مشی کانون صنفی معلمان را از سازمان معلمان کاملا متمایز می کند و افراد بازداشت شده را بین معلمان مطرح و کاملا برجسته می نماید.
این کشمکش با وعده دولت هشتم به تدوین لایحه هماهنگ سازی حقوق معلمان با سایر حقوق بگیران تا حدودی فروکش می کند؛ اما با تغییر دولت و خیز دولت نهم برای بازپس گیری لایحه از مجلس در اسفندماه سال ۱۳۸۵ به اوج خود می رسد. با سرکوب شدید اعتراضات معلمان در این سال، اعلام دولت و مجلس به منتفی شدن بازپس گیری لایحه از مجلس و تصویب سریع آن و شروع اقدام از طرف دولت وقت برای انحلال کانون به پایان می رسد.
به گمان من از نیمه سال ۸۶ بدلیل بسته تر شدن فضای سیاسی و برخی دستگیری ها و محکومیت چندین عضو از اعضای هیئت مدیره کانون با احکام جزایی و تعلیقی، فعالیت های کانون نیز به تبعیت از جو عمومی جامعه دچار رکود نسبی می شود؛ تا شروع فضای انتخاباتی سال ۸۸ که با طرح مطالبات مربوط به آموزش و پرورش با کاندیداها، کانون تلاش مجددی را آغاز می کند که با توجه به شرایطی که آن انتخابات انجام و اعتراضات بعدی و البته سرکوب ها و جو امنیتی سنگینی که ایجاد شد، دوره دوم فعالیت کانون که با رکود نسبتا شدید فعالیت های آن همراه بود، شکل گرفت. در این دوره اگرچه تلاش دولت وقت برای غیرقانونی اعلام کردن کانون با حکم دادگاه به نتیجه نرسید، اما فعالیت های آن به شدت محدود شد و تنها تلاش های تنی چند از اعضای باقیمانده کانون و مطرح کردن و حفظ نام آن در محافل مختلف و در ارتباط با برخی دست اندرکاران و مدیران سابق وزارت آموزش و پرورش، موجودیت آن را حفظ نمود؛ اما امکان تحرک اعتراضی خاصی نسبت به عدم تحقق مطالبات پیشین نیز وجود نداشت.
از اوایل دهه ی نود زمینه های شکل گیری دوره سوم فعالیت های کانون بتدریج شکل گرفت. با بروز برخی اختلافات در راس قدرت، و شکاف بوجود آمده ناشی از آن، نزدیک شدن و ورود به فضای انتخاباتی سال ۹۲ و به دنبال آن روی کار آمدن دولت یازدهم و بروز نشانه هایی از بهتر شدن فضا برای فعالیت تشکل ها، نسل جدیدی از کنشگران در بیرون از تشکل ها شکل گرفت که ریشه در وقایع سال ۸۸ و ۸۹ داشت اما اکنون رویکرد جدیدی را در فعالیت های اجتماعی و کنشگری برگزیده بود. همزمان گسترش شبکه های اطلاع رسانی مجازی که سرعت و امکان ارتباطات اجتماعی بیشتر را فراهم می نمود، این امکان را ایجاد کرد که با بهره گیری از شبکه های ارتباطی جدید، انرژی و ایده هایی برای فعالیت را به درون تشکل هایی نظیر کانون صنفی معلمان انتقال دهند.
📌ادامه در پست بعد👇
🔹🔹🔹
🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)
🆔 @KSMtehran
🔺کانون صنفی از گذشته تا کنون/ گفت و گو با #محمد_تقی_فلاحی و #محمد_حبیبی #قسمت_یکم_ص۲
❓فرهیزش: به صورت کلی فکر می کنید در طی این دو دهه که پشت سر گذاشته شده، چه تفاوت هایی در سمت و سو و خط کلی فعالیت های این تشکل ایجاد شده است؟
#فلاحی: اگر ایرادی نداشته باشه لازم می دونم پاسخ این پرسش رو کمی مفصل تر بدهم. من فعالیت کانون در طی این ۲۱ سال را می توانم به سه دوره تقسیم کنم.
دوره اول از ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۶
دوره دوم از ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۲
دوره سوم از ۱۳۹۲ تا همین سال جاری
ویژگی های دوره اول را من این طور می توانم در نظر بگیرم. تلاش برای شکل گیری اولیه یک تشکل مستقل در حالی که سابقه، ادبیات و تجربه کمی درباره آن وجود داشته است؛ تنش های ناشی از تفاوت دیدگاه ها سیاسی و اجتماعی در درون کانون؛ و ویژگی مهم دیگر تمرکز بر طرح مطالبات صرفا صنفی ( مشکلات خاص شغلی معلمان در آن زمان به ویژه موضوع افزایش حقوق و مزایای شغلی). در این دوره کانون در میان معلمان چندان شناخته شده نیست و به عنوان مثال اغلب آنان تمایزی میان کانون با سازمان معلمان قائل نمی شوند.
بعد از شکل گیری اولین اعتراض ها در این دوره با دعوت کانون صنفی معلمان، نخستین برخوردها و مقاومت ها از طرف دولت (حکومت) هم آغاز می شود و ضمن برخورد با برخی تجمعات، در تابستان ۱۳۸۳ دو تن از اعضای هیئت مدیره کانون دستگیر می شوند. این برخوردها و دستگیری ها که با هدف فرو نشاندن و سرکوب این حرکت تازه در حال شکل گیری انجام می شود، دست کم دو نتیجه دارد. خط مشی کانون صنفی معلمان را از سازمان معلمان کاملا متمایز می کند و افراد بازداشت شده را بین معلمان مطرح و کاملا برجسته می نماید.
این کشمکش با وعده دولت هشتم به تدوین لایحه هماهنگ سازی حقوق معلمان با سایر حقوق بگیران تا حدودی فروکش می کند؛ اما با تغییر دولت و خیز دولت نهم برای بازپس گیری لایحه از مجلس در اسفندماه سال ۱۳۸۵ به اوج خود می رسد. با سرکوب شدید اعتراضات معلمان در این سال، اعلام دولت و مجلس به منتفی شدن بازپس گیری لایحه از مجلس و تصویب سریع آن و شروع اقدام از طرف دولت وقت برای انحلال کانون به پایان می رسد.
به گمان من از نیمه سال ۸۶ بدلیل بسته تر شدن فضای سیاسی و برخی دستگیری ها و محکومیت چندین عضو از اعضای هیئت مدیره کانون با احکام جزایی و تعلیقی، فعالیت های کانون نیز به تبعیت از جو عمومی جامعه دچار رکود نسبی می شود؛ تا شروع فضای انتخاباتی سال ۸۸ که با طرح مطالبات مربوط به آموزش و پرورش با کاندیداها، کانون تلاش مجددی را آغاز می کند که با توجه به شرایطی که آن انتخابات انجام و اعتراضات بعدی و البته سرکوب ها و جو امنیتی سنگینی که ایجاد شد، دوره دوم فعالیت کانون که با رکود نسبتا شدید فعالیت های آن همراه بود، شکل گرفت. در این دوره اگرچه تلاش دولت وقت برای غیرقانونی اعلام کردن کانون با حکم دادگاه به نتیجه نرسید، اما فعالیت های آن به شدت محدود شد و تنها تلاش های تنی چند از اعضای باقیمانده کانون و مطرح کردن و حفظ نام آن در محافل مختلف و در ارتباط با برخی دست اندرکاران و مدیران سابق وزارت آموزش و پرورش، موجودیت آن را حفظ نمود؛ اما امکان تحرک اعتراضی خاصی نسبت به عدم تحقق مطالبات پیشین نیز وجود نداشت.
از اوایل دهه ی نود زمینه های شکل گیری دوره سوم فعالیت های کانون بتدریج شکل گرفت. با بروز برخی اختلافات در راس قدرت، و شکاف بوجود آمده ناشی از آن، نزدیک شدن و ورود به فضای انتخاباتی سال ۹۲ و به دنبال آن روی کار آمدن دولت یازدهم و بروز نشانه هایی از بهتر شدن فضا برای فعالیت تشکل ها، نسل جدیدی از کنشگران در بیرون از تشکل ها شکل گرفت که ریشه در وقایع سال ۸۸ و ۸۹ داشت اما اکنون رویکرد جدیدی را در فعالیت های اجتماعی و کنشگری برگزیده بود. همزمان گسترش شبکه های اطلاع رسانی مجازی که سرعت و امکان ارتباطات اجتماعی بیشتر را فراهم می نمود، این امکان را ایجاد کرد که با بهره گیری از شبکه های ارتباطی جدید، انرژی و ایده هایی برای فعالیت را به درون تشکل هایی نظیر کانون صنفی معلمان انتقال دهند.
📌ادامه در پست بعد👇
🔹🔹🔹
🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)
🆔 @KSMtehran